Friday, March 30, 2012

မိဘေက်းဇူးဆပ္ေပးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါး(၂)ပုဒ္


သားျဖစ္သူရဲ႕ တရားဓမၼမ်ားနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္မႈ၊ သူတုိ႔ျဖစ္ခ်င္တာကုိ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးမႈတုိ႔ေၾကာင့္ အေဖျဖစ္သူေရာ၊ အေဖျဖစ္သူပါ တရားဓမၼမ်ားကုိ နားလည္လာၾကၿပီး သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ တရားသိ၊ တရားရေအာင္ဆုိၿပီး ဦးဇင္းေရးထားတဲ့ မိဘေက်းဇူးဆပ္တဲ့ အေမအတြက္ ေဆာင္းပါး၊ အေဖ့အတြက္ ေဆာင္းပါးမ်ားကုိ ဖတ္ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ မိဘမ်ားဟာ တစ္ခါမွမ၀င္ဘူးတဲ့ ရိပ္သာကုိ တရားစခန္း၀င္ေရာက္ အားထုတ္ေနၾကတယ္ဆုိတာ ၾကားသိရလုိ႔ သားျဖစ္သူမွာလည္း ၀မ္းသာမဆံုး ျဖစ္မိေနရပါတယ္။

အရင္က မိဘမ်ားဟာ ရိပ္သာ၀င္ၿပီး တရားအားထုတ္တာမရွိဘဲ အိမ္မွာပဲ တရားမွတ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သားျဖစ္သူရဲ႕ တရားဓမၼမ်ားနဲ႔သူတုိ႔အေပၚ ေက်းဇူးဆပ္ေဆာင္းပါးမ်ားကုိ ဖတ္ရႈ႕ရတဲ့အခါမွာေတာ့ အိမ္မွာေနၿပီး တရားမွတ္တာထက္ ရိပ္သာ၀င္ၿပီး ပုိမုိတရားရေအာင္ အားထုတ္မယ္ဆုိၿပီး ရိပ္သာမွာစခန္း၀င္ အားထုတ္ၾကတယ္လုိ႔ မိဘမ်ားက ျပန္လည္ေျပာျပခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္သူအားလံုးလည္း မိဘေက်းဇူးရွိတယ္ဆုိတာသိၿပီး မိဘေက်းဇူးဆပ္ခြင့္ႀကံဳေနခ်ိန္ေလးမွာ မိဘမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးကုိ မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ဆပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ မိဘေက်းဇူးကုိ ဆပ္တဲ့ေနရာမွာလည္း အထူးသျဖင့္ တရားဓမၼသိေအာင္၊ တရားရေအာင္နဲ႔ဆပ္ေပးျခင္းက ပုိမုိသာလြန္အေကာင္းဆံုးျဖစ္တာမုိ႔ မိဘမ်ားအား ဘယ္လုိျပဳလုပ္ေပးရင္ေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြ ရရွိႏုိင္မလဲဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ၿပီး ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ၾကပါေလ။ ဒါမွသာ မိမိတုိ႔သားသမီးမ်ားကုိယ္တုိင္ လည္း မိဘေက်းဇူးဆပ္လုိ႔ ေကာင္းမႈကုသုိလ္မ်ားရသလုိ မိဘမ်ားမွာလည္း သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား ရရွိသြားၾကသျဖင့္ ေနာက္ကာလမ်ားစြာအတြက္ စိတ္ခ်သြားရပါလိမ့္မယ္။


(မိခင္အတြက္ ေဆာင္းပါး) ခက္လွပါလား သံေယာဇဥ္ရယ္

သတၱ၀ါေတြဟာ ေလာကႀကီးထဲမွာ ဘာ့ေၾကာင့္ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကၿပီး မိမိရဲ႕ပန္းတုိင္ကုိေရာက္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ၾကတာလုိ႔ စဥ္းစားၾကည့္တဲ့အခါ ကုိယ့္မွာရွိတဲ့ သံေယာဇဥ္ကုိ မျဖတ္ႏုိင္ၾကလုိ႔ဆုိတာ သိသာေနပါတယ္။ ခက္တာက နည္းနည္းျခင္းကုိျဖတ္ေတာက္ဖုိ႔ မႀကိဳးစားၾကတာပဲ။ ခုလုိသိတတ္တဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ သံေယာဇဥ္ကုိ နည္းနည္းျခင္းျဖတ္ေတာက္ေပးမယ္ဆုိရင္ ေနာက္ေနာင္ မၾကာခင္မွာ သံေယာဇဥ္ေတြကုန္ၿပီး ေအးခ်မ္းလွတဲ့ေနရာကုိ ေရာက္ရွိၾကမွာ အမွန္ပါ။ သံေယာဇဥ္ဆုိတာ ျဖတ္ေတာက္ဖုိ႔ရန္၊ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔ရန္ ခဲယဥ္းတယ္ဆုိတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေလာကႀကီးကေနေပးေနတဲ့ ဒုကၡေတြမွ လြတ္ေျမာက္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈခ်မ္းသာကုိ ရရွိဖုိ႔ရန္အတြက္က ဒီသံေယာဇဥ္ေတြကုိ ျဖတ္ေတာက္မွရမွာပါ။ အဲဒီလုိ ခ်မ္းသာမႈေတြ ခံစားရဖုိ႔ရန္အတြက္ သံေယာဇဥ္နည္းနည္းျဖတ္ၾကပါလုိ႔ စာေရးသူရဲ႕အေမအား ဒီလုိေလး ေျပာခဲ့တာကုိ စာဖတ္သူမ်ားလည္း သံေယာဇဥ္ျဖတ္ႏုိင္ဖုိ႔ရန္ တင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

ျပည္ပကုိ ပညာသင္ထြက္ေနတဲ့ သားျဖစ္သူကုိ ေတြ႕ခ်င္လွပါတယ္ဆုိၿပီး အေမျဖစ္သူဟာ အင္တာနက္ဆုိင္ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သားျဖစ္သူနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါ အေမျဖစ္သူက “သားေလး ျပန္မလာေသးဘူးလား။ အလည္ေတာ့ ျပန္လာဦးေလ၊ အေမ သားကုိေတြ႕ခ်င္ေနလွၿပီ၊ သားကုိမေတြ႕ရလုိ႔ အေမ့မွာ သတိေတြေန႔စဥ္ရၿပီး လြမ္းဆြတ္မႈေတြ ျဖစ္ေနရတယ္သားေရ” လုိ႔ ေျပာရွာပါတယ္။

ဒါနဲ႔ စာေရးသူက “သားလည္းလြမ္းတာေပါ့ အေမရယ္။ ဒါေပမဲ့ သံေယာဇဥ္ဆုိတာ နည္းနည္းကေလးမွ စြန္႔လႊတ္ႏုိင္ေအာင္ မႀကိဳးစားဘူးဆုိရင္ အားလံုးကုိစြန္႔လြတ္ႏုိင္ဖုိ႔ ဘယ္လြယ္မလဲ။ ဒီလုိပဲ သိတတ္တဲ့လူသားျဖစ္ခ်ိန္ေလးမွာ တစ္စတစ္စခ်င္း စြန္႔လြတ္မွ ဘ၀ေနာက္ေနာင္မွာ သံေယာဇဥ္ေတြကုန္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္လိမ့္မယ္အေမ။ အေမပဲ သားကုိ သံေယာဇဥ္ျဖတ္ထားႏုိင္တယ္ဆုိၿပီး သာသနာ့ေဘာင္မွာ အမ်ားအက်ိဳးလုပ္ရေအာင္ ပုိ႔ေပးလုိက္တာမုိ႔လား။ တကယ္လုိ႔ အေမသာ သားအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္မျဖတ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ အေမ့နားမွာ ေနခုိင္းမွာေပါ့။ သားကုိ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ဘယ္ထားမလဲ။ တကယ္ေတာ့ အေမ့လုိလူမ်ိဳးက ရွားပါတယ္ အေမ။ တကယ္ဆုိ ကုိယ့္ေမြးတဲ့သားကုိ ကုိယ့္ကပဲ ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႕ခ်င္ၿပီး ကုိယ့္ေမြးတဲ့သားက လုပ္ကုိင္ေကၽြးေမြးတာကုိ ဇိမ္ေလးနဲ႔ စားေနရမွာပါ။ ခုေတာ့ အေမက အမ်ားအတြက္ ဦးစားေပးၿပီး အေမ့အတြက္ အနစ္နာခံကာ သားကုိ သာသနာေဘာင္မွာ ေနခုိင္းတာေလ။ ခုလို ေနခုိင္းလုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အေမ လြမ္းဆြတ္ေတြ ျဖစ္ရတယ္။ သားက လုပ္ကုိင္ေကၽြးမဲ့အရာကုိ လက္မခံဘဲ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္ကုိင္ စားေသာက္ရတဲ့အတြက္ အေမ ပင္ပန္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမဟာ ဒီလုိ မိမိအက်ိဳးေတြကုိ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ စြန္႔လြတ္လုိက္ျခင္းေၾကာင့္ သံေယာဇဥ္နည္းနည္းျခင္း ျဖတ္ႏုိင္မႈအက်ိဳးေတြ၊ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ကုိယ့္သားကုိ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ေနခိုင္းျခင္းအက်ိဳးေတြကုိ အေမရရွိပါတယ္။

ဒီလုိ အက်ိဳးတရားေတြကုိ ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ မိဘတုိင္းမရၾကဘူး အေမ။ အေမ့လုိ အမ်ားေကာင္းစားေရးကုိ ဦးစားေပးတတ္တဲ့လူမ်ိဳးသာ ရရွိတာပါ။ အေမဟာ တန္ဖုိးရွိတဲ့ အေမတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ အေမေရာ အေဖပါ သိလိမ့္မယ္လုိ႔ သားယူဆပါတယ္”လုိ႔ သားကုိလာေတြ႕တဲ့ အေမကုိ အင္တာနက္ေပၚကေန ေျပာလုိက္မိပါတယ္။ အဲဒီအခါ အေမဟာ သူဖန္တီးခဲ့တဲ့ဇာတ္မုိ႔ သူရဲ႕အလြမ္းေတြကုိ သားေပၚမွာ ျဖတ္ထားရမယ္ဆုိတာသိၿပီး ဒီလုိသားမ်ိဳးကုိ ငါအမ်ားအတြက္ ေပးဆပ္ၿပီး သားပဲလုိ႔ေတြးကာ အေမ၀မ္းနည္းမႈကေန ၀မ္းသာမႈေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ သားအတြက္ အေမဂုဏ္ယူသလုိ သားလည္း အေမ့အတြက္ ဂုဏ္ယူပါတယ္။ သားေရာအေမပါ အက်ိဳးရွိေအာင္ သားလည္း ေကာင္းမြန္စြာနဲ႔ သာသနာ့အက်ိဳးကုိ ထမ္းေဆာင္ပါမယ္လုိ႔ ကတိေပးရင္း တစ္ႏွစ္ေနမွ တစ္ခါေလာက္သာ အင္တာနက္ေပၚကေန လာေတြ႕ခြင့္ရတဲ့ အေမကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈသာရွိတဲ့ ျမတ္နိဗၺာန္ကုိ ရရွိဖုိ႔ရန္အတြက္ သံေယာဇဥ္ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေျပာျပၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အေမဟာ သံေယာဇဥ္ျဖတ္ႏုိင္မွ ခ်မ္းသာသုခကုိ ရရွိမယ္ဆုိတာသိရွိၿပီး အခုတရားဓမၼမ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႕ၿပီး ၀ိပႆနာတရားေတြကို အားထုတ္ေနၿပီးလုိ႔ ၾကားသိရတဲ့အတြက္ သားျဖစ္သူမွာ မိဘကုိေက်းဇူးဆပ္တရားေဟာရက်ိဳး နပ္သြားပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္သူအားလံုးလည္း သံေယာဇဥ္နည္းနည္းျခင္း ျဖတ္ေတာက္ႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားကာ ၿငိမ္းမႈေတြသာရွိတဲ့ေနရာကုိေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေစခ်င္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေတြးမိပါေသးတယ္။ စာေရးသူ သာသနာ့တကၠသုိလ္က ဘြဲ႕ရၿပီးေတာ့ မိမိယခုတတ္ထားတဲ့ပညာနဲ႔ အမ်ားတကာကုိ စာသင္ေပး အမ်ားအက်ိဳးလုပ္ရတာ မေက်နပ္ေသးဘဲ ဒီထက္ပုိမုိပညာေတြရရွိရန္အတြက္ ျပည္ပထြက္ပညာသင္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သာသနာတကၠသုိလ္ဘြဲ႕ရၿပီးေတာ့ ျပည္ပထြက္ၿပီး ပညာသင္လုိ႔ရတဲ့ အေျခအေနေတာ့ ေရာက္သြာၿပီ။ ပညာသင္ဖုိ႔ ေငြပဲလုိတာနဲ႔ ပညာသင္စရိတ္အတြက္ မိမိရတဲ့ ၀တၳဳေငြကုိ သာသနာ့တကၠသုိလ္ကေန ေက်ာင္းၿပီးကတည္းက သံုးႏွစ္တုိင္တုိင္ စုထားပါတယ္။

ျပည္ပထြက္ဖုိ႔ ေငြလည္း နည္းနည္းစုမိတာနဲ႔ မိဘမ်ားကုိ ျပည္ပထြက္ ပညာသင္ခ်င္တယ္။ သားမေလာက္ေသးတဲ့ေငြကုိ ေပးပါဦးလုိ႔ သြားေတာင္းတဲ့ခါ မိဘမ်ားက သူတုိ႔သားအား ျပည္ပ လံုး၀မထြက္ေစခ်င္ပါဘူး။ ဒါဟာလည္း မိဘတုိင္းက ကုိယ့္သားသမီးနဲ႔ ေ၀းရာကုိ မေနခ်င္ၾကတာ ဓမၼတာမုိ႔ မိဘမ်ားအား နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးဇင္းက အမ်ားအတြက္ေၾကာင့္ ထြက္ခ်င္တာဆုိေတာ့ မိဘေတြ လက္ေျမွာက္အရံႈးေပးလုိက္ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူတုိ႔မိဘေတြပဲ ကုိယ့္သားကုိ အမ်ားအတြက္ဆုိၿပီး သာသနာေဘာင္မွာ ေနခြင့္ေပးထားၿပီးသား ျဖစ္ေနလုိ႔ သူတုိ႔တားမရေတာ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ သံဃာမ်ားရဲ႕ မိဘဆုိတာ က်န္တဲ့ေနရာကုိ မၾကည့္ပါနဲ႔ ဒီလုိ မိမိသားကုိ အမ်ားအတြက္ စြန္႔လႊတ္ေပးထားျခင္းကုိပဲ အေတာ္ေတာ္တဲ့ မိဘေတြလုိ႔ ခ်ီးက်ဳးထုိက္ေနပါၿပီ။

ဒါေၾကာင့္ ဦးဇင္းမိဘေတြဟာ ကုိယ့္သားကုိ အမ်ားအတြက္ စြန္႔လႊတ္ၿပီးသားမုိ႔ ရင္ကြဲခံကာ ျပည္ပကုိထြက္ခြင့္ျပဳေပးလုိက္တဲ့အျပင္ သူတုိ႔ရွိတာေလးေတြကုိ စာေရးသူ ပညာသင္စရိတ္အတြက္ ျဖည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းက ဦးဇင္းကုိ္ယ္တုိင္လည္း မိဘမ်ား သားသမီးေပၚထားတဲ့ ေစတနာေမတၱာေတြ။ အမ်ားအတြက္ ကုိယ့္သားကုိ စြန္႔လႊတ္ေပးမႈေတြကုိ နားလည္ခံစားရၿပီး မ်က္ရည္မက်ေအာင္ထိန္းခဲ့ရပါတယ္။ ရင္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းမႈေတြျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မိဘေတြကုိ ဒီလုိလုပ္ေပးႏုိင္တဲ့အတြက္ ခ်ီးက်ဳးမိၿပီး ၀မ္းေျမာက္မႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ စာေရးသူျဖစ္ရပ္ေလး ျပန္လည္ေတြးၾကည့္ၿပီး သားနဲ႔အေမအေၾကာင္း ေရးသားရင္း နဲ႔ ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္က ကုမာရကႆပသားမိႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္လမ္းေလးကလည္း စာေရးသူတုိ႔ျဖစ္ရပ္ လုိ တူေနတာနဲ႔ သတိရမိလုိက္ပါေသးရဲ႕။

ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္က ကုမရကႆပမေထရ္ကလည္း မိခင္ျဖစ္သူကုိ တရားထူးရေအာင္၊ သံေယာဇဥ္ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့သူတစ္ဦးပါပဲ။ ကုမာရကႆပရဲ႕ မယ္ေတာ္ေလာင္းဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက သာသနာ့ေဘာင္၀င္ၿပီး ဘိကၡဴနီမ၀တ္ခ်င္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ မိဘေတြက ၀င္ခြင့္မေပးတာနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး မၾကာခင္ သာသနာေဘာင္၀တ္ဖုိ႔ရန္ လင္ေယာက်္ားထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ရတာနဲ႔ ဘိကၡဴနီမ၀တ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘိကၡဴနီမ၀တ္ၿပီးမွ မိမိမွာ သေႏၶသားပါလာတာ သိရတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါတုိ႔ရဲ႕ အကူညီနဲ႔ သားေလး ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ မိခင္ျဖစ္သူက ဘိကၡဴနီမျဖစ္ေနေတာ့ သားကုိေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ရန္ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ သားျဖစ္သူကုိ ဘုရင္ေကာသမင္းက ေမြးစားလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သားျဖစ္သူ ကုမာရကႆပအရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ အေမျဖစ္သူသာသနာေဘာင္မွာေနတာကုိ သိရွိရလုိ႔ သူလည္း သာသနာေဘာင္မွာေနမယ္ဆုိၿပီး သာသနာေဘာင္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ ကုမာရကႆပဟာ (၁၂)ႏွစ္တုိင္တုိင္ ေတာထဲသြားတရားထုတ္လုိက္တာ ရဟႏၱာျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္ နာမည္ေက်ာ္ ဓမၼကထိကျဖစ္လာပါတယ္။

သားမိႏွစ္ေယာက္ဟာ သာသနာေဘာင္မွာ အတူေနေပမဲ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မေတြ႕ျဖစ္ၾကပါဘူး။ သားျဖစ္သူကသာ ရဟႏၱာျဖစ္ေနေပမဲ့ သူရဲ႕အေမကေတာ့ သားကုိလြမ္းဆြတ္သတိရေတြျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ သံေယာဇဥ္မကုန္ဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလုိ သံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္ေနလုိ႔ တရားထူးမရတာကုိ သားျဖစ္သူကသိတဲ့အတြက္ အေမျဖစ္သူ သူ႔ကုိမေတြ႕ေအာင္ တမင္သက္သက္ ေရွာင္ေနတာပါ။

ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႔သားျဖစ္သူက ဆြမ္းခံသြား၊ အေမျဖစ္သူကလည္း ဆြမ္းခံသြားရင္းနဲ႔ သားမိႏွစ္ေယာက္ လမ္းေပၚမွာ ဆံုမိၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အေမျဖစ္သူက သားကုိေတြ႕ခ်င္လြန္းလုိ႔ဆုိၿပီး တစ္ခါတည္း သပိတ္ေပြ႔ၿပီးအတင္းလိုက္ပါတယ္။ ဒီလုိလုိက္ရင္းနဲ႔ သားကုိ မွီခါနီးလည္းေရာက္ေရာ သားျဖစ္သူက စဥ္းစားတယ္။ “ေအာ္-ငါက ဒကာာမႀကီးလို႔ေခၚလိုက္ရင္ ငါ့ကို ခင္ေသးတယ္၊ ခ်စ္ရွာတယ္၊ ေတြ႔ေတာ့ လည္း ေခၚရွာသားပဲဆိုၿပီး သားအေပၚသံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္ကာ သံေယာဇဥ္မျဖစ္ႏုိင္ေသးတာနဲ႔ တရားရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မေခၚဘဲေနတာ ေကာင္းပါတယ္”လုိ႔ေတြးၿပီး အသံမေပးဘဲ ထြက္သြားပါတယ္။ ဒီလုိမွ သူ႔အေမကုိ မစိမ္းကားဘူးဆုိရင္ အေမျဖစ္သူဟာ သားအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္ၿပီး သံေယာဇဥ္မကုန္ဘဲ ျဖစ္ေနမွာမုိ႔ ခုလုိအေမေနာက္ကလုိက္ေနတာကုိ ရပ္မေပးဘဲ သြားေနရွာတာပါ။ အေမျဖစ္သူ သူ႔ကုိစိတ္ကုန္ၿပီး သံေယာဇဥ္ျပတ္ေအာင္ လုပ္ေနရွာရတာ။ သံေယာဇဥ္ဆုိတာ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ျဖတ္မွ မဂ္ဖိုလ္ရမွာ။ သံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္ၿပီး သူတစ္ပါးကုိ ခ်စ္ခင္ေနမယ္၊ အားကုိးေနမယ္ဆုိရင္ မဂ္ဖုိလ္ကုိ မရႏုိင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သားျဖစ္သူက အေမျဖစ္သူကုိ တမင္သက္သက္ သံေယာဇဥ္ျပတ္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေနတာ။

သားျဖစ္သူက သံေယာဇဥ္ျပတ္ေအာင္လုပ္ေနပါေသာ္လည္း အေမျဖစ္သူကေတာ့ ေနာက္ကေန မရမကလုိက္ကာ သပိတ္ႀကီးေပြ႔ၿပီး အတင္းလိုက္ရင္းလုိက္ရင္းနဲ႔ မွီလုမွီခင္ေလးမွာ သကၤန္းတအားဆြဲမလုိ႔ လုပ္လိုက္ေတာ့ အေမျဖစ္သူ ေမွာက္လ်က္ႀကီးလဲသြားရွာတယ္။ လဲသြားတဲ့အခါက်ေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာ “ေၾသာ္-ငါ့သားမွာ နည္းနည္းမွ အေမ့စိတ္မရွိဘဲပါလား။ ငါ့မွာျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ သားကုိလြမ္းဆြတ္သတိရေနလုိက္တာ မ်က္ရည္နဲ႔မ်က္ခြက္ျဖစ္ၿပီး ဘယ္တရားမွလည္း အားမထုတ္ႏိုင္ခဲ့ ဘူး။ ငယ္ငယ္ကတည္းက သားေလးကုိ ႏုိ႔ခ်ိဳတုိက္ေကၽြးခ်င္ခဲ့ရတာ။ ခုေတာ့ သားျဖစ္သူက ငါ့ကုိေတြ႕တာေတာင္ အေရးမလုပ္ပါလား။ ငါကသာ သားေလးေမြးၿပီးကတည္းက ႏုိ႔ခ်ိဳမတုိက္ေကၽြးခဲ့ရလုိ႔ တုိက္ေကၽြးခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနရတယ္။ ဒါကုိ သားက မသိပါလား။ ငါကသာ သံေယာဇဥ္ေတြ ျဖစ္ေနရတာ။ သူက ငါ့ကုိ ဘာသံေယာဇဥ္မွ မျဖစ္ပါလား။ ေတာ္ၿပီ ဒီေန႔ကစၿပီး မင္းကို သံေယာဇဥ္လည္း မထားေတာ့ဘူး”လုိ႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ပါလိုက္တယ္။

အဲဒီလိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးသကာလ ဘိကၡဳနီမေက်ာင္းျပန္သြားၿပီး သားအေပၚထားတဲ့ သံေယာ ဇဥ္ျဖတ္ထားတဲ့စိတ္နဲ႔ တရားအားထုတ္လုိက္တာ အဲဒီေန႔မွာပဲ ရဟႏၲာျဖစ္သြားပါတယ္။ သားျဖစ္သူကသာ ဒီလုိ မစိမ္းကားဘူးဆုိရင္ သားအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္ေနမွာမုိ႔ ဘယ္လုိတရားအားထုတ္ပါေသာ္ လည္း သံေယာဇဥ္ေတာ့ ကုန္မွာမဟုတ္ေပ။ ဒါေၾကာင့္ စာေရးသူကလည္း အေမျဖစ္သူကုိ အေမေရ သားတုိ႔လည္း ဒီလုိ သံေယာဇဥ္ေတြ နည္းနည္းျခင္းျဖတ္ႏုိင္မွ သံေယာဇဥ္ကုန္ရာျဖစ္တဲ့ ျမတ္နိဗၺာန္ ကုိ ေရာက္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ေျပာၿပီး အေမ့ကုိ ႏွစ္သိမ့္လုိက္ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လူသားအားလံုးလည္း သူတစ္ပါးကို သံေယာဇဥ္ေတြ အားႀကီးမေနဘဲ လုပ္ေပးသင့္တဲ့အရာ လုပ္ေပးၿပီးသကာလ မိမိကုိယ္ကုိအားကုိးကာ သံေယာဇဥ္ နည္းနည္းျခင္းျဖတ္ၿပီး အျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ကုိ ေရာက္လွမ္းႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလုိက္ရပါေပတယ္။

(ဖခင္အတြက္ ေဆာင္းပါး) မေက်နပ္တဲ့ အေဖ့သံ

မိဘေတြက သားျဖစ္သူျပည္ပမွာမုိ႔ အက်ိဳးအေၾကာင္းသိရေအာင္ တစ္လတစ္ခါ ဖုန္းဆက္ပါဆုိတာနဲ႔ မိဘမ်ားစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ဖုန္းေစ်းႀကီးေပမဲ့လည္း တစ္လတစ္ခါေတာ့ ဆက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ရြာကုိဖုန္းဆက္ေတာ့ အေမျဖစ္သူက ဖုန္းလာကုိင္ပါတယ္။ အရင္ကလည္း အေမျဖစ္သူပဲ သူသားရဲ႕ဖုန္းလာရင္ သူပဲကုိင္ေျပာေနၾကပါ။ ဒါေပမဲ့ ခုတစ္ခါက်ေတာ့ မေက်နပ္သံေတြျဖစ္ေနတဲ့ ဖခင္ျဖစ္သူက ဖုန္းကုိသူလည္းေျပာမယ္ဆုိၿပီး ဒီလုိေလး မေက်နပ္သံ အေဖ့သံကုိ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။

သားေရတဲ့။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္သားသမီးတုိင္းဟာ ဖခင္ျဖစ္သူကုိ အနႏၱဂုိဏ္း၀င္ ေက်းဇူးရွင္၊ အေမကေမြး၊ အေဖကေကၽြးတဲ့ ေကၽြးဖခင္ဆုိၿပီး အေဖ့တုိ႔ကုိ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ေျပာဆုိသတ္မွတ္ေနၾကတာကုိ အေဖအပါ၀င္ ဖခင္ျဖစ္သူတုိင္း ၾကားသိေနရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီစကားဟာ သားတုိ႔သားသမီးေတြရဲ႕ ရင္ထဲက လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲလာတဲ့စကားလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားေျပာလုိ႔ လုိက္ေျပာေနၾကတာလား။ အေဖကေတာ့ သားတုိ႔သားသမီးေတြ လက္လြတ္စပယ္ ေျပာဆုိဂုဏ္ျပဳတဲ့စကားပဲလုိ႔ ထင္မိတယ္။

ဘာျဖစ္လုိ႔ အေဖဒီလုိေျပာရတာလဲဆုိေတာ့ သားတုိ႔ေျပာတဲ့ ဒီစကားေတြဟာ ဖခင္ျဖစ္တာနဲ႔ အလုိလုိတြဲဖက္ပါလာတယ္ဆုိတာ အေဖသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေဖဟာ ဒီတာ၀န္ကုိေက်ပြန္ေအာင္ဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ သားတုိ႔ကုိ ျပဳစုလုပ္ကုိင္ေကၽြးေမြးေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေဖ့ရင္ထဲမွာ သားတုိ႔ေမြးလာၿပီးဆုိ ကတည္းက သားတုိ႔အေပၚခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြအျပည့္နဲ႔ သားတုိ႔ကုိ အေဖတက္ႏုိင္သမွ် လုိေလစိတ္မရွိေအာင္ ျပဳစုလုပ္ကုိင္ေကၽြးေမြးေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ အေဖ့ရင္ထဲက တကယ္ခံစားခ်က္ပါ။

ဒါကုိ သားတုိ႔က မသိနားမလည္တာလား၊ မိခင္ျဖစ္သူကပဲ ဖခင္ျဖစ္သူထက္ သားတုိ႔အေပၚ ပုိမုိခ်စ္ခင္တယ္လုိ႔ သားတုိ႔က ထင္ေနတာလား၊ အေဖကပဲ သားတုိ႔ကုိ မိခင္ေလာက္ ခ်စ္မျပႏုိင္ လုိ႔လား။ အေဖက သားတုိ႔ကုိ မိခင္ေလာက္ေတာ့ ဘယ္ခ်စ္ျပႏုိင္မလဲ။ အေဖက ေယာက်္ားသား ေလ။ မိခင္မိန္းမသားေတြေလာက္ေတာ့ သားတုိ႔အေပၚ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေႏွာင္းေႏွာင္း ဘယ္ခ်စ္ျပႏုိင္မလဲ။ ဒါဟာလည္း ေယာက်္ားေလးနဲ႔ မိန္းကေလးတုိ႔ရဲ႕ သဘာ၀ကြာဟခ်က္မုိ႔ အျပစ္မျမင္သင့္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး မိခင္နဲ႔ဖခင္မွာ ဖခင္ကပဲ အိမ္မွာမေနရဘဲ အျပင္ကုိအလုပ္ထြက္လုပ္ရတာ မ်ားတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္မွာအေဖတုိ႔ထက္ ေနခြင့္ရွိတဲ့ မိခင္က သားတုိ႔ကုိ ပုိမုိျပဳစုခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးႏုိင္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သားတုိ႔ သိထားရမွာက အေဖဟာ မိခင္ျဖစ္သူလုိ သားတုိ႔နဲ႔အနီးကပ္ ျပဳစုယုယခ်စ္မျပႏုိင္ေပမဲ့ အေဖသားတုိ႔အေပၚ ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေမတၱာ သံေယာဇဥ္ဟာ မိခင္ျဖစ္သူထက္ေတာ့ မေလွ်ာ့သလုိ မိခင္လုိပဲ သားတုိ႔ကုိ လြမ္းတယ္ဆုိတာ ေတာ့ သိထားသင့္ပါတယ္။

ဒီလုိ အေဖျဖစ္သူမွာလည္း သားတုိ႔အေပၚ လြမ္းမႈ၊ ခ်စ္ခင္မႈေတြ တူညီမႈရွိေနတာကုိ သားတုိ႔သိမယ္ဆုိရင္ အေမျဖစ္သူကုိ သားတုိ႔ စကားေျပာသလုိ အေဖျဖစ္တဲ့ ငါ့ကုိလည္း စကားေျပာဖုိ႔၊ သားရဲ႕အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာဖုိ႔၊ အမွတ္ရဖုိ႔၊ သတိရဖုိ႔ေတြ ေျပာသင့္တာေပါ့။ ေအာ္-အေဖကသာ သားတုိ႔အေပၚကုိ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ရင္ထဲမွာ မေဖာ္ျပႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ေနတာကုိ မ်ိဳးသိမ့္ထားရေပမဲ့ သားတုိ႔ကေတာ့ အေဖျဖစ္သူကုိ မိခင္ျဖစ္သူေလာက္ ခ်စ္ခင္မႈမရွိတာ၊ သတိရမႈမရွိတာ၊ လြမ္းဆြတ္မႈမရွိတာ၊ စကားေျပာေပးမႈမရွိတာကုိ အေဖသိျမင္ရတဲ့အခါတုိင္း ၀မ္းနည္းမႈေတြ ျဖစ္ေန တယ္ဆုိတာ သားသိရဲ႕လား။ ဒါေတြကုိ အေဖက သားကုိ မခ်စ္ခင္လုိ႔၊ အျပစ္ျမင္လုိ႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အေဖ့ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကုိ မေအာင့္ႏုိင္ေတာ့လုိ႔ သားသိေအာင္ အေဖေျပာျပတာပါ သားရယ္။

ဒါနဲ႔ အေဖ့ျဖစ္သူက သူရဲ႕မေက်နပ္သံေတြကုိ ေျပာျပၿပီးတဲ့အခါ သားျဖစ္သူကလည္း အေဖ့ကုိ ျပန္ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ အေဖေရ သားလည္း အေဖ့ကုိ အေမနည္းတူ ခ်စ္ခင္လြမ္းဆြတ္မႈေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖုန္းဆက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေမျဖစ္သူက မိန္းမသားမုိ႔ အားႏြဲ႕တတ္သူပီပီ လြမ္းဆြတ္မႈကုိ ထိန္းသိမ္းထားမႈအားနည္းတတ္တာေၾကာင့္ အေမဖုန္းလာေျပာရင္ သားက အေမ့ကုိပဲ သားရဲ႕အက်ိဳးအေၾကာင္းေတြကုိ အကုန္ေျပာျပလုိက္ ရတာပါ။ ေနာက္ၿပီး သားအေမကုိေျပာတဲ့စကားကုိ အေဖ့ဆီကုိလည္း ေရာက္မယ္ဆုိတာ သားသိတဲ့အတြက္ အေဖ့ကုိ ဖုန္းေျပာဖုိ႔ရန္ တကူးတက မေခၚမိတာပါ အေဖ။ သားအေဖတုိ႔ဆီ ေရာက္ရင္ မိဘႏွစ္ပါးလံုးကုိ သားတန္းတူခ်စ္တယ္၊ မိဘႏွစ္ပါးလံုးရဲ႕စကားကုိ သားနားေထာင္ တယ္ဆုိတာ အေဖသိမွာပါ။

ခုလည္း သားအေဖတုိ႔ရဲ႕ မိဘေက်းဇူးကုိ ဆပ္ခ်င္တဲ့အတြက္ အေဖတုိ႔ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ပညာတတ္သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ေအာင္ သားလုပ္ေနတာပဲ အေဖ။ သားဘ၀မ်ားစြာမွာ မိဘေက်းဇူးကုိ ေက်ပြန္ေအာင္မဆပ္ႏုိင္ခဲ့တာ မ်ားမယ္ဆုိတာ မ်က္ေမွာက္အသိဉာဏ္ရွိတဲ့ လူသားျဖစ္တဲ့ဘ၀နဲ႔ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ပင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ မ်က္ေမွာက္ အသိဉာဏ္ရွိတဲ့ လူသားမ်ားကုိၾကည့္ လုိက္ရင္ မိဘေက်းဇူးမဆပ္တဲ့လူေတြ၊ မဆပ္ႏုိင္တဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါကုိၾကည့္မယ္ဆုိရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ဘ၀မ်ားစြာမွာ မိဘေက်းဇူးေက်ခဲ့တဲ့လူဆုိတာ အလြန္နည္းပါးလိမ့္မယ္ဆုိတာ သိႏုိင္ပါတယ္။

 ဒါေၾကာင့္ သားကေတာ့ ဒီဘ၀မွာ မိဘေက်းဇူးကုိ ေက်ပြန္ေအာင္ဆပ္မယ္ဆုိၿပီး အေဖတုိ႔ ျဖစ္ေစခ်င္တာကုိျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေနတာပါအေဖ။ ဒီေလာက္ဆုိ သားရဲ႕ အေဖတုိ႔မိဘအေပၚထားတဲ့ ေစတနာခ်စ္ျခင္းေက်းဇူးသိတတ္ပံုေတြကုိ အေဖသိမယ္ထင္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ အေဖေရာ တစ္ခါတေလ ရြာမွာေသာက္ေလ့ရွိတဲ့ ထန္ရည္ကုိ ေသာက္ျဖစ္ေသးလား။ အဲဒါကုိလည္း အေဖမေသာက္ျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ပါလုိ႔ သားေျပာခ်င္တယ္ အေဖ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အေဖပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ သားျဖစ္သူက အမ်ားအက်ိဳး သယ္ပုိးေနတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါး၊ လူတကာကုိ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ လမ္းညႊန္ဆံုးမေပးေနတဲ့ ရဟန္းျဖစ္ၿပီး ဖခင္ျဖစ္သူက လူေကာင္း မျဖစ္ေသးဘဲ မေကာင္းတဲ့အရည္ကုိ တစ္ခါတေလ ေသာက္ေနတာ သူမ်ားျမင္ရင္ ဘယ္လုိထင္ၾက မလဲ။ ေအာ္-သားျဖစ္သူက လူတကာကုိသာ ဆံုးမေနတာ၊ ကုိယ့္အေဖမေကာင္းတာလုပ္ေနတာက်ေတာ့ မဆံုးမႏုိင္၊ လမ္းညႊန္မေပးႏုိင္ပါလားဆုိၿပီး သားေရာအေဖပါ သိကၡာက်ေစတဲ့ စကားေတြ ေပၚလာႏုိင္တယ္ အေဖ။ အဲဒါေၾကာင့္ အေဖ မေကာင္းတဲ့ထန္ရည္ကုိလည္း တစ္ခါမွမေသာက္ျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ေပး ပါေနာ္ အေဖ။

စကားဆက္စပ္မိတာနဲ႔ တခ်ိဳ႕ေသာလူမုိက္ေတြကုိ လူေကာင္းကဆံုးမရင္မရဘဲ သူတုိ႔ထက္ဆုိးတဲ့လူက ဆံုးမမွရတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခု ေျပာျပပါဦးမယ္။ တစ္ခါက အရက္အလြန္ေသာက္တဲ့ သူေဌးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မုိ႔ လုပ္ငန္းရွင္အခ်င္းခ်င္း ပြဲလမ္းေတြ ဂုဏ္ျပဳေပးရင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမေကာင္းသူမ်ားရဲ႕ တုိက္တြန္း ေပးမႈေၾကာင့္ အရက္၊ ဘီယာေတြကုိ စြဲလန္းသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ မိခင္ျဖစ္သူက သူသားကုိ အရက္ျပတ္ေအာင္ဆုိၿပီး ဒုလႅဘရဟန္း ၀တ္ခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ သူဒုလႅဘ၀တ္တဲ့ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ကလည္း သူ႔ကုိ အရက္မေသာက္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆံုးမၾသ၀ါဒေတြေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီသူေဌးဟာ လူေဘာင္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာ အရက္ကုိျပန္ေသာက္ျပန္ပါသတဲ့။ မိခင္ျဖစ္သူ လည္း ဘယ္လုိမွ ဆံုးမေျပာဆုိလုိ႔မရတာနဲ႔ သားျဖစ္သူကုိ လက္လြတ္အရႈံးေပးခဲ့ရပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူ႔ကုိဆံုးမမဲ့လူ ေရာက္လာပါတယ္။ သူေဌးဟာ နဂုိလုိပံုမွန္အတုိင္း စီးပြားေရးသမားမ်ားစုေပါင္းၿပီး ဂုဏ္ျပဳပြဲလုပ္ရင္း စားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုမွာ စားေသာက္ေနၾကတဲ့အခါ သူတုိ႔စားပြဲနဲ႔မနီးမနားကေန အရူးတစ္ေယာက္က ျဖတ္သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူေဌးျဖစ္သူက မူးမူးနဲ႔ အရူးကုိ ေဟ့-အရူး လာကြာ။ မင့္ကုိ ငါတုိ႔ အရက္လည္းတုိက္မယ္၊ အျမည္းေရာေကၽြးမယ္ဆုိၿပီး လွမ္းေခၚလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ အရူးျဖစ္သူက ေတာ္ပါၿပီးကြာ၊ ငါ့မွာ အရင္ဘ၀က အမူးေတာင္မေျပေသးဘူး။ ေနာက္ထပ္ မမူးပါရေစနဲ႔လုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္တဲ့။ အရူးေျပာတဲ့စကားရဲ႕ ဆုိလုိရင္းက သူဟာ အရင္ဘ၀ေတြက အခုလုိ မူးယစ္ေစတဲ့ အရက္စတာေတြကုိ ေသာက္သံုးမိခဲ့တဲ့ အတြက္ အဲဒီအက်ိဳးဆက္ရဲ႕ဓာတ္သဘာ၀ေၾကာင့္ အခုလူျဖစ္တဲ့ဘ၀မွာ ဦးေႏွာက္ၾကည္လင္မႈမျဖစ္ဘဲ ဦးေႏွာက္မေကာင္းတဲ့ အရူးဘ၀ကုိ ေရာက္ေနရတာ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ေနာင္မွာေတာ့ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္မယ္ ဆုိတာကုိ ေျပာလုိက္တာပါ။

ဒီစကားကုိ သူေဌးျဖစ္သူလည္းၾကားေရာ သတိသံေ၀ဂေတြရၿပီး ငါလည္း သူလုိ ေနာက္ေနာင္ဘ၀ေတြမွာ ခုလုိ မူးယစ္ေစတာေတြကုိေသာက္ေနမယ္ဆုိရင္ ဦးေႏွာက္ မၾကည္လင္မႈအက်ိဳးဆက္ဓာတ္သဘာ၀ေၾကာင့္ အရူးျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္။ အဲဒီေတာ့ ငါ ေနာက္ေနာင္ဘ၀ေတြမွာ အရူးေတာ့ အျဖစ္မခံႏုိင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ယခုအခ်ိန္ကစၿပီး အရက္ေတြကုိ မေသာက္ေတာ့ဘူးလုိ႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခ်ကာ အရက္ပ်က္သြားပါတယ္တဲ့။ ဒါဟာ မေကာင္းတဲ့လူကုိ သူထက္မေကာင္းတဲ့လူက ဆံုးမေပးလုိက္တာေၾကာင့္ အသိတရားရသြားတာပါ။

ခုလည္း သားက အေဖ့ကုိ မေကာင္းတာေတြမလုပ္ခုိင္းတာဟာ အေဖ့ရဲ႕ သံသရာ အတြက္ေရာ၊ မ်က္ေမွာက္အတြက္ေရာ ေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့အျပင္ သားရဲ႕အေဖတုိ႔မိဘအေပၚ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ လုိ႔ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ သားရဲ႕လမ္းခရီးမွာလည္း အေႏွာက္အယွက္ မရွိေအာင္ အေဖကုိ ခုလုိေျပာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ အေဖ။ ဒီေလာက္ဆုိ သားရဲ႕ အေဖ့ကုိ ခ်စ္ခင္မႈ၊ လြမ္းဆြတ္သတိရမႈ၊ မိဘေက်းဇူးသိတတ္မႈေတြကုိ အေဖသိေလာက္ပါၿပီေနာ္။ ဒါေတြ အားလံုးဟာ သားရင္ထဲကလာတဲ့ စကားေတြပါ အေဖ။ ဒါေၾကာင့္ အေဖမေက်နပ္ျဖစ္ေနတဲ့ အေဖရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကုိ သားရင္ထဲက ခံစားခ်က္နဲ႔ျပန္လည္ေခ်ပလုိက္တဲ့အခါ အေဖရင္ထဲမွာ ေပါ့ပါးသြားၿပီး အေဖစိတ္ေက်နပ္မႈရွိလိမ့္မယ္လုိ႔ သား ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ အေဖ။

သားျဖစ္သူက အခုလုိ ျပန္ေျပာျပလုိက္ေတာ့လည္း အေဖျဖစ္သူဟာ သူရဲ႕ မေက်နပ္သံေတြကုိ အေ၀းလြင့္ေအာင္ေျပာဆုိေပးလုိ႔ သားရဲ႕ခ်စ္ခင္မႈ၊ သတိရမႈ၊ ေက်းဇူးသိတတ္မႈေတြကုိ ရင္ထဲမွာ သိမ္းထားရင္း သားရဲ႕ဂုဏ္ပုဒ္ကုိ ထိခုိက္မွာဆုိးတာရယ္၊ သူ႔ေက်းဇူးကုိဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ သူျဖစ္ခ်င္တာကုိ ျပဳ လုပ္ေပးေနတဲ့ သားရဟန္းစကားနားေထာင္ၿပီး မေကာင္းမႈေတြကုိ ေရွာင္ၾကဥ္သြားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိလုိက္ရပါေတာ့တယ္။

စာဖတ္သူအားလံုးလည္း မိဘေက်းဇူးကုိသိတတ္ၿပီး မိဘေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ၾကတဲ့အျပင္ မေကာင္းမႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေမတၱာပုိ႔သရင္း အေဖနဲ႔သားတုိ႔ရဲ႕ စကားေျပာခန္းေလးကုိ ဒီမွာပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ပါရေစ။

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း


Wednesday, March 28, 2012

Chatting မွ အေမးအေျဖမ်ား စုစည္းမႈ


ဦးဇင္းကုိ ခ်က္တင္ကေန ေမးလာၾကတာကုိ ေျဖေပးခဲ့တာမ်ား အမ်ားအတြက္ အသံုး၀င္မယ္ထင္လုိ႔ တင္ျပေပးလုိက္တာပါ။

(၁) ေမး။ ။ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးဆုိတာ ဘုရားေဟာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ရဟႏၱာနွင့္ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားစာအုပ္မွာ ဖတ္လုိက္ရပါတယ္ဘုရား။ ဟုတ္ပါသလားဘုရား။

ေျဖ။ ။ အင္း ဘယ္လုိေျပာရမလဲ။ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးျဖစ္တဲ့ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊ မိဘ၊ ဆရာတုိ႔ကုိ ေက်းဇူးရွင္အေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ ငါးပါးမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိးကြယ္ရာအေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ ရတနာသံုးပါးသာ ကုိးကြယ္ရာျဖစ္ၿပီး မိဘ၊ ဆရာသမားမ်ားသည္ ကုိးကြယ္ရာမဟုတ္၊ ေက်းဇူးရွင္ သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနရာတကာမွာေတာ့ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးလုိ႔ မသံုးဘဲ ေက်းဇူးရွင္အေန နဲ႔ ေျပာဆုိခ်င္တဲ့အခါမွာသာ သံုးသင့္ပါတယ္။

ခုေခတ္က ကုိးကြယ္ရာမွာေရာ မိဘ၊ ဆရာတုိ႔ကုိထည့္၍ အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးလုိ႔ သံုးႏႈန္းေနၾက တာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒါဟာ မွားယြင္းတဲ့ အယူအဆပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကုိးကြယ္အျဖစ္ဆုိ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါးလုိ႔ သံုးႏႈန္းၿပီး ေက်းဇူးရွင္အျဖစ္အေနနဲ႔ဆုိ မိဘ၊ ဆရာတုိ႔ကုိထည့္ၿပီး အနေႏၱာအနႏၱငါးပါးလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ေက်းဇူးရွင္မ်ားဆုိၿပီးျဖစ္ေစ သံုးႏႈန္းၾကေပါ့ေလ။

(၂) ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား ဒီဘ၀မွာ နာမရူပပရိေစၦဒနဲ႔ ပစၥယပရိဂၢဟဉာဏ္ရၿပီးသား စူဠေသာတာပန္ ဟာ ေနာက္ဘ၀မွာ အပါယ္က်ႏိုင္ပါေသးသလားဘုရား။

ေျဖ။ ။ အင္း စူဠေသာတာပန္ဆုိတာ မေဟာေသာတာပန္ကဲ့သုိ႔ သီလနဲ႔သရဏဂံုကုိ အၿမဲလံုၿခံဳေသးတာ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ စူဠေသာတာပန္ဟာ တရားအားထုတ္ခ်ိန္မဟုတ္တဲ့အခါမွာလည္း သီလနဲ႔သရဏဂံုလံုမွသာ အပါယ္မွ လြတ္ပါလိမ့္မယ္။ စူဠေသာတာပန္ဟာ တရားအားထုတ္ခ်ိန္သာ သီလလံုၿပီ။ က်န္တဲ့ခ်ိန္မွာ သီလမလံုပါက အပါယ္က မလြတ္ႏုိင္ေသးပါ။ အပါယ္လြတ္ဖုိ႔ရာသည္ သီလနဲ႔သရဏဂံု အဓိကျဖစ္၍ သီလနဲ႔သရဏဂံုလံုဖုိ႔ လုိပါတယ္။

စူဠေသာတာပန္ဆုိတာ ငါးပါးသီလကုိ တစ္သက္လံုး လံုၿခံဳေအာင္ေစာင့္ထိန္းဖုိ႔အတြက္ စိတ္မခ်ရေသးတာမုိ႔ သီလ က်ဳးလြန္မႈျဖစ္ႏုိင္ေသးပါတယ္။ ဒါျပင္ ဒိ႒ိကုိလည္း ပယ္သတ္ထားေသးတာ မဟုတ္ေသးတာမုိ႔ သရဏဂံုလည္း ပ်က္နုိင္ပါေသးတယ္။ အပါယ္ေဘးမွ လြတ္ဖုိ႔ရာသည္ ငါးပါးသီလလံုၿပီး သရဏဂံုၿမဲမွသာ အပါယ္ေလးဘံုက လြတ္မည္လုိ႔ ဧကန္မုခ် ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္သတၱ၀ါတုိင္း မွာ ေကာင္းမႈနဲ႔မေကာင္းမႈက အၿမဲဒြန္တြဲေနတာမုိ႔ ဧကန္မုခ် ဘယ္ဘံုကုိေရာက္မယ္ဆုိ တာ ေသခ်ာေျပာလုိ႔မရေပ။ ဒါေၾကာင့္ မဟာေသာတာပန္မွစ၍ ရဟႏၱာမဟုတ္ေသးတဲ့ စူဠေသာတာပန္၊ ပုထုဇဥ္တုိ႔ဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈေပၚ မူတည္ၿပီး ဘ၀ေတြ ျဖစ္ၾကရဦးပါမယ္။ မဟာေသာတာပန္ေလာက္ အနည္းဆံုးျဖစ္ေနရင္ေတာ့ အပါယ္ေလးဘံုက အၿမဲလြတ္ေနၿပီးမုိ႔ က်န္တဲ့ လူ၊ နတ္ နိဗၺာန္တုိ႔ကုိသာ ေရာက္ဖုိ႔ က်န္ပါေတာ့တယ္။

(၃) ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား၊ ဗုဒၶဘာသာမွာ ကံ၊ ဉာဏ္၊ ၀ိရီယ သံုးပါးေပါင္းမွ အရာအရာေအာင္ျမင္မယ္လို႔ သိထားပါတယ္။ ကံဆိုတာ အလုပ္လို႔လည္း မွတ္သားဖူးပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခု ေအာင္ျမင္ေစျခင္းမွာ အတိတ္ကံဆိုတာကို လက္ရွိဘ၀မွာ အသံုးအ၀င္သလိုမ်ား ျဖစ္မေနဘူးလား။ ဗဟုသုတနဲ႔ပက္သက္လို႔ ၾကားဖူးနား၀ေလးေတြပဲရွိတာေၾကာင့္ တိတိက်က် ေဆြးေႏြးႏိုင္ျခင္းမရွိတာကို ခြင့္လြတ္ပါ ဦးဇင္း။ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေရွးဘ၀ကံကို ယံုၾကည္ပါသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္က အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ပါ မသိလို ့ေမးတာပါဦးဇင္း။

ေျဖ။ ။ အင္း ရပါတယ္ ဒကာ။ အလုပ္တစ္ခုေအာင္ျမင္ဖုိ႔က ကံတရားကလည္း အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ ပါပါတယ္။ ဥပမာ- ဒကာက လူတစ္ေယာက္ကုိ ကူညီခဲ့လုိ႔ အဲဒီလူက မိမိကုိကူညီတဲ့အခါ အလုပ္တစ္ခု ေအာင္ျမင္တာမ်ိဳးပါ။ မိမိက သူတစ္ပါးကုိ ကူညီခဲ့တာဟာ အေၾကာင္းတရားကံျဖစ္ၿပီး မိမိကူညီခဲ့တဲ့သူက မိမိကုိ ျပန္လည္ကူညီေပးတာဟာ အက်ိဳးတရားကံကုိ ျပန္လည္ခံစားရတာပါပဲ။ အဲဒီလုိ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားအေနနဲ႔ တစ္စံုတစ္ခုျပန္လည္ခံစားရတာကုိ လက္ေတြ႕မွာ ျမင္ေန ရတာမုိ႔ အတိတ္ကံဆုိတဲ့ အေၾကာင္းတရားရွိေၾကာင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက ယံုၾကည္ေနၾကတာပါ။

(၄) ေမး။ ။ ဒီဘ၀မွာလုပ္သမွ် ေနာင္ဘ၀မွာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာက ေသျပီးလို႔ေနာင္ဘ၀ေရာက္ရင္ ယခု လက္ရွိဘ၀ကို မွတ္မိေတာ့မွာမဟုတ္သလို ခံစားခ်က္ေတြ အားလံုးဟာလည္း မတူႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုဆို..ယခုဘ၀နဲ႔ေနာင္ဘ၀ဆိုတာ လူႏွစ္ေယာက္ ကဇတ္ကေနသလိုျဖစ္ေနတဲ႔အတြက္ ဒီဘ၀မွာ လုပ္ထားသမွ်အရာေတြဟာ ေနာင္ဘ၀(ေနာက္လူတစ္ေယာက္)ကို ေပးေနတာနဲ႔တူေနပါတယ္။ ဦးဇင္း အျမင္ေလးကိုရွင္းျပေပးပါ။

ေျဖ။ ။ ဥပမာ ဒကာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ကုိ ေျပာင္းသြားတဲ့အခါ ဒကာမွာ ဘာထူးျခားမႈရွိလဲ။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္က လုပ္ရပ္ေတြဟာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ ဒကာအတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိလား။ ဒကာအတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမရွိဘဲ တျခားတစ္ေယာက္အတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္သြားတာလားဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဒကာ သိပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘ၀ကူးတယ္ဆုိတာ ႏွစ္ကူးသြားသလုိပဲမုိ႔ အရင္ႏွစ္ကလုပ္ခဲ့တဲ့အက်ိဳးဆက္ဟာ ေနာက္ႏွစ္မွာ အက်ိဳးခံစားရသလုိ အရင္ဘ၀ကလုပ္ခဲ့တာ ဟာ ေနာက္ဘ၀မွာ အက်ိဳးခံစားရပါတယ္။




Tuesday, March 27, 2012

ဂ်ာနယ္ေဆာင္းပါးျဖစ္တဲ့ မေက်နပ္တဲ့ အေဖ့သံ

မိဘေတြက သားျဖစ္သူျပည္ပမွာမုိ႔ အက်ိဳးအေၾကာင္းသိရေအာင္ တစ္လတစ္ခါ ဖုန္းဆက္ပါဆုိတာနဲ႔ မိဘမ်ားစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ဖုန္းေစ်းႀကီးေပမဲ့လည္း တစ္လတစ္ခါေတာ့ ဆက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ရြာကုိဖုန္းဆက္ေတာ့ အေမျဖစ္သူက ဖုန္းလာကုိင္ပါတယ္။ အရင္ကလည္း အေမျဖစ္သူပဲ သူသားရဲ႕ဖုန္းလာရင္ သူပဲကုိင္ေျပာေနၾကပါ။ ဒါေပမဲ့ ခုတစ္ခါက်ေတာ့ မေက်နပ္သံေတြျဖစ္ေနတဲ့ ဖခင္ျဖစ္သူက ဖုန္းကုိသူလည္းေျပာမယ္ဆုိၿပီး ဒီလုိေလး မေက်နပ္သံ အေဖ့သံကုိ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။

သားေရတဲ့။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္သားသမီးတုိင္းဟာ ဖခင္ျဖစ္သူကုိ အနႏၱဂုိဏ္း၀င္ ေက်းဇူးရွင္၊ အေမကေမြး၊ အေဖကေကၽြးတဲ့ ေကၽြးဖခင္ဆုိၿပီး အေဖ့တုိ႔ကုိ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ေျပာဆုိသတ္မွတ္ေနၾကတာကုိ အေဖအပါ၀င္ ဖခင္ျဖစ္သူတုိင္း ၾကားသိေနရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီစကားဟာ သားတုိ႔သားသမီးေတြရဲ႕ ရင္ထဲက လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲလာတဲ့စကားလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားေျပာလုိ႔ လုိက္ေျပာေနၾကတာလား။ အေဖကေတာ့ သားတုိ႔သားသမီးေတြ လက္လြတ္စပယ္ ေျပာဆုိဂုဏ္ျပဳတဲ့စကားပဲလုိ႔ ထင္မိတယ္။

ဘာျဖစ္လုိ႔ အေဖဒီလုိေျပာရတာလဲဆုိေတာ့ သားတုိ႔ေျပာတဲ့ ဒီစကားေတြဟာ ဖခင္ျဖစ္တာနဲ႔ အလုိလုိတြဲဖက္ပါလာတယ္ဆုိတာ အေဖသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေဖဟာ ဒီတာ၀န္ကုိေက်ပြန္ေအာင္ဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ သားတုိ႔ကုိ ျပဳစုလုပ္ကုိင္ေကၽြးေမြးေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေဖ့ရင္ထဲမွာ သားတုိ႔ေမြးလာၿပီး ဆုိကတည္းက သားတုိ႔အေပၚခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြအျပည့္နဲ႔ သားတုိ႔ကုိ အေဖတက္ႏုိင္သမွ် လုိေလစိတ္မရွိေအာင္ ျပဳစုလုပ္ကုိင္ေကၽြးေမြးေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ အေဖ့ရင္ထဲက တကယ္ခံစားခ်က္ပါ။

ဒါကုိ သားတုိ႔က မသိနားမလည္တာလား၊ မိခင္ျဖစ္သူကပဲ ဖခင္ျဖစ္သူထက္ သားတုိ႔အေပၚ ပုိမုိခ်စ္ခင္တယ္လုိ႔ သားတုိ႔က ထင္ေနတာလား၊ အေဖကပဲ သားတုိ႔ကုိ မိခင္ေလာက္ ခ်စ္မျပႏုိင္ လုိ႔လား။ အေဖက သားတုိ႔ကုိ မိခင္ေလာက္ေတာ့ ဘယ္ခ်စ္ျပႏုိင္မလဲ။ အေဖက ေယာက်္ားသား ေလ။ မိခင္မိန္းမသားေတြေလာက္ေတာ့ သားတုိ႔အေပၚ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေႏွာင္းေႏွာင္း ဘယ္ခ်စ္ျပႏုိင္မလဲ။ ဒါဟာ လည္း ေယာက်္ားေလးနဲ႔ မိန္းကေလးတုိ႔ရဲ႕ သဘာ၀ကြာဟခ်က္မုိ႔ အျပစ္မျမင္သင့္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး မိခင္နဲ႔ဖခင္မွာ ဖခင္ကပဲ အိမ္မွာမေနရဘဲ အျပင္ကုိအလုပ္ထြက္လုပ္ရတာ မ်ားတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္မွာအေဖတုိ႔ထက္ ေနခြင့္ရွိတဲ့ မိခင္က သားတုိ႔ကုိ ပုိမုိျပဳစုခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးႏုိင္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သားတုိ႔ သိထားရမွာက အေဖဟာ မိခင္ျဖစ္သူလုိ သားတုိ႔နဲ႔အနီးကပ္ ျပဳစုယုယခ်စ္မျပႏုိင္ေပမဲ့ အေဖသားတုိ႔အေပၚ ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေမတၱာ သံေယာဇဥ္ဟာ မိခင္ျဖစ္သူထက္ေတာ့ မေလွ်ာ့သလုိ မိခင္လုိပဲ သားတုိ႔ကုိ လြမ္းတယ္ဆုိတာ ေတာ့ သိထားသင့္ပါတယ္။

ဒီလုိ အေဖျဖစ္သူမွာလည္း သားတုိ႔အေပၚ လြမ္းမႈ၊ ခ်စ္ခင္မႈေတြ တူညီမႈရွိေနတာကုိ သားတုိ႔သိမယ္ဆုိရင္ အေမျဖစ္သူကုိ သားတုိ႔ စကားေျပာသလုိ အေဖျဖစ္တဲ့ ငါ့ကုိလည္း စကားေျပာဖုိ႔၊ သားရဲ႕အက်ိဳး အေၾကာင္းေျပာဖုိ႔၊ အမွတ္ရဖုိ႔၊ သတိရဖုိ႔ေတြ ေျပာသင့္တာေပါ့။ ေအာ္-အေဖကသာ သားတုိ႔အေပၚကုိ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ရင္ထဲမွာ မေဖာ္ျပႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ေနတာကုိ မ်ိဳးသိမ့္ထားရေပမဲ့ သားတုိ႔ကေတာ့ အေဖျဖစ္သူကုိ မိခင္ျဖစ္သူေလာက္ ခ်စ္ခင္မႈမရွိတာ၊ သတိရမႈမရွိတာ၊ လြမ္းဆြတ္မႈမရွိတာ၊ စကားေျပာေပးမႈမရွိတာကုိ အေဖသိျမင္ရတဲ့အခါတုိင္း ၀မ္းနည္းမႈေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ သားသိရဲ႕လား။ ဒါေတြကုိ အေဖက သားကုိ မခ်စ္ခင္လုိ႔၊ အျပစ္ျမင္လုိ႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အေဖ့ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကုိ မေအာင့္ႏုိင္ေတာ့လုိ႔ သားသိေအာင္ အေဖေျပာျပတာပါ သားရယ္။

ဒါနဲ႔ အေဖ့ျဖစ္သူက သူရဲ႕မေက်နပ္သံေတြကုိ ေျပာျပၿပီးတဲ့အခါ သားျဖစ္သူကလည္း အေဖ့ကုိ ျပန္ေျပာျပ လုိက္ပါတယ္။ အေဖေရ သားလည္း အေဖ့ကုိ အေမနည္းတူ ခ်စ္ခင္လြမ္းဆြတ္မႈေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖုန္းဆက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေမျဖစ္သူက မိန္းမသားမုိ႔ အားႏြဲ႕တတ္သူပီပီ လြမ္းဆြတ္မႈကုိ ထိန္းသိမ္းထားမႈအားနည္းတတ္တာေၾကာင့္ အေမဖုန္းလာေျပာရင္ သားက အေမ့ကုိပဲ သားရဲ႕အက်ိဳးအေၾကာင္းေတြကုိ အကုန္ေျပာျပလုိက္ ရတာပါ။ ေနာက္ၿပီး သားအေမကုိေျပာတဲ့စကားကုိ အေဖ့ဆီကုိလည္း ေရာက္မယ္ဆုိတာ သားသိတဲ့အတြက္ အေဖ့ကုိ ဖုန္းေျပာဖုိ႔ရန္ တကူးတက မေခၚမိတာပါ အေဖ။ သားအေဖတုိ႔ဆီ ေရာက္ရင္ မိဘႏွစ္ပါးလံုးကုိ သားတန္းတူခ်စ္တယ္၊ မိဘႏွစ္ပါးလံုးရဲ႕စကားကုိ သားနားေထာင္ တယ္ဆုိတာ အေဖသိမွာပါ။

ခုလည္း သားအေဖတုိ႔ရဲ႕ မိဘေက်းဇူးကုိ ဆပ္ခ်င္တဲ့အတြက္ အေဖတုိ႔ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ပညာတတ္သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ေအာင္ သားလုပ္ေနတာပဲ အေဖ။ သားဘ၀မ်ားစြာမွာ မိဘေက်းဇူးကုိ ေက်ပြန္ေအာင္မဆပ္ႏုိင္ခဲ့တာ မ်ားမယ္ဆုိတာ မ်က္ေမွာက္အသိဉာဏ္ရွိတဲ့ လူသားျဖစ္တဲ့ ဘ၀နဲ႔ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ပင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ မ်က္ေမွာက္ အသိဉာဏ္ရွိတဲ့ လူသားမ်ားကုိၾကည့္လုိက္ရင္ မိဘေက်းဇူးမဆပ္တဲ့လူေတြ၊ မဆပ္ႏုိင္တဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါကုိၾကည့္မယ္ဆုိရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ဘ၀မ်ားစြာမွာ မိဘေက်းဇူးေက်ခဲ့တဲ့လူဆုိတာ အလြန္နည္းပါးလိမ့္မယ္ဆုိတာ သိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သားကေတာ့ ဒီဘ၀မွာ မိဘေက်းဇူးကုိ ေက်ပြန္ေအာင္ဆပ္မယ္ဆုိၿပီး အေဖတုိ႔ ျဖစ္ေစခ်င္တာ ကုိျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေနတာပါအေဖ။ ဒီေလာက္ဆုိ သားရဲ႕ အေဖတုိ႔မိဘအေပၚထားတဲ့ ေစတနာ ခ်စ္ျခင္းေက်းဇူးသိတတ္ပံုေတြကုိ အေဖသိမယ္ထင္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ အေဖေရာ တစ္ခါတေလ ရြာမွာေသာက္ေလ့ရွိတဲ့ ထန္ရည္ကုိ ေသာက္ျဖစ္ေသးလား။ အဲဒါကုိလည္း အေဖမေသာက္ျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ပါလုိ႔ သားေျပာခ်င္တယ္ အေဖ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အေဖပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ သားျဖစ္သူက အမ်ားအက်ိဳး သယ္ပုိးေနတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါး၊ လူတကာကုိ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ လမ္းညႊန္ဆံုးမေပးေနတဲ့ ရဟန္းျဖစ္ၿပီး ဖခင္ျဖစ္သူက လူေကာင္း မျဖစ္ေသးဘဲ မေကာင္းတဲ့အရည္ကုိ တစ္ခါတေလ ေသာက္ေနတာ သူမ်ားျမင္ရင္ ဘယ္လုိထင္ၾက မလဲ။ ေအာ္-သားျဖစ္သူက လူတကာကုိသာ ဆံုးမေနတာ၊ ကုိယ့္အေဖမေကာင္းတာလုပ္ေနတာက်ေတာ့ မဆံုးမႏုိင္၊ လမ္းညႊန္မေပးႏုိင္ပါလား ဆုိၿပီး သားေရာအေဖပါ သိကၡာက်ေစတဲ့ စကားေတြ ေပၚလာႏုိင္ တယ္ အေဖ။ အဲဒါေၾကာင့္ အေဖ မေကာင္းတဲ့ထန္ရည္ကုိလည္း တစ္ခါမွ မေသာက္ျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ေပးပါေနာ္ အေဖ။

စကားဆက္စပ္မိတာနဲ႔ တခ်ိဳ႕ေသာလူမုိက္ေတြကုိ လူေကာင္းကဆံုးမရင္မရဘဲ သူတုိ႔ထက္ဆုိးတဲ့လူက ဆံုးမမွရတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခု ေျပာျပပါဦးမယ္။ တစ္ခါက အရက္အလြန္ေသာက္တဲ့ သူေဌးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မုိ႔ လုပ္ငန္းရွင္အခ်င္းခ်င္း ပြဲလမ္းေတြ ဂုဏ္ျပဳေပးရင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမေကာင္းသူမ်ားရဲ႕ တုိက္တြန္းေပးမႈေၾကာင့္ အရက္၊ ဘီယာေတြကုိ စြဲလန္းသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ မိခင္ျဖစ္သူက သူသားကုိ အရက္ျပတ္ေအာင္ဆုိၿပီး ဒုလႅဘရဟန္း ၀တ္ခုိင္းခဲ့ပါ တယ္။ သူဒုလႅဘ၀တ္တဲ့ေက်ာင္းဆရာေတာ္ကလည္း သူ႔ကုိ အရက္မေသာက္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆံုးမၾသ၀ါဒေတြေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီသူေဌးဟာ လူေဘာင္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာ အရက္ကုိျပန္ေသာက္ျပန္ပါသတဲ့။ မိခင္ျဖစ္သူ လည္း ဘယ္လုိမွ ဆံုးမေျပာဆုိလုိ႔မရတာနဲ႔ သားျဖစ္သူကုိ လက္လြတ္အရႈံးေပးခဲ့ရပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူ႔ကုိဆံုးမမဲ့လူ ေရာက္လာပါတယ္။ သူေဌးဟာ နဂုိလုိပံုမွန္အတုိင္း စီးပြားေရးသမားမ်ားစုေပါင္းၿပီး ဂုဏ္ျပဳပြဲလုပ္ရင္း စားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုမွာ စားေသာက္ေနၾကတဲ့အခါ သူတုိ႔စားပြဲနဲ႔မနီးမနားကေန အရူးတစ္ေယာက္က ျဖတ္သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူေဌးျဖစ္သူက မူးမူးနဲ႔ အရူးကုိ ေဟ့-အရူး လာကြာ။ မင့္ကုိ ငါတုိ႔ အရက္လည္းတုိက္မယ္၊ အျမည္းေရာေကၽြးမယ္ဆုိၿပီး လွမ္းေခၚလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ အရူးျဖစ္သူက ေတာ္ပါၿပီးကြာ၊ ငါ့မွာ အရင္ဘ၀က အမူးေတာင္မေျပေသးဘူး။ ေနာက္ထပ္ မမူးပါရေစနဲ႔လုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္တဲ့။ အရူးေျပာတဲ့စကားရဲ႕ ဆုိလုိရင္းက သူဟာ အရင္ဘ၀ေတြက အခုလုိ မူးယစ္ေစတဲ့ အရက္စတာေတြကုိ ေသာက္သံုးမိခဲ့တဲ့ အတြက္ အဲဒီအက်ိဳးဆက္ရဲ႕ဓာတ္သဘာ၀ေၾကာင့္ အခုလူျဖစ္တဲ့ဘ၀မွာ ဦးေႏွာက္ၾကည္လင္မႈမျဖစ္ဘဲ ဦးေႏွာက္မေကာင္းတဲ့ အရူးဘ၀ကုိ ေရာက္ေနရတာ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ေနာင္မွာေတာ့ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္မယ္ ဆုိတာကုိ ေျပာလုိက္တာပါ။

ဒီစကားကုိ သူေဌးျဖစ္သူလည္းၾကားေရာ သတိသံေ၀ဂေတြရၿပီး ငါလည္း သူလုိ ေနာက္ေနာင္ဘ၀ေတြမွာ ခုလုိ မူးယစ္ေစတာေတြကုိေသာက္ေနမယ္ဆုိရင္ ဦးေႏွာက္ မၾကည္လင္မႈအက်ိဳးဆက္ဓာတ္ သဘာ၀ေၾကာင့္ အရူးျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္။ အဲဒီေတာ့ ငါ ေနာက္ေနာင္ဘ၀ေတြမွာ အရူးေတာ့ အျဖစ္မခံႏုိင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ယခုအခ်ိန္ကစၿပီး အရက္ေတြကုိ မေသာက္ေတာ့ဘူးလုိ႔ စိတ္ဆံုးျဖတ္ခ်ကာ အရက္ပ်က္သြားပါတယ္တဲ့။ ဒါဟာ မေကာင္းတဲ့လူကုိ သူထက္မေကာင္းတဲ့လူက ဆံုးမေပးလုိက္ တာေၾကာင့္ အသိတရားရသြားတာပါ။

ခုလည္း သားက အေဖ့ကုိ မေကာင္းတာေတြမလုပ္ခုိင္းတာဟာ အေဖ့ရဲ႕ သံသရာ အတြက္ေရာ၊ မ်က္ေမွာက္အတြက္ေရာ ေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့အျပင္ သားရဲ႕အေဖတုိ႔မိဘအေပၚ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ လုိ႔ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ သားရဲ႕လမ္းခရီးမွာလည္း အေႏွာက္အယွက္ မရွိေအာင္ အေဖကုိ ခုလုိေျပာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ အေဖ။ ဒီေလာက္ဆုိ သားရဲ႕ အေဖ့ကုိ ခ်စ္ခင္မႈ၊ လြမ္းဆြတ္သတိရမႈ၊ မိဘေက်းဇူးသိတတ္မႈေတြကုိ အေဖသိေလာက္ပါၿပီေနာ္။ ဒါေတြ အားလံုးဟာ သားရင္ထဲကလာတဲ့ စကားေတြပါ အေဖ။ ဒါေၾကာင့္ အေဖမေက်နပ္ျဖစ္ေနတဲ့ အေဖရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကုိ သားရင္ထဲက ခံစားခ်က္နဲ႔ျပန္လည္ေခ်ပလုိက္တဲ့အခါ အေဖရင္ထဲမွာ ေပါ့ပါးသြားၿပီး အေဖစိတ္ေက်နပ္မႈရွိလိမ့္မယ္လုိ႔ သား ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ အေဖ။

သားျဖစ္သူက အခုလုိ ျပန္ေျပာျပလုိက္ေတာ့လည္း အေဖျဖစ္သူဟာ သူရဲ႕ မေက်နပ္သံေတြကုိ အေ၀းလြင့္ေအာင္ေျပာဆုိေပးလုိ႔ သားရဲ႕ခ်စ္ခင္မႈ၊ သတိရမႈ၊ ေက်းဇူး သိတတ္မႈေတြကုိ ရင္ထဲမွာ သိမ္းထားရင္း သားရဲ႕ဂုဏ္ပုဒ္ကုိ ထိခုိက္မွာဆုိးတာရယ္၊ သူ႔ေက်းဇူးကုိဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ သူျဖစ္ခ်င္တာကုိ ျပဳလုပ္ေပးေနတဲ့ သားရဟန္းစကားနားေထာင္ၿပီး မေကာင္းမႈေတြကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ သြားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိလုိက္ရပါေတာ့တယ္။

စာဖတ္သူအားလံုးလည္း မိဘေက်းဇူးကုိသိတတ္ၿပီး မိဘေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ၾကတဲ့အျပင္ မေကာင္းမႈ မွ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေမတၱာပုိ႔သရင္း အေဖနဲ႔သားတုိ႔ရဲ႕ စကားေျပာခန္းေလးကုိ ဒီမွာပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ပါရေစ။

ဂ်ာနယ္ကုိ Download ဆြဲဖတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ http://minus.com/m0zUnqp1P/3 ကုိ ႏွိပ္ၿပီး Download ဆြဲ ဖတ္ၾကပါေလ။

Saturday, March 24, 2012

ဘာသာ၀င္အားလံုးတုိ႔ရဲ႕ အဓိကမိန္းက ဘာလဲ ျမန္မာအဂၤလိပ္

ဦးဇင္းကုိ ဘာသာျခားမ်ားက လာလာေမးၾကပါတယ္။ ဦးဇင္းအေနနဲ႔ တျခားဘာသာေတြအေပၚမွာ ဘယ္လုိျမင္သလဲတဲ့။ ဒါနဲ႔ ဦးဇင္းလည္း ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာျပန္ခံစားရမယ္။ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းတာျပန္ခံစားရမယ္။ ဒါဟာ အဓိကမိန္းျဖစ္ေပတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိေကာင္းတာလုပ္ဖုိ႔နဲ႔ ေကာင္းတဲ့စိတ္ထားရွိဖုိ႔သာ အဓိကျဖစ္တယ္လုိ႔ လုိရင္းနဲ႔ ေျဖေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ခုအခါမွေတာ့ အက်ယ္တ၀င့္ ဘာသာတုိင္းအတြက္ အသံုးတည့္တဲ့အေျဖ ကုိ ေျဖေပးဖုိ႔ရန္ ေတာင္းဆုိသူေတြ မ်ားျပားလွတဲ့အတြက္ အခ်ိန္မရ၊ ပညာမတတ္၊ အသိပညာမၾကြယ္၀ေသာ္လည္း တက္သိသမွ်ေလးကုိ ရသေလာက္အခ်ိန္ေလးနဲ႔ ေျဖဆုိေပးလုိက္ပါတယ္။

ဘယ္လူမ်ိဳး၊ ဘယ္ဘာသာ၀င္၊ ဘယ္ဘာသာမဲ့မဆုိ လုိက္နာက်င့္သံုးရမဲ့ အခ်က္က (၁၀)ခ်က္ရွိတယ္၊ မိမိမျမင္ႏုိင္ေသးတာကုိ မယံုၾကည္ဘူးဆုိရင္လည္း မိမိတုိ႔မွာ ေထာက္တည္ရာ(၄)မ်ိဳးရွိတယ္။ အဲဒါေတြကုိသိရွိၿပီး လုိက္နာက်င့္သံုးၾကည့္ရန္ လုိပါတယ္။ မိမိလုိက္နာက်င့္သံုး ေလ့လာစမ္းသပ္ လုပ္ေဆာင္ၿပီးသကာလ အက်ိဳးရွိတာကုိ က်င့္သံုးရမွာျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးမရွိတာကုိ ပယ္ရပါမယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကုိ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ လုိက္နာလက္ေတြ႕က်င့္သံုးၾကည့္ရင္ အက်ိဳးမယုတ္ဘဲ အက်ိဳးသာရွိပါလိမ့္မယ္။ လုိက္နာက်င့္သံုးရမဲ့ အခ်က္ေတြကေတာ့ ဘယ္ရာမဆုိ

၁။ သူမ်ားေျပာသံၾကားတာနဲ႔ အမွန္လုိ႔ မယံုၾကနဲ႔။ (သူမ်ားေတြေျပာတာ ဒီပုဂၢိဳလ္က တန္ခုိးရွိတယ္၊ ေရာဂါေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ေပးတယ္၊ သူက ပုိက္ဆံေတြရေအာင္၊ အလုပ္အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးတယ္ဆုိတဲ့ အသံၾကားရံုနဲ႔ မယံုေသးဘဲ မိမိကုိယ္တုိင္ ေလ့လာၿပီး မွန္ကန္ပါမွ ယံုပါတဲ့၊ ဘယ္သူကေတာ့ တုိ႔ရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ကုိယ္တုိင္ကယ္တင္ခံရမွ၊ ကုိယ့္မေကာင္းတာျဖစ္ေနတာကုိ ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးတဲဲ့အခါက်မွ သူ႔ဟာ ကယ္တင္ရွင္ဆုိတာ မွန္ပါလားလုိ႔ ယံုပါလုိ႔ေျပာတာ)

၂။ ဘုိးဘြားစဥ္လာ ဆရာစဥ္ဆက္ယံုၾကည္ခဲ့တဲ့ အရာဆုိၿပီးေတာ့လည္း မယံုၾကနဲ႔။

၃။ သူမ်ားက ဒါလုပ္ရင္ ဒီလုိျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆုိၿပီး အတိတ္က မွန္ခဲ့တယ္ဆုိၿပီးလည္း မယံုၾကနဲ႔။

၄။ က်မ္းဂန္စာေပေတြမွာ ဒီလုိလာတယ္ဆုိၿပီး စာေပနဲ႔ကုိက္ညီရံုနဲ႔ မယံုနဲ႔။

၅။ ႀကံစည္ေတြးေတာယံုနဲ႔လည္း မယံုနဲ႔။ (အလုပ္တစ္ခုကုိ စိတ္ကူးယဥ္၊ ႀကံစည္ရံုနဲ႔မလုပ္ဘဲ ေရွ႕ေနာက္စဥ္းစား ေလ့လာၾကည့္ၿပီးမွ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ပါ၊ မိမိတစ္ခုခုေလာက္ အဆင္ေျပေအာင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ဆီမွာ စိတ္ထဲကေန ေတြးေတာႀကံစည္ဆုေတာင္းမိလုိ႔ အဆင္ေျပသြားတဲ့အခါ ဒီလူဟာ ငါရဲ႕ကယ္တင္ရွင္ပဲဆုိၿပီး မိမိစိတ္ႀကံစည္လုိ႔ တစ္ခါေလာက္ မွန္သြားရံုနဲ႔ မယံုနဲ႔လုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။)

၆။ သူမ်ားဟာကုိနည္းမွီယူၿပီးေတာ့လည္း မယံုနဲ႔။ (ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္း၊ မိဘဆရာသမားေတြက တစ္ခုခုကုိ ယံုၾကည္ရင္ မိမိကပါ လုိက္မယံုေသးဘဲ ကုိယ္တုိင္ေလ့လာသံုးသပ္ၾကည့္ၿပီးမွ သူမ်ားယံုၾကည္တာကုိ ယံုသင့္မယံုသင့္ ဆံုးျဖတ္ပါလုိ႔ ေျပာတာပါ။ သူမ်ားယံုတုိင္း မယံုဖုိ႔။ သူမ်ားလုပ္တာ အက်ိဳးရွိသြားတာကုိျမင္ၿပီး ငါလည္းအဲဒီအတုိင္းလုပ္ရင္ အက်ိဳးရမွာပဲဆုိၿပီး လုိက္လုပ္တုိင္းလည္း မျဖစ္တတ္တာမ်ိဳး၊ သူမ်ားေရးထား၊ ေျပာထား၊ ေဟာထားၿပီးသားကုိ နည္းမွီလုပ္ထားတာမ်ိဳး၊ ဥပမာ-သူမ်ားက ဒီလုိေျပာလုိ႔ အဆင္ေျပေပမဲ့ မိမိက သူမ်ားေျပာသလုိ လုိက္ေျပာတုိင္းလည္း အဆင္ေျပခ်င္မွ ေျပတာမ်ိဳးပါ။ အထင္ရွားဆံုးကေတာ့ ရည္စားစကားေျပာတာမ်ိဳးေပါ့။ သူမ်ားက ဒီစကားလံုးနဲ႔ အဆင္ေျပေပမဲ့ ကုိယ့္က်ေတာ့ သူမ်ားေျပာတဲ့စကားကုိနည္းမွီေျပာေပမဲ့ အဆင္မေျပတာမ်ိဳး။ ဒါျပင္ သူမ်ားဘာသာက ဒီလုိေဟာထားတာကုိ လူေတြက လက္ခံတာမုိ႔ ဒုိ႔ဘာသာလည္း ဒီလုိေရးရင္ သူမ်ားလက္ခံမယ္ဆုိၿပီး ေရးထားတာမ်ိဳးစတာေတြကုိ ဆုိလုိတာပါ။ အဲဒီေတာ့ မိမိဘာသာ ဘယ္ရာမဆုိ ကုိယ္တုိင္ေလ့လာစမ္းသပ္ၿပီးမွ ယံုၾကပါ။)

၇။ အျပင္သ႑ာန္ အျခင္းအရာကုိၾကည့္ၿပီး ယံုၾကည္စရာေကာင္းတယ္ဟု ႀကံဆၿပီးေတာ့လည္း မယံုနဲ႔။ (တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕သ႑ာန္ကုိၾကည့္ၿပီး သူ႔ပံုစံၾကည့္ရတာ တန္ခုိးရွင္ျဖစ္မယ္၊ လူေကာင္းျဖစ္မယ္ စတာေတြကုိ မယံုဖုိ႔နဲ႔ အရာ၀တၳဳပစၥည္းေတြကုိလည္း အေပၚယံတံဆိပ္ေလာက္ၾကည့္ၿပီး ဒါက အေကာင္းဆံုးတံဆိပ္ပဲဆုိၿပီး မယံုၾကဖုိ႔ပါ။)

၈။ ကုိယ္ထင္ထားသလုိ ယံုၾကည္သလုိ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိၿပီးလည္း မယံုနဲ႔။ (ဥပမာ-သူမ်ားေျပာတာ ဒီလူက လူေကာင္းဆုိၿပီး အသံေတာ့ၾကားထားတယ္။ မိမိကုိယ္တုိင္ေတြ႕ေတာ့လည္း သူက ကုိယ္ေပၚေကာင္းေနတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးဆုိ လူေတြက အဲဒီလူကုိ လူေကာင္းလုိ႔ ယံုၾကည္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့ ကုိယ့္ကုိ လိမ္သြားတတ္တယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ အေပၚယံေပါင္းသင္းၾကည့္ရံု၊ ျမင္ရံုနဲ႔ မယံုေသးဘဲ ကုိယ္တုိင္အခ်ိန္ေပး ေလ့လာစမ္းသပ္ၿပီးမွ လူျဖစ္ေစ၊ ဘာသာတရားျဖစ္ ယံုၾကည္ၾကဖုိ႔ ေျပာတာပါ။)

၉။ မွတ္ယူထိုက္၊ နည္းယူထုိက္တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာမွ်ျဖင့္လည္း မယံုနဲ႔။ (ဒီစကား၊ စာသားေလးကေတာ့ အတုယူ၊ မွတ္သးထုိက္တယ္ဆုိၿပီးလည္း မယံုနဲ႔ဦး။ ကုိယ္တုိင္ လက္ေတြ႕က်င့္သံုးၾကည့္လုိ႔ မွန္ကန္မႈရွိမွ ယံုပါတဲ့။)

၁၀။ ငါတို႔ေလးစားရတဲ့ ရဟန္း၊ ဆရာ၊ မိဘ၊ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔ စကားပဲဆုိၿပီးလည္း မယံုနဲ႔။ (ငါတုိ႔ဆရာ၊ ကယ္တင္ရွင္၊ မိဘ၊ အကုိေမာင္ႏွမ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ စကားပဲဆုိၿပီး သူတုိ႔ကုိ ေလးစားလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ အားနာလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ယံုၾကည္မႈလြန္ကဲလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ခ်စ္ခင္လုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ေၾကာက္ရြံ႕မလြန္ဆန္ႏုိင္လုိ႔ျဖစ္ေစ သူတုိ႔စကားမ်ားကုိ မယံုေသးဘဲ ကုိယ္တုိင္လုပ္ေဆာင္က်င့္ႀကံၾကည့္ၿပီး မွန္ကန္မႈရွိမွသာ ယံုၾကည္ပါတဲ့။)
အထက္ပါ(၁၀)ခ်က္ကုိ မိမိတုိ႔က ေသခ်ာနားလည္သေဘာေပါက္ၿပီးဆုိရင္ ဘယ္လုပ္မဆုိ၊ ဘယ္ကိစၥမဆုိ၊ ဘယ္ဘာသာရဲ႕ အယူအဆ၊ အလုပ္အကုိင္၊ အေတြးအေခၚ၊ က်င့္ႀကံမႈ၊ လုိက္နာစရာေတြကုိ အထက္ပါ(၁၀)ခ်က္အတုိင္း လက္လြပ္စပယ္ မယံုၾကည္ဘဲနဲ႔ မိမိကုိယ္တုိင္ ေတြးေတာႀကံစည္ၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၾကည့္ပါ။ အဲဒီလုိ လုပ္ေဆာင္ၾကည့္တဲ့အခါ မိမိလုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ သူတစ္ပါးထိခုိက္သလား၊ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာေရာ ေကာင္းက်ိဳးနဲ႔ဆုိးဒဏ္ ဘယ္ဟာက ပုိမ်ားသလဲ။ ပညာရွိလူေကာင္းေတြကေရာ မိမိလုပ္ရပ္ကုိ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သေဘာၾကရဲ႕လား၊ အားေပးၾကရဲ႕လား။ ငါလုပ္တာကုိ ႀကိဳက္တဲ့လူနဲ႔မႀကိဳက္တဲ့လူ ဘယ္ဟာက ပုိမ်ားသလဲစတဲ့ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ စဥ္းစားေတြးေတာၾကည့္ အေျဖရွာၿပီးမွသာ ဘယ္အရာဟာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ျဖစ္တယ္။ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕လုပ္ရပ္ဟာ မွန္တယ္။ ဘယ္ဘာသာ၀င္တုိ႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေျပာျပမႈ၊ လမ္းညႊန္ေပးမႈဟာ သဘာ၀က်ၿပီး လက္ေတြ႕နဲ႔ကုိက္ညီမႈရွိတယ္။ အမ်ားအတြက္ေရာ မိမိအတြက္ အက်ိဳးမ်ားတယ္ဆုိတာေတြ ကုိ သိရွိနားလည္ၿပီးမွသာ အမွားနဲ႔အမွန္ကုိ ဆံုးျဖတ္ယံုၾကည္လုိက္နာက်င့္သံုးပါ။

ဘယ္အလုပ္က ေကာင္းတဲ့အလုပ္ျဖစ္တယ္၊ ဘယ္လုိလူက လူေကာင္းျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ဦးဇင္းရွင္းတာနဲ႔မေလာက္ေသးဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းတဲ့လူနဲ႔ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ သိရွိေအာင္ ‘’လူဆုိသည္မွာ” သီခ်င္းေလးကုိ နားေထာင္ၾကည့္ရင္လည္း သိရွိလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

မိမိက ေကာင္းတဲ့အလုပ္လုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ အဲဒီအလုပ္ေၾကာင့္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာေတာ့ ေကာင္းက်ိဳး ခံစားရမယ္ဆုိတာ ေျပာစရာမလုိပါ။ ဒါျပင္ ေနာက္ဘ၀ေတြမွာ ဒီေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ရျခင္းေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့ရလာဒ္ ခံစားရမလား၊ မခံစားရဘူးဆုိတာ မေသခ်ာခဲ့ရင္လည္း မိမိအတြက္ အရံႈးမရွိပါဘူး။ မိမိဟာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာေတာ့ ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးကုိ ခံစားေနရတယ္ေလ။ ေနာက္ ဘ၀ေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးလည္း ဒီလုိေလးစဥ္းစားၾကည့္လုိက္ရင္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္တဲ့သူဟာ မိမိအတြက္ အရံႈးမရွိဘူးဆုိတာ သိပါလိမ့္မယ္။ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တဲ့သူသည္

၁။ ေနာက္ဘ၀ရွိလုိ႔ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈအက်ိဳးဆက္ကုိ ခံစားရရင္လည္း မိမိဟာ ေကာင္းတာ လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးကုိပဲ ခံစားရမွာမုိ႔ စုိးရိမ္ပူပန္စရာ မလုိ။
၂။ ေနာက္ဘ၀မရွိလုိ႔ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈအက်ိဳးဆက္ကုိ မခံစားရရင္လည္း ေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိတာ မ်က္ေမွာက္မွာေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ ေနရတဲ့အတြက္ စုိးရိမ္ပူပန္စရာ မလုိ။
၃။ ေနာက္ဘ၀မွာ မေကာင္းမႈဒဏ္အက်ိဳးေပးရွိရင္လည္း မိမိဟာ မေကာင္းတာမလုပ္ခဲ့အတြက္ စုိးရိမ္ပူပန္စရာ မလုိ။
၄။ ေနာက္ဘ၀မွာ မေကာင္းမႈဒဏ္အက်ိဳးေပး မရွိရင္လည္း မိမိဟာ မေကာင္းတာမလုပ္တဲ့အတြက္ မ်က္ေမွာက္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာစြာေနရတာမုိ႔ စုိးရိမ္ပူပန္စရာ မလုိ။

အထက္ပါ(၄)ပါးလံုးကုိ ၿခံဳငံုေျပာရမယ္ဆုိရင္ မိမိကသာ မေကာင္းမႈကုိ မလုပ္ဖုိ႔အဓိကပါပဲ။ ေနာက္ ဘ၀မွာ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈတုိ႔ရဲ႕ အက်ိဳးေပးရွိခဲ့ရင္လည္း မိမိက ေကာင္းတဲ့အလုပ္ပဲ လုပ္သူမုိ႔ ေကာင္းတာပဲခံစားရမွာျဖစ္ၿပီး မေကာင္းဒဏ္အတြက္ စုိးရိမ္စရာမလုိ။ တကယ္လုိ႔ ေနာက္ဘ၀ မရွိလုိ႔ ေကာင္းမႈမေကာင္းမႈတုိ႔ရဲ႕ အက်ိဳးေပးမရွိခဲ့ရင္လည္း ေကာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္တဲ့သူဟာ မ်က္ေမွာက္မွာ မိမိစိတ္ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ေနရသလုိ အမ်ားလည္း စိတ္ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ ေနရျခင္း အက်ိဳးမ်ား ခံစားရပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ေကာင္းတဲ့အလုပ္လုပ္တဲ့သူဟာ မ်က္ေမွာက္မွာေတာ့ မိမိေရာ သူတစ္ပါးေရာ စိတ္ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ ေနရမွာကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဘ၀ရွိလုိ႔ ေကာင္းက်ိဳးဆုိးဒဏ္ေတြ ခံစားရမယ္ဆုိရင္လည္း ေကာင္းတာလုပ္တဲ့သူဟာ မ်က္ေမွာက္အတြက္ေရာ၊ ေနာက္ဘ၀အတြက္ေရာ အျမတ္ရတဲ့သူပါ။ ေနာက္ဘ၀မရွိလုိ႔ အက်ိဳးေပးေတြ မရွိဘူးဆုိရင္လည္း မိမိမ်က္ေမွာက္ဘ၀ အတြက္အျမတ္ရတာမုိ႔ အရႈံးေတာ့ မရွိဘူးဆုိတာ သိထားရပါမယ္။

ကုိယ္လုပ္တဲ့လုပ္ရပ္ဟာ ကုိယ့္အေပၚမွာ ျပန္လည္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိတယ္ဆုိတာကုိ မ်က္ေမွာက္မွာေတာ့ သာဓကမ်ားစြာရွိလုိ႔ ထူးေထြေျပာစရာလုိမယ္မထင္ပါဘူး။ ဥပမာ-မိမိက သူတစ္ပါးကုိ နာက်င္ေအာင္လုပ္လုိက္ရင္ သူတစ္ပါးက မိမိကုိ ျပန္လည္နာက်င္ေအာင္ လုပ္ခ်င္ပါလိမ့္မယ္။ မိမိက သူတစ္ပါးကုိ တစ္စံုတစ္ခုကူညီေပးမယ္ဆုိရင္ အဲဒီလူဟာ မိမိကုိ အၿပံဳးနဲ႔ျဖစ္ေစ ေက်းဇူးတင္တဲ့ အေနနဲ႔ျဖစ္ေစ ရႊင္ျပတဲ့တံု႔ျပန္မႈကုိ ရရွိတာဟာ သဘာ၀တရားပါပဲ။ အဲဒီလုိပါပဲ မိမိလုပ္တဲ့ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္၊ မေကာင္းတဲ့အလုပ္တုိ႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြဟာ မိမိဆီကုိ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာတာဟာ သဘာ၀တရားမုိ႔ ဘယ္သူမွ ျငင္းလုိ႔မရပါ။

ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ဟာ အေကာင္းႀကိဳက္တဲ့လူေတြ၊ ခ်မ္းသာသုခကုိပဲ ခံစားခ်င္တဲ့လူေတြမုိ႔ အဲဒီခ်မ္းသာသုခေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ခံစားရေအာင္ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း သူတစ္ပါးခ်မ္းသာသုချဖစ္ေစမဲ့ အရာမ်ားသာျပဳလုပ္ၿပီး သူတစ္ပါးဒုကၡဆင္းရဲျဖစ္မဲ့အရာမ်ားကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ္ဆုိတာ သိရွိထားၾက ပါေလ။ အဲဒီလုိ မိမိတုိ႔စိတ္ကုိ သတိပညာေလးနဲ႔ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီးသကာလ အမွန္တရားရဲ႕သဘာ၀ကုိ အမွန္တရားအတုိင္းသိရွိၿပီး အမွန္တရားကုိလုပ္ေဆာင္ကာ အမွန္တရားတုိ႔ စုေ၀းရာကုိ ေလွ်ာက္ လွမ္းႏုိင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရပါမယ္။

ဦးဇင္း အြန္လုိင္းသံုးရတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ မိမိက ပလႅင္ေပၚတက္ တရားေဟာဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေသးတာေၾကာင့္ ကုိယ္တက္ႏုိင္တဲ့ အြန္လုိင္းကေန ျဖစ္ႏုိင္သမွ် လူေတြကုိ အမွန္တရားသိေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးမယ္ဆုိၿပီး အေမးအေျဖမ်ား ျပဳလုပ္ေပးခဲ့တာပါ။

ဘယ္ဘာသာ၀င္ရယ္လုိ႔ သီးသန္႔ခြဲျခားထားတာ မရွိဘူး။ သိခ်င္သမွ်ကုိ ဦးဇင္းအသိဉာဏ္ရွိသမွ် ေျဖေပးခဲ့ ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ အမွန္တရားကုိ သိဖုိ႔ပါပဲ။ ဒီလုိျပဳလုပ္ေပးတယ္ဆုိတာကလည္း ဦးဇင္းရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ျမတ္ဗုဒၶကုိ အတုယူအားက်မိလုိ႔ပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶဟာ သူ႔တစ္ေယာက္ တည္းတြက္ဆုိ ခ်မ္းသာသုခကုိ ရေနပါလ်က္ ဘ၀ေပါင္းေလးသေခ်ၤနဲ႔ကမၻာတစ္သိန္းကာလပတ္လံုး သူမ်ားမလုပ္ႏုိင္တဲ့ အရာေတြကုိျပဳလုပ္ၿပီး ပါရမီျဖည့္ကာ အသိဉာဏ္ပညာမ်ားရေအာင္ အားထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိအားထုတ္ၿပီးလုိ႔ ကုိယ္တုိင္ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ဘ၀ကုိရတဲ့အခါမွာလည္း မနားမေန တစ္ရက္ကုိ(၂၄)နာရီရွိတဲ့အထဲက (၂)နာရီေက်ာ္ေလးသာ အနားယူၿပီး က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြကုိ အမ်ားအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဦးဇင္းလည္း ျမတ္ဗုဒၶေလာက္မစြမ္းႏုိင္ေပမဲ့ စြမ္းႏုိင္သေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္သမွ် အမ်ားအက်ိဳးရွိေအာင္၊ အမ်ား အမွန္တရားကုိသိရွိေအာင္ဆုိၿပီး ခုလုိ အေမးအေျဖမ်ား ျပဳလုပ္ေပးခဲ့တာပါ။

အရင္ကေတာ့ ဦးဇင္းကုိယ္တုိင္ အဂၤလိပ္စာ အားနည္ေသးလုိ႔ အဂၤလိပ္လုိေမးတဲ့ဟာေတြကုိ အဂၤလိပ္လုိ ျပန္မေျဖေပးႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ခု ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ဦးဇင္းကုိယ္တုိင္လည္း အားထုတ္မႈမ်ားလာတဲ့ အတြက္ အဂၤလိပ္လုိေမးတဲ့အရာမ်ားကုိ အဂၤလိပ္လုိ ကုိယ္တက္ကၽြမ္းသေလာက္ ေျဖဆုိေပးခဲ့ပါတယ္။

ဦးဇင္းအေနနဲ႔ကေတာ့ ဘယ္ဘာသာကုိမွ အဆုိးမျမင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မိမိတုိ႔သိထားရမွာက ဘာသာဆုိတာထက္ မိမိကုိယ္ကုိ စိတ္ထားေကာင္းဖုိ႔နဲ႔ အမွန္တရားကုိသိျမင္ၿပီး အဲဒီအမွန္တရားကုိ လက္ကုိင္ထားက်င့္သံုးဖုိ႔ပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ဘာသာ၀င္ေတြမွာ စိတ္ထားေကာင္းသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိသလုိ စိတ္ထားမေကာင္းသူေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိပါပဲ ဦးဇင္းတုိ႔ဘာသာမွာလည္း ေကာင္းသူေရာ မေကာင္းသူေရာ အမ်ားႀကီးပါ။ အဲဒီေတာ့ အဓိကအက်ဆံုးအရာက ဘာသာဆုိတာထက္ အမွန္တရားကုိသိဖုိ႔နဲ႔ အဲဒီအမွန္တရားကိုလက္ကုိင္က်င့္သံုးၿပီး စိတ္ထားေကာင္းေလး နဲ႔ ျပဳလုပ္ေနထုိင္သြားၾကဖုိ႔ပါပဲ။ ဒါဟာ အဓိကအက်ဆံုးပါပဲ။

ဦးဇင္းလည္း VOA သတင္းဌာနက အင္တာဗ်ဳးလြင့္ၿပီးေနာက္ပုိင္း ႏုိင္ငံျခားလူမ်ိဳးေတြကပါ အဂၤလိပ္လုိ ေမးခြန္းေတြ ေမးလ္ထဲ ေရာက္ေရာက္လာပါတယ္။ မိမိက ျမန္မာျပည္ျပန္ခြင့္ေတာင္းထားလုိ႔ က်မ္းစစ္ဆရာက က်မ္းအတြက္လုိအပ္တဲ့စာအုပ္ေတြကုိ ေန႔စဥ္ေတြ႕ဆံုးၿပီး စဥ္းစားမိတုိင္း ေျပာ ဆုိႏုိင္ေအာင္ဆုိၿပီး ေန႔စဥ္တကၠသုိလ္ကုိ ေခၚေနလုိ႔ သြားေနရပါတယ္။ အဲဒီလုိ အလုပ္မ်ားေနေပမဲ့ ဘာသာျခားမ်ားရဲ႕ ဘာသာေရးေဆြးေႏြးေမးခြန္းမ်ားကုိ ျပန္လည္ေျဖၾကာေပးမႈ၊ ဂ်ာနယ္မွာ ေဆာင္းပါးေရးေပးမႈ၊ မိမိတုိ႔ဘာသာ၀င္မ်ား သိခ်င္တာမ်ားကုိ ေျဖၾကားေပးမႈ၊ တုိင္းတစ္ပါးသားမ်ားရဲ႕ အဂၤလိပ္ေမးခြန္းမ်ားကုိ တက္ႏုိင္သမွ် ေျဖၾကားေပးမႈတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဦးဇင္းျမန္မာျပည္ျပန္ရင္ တည္းမဲ့လိပ္စာနဲ႔ ဆက္သြယ္ရမဲ့ဖုန္းနံပါတ္ကုိ အြန္လုိင္းမသံုးျဖစ္ရင္ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းလုိ႔ရေအာင္ဆုိၿပီး ဘာသာျခားမ်ားကပါ ေမးေမးေနၾကတာနဲ႔ ဦးဇင္းကုိ ဆက္သြယ္ရမဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဦးဇင္း ျမန္မာျပည္ေရာက္ရင္ ဖုန္းသံုးရေအာင္ဆုိၿပ့ီး ေမြးစားအမ တစ္ေယာက္ကေန ဦးဇင္းအတြက္ တစ္ခါသံုးကဒ္ ၀ယ္ေပးထားပါတယ္တဲ့။ အဲဒီနံပါတ္က 09-43910411 ပါတဲ့။ အဲဒီဖုန္းနံပါတ္ကုိ ဆက္လွ်င္ ဦးဇင္းနဲ႔တုိက္ရုိက္ေတြ႕ရၿပီးမုိ႔ သိခ်င္တာ ေမးခ်င္သူမ်ား ဆက္သြယ္ႏုိင္ပါတယ္။

အားလံုး သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ေလးေတြရွိၿပီး သူေတာ္ေကာင္းအလုပ္ေလးမ်ားလုပ္ကာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားစုေ၀းရာအရပ္ကုိ လ်င္ျမန္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေမတၱာပုိ႔သ လ်က္……။

အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ကုိေတာ့ အဂၤလိပ္လုိဖတ္မွသိမဲ့လူမ်ားအတြက္ ဦးဇင္းလုိရင္းကုိပဲ ဘာသာျပန္ေပးလုိက္ပါတယ္။

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း

sanninaymin@gmail.com

www.sanninaymin.com

ကုိလံဘုိၿမိဳ႕၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ။



The Other religious people asked to me frequently that how do you think about our religion? Then, I answered that if you do good or evil deeds, you will have result of them. It is the main of my perception. I told them. I’d like to explain about various view of religion but I have not enough time and knowledge.

I am going to describe useful attitude for all religion. When you know for yourselves that certain things are wrong, unwholesome, bad, then give them up; when you know for yourselves that certain things are right, wholesome, good, then accept them, follow them."



1.      Do not believe something just because it has been passed along and retold for many generations.

2.      Do not believe something merely because it has become a traditional practice.

3.      Do not believe something simply because it is well-known everywhere.

4.      Do not believe something just because it is cited in a text.

5.      Do not believe something solely on the grounds of logical reasoning.

6.      Do not believe something merely because it accords with your philosophy.

7.      Do not believe something because it appeals to "common sense."

8.      Do not believe something just because you like the idea.

9.      Do not believe something because the speaker seems trustworthy.

10.  Do not believe something thinking, “This is what our teacher says.”

When you yourselves know, “This is unwholesome, this is blameworthy, this is censured by the wise, these things when accepted and practiced lead to harm and suffering, and then you should give them up.”

It is wise to make a proper examination before accepting any religious teaching. It should not be taken to mean that one should reject all religious teachings and be a cynical materialist, as some try to imply. That would mean holding fast to one’s own opinions and failing to investigate any further.

Moreover, we will contemplative these four kinds of imformations.

1.      "'Suppose there is a hereafter and there is a fruit, result, of deeds done well or ill. Then it is possible that at the dissolution of the body after death, I shall arise in the heavenly world, which is possessed of the state of bliss.' This is the first solace found by him.

2.      "'Suppose there is no hereafter and there is no fruit, no result, of deeds done well or ill. Yet in this world, here and now, free from hatred, free from malice, safe and sound, and happy, I keep myself.' This is the second solace found by him.

3.      "'Suppose evil (results) befall an evil-doer. I, however, think of doing evil to no one. Then, how can ill (results) affect me who do no evil deed?' This is the third solace found by him.

4.      "'Suppose evil (results) do not befall an evil-doer. Then I see myself purified in any case.' This is the fourth solace found by him.

It concludes by saying how a noble disciple abides free from covetousness, ill-will, and confusion, with a mind made expansive with loving-kindness, compassion, sympathetic-joy, and equanimity. Thus he enjoys bliss here and now and is assured of going to heaven after death if there is a heaven. Both way he is self assured and content.

When we practise and observe those imformations we will get good result and good knowledge. Besides, if we practise in our life we are going to peaceful and good place soon. I wish all people will do good deeds and good result.

Ashin Komala
sanninaymin@gmail.com
www.sanninaymin.com
Colombo, Sri Lanka.

Tuesday, March 20, 2012

VOAသတင္းဌာနနဲ႔ ဆန္နီေနမင္းတုိ႔ရဲ႕ အင္တာဗ်ဳး အသံဖုိင္

အေမရိကန္အေျခစုိက္ VOAသတင္းဌာနနဲ႔ အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္းတုိ႔ရဲ႕ အင္တာဗ်ဳး အသံဖုိင္ေလးပါ။

ဦးဇင္းအသံေရာ ဦးဇင္းဘာေတြ ေျဖေပးထားသလဲဆုိတာေရာ သိရေအာင္ နားေထာင္ၾကည့္ၾကေပါ့ေလ။ ဦးဇင္းလည္း တစ္ခါမွ ဖုန္းနဲ႔ေျပာၿပီး အင္တာဗ်ဳးမလုပ္ဖူးေသးသလုိ ဘာေတြေျပာရမယ္ဆုိတာကုိလည္း စီစဥ္ထားျခင္းမရွိေတာ့ မိမိကုိရုတ္တရတ္ေမးလာတဲ့အခါ စိတ္ထဲေပၚလာတဲ့အတုိင္း ေျဖေပးလုိက္ရ ပါတယ္။ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ ၀က္ဆုိဒ္ေတြ အင္တာဗ်ဳးလုပ္ၾကတာက အြန္လုိင္းကေန ေမးလ္တာဆုိေတာ့ စာျပန္ေရးတဲ့အခါ စဥ္းစားေရးလုိ႔ရတာမုိ႔ အစီစဥ္က်ႏုိင္ပါတယ္။ ခုလုိ ဖုန္းနဲ႔ေျပာရတဲ့အခါက်ေတာ့ အစီစဥ္ေတာ့ မက်လုိက္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ သည္းခံၿပီး နားေထာင္ေပးၾကပါေလ။

 ဒါျပင္ VOA ရဲ႕၀က္ဆုိဒ္ျဖစ္တဲ့ http://www.voanews.com/burmese/news/blogger/ မွာလည္း အၿမဲတင္ထားေပးပါလိမ့္မယ္။ ဒီဆုိဒ္မွာ အၿမဲ၀င္ေရာက္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ ေကာ္နရွင္ေကာင္းရင္ေတာ့ တုိက္ရုိက္နားေထာင္ၾကည့္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ေကာ္နရွင္မေကာင္းတဲ့ေနရာကဆုိ Download ဆြဲၾကည့္ၾကေပါ့ေလ။

အားလံုး အစစအရာရာ အဆင္ေျပၿပီး ပန္းတုိင္ကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေမတၱာပုိ႔သေပးလ်က္......။



အသံဖုိင္ကုိ ဦးဇင္းဆုိဒ္မွာ တုိက္ရုိက္ႏွိပ္ၾကည့္မရဘူးဆုိရင္ မူရင္းတင္ထားတဲ့ http://www.4shared.com/mp3/Za6SQLPh/file.html ကုိ ႏွိပ္ၿပီး သြားၾကည့္လုိက္ပါ။

 

 

Flash Song လင့္ေလးပါ။
http://api.ning.com/files/ObOql-UWlP90d2Cy1*M5-h0GdxPQVKXn7j7DlcHx-ZDso8w9mYr5Vtcxf0OkxZzyQSrp0Uvej5PAUfsIAZemgbTEFpniN2y*/VOA.swf

ေဒါင္းေလာ့လုပ္ရန္ လင့္ပါ။
http://www.mediafire.com/?366cuonu2vmt4c0

Sunday, March 18, 2012

ဘာသာေရးေဆြးေႏြးမႈ ေစာဒနာ ေသာဓနာမ်ား

ဘာသာျခားကေမးရင္း ဘယ္လုိေျဖမလဲ အေမးအေျဖကုိဖတ္ရႈ႕ရၿပီး ဘာသာျခားမ်ားမွ ဦးဇင္းအား သူတုိ႔မရွင္းလင္းတာမ်ား ထပ္မံေမးျမန္းလာသျဖင့္ ဘာသာေရးေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အနက္ေရာင္မ်ားသည္ ဦးဇင္းအရင္ေျဖထားတဲ့စာမ်ားျဖစ္ၿပီး အျပာေရာင္စာမ်ားသည္ ထပ္ေမးလာတဲ့ ေမးခြန္းမ်ား၊ အနီေရာင္သည္ ဦးဇင္းခုထပ္ေျဖေပးတဲ့စာမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

ေျဖ။ ။ ကမၻာေျမ၊ လ၊ ေန၊ လူစတဲ့အရာေတြဟာ ေလာကႀကီးထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ သဘာ၀တရားေတြမုိ႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ ဖန္ဆင္းထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလာကမွာရွိတဲ့ အရာေတြဟာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အရာေတြႀကီးပါပဲ။ ေရွးယခင္ အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာက ေန၊ လတုိ႔ မျဖစ္ေပၚေသးတာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းက ေနလတုိ႔ မရွိတဲ့အတြက္ ကမၻာေလာကႀကီးဟာ အေမွာင္ထုႀကီးပဲ တည္ရွိေနခဲ့ရတာပါ။ ေနာက္ပုိင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေနလတုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခါက်မွ ကမၻာေပၚမွာ အလင္းေရာင္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေနေတြလေတြေပၚလာလုိ႔ အလင္းေရာင္ရရွိခဲ့တဲ့ အခါက်မွသာလွ်င္ ႏွစ္၊ လ၊ ရက္၊ ရာသီဥတုေတြကုိ လူေတြက သတ္မွတ္လာခဲ့ၾကတာပါ။

ေစာဒက။ ။ ဒါဆို ေနတို႔လတို႔က ကမၻာမွာ လူေတြျဖစ္ၿပီးမွ ျဖစ္လာတာေပါ့။ အဲ့ဒါေတြက ဘယ္လိုေသာ ေနတို႔ လတို႔ ျဖစ္ေစဘို႔ဆိုတဲ့ အက်ိဳးဆက္ဆိုတာမ်ားက ဘယ္လိုအေၾကာင္းရင္းခံ ရွိခဲ့ပါသလဲ။ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးေပးႏိုင္မလား။

ေသာဒနာ။ ။ ေနတုိ႔ လတုိ႔ျဖစ္ေပၚလာပုံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အဂၢညသုတ္မွာ ျမတ္စြာဘုရား ရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာရွိပါတယ္။ အဲဒါကို ဒကာေတာ္အေနနဲ႔ ေလ့လာမယ္ဆုိရင္ ဒကာေတာ္ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္လည္း အေျဖရျပီးသားျဖစ္သြားမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဂၢညသုတ္မွာပါတဲ့ ေနတုိ႔လတုိ႔ျဖစ္ေပၚလာပုံနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးကို ေရြးၿပီးေဖာ္ျပေပး လုိက္ပါတယ္။
ရွည္ေသာကာလလြန္လတ္ေသာ္ တစ္ရံတစ္ခါ၌ ဤေလာကသည္ ပ်က္၏၊ ေလာကပ်က္လတ္ေသာ္ သတၱဝါတို႔သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အာဘႆရဘံု၌ ျဖစ္ကုန္၏၊ ထိုသူတို႔သည္ ထို(ဘုံ)၌ (စ်ာန္)စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ႏွစ္သိမ့္ျခင္း 'ပီတိ'လွ်င္ အစာရွိကုန္၏၊ မိမိတို႔ကိုယ္ေရာင္ျဖင့္ လင္းလ်က္ရွိကုန္၏၊ ေကာင္းကင္၌ က်က္စားကုန္၏၊ တင့္တယ္ေသာေနရာရွိကုန္၏၊ ၾကာရွည္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး တည္ကုန္၏။

ရွည္ေသာကာလလြန္လတ္ေသာ္ တစ္ရံတစ္ခါ၌ ဤေလာကသည္ တည္၏၊ ထိုအခါသည္ ရွိသည္သာတည္း၊ ေလာကျဖစ္လတ္ေသာ္ သတၱဝါတို႔သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အာဘႆရဘံုမွ စုေတ၍ ဤ (လူ႔ဘံု)သို႔ ေရာက္လာကုန္၏။ ထိုသူတို႔သည္ ဤလူ႔ဘံု၌ (ဥပစာရစ်ာန္) စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္၏၊ ႏွစ္သိမ့္ျခင္း 'ပီတိ'လွ်င္ အစာရွိကုန္၏၊ မိမိတို႔ကိုယ္ေရာင္ျဖင့္ လင္းလ်က္ရွိကုန္၏၊ ေကာင္းကင္၌ က်က္စားကုန္၏၊ တင့္တယ္ေသာေနရာရွိကုန္၏၊ ၾကာရွည္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး တည္ကုန္၏။

ထိုအခါ (စၾကဝဠာကုေဋတစ္သိန္းလံုးသည္) တစ္ခုတည္းေသာ ေရျပင္ႀကီးသာ ျဖစ္၏၊ ေမွာင္အတိျဖစ္၏၊ တစ္ခဲနက္ ေမွာင္အတိျဖစ္၏၊ လေနတို႔သည္ ထင္ရွားမရွိကုန္၊ နကၡတ္တာရာ့သဏၭာန္တို႔သည္ ထင္ရွားမရွိကုန္၊ ညဥ့္ေန႔တို႔သည္ ထင္ရွားမရွိကုန္၊ လ, လခြဲတို႔သည္ ထင္ရွားမရွိကုန္၊ ဥတု, ႏွစ္တို႔သည္ ထင္ရွားမရွိကုန္၊ မိန္းမ, ေယာက်္ားတို႔သည္ ထင္ရွားမရွိကုန္၊ သတၱဝါတို႔သည္ 'သတၱဝါ' ဟူ၍သာ ေခၚေဝၚျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။

ရွည္ေသာ ကာလလြန္လတ္ေသာ္ တစ္ရံတစ္ခါ၌ ထိုသတၱဝါတို႔အား အရသာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေျမဆီ သည္ ေရ၌ ထက္ဝန္းက်င္အႏွံ႕ တည္၏၊ ဥပမာ ပူေသာႏို႔သည္ ေအးသည္ရွိေသာ္ အထက္၌ အေျမႇးျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ ေျမဆီသည္ ထင္ရွားျဖစ္၏၊ ထို (ေျမဆီ)သည္ အဆင္းႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ အနံ႔ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ အရသာႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ ေထာပတ္ဆီဦးသည္ (အဆင္းႏွင့္) ျပည့္စံုသကဲ့သို႔၊ ဤအတူ အဆင္းႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ (ပ်ားေခ်းစသည့္) အျပစ္ကင္းေသာ ပ်ားငယ္ရည္သည္ အရသာႏွင့္ ျပည့္စံုသကဲ့သို႔၊ ဤအတူ အရသာႏွင့္ ျပည့္စံု၏။

ထိုအခါ လွ်ပ္ေပၚေသာ သေဘာရွိေသာ သတၱဝါတစ္ေယာက္သည္ ''အခ်င္းတို႔ ဤအရာသည္ အဘယ္သို႔ အရသာ ျဖစ္လိမ့္မည္နည္း''ဟု ေျမဆီကို လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ (ယူ၍) လ်က္၏၊ ေျမဆီ ကို လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ (ယူ၍) လ်က္ေသာ ထိုသတၱဝါအား (အရသာသည္ ခုနစ္ေထာင္ေသာ အေၾကာတို႔ကို) ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ တည္၏၊ ထိုသတၱဝါအား တပ္ျခင္း တဏွာသည္လည္း ျဖစ္၏။ တစ္ပါးေသာ သတၱဝါတို႔သည္လည္း ထိုသတၱဝါကို အတုလိုက္၍ ေျမဆီကို လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ (ယူ၍) လ်က္ကုန္၏၊ ေျမဆီကို လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ (ယူ၍) လ်က္ကုန္ေသာ ထိုသတၱဝါတို႔အား (အရသာသည္ ခုနစ္ေထာင္ေသာ အေၾကာတို႔ကို) ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ တည္၏၊ ထိုသတၱဝါတို႔အား တပ္ျခင္း တဏွာသည္လည္း ျဖစ္၏။

ထို႔ေနာက္ ထိုသတၱဝါတို႔သည္ ေျမဆီကို လက္တို႔ျဖင့္ အလုတ္အေလြးျပဳ၍ စားရန္ အားထုတ္ကုန္၏၊ ထိုသတၱဝါတို႔သည္ ေျမဆီကို လက္တို႔ျဖင့္ အလုတ္အေလြးျပဳ၍ စားရန္ အားထုတ္ၾကေသာအခါ ထိုသတၱဝါတို႔အား မိမိတို႔ ကိုယ္ေရာင္သည္ ကြယ္၏၊ မိမိတို႔ ကိုယ္ေရာင္ ကြယ္သည္ရွိေသာ္ လေနတို႔ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္၏၊ လေနတို႔ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္ေသာ္ နကၡတ္ တာရာတို႔ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္၏၊ နကၡတ္ တာရာ သဏၭာန္တို႔ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္ေသာ္ ညဥ့္ေန႔တို႔ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္၏၊ ညဥ့္ေန႔တို႔ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္ေသာ္ လ, လခြဲတို႔ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္၏၊ ဥတု, ႏွစ္တို႔ ထင္ရွားျဖစ္ကုန္၏။ ဤမွ်ေသာ အပိုင္းအျခားျဖင့္ ဤေလာကသည္ တစ္ဖန္ ျဖစ္၏။

ဗုဒၶဘာသာတုိ႔ရဲ႕ အယူအဆအတုိင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္လာတာလား၊ ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒတုိ႔ရဲ႕ ဖန္ဆင္းထားလုိ႔ အရာ၀တၳဳ လူေတြ ျဖစ္လာတာလားဆုိတာကုိ ရွင္းလင္းနားလည္ေအာင္ ဥပမာေပးေလးတစ္ခုနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ေျပာျပေပးပါမယ္။ ေမာင္နီဆုိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတာဟာ ဖန္ဆင္းရွင္က ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔ ျဖစ္လာတာလား။ သူ႔ရဲ႕မိဘႏွစ္ပါး အတူအိပ္ခဲ့ၾကလုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ သူတုိ႔ရဲ႕ ေသြးသားေတြ ေရာစပ္ေပးလုိက္လုိ႔ ျဖစ္လာ တာလားဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိစဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိ ရင္ ဘယ္ရာမဆုိ အေၾကာင္း တရားမရွိဘဲ အက်ိဳးတရားျဖစ္မလာႏုိင္ဘဲနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားရလာဒ္မ်ား ေပၚေပါက္လာတယ္ဆုိတာ သိသာထင္ရွားစြာ သိျမင္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆုိ ေလာကရွိအရာမ်ားဟာ ဘယ္သူမွ ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔မဟုတ္ဘဲ အေၾကာင္းတရားရွိျခင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္လာတဲ့အရာေတြဆုိတာ သိေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ဥပမာေလးက လတ္တစ္ေလာ မွန္သလိုလို ရွိေပမယ့္- ကြန္ျပဴတာတစ္ခု ျဖစ္ေစဘို႔ အပိုင္းအစမ်ားကို တစ္ခုခ်င္းတပ္ဆင္ေပးတဲ့ ကြန္ျပဴတာ စက္ဆင္ဆရာေၾကာင့္သာ ကြန္ျပဴတာ ျဖစ္လာရတာပါ။ ကြန္ျပဴတာကို တီထြင္သူမရွိခဲ့ဘူးလို႔ ဆိုလိုေနသလို ျဖစ္မေနဘူးလား။ ဒီလိုမ်ိဳးဆိုရင္ ကြန္ျပဴတာတစ္ခုကို တီထြင္ေပးလိုက္ရတဲ့ မူလဘူတ တီထြင္ပညာကို ေက်းဇူးမဲ့ေရာက္ရာ ေရာက္မေနဘူးလားလို႔ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးလိုပါတယ္။

စာတစ္ခုကုိ ဖတ္တဲ့အခါမွာ အေတြးလြန္ျခင္းနဲ႔အေတြးေခါင္ျခင္းဆုိတဲ့ အစြန္းႏွစ္ဘက္ကို ေရွာင္ၾကဥ္ရပါ တယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ေပၚလာတယ္ဆုိတဲ့ နိယာမအေနနဲ႔ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဒကာေမးထားတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာတီထြင္သူမရွိဘူးဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကထပ္ဆင့္ေမးစရာေတာင္ လုိမည္မထင္ပါ။ ကြန္ပ်ဴတာကုိ တီထြင္လုိက္တဲ့ပညာရွင္ေၾကာင့္ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတဲ့အရာေပၚေပါက္လာတယ္။ သူတီထြင္လုိက္တာက အေၾကာင္း၊ ကြန္ပ်ဴတာျဖစ္ေပၚလာျခင္းက အက်ိဳးဆက္ပါ။ ပညာရွင္တစ္ေယာက္က တီထြင္မႈဆုိတဲ့အေၾကာင္းမရွိဘဲ ကြန္ပ်ဴတာျဖစ္ေပၚလာပါသလား? ေနာက္ၿပီးဘုရားသခင္က ဖန္ဆင္းတယ္ဆုိရင္ ပညာရွင္က မလုပ္ဘဲ ဘုရားသခင္ဖန္ဆင္းလုိ႔ သူ႔အလိုလုိ မုိးေပၚကက်လာသလိုမ်ိဳး ကြန္ပ်ဴတာျဖစ္ေပၚလာတာလား? ေနာက္ၿပီး ဘုရားသခင္ဖန္ဆင္းတယ္ဆုိရင္ ပညာရွင္တစ္ဦးဦးက ကြန္ပ်ဴတာမတီထြင္ခင္အခ်ိန္က ဘာျဖစ္လုိ႔ ဘုရားသခင္က မဖန္ဆင္းတာလဲ? ဒီလိုေျပာဆုိေနတာေတြက ဘုရားသခင္ကိုျဖစ္ေစ၊ ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒကိုျဖစ္ေစတုိက္ခုိက္ခ်င္လို႔ ေျပာဆုိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒကာေတာ္ေျပာတဲ့ ဥပမာနဲ႔ပဲ ဒကာေတာ္ကိုျပန္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္တဲ့သေဘာပါ။ ဦးဇင္းတုိ႔အေနနဲ႔  သိပၸံပညာရွင္စတဲ့ပညာရွင္တစ္ေယာက္ေယာက္က အရာ၀တၳဳပစၥည္းတစ္ခုကုိ တီထြင္လုိက္လုိ႔ အရာ၀တၳဳေတြျဖစ္ေပၚလာတာကို ယုံၾကည္လက္ခံပါတယ္။ လက္ေတြ႔လည္း က်ပါတယ္။ ဘုရားသခင္က ဖန္ဆင္းလို႔ျဖစ္ေပၚလာတာကို လက္မခံတာပါ။ အဲဒါကုိ ခြဲျခားၿပီးနားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။

အရာအားလံုးမွာ အတိတ္၊ မ်က္ေမွာက္ဆုိတဲ့ ေၾကာင္းက်ိဳး လႈပ္ရွားျပဳလုပ္မႈေတြေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ ျဖစ္ လာၾကတာပါ။ မိမိက ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ မိမိထံမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ေရာက္လာမွ ျဖစ္ၿပီး မိမိက သူတစ္ပါးစိတ္ထိ ခုိက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ေပးမယ္ဆုိရင္ မိမိဆီကုိလည္း စိတ္ဒုကၡေရာက္စရာေတြ ျဖစ္ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ေရာက္ခ်င္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိလည္း မိမိတုိ႔ဘာသာေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကတာျဖစ္သလုိ မိမိတုိ႔မေရာက္ခ်င္တဲ့ ငရဲျပည္ကုိလည္း မိမိဘာသာျပဳလုပ္ၾကလုိ႔ သြားၾကရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖန္တီးသူမ်ားျဖစ္ၿပီး မိမိတုိ႔ ကံၾကမၼာကုိ မိမိတုိ႔ဘာသာ ျပဳလုပ္ၾကတာပါ။

မိမိလုပ္ေဆာင္တဲ့ အက်ိဳးကို မိမိသာ ခံယူရမယ္ဆိုတာ အစၥလာမ္က လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီလိုလုပ္ရင္ အဲ့ဒီလို အက်ိဳးဆက္ျဖစ္ေစမယ္ဆိုတာက ႀကိဳတင္ျပဌာန္းခ်က္ မရွိေပဘူးလား။ ဥပမာ- စာႀကိဳးစားရင္ စာေမးပြဲေအာင္မယ္၊ စာမက်ိဳးစားရင္ စာေမးပြဲက်မယ္ ဆုိပါေတာ့၊ စာေမးပြဲဆိုတဲ့ အရာ၊ ေအာင္ျခင္းက်ျခင္းဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားက ရွိမေနဘူးလား။ မိမိဟာ မိမိ စာေမးပြဲကို အေအာင္ေပး၊ အက်ေပးလို႔ရပါသလားဆိုတာေလးကို ဆက္လက္ေဆြးေႏြးေစခ်င္လိုပါတယ္။

ဒကာေတာ္ေျပာတဲ့စကားထဲမွာ အေျဖကပါၿပီးသားလုိ ျဖစ္ေနၿပီေလ။ စာႀကိဳးစားရင္ စာေမးပြဲေအာင္တယ္ ဆုိတာ သူႀကိဳးစားလုိ႔ေအာင္တာလား? ဘုရားသခင္က ဖန္ဆင္းေပးလို႔ ေအာင္တာလား? က်ရႈံးရင္လည္း အတူတူပါဘဲ။ သူစာမႀကိဳးစားလုိ႕ က်ရႈံးတာလား? ဘုရားသခင္က က်ရႈံးေအာင္ ဖန္ဆင္းလုိက္တာလား? မိမိကုိယ္တုိင္က က်ရႈံးေအာင္လုပ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ မေျဖဘဲေနလို႔ရသလို ေအာင္မွတ္မရေအာင္ အမွားေတြခ်ည္းဘဲေျဖလုိ႔ေကာ မရႏိုင္ဘူးလား? ေအာင္ျခင္း က်ျခင္းဆုိတာေတြကေတာ့ လူေတြေခၚဆုိမွတ္သားရေအာင္သတ္မွတ္ထားတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ပညတ္တစ္မ်ိဳးပါ။ ဥပမာ- ထမင္း၊ ေရ၊ သစ္ပင္စသည္ျဖင့္ သတ္မွတ္ေခၚဆုိသလိုမ်ိဳးေပါ့။ အဲဒီလုိသတ္မွတ္ခ်က္ဆုိတာ မရွိရင္ ေျဖႏိုင္ လို႔ေအာင္ျမင္သြားရင္ (သို႔) မေျဖႏိုင္လို႔က်ရႈံးသြားရင္ ေအာင္တယ္/က်တယ္လို႔ေျပာစရာမရွိဘဲ လူေတြသိေအာင္ ဘယ္လုိေျပာမွာျပမွာလဲ? ေအာင္တယ္/က်တယ္ ဆုိတဲ့နာမည္ပညတ္ေတြဟာ ဘုရားသခင္က ဖန္ဆင္းလို႔ျဖစ္ေပၚလာတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ လူေတြသတ္မွတ္ျခင္းဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ေစခ်င္ပါတယ္။

ဥပမာ-ၾကည့္မွန္တစ္ခုကုိယူၿပီး အဲဒီမွန္ကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါမွာ မိမိမ်က္ႏွာက ၿပံဳးေနရင္ မွန္ထဲမွာ ၿပံဳးေနပံုေလး ျမင္ရမွာျဖစ္သလုိ မိမိက ေဒါသထြက္စိတ္တုိေနပံုနဲ႔ မွန္ကုိၾကည့္ရင္ မွန္ထဲမွာ အဲဒီအတုိင္းပဲ ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီၿပံဳးေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းနည္းမႈ ေဒါသထြက္မႈေတြကုိ တျခားတစ္စံုတစ္ေယာက္က ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔ မွန္ထဲမွာ ေပၚလာတာမဟုတ္ဘဲ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖန္ဆင္းလုိ႔ မိမိ တုိ႔ဖန္ဆင္းသလုိ မွန္ထဲမွာ ပံုရိပ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔က မ်က္ေမွာက္မွာ သူတစ္ပါးေကာင္းစားေအာင္၊ သူတစ္ပါးအေပၚ စိတ္ထားေကာင္းနဲ႔ျပဳလုပ္ေပးရင္ အဲဒီျပဳလုပ္ေပးတဲ့ အရာေတြဟာ မိမိျပဳလုပ္တဲ့အတုိင္း မွန္တြင္ေပၚလာသလုိ ျပန္လည္ပံုေဖာ္ ေပးမွာမုိ႔ မိမိပံုေဖာ္ခဲ့တဲ့အတုိင္း ျပန္လည္ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ မိမိက သူေတာ္ေကာင္း အလုပ္လုပ္ရင္ သူေတာ္  ေကာင္းအက်ိဳး ခံစားရမွာျဖစ္ၿပီး မိမိက သူယုတ္မာ အလုပ္လုပ္ရင္ သူယုတ္မာအက်ိဳးကုိ ခံစားရပါမယ္။ မိမိကအမ်ားအက်ိဳးလုပ္ေပးရင္ မိမိမွာလည္း အမ်ားကျပန္လည္ေပး ဆပ္ၾကမဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ျပန္လည္ရရွိမွာပါ။

မိမိက ၾကည့္မွန္ထဲမွာ မ်က္ႏွာႀကီးရံႈ႕မဲျပၿပီး မွန္ထဲမွာ ၿပံဳရႊင္ေနတဲ့ပံုစံေလး ျပန္ေပၚလာခ်င္လုိ႔ေတာ့ မရသလုိ ဘယ္သူကမွလည္း လုပ္ေပးလုိ႔မရပါဘူး။ မိမိစိတ္က ျပဳလုပ္တဲ့အတုိင္း မိမိစိတ္မွာ ျပန္လည္ သက္ေရာက္လာ မွာျဖစ္သလုိ မိမိႏႈတ္၊ ကုိယ္တုိ႔နဲ႔ျပဳလုပ္ တဲ့အရာေတြကလည္း မိမိျပဳလုပ္ခဲ့သလုိ ေကာင္းတာဆုိရင္ ေကာင္းတာ ျပန္လာမွာျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတာလုပ္ခဲ့ရင္ မေကာင္းတာေတြ ျပန္လာမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူခ်င္းတူေနေပမဲ့ လွတာ၊ ခ်မ္းသာတာ၊ ပညာတတ္တာ၊ စိတ္ထားေကာင္းတာ စတဲ့အခ်က္ေတြ ဟာ ကုိယ့္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေပၚမွာမူတည္ၿပီး အက်ိဳးေပးေနတာေၾကာင့္ ကြဲျပားေနရတာပါ။ တကယ္လုိ႔ လူအားလံုးကုိ ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ဦးကသာ ဖန္ဆင္းေပးတာဆုိရင္ လူလူခ်င္းမုိ႔ က်န္တာေတြလည္း တူေနရပါလိမ့္မယ္။

မွန္ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ မွန္က အရိပ္ျပန္ကန္တယ္ဆိုတဲ့ သီအိုရီကို လူတိုင္း လက္ခံပါတယ္။ ဒါက အေပၚယံ သေဘာ သိပ္ဆန္လွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မွန္ဆိုတဲ့အရာမွာ အဲ့လို ျပန္လည္ျမင္ရတဲ့ သေဘာ၊ ဂုဏ္သတၱိရွိေစဘို႔ ဖန္တီး ခံထားရတာ မဟုတ္ပါလား။ မိမိက မီးကို ကိုင္ရင္ ပူမယ္ ဆိုတာ-မွာ မီးဆိုတဲ့ အရာမွာ ပူတယ္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္သတၱိနဲ႔ ျဖစ္တည္ေစထားတာ မဟုတ္ပါလား။ မီးကို ကိုင္သူ မ်ားဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကိုင္ကိုင္ မိမိရဲ႔ ကံအေလွ်ာက္သာ ပူမယ္ အဲ့ဒီထက္ ဆက္မပူဘူးဆိုတာမ်ိဳးလား။ ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ပါးက ဖန္ဆင္းရင္ လူလူခ်င္းမို႔ အားလံုးက တူေနရမယ္ဆိုတာက ဘယ္အခ်က္ကို ဆိုလိုပါသလဲ။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟတာလား၊ အသားမဲျဖဴ ကြာဟတာလား--၊ ဒါေတြက အလြန္တရာမွ အေပၚယံဆန္လြန္းတဲ့ ေစဒကသာ ျဖစ္ပါတယ္။ “လူ” ဆိုတဲ့ အရာမွာ “လူ” ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ရည္ဟာ အတူတူပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ “လူ” ဟာ “ႏြား” မဟုတ္ပါ။ “လူ” ေက်ာက္ခဲ မဟုတ္ပါ။ လူရဲ႕သေဘာက အရည္ျပည့္ ေက်ာက္မ်က္လို ျဖစ္ၿပီး “အရည္ျပည့္သြားတဲ့ လူ”ဆိုရင္ ဘာမွမကြဲျပားေတာ့ပါ။ အရည္မျပည့္မွီ ေက်ာက္မ်က္ေတြဟာ သူ႔အရည္ အေသြးနဲ႔ သူရွိေနတာမို႔ လူမွာလည္း အရည္မျပည့္ေသးတဲ့ လူဟာ သူ႔အရည္နဲ႔သူ သူ႔ဒဂရီနဲ႔ ရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ အရည္အေသြးမွာသာ ရပ္တည္ေနပါတယ္။ ဒါဟာလည္း အရည္အေသြးအလိုက္ ျဖစ္တည္ေနေစဘို႔ ျပဌာန္းခ်က္ ဒဂရီမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။ “လူ”ဆိုတဲ့ဂုဏ္မွာ မတူညီတာမ်ား ေတြ႔မိပါသလား။ ေဆြးေႏြးေပးေစလိုပါတယ္။

ဒကာေတာ္အေနနဲ႔ ကံတရားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ဆုိလိုခ်က္အမွန္ကို တစ္ကယ္နားမလည္ဘူးဆိုတာ ဒကာေတာ္ရဲ႕စာကုိၾကည့္ျပီး ခန္႔မွန္းလို႔ရပါတယ္။ ေစာဒကသေဘာနဲ႔ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္ဆုိရင္ ဒီထက္ပိုၿပီး နားလည္ေအာင္ အားထုတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶက ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အားလုံးဟာ ကံေၾကာင့္ခ်ည္းျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ဆုိလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာအေနနဲ႔ ဆူးပုံကုိ ျမင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ ဆူးစူးႏုိင္မွန္းသိရဲ႕နဲ႔ အဲဒီဆူးပုံကုိ တက္နင္းမယ္ဆုိရင္ အဲဒီလူဆူးစူးခံရတာဟာ ကံေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလိုဘဲ ဒကာေတာ္အေနနဲ႔ တစ္ေနရာကိုဘဲသြားဖုိ႔အတြက္ ေျခလွမ္း,လွမ္းတယ္ဆုိရင္လည္း အဲဒီေျခလွမ္းဟာ ဒကာေတာ္ရဲ႕အားထုတ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာတာပါ။ ကံတရားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီသေဘာတရားကို အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္၊ တိကနိပါတ္မွာ အတိအလင္းေဟာထားတာ ရွိပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ မီးခဲကိုင္လုိ႔ပူတာဟာ ကံရွိသေလာက္ပူတာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ရွင္းၿပီထင္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္အေနနဲ႔ ဒကာေတာ္ကေျပာတဲ့ လူဆုိတာအရည္အေသြးသာ မတူညီခ်င္ေနမယ္ “လူ”ဆုိတဲ့ဂုဏ္ရည္မွာ အားလုံးတူညီတယ္ဆုိတဲ့ စကားမွာ အဲဒီလိုအရည္အေသြးေတြ မတူညီတာက ဘာေၾကာင့္ပါလဲ? တခ်ိဳ႕ျဖဴတယ္ တခ်ိဳ႕မည္းတယ္ တခ်ိဳ႕ခ်မ္းသာတယ္ တခ်ိဳ႕ဆင္းရဲတယ္ အဲဒီလုိ အရည္အေသြးအားျဖင့္ ကြဲျပားေနတာက ဘုရားသခင္က ဖန္ဆင္းတာေၾကာင့္ဘဲလား? လူေတြအေပၚမွာ ေမတၱာထားပါတယ္ဆုိတဲ့ ဘုရားသခင္က ဘာေၾကာင့္တန္းတူညီတူ မဖန္ဆင္းတာလဲဆုိတာေတာ့ လူတုိင္းသိခ်င္ေနၾကတဲ့ ကိစၥပါ။ အေပၚယံဆန္တယ္ဆုိတဲ့ စကားနဲ႔ေရွာင္လႊဲဘုိ႔ မႀကိဳးစားေစခ်င္ပါဘူး။ စိတ္ေက်နပ္ေစမဲ့ အေျဖမ်ိဳး ေပးႏိုင္ဖုိ႔ေမွ်ာ္လင့္ပါ တယ္။ ေနာက္ၿပီး ဒကာေျပာတဲ့ “အရည္အေသြးျပည့္သြားတဲ့ လူ” ဆုိတာ ဘယ္လုိသတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ တုိင္းတာပါသလဲ? ဦးဇင္းတုိ႔ဘာသာမွာေတာ့ အရဟတၱဖိုလ္ရသြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အားလုံးကုိ “၀ိမုတၱိရသကို ခံစားတဲ့သူ” အျဖစ္သတ္မွတ္ပါတယ္။

သက္ရွိမွာေတာင္ မိမိတုိ႔ဖန္ဆင္းျပဳလုပ္ထားတဲ့အတုိင္း ျပန္လည္ျဖစ္ေပၚေသးတာဆုိရင္ သက္မဲ့ေတြမွာလည္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္ေပၚလာၾကတယ္ဆုိတာ ထူးေထြေျပာစရာလုိမယ္ မထင္ပါ။ ဥပမာ-သက္မဲ့ေတြမွာလည္း မုိးရြာရင္၊ ေျမၾသဇာ ရွိရင္ ျမက္ပင္ဟာ ေပါက္လာမွာျဖစ္သလုိ မုိးမရြာရင္ျဖစ္ေစ၊ ေျမၾသဇာ မရွိခဲ့ရင္ျဖစ္ေစ ျမက္ပင္ဟာ ေပါက္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့အရာအားလံုးဟာ အ ေၾကာင္းတရားေပၚမူတည္ၿပီး အက်ိဳးတရားေတြျဖစ္ လာၾကတာမုိ႔ မည္သူကမွ ဖန္ဆင္းေပးစရာ မလုိသလုိ ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔လည္း မရပါဘူး။

ကုန္တုိက္တစ္ခုက Auto တံခါးတစ္ခ်ပ္ကို ၾကည့္ပါ။ ဒီခလုတ္ကို ႏွိပ္လုိက္တယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ တံခါးပြင့္သြားတယ္ဆုိတဲ့ အက်ိဳးဆက္၊ တံခါးပိတ္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အက်ိဳးဆက္မ်ားကို ေတြ႔ရပါမယ္။ ခလုတ္ႏွိပ္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ တံခါးပြင့္တယ္ဆိုတဲ့ အက်ိဳးဆက္ ဆိုတာ ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္ အဲ့ဒီအက်ိဳး ျဖစ္ေစဘို႔ ပညာရွင္တစ္ဦးက ဖန္တီး ထားျခင္း ျဖစ္တယ္။ သူ႔အလိုလို ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဦးဇင္းေျပာတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးဆက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ သီအိုရီကို ဘယ္အရာက ျပဌာန္းထားပါသလဲ။ သို႔မဟုတ္ ဘာအသိ ဉာဏ္မွမရွိတဲ့ သဘာ၀တရားက ဖန္တီးထားပါသလား။

ဒကာေတာ္အေနနဲ႔ ဒီေနရာမွာ ဥတုနိယာမ၊ ဗီဇနိယာမ၊ ကမၼနိယာမ၊ စိတၱနိယာမ၊ ဓမၼနိယာမဆုိတဲ့ နိယာမ(၅)မ်ိဳးကို နားလည္ေအာင္ေလ့လာထားသင့္တယ္လုိ႔ အႀကံျပဳပါရေစ။ အားလုံးကို ရွင္းျပေနရင္ စာရွည္ေနမွာစုိးလို႔ ဗီဇနိယာမနဲ႔ဘဲ ဥပမာေပးျပီး ရွင္းျပပါ့မယ္။ မ်ိဳးေစ့လုိ႕ေခၚတဲ့ဗီဇဟာ သရက္ေစ့ဆုိရင္ သရက္ပင္ေပါက္မွာျဖစ္ျပီး မန္က်ည္းေစ့ဆုိရင္ မန္က်ည္းပင္ေပါက္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီေနရာမွာ တစ္စုံေယာက္က ဖန္ဆင္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ မ်ိဳးေစ့ရဲနိယာမသေဘာတရားအရ သရက္ေစ့က သရက္ပင္ေပါက္တဲ့သေဘာပါ။ ဒါကို ဗီဇနိယာမလုိ႔ေခၚပါတယ္။ အဲဒီလိုဘဲ ကံတရားက အက်ိဳးေပးတဲ့အခါမွာ ေကာင္းတဲ့ကုသိုလ္ကံက ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးတရားကိုျဖစ္ေစျပီး မေကာင္းတဲ့ကံက မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးတရားကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ အဲဒီလို အက်ိဳးေပးတဲ့ေနရာမွာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကေနျပီး စီမံအမိန္႔ေပးတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ကမၼနိယာမသေဘာတရားအရ သူ႕အလိုလုိ အက်ိဳးေပးတာျဖစ္ပါတယ္။ ငရုတ္သီးစားရင္ စပ္တယ္ဆုိတယ္ဆုိတာ ငရုတ္သီးမွာစပ္ေစတဲ့အစြမ္းက ပါၿပီးသားမုိ႔ပါ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကေနၿပီး ဒီပုဂၢဳိလ္စားရင္ စပ္ေစ ဟိုပုဂၢိဳလ္စားရင္ မစပ္ပါေစနဲ႔ဆုိျပီး အမိန္႔ေပးတာမ်ိဳးေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒကာေျပာတဲ့ auto တံခါးမွာလည္း တံခါးျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ျပဳလုပ္ထားျခင္းသည္ အေၾကာင္း တံခါးျဖစ္ေပၚလာျခင္းသည္ အက်ိဳးတရားပါ။ အဲဒီတံခါးကုိ ဘယ္သူမွမဖြင့္ဘဲဒီအတုိင္းဘဲထားရင္ ပြင့္လာစရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ဖြင့္လုိက္မွသာလွ်င္ ပြင့္လာမွာပါ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ပေယာဂေၾကာင့္ ပြင့္လာတယ္ဆုိရင္ အဲဒီအားထုတ္မႈပေယာဂသည္အေၾကာင္း ပြင့္လာျခင္းသည္ အက်ိဳးတရားလို႔ မွတ္ထားေစခ်င္ပါတယ္။

၂။ လူသားေတြရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ဓာတ္သဘာ၀ႀကီးက အသားစားမွျဖစ္မယ္၊ အသားစားမွ လုိအပ္တဲ့ခႏၶာကုိယ္ စြမ္း အားေတြရွိၿပီး က်န္းမာအသက္ရွည္မယ္ဆုိရင္ အသားကုိစားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိမိစားမဲ့အသားဟာ သူ႔ဘာ သာသူ ဘယ္လုိပံုစံနဲ႔ျဖစ္ေစေသၿပီး သားသတၱ၀ါ ျဖစ္ေနရပါမယ္။ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း တိရစၦာန္ကုိ မသတ္ရသလုိ သူတစ္ပါးကုိလည္း မသတ္ခုိင္းရ၊ မိမိစားမွာ ဆုိၿပီးေတာ့လည္း သူတစ္ပါးက ျပဳလုပ္မေပးရ၊ မိမိပေယာဂ လံုး၀မပါရပါ။ အဲဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ မိမိစားတဲ့အသားရဲ႕ သက္ရွိတိရစၦာန္ ဟာ မိမိနဲ႔မည္သုိ႔မည္မွ်မွ ပတ္သတ္မႈ မရွိ တဲ့အတြက္ အျပစ္မရွိပါေပ။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ မိမိပေယာဂတစ္ခုခုပါခဲ့ရင္ ျဖစ္ေစ၊ မိမိေရွ႕မွာသတ္ေနတာကုိ ျမင္ေနရတဲ့ အသားငါးကုိျဖစ္ေစ၊ မိမိႀကိဳတင္မွာထားလုိ႔ သူတစ္ပါးက သတ္ေပးလုိက္ရင္ျဖစ္ေစ အဲဒီလုိ အသားငါးမ်ားကုိ စားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ မိမိမွာလည္း အျပစ္ရွိတာမုိ႔ ကံၾကမၼာဆုိးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရပါလိမ့္မယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာလူေတြဟာ အသားငါးေတာ့ မစားၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဓာတ္က်ေတာ့ ညစ္ပစ္ယုတ္မာၾကပါတယ္။ အဲဒီလို လူေတြနဲ႔စာရင္ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းၿပီး အသားငါးစားတဲ့လူေတြကုိ လူေကာင္းလုိ႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိခႏၶာကုိယ္ ႀကီးဟာ အသားငါးစားမွ က်န္းမာ သက္ရွည္မွာမုိ႔ျဖစ္ေစ၊ သစ္သီးသစ္ရြက္နဲ႔ အသက္ ဆက္ဖုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ရင္ျဖစ္ေစ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းဖုိ႔သည္ အဓိကအက်ဆံုးျဖစ္တာမုိ႔ မိမိပေယာဂမပါတဲ့ အသားငါးဆုိ စားခ်င္ပါက စားႏိုင္ၾကပါတယ္။

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေဆာက္တာဟာ ဘာကို ရည္ရြယ္ၿပီး ေဆာက္ပါသလဲ။ ဘုန္းႀကီးေနဘို႔ မဟုတ္ပါလား။ ဘာ ရည္ရြယ္ခ်က္မွမရွိဘဲ ေနခ်င္သူေနဆိုၿပီး ေဆာက္တာမ်ားလား၊ သို႔မဟုတ္ ေနခ်င္ သူေနပါေစလို႔ ေဆာက္ထားတဲ့ အေဆာက္အဦးမ်ိဳးမွာ ဘုန္းႀကီးေတြက တက္ေနတာမ်ားလား။ အဲ့လို ဆင္ျခင္မိရင္ စားသံုးသူဆိုတာ မရွိဘဲ ဘယ္သူက သတၱ၀ါေတြကို သတ္ေနမွာလဲ။ ဆြမ္းခ်က္တဲ့ လူေတြက ၿမိဳ႔ေတြမွာ မဟုတ္ဘဲ ေတာရြာမ်ား အသားငါးဆိုင္မ်ား မရွိရာ အရပ္က ဘုန္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားကို ဆြမ္းပို႔တဲ့ အခါ၊ အလႈလုပ္တဲ့အခါ သတ္ျဖတ္ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ပို႔တဲ့ အသားမ်ားဟာ ဘုန္းႀကီးကို စားဦးစားဖ်ားေပးဘို႔ မရည္ရြယ္ထားဘူလား။ ဒီလိုရည္ရြယ္ထားတဲ့ ေစတနာမ်ားကို ဘုန္းႀကီးမ်ားက မသိတာလား၊ မသိဟန္ေဆာင္ေနတာမ်ားလားလို႔ ေမးစာရာေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာျပန္ၿပီ ဦးဇင္း လူေတြဟာ သူတို႔ၾကည္ညိဳတဲ့ ဆရာသမားမ်ားကို စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားကို ေစတနာထားၿပီး ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ကို ေကၽြးေလ့ရွိပါတယ္။ ရြာက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဟင္းေလးမ်ိဳးမပါရင္ ဘုန္းမေပးပါ။ ဟင္းမေကာင္း ရင္လည္း ဒကာဒကာမမ်ားကို ႀကိမ္းေမာင္းတာမ်ားလည္း ေျမာက္ျမားစြာပါ။ ဒါေတြကိုေရာ ဦးဇင္းက ဘယ္လုိသေဘာရပါသလဲ။

ဟင္းမေကာင္းရင္ ဒကာ ဒကာမေတြကို ႀကိမ္းေမာင္းတယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီလုပ္ရပ္ဟာ လုပ္တဲ့ဘုန္းႀကီးနဲ႔ပဲသက္ဆုိင္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အားလုံးကုိ ကိုယ္စားမျပဳဘူးဆုိတာ ခြဲျခားနားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အဲဒီလိုႀကိမ္းေမာင္းရမယ္လုိ႔ ဘယ္တုန္းကမွ မေဟာခဲ႕ဘူးသလို စားေကာင္းတဲ့(အပ္စပ္တဲ့)အသားနဲ႔ မစားေကာင္းတဲ့ (မအပ္စပ္တဲ့)အသားဆုိတာ ခြဲျခားျပီးသတ္မွတ္ေပးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဆင္သား၊ ေခြးသား၊ ေျမြသားစတဲ့ အသားႀကီးဆယ္မ်ိဳးကိုေတာ့ ရဟန္းေတြအေနနဲ႔မစားေကာင္းသလို အရုိး အေရေတြကအစ အသုံးမျပဳဖို႔ သိကၡာပုဒ္ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အသားႀကီးဆယ္မ်ိဳးမွလြတ္ကင္းတဲ့ တစ္ျခားအသားေတြကိုေတာ့ အစြန္း(၃)ပါးလြတ္တယ္ဆုိရင္ စားရန္အပ္စပ္ပါတယ္။

အစြန္း(၃)ပါးဆုိတာက …..

(၁) ကိုယ့္အတြက္ရည္မွန္းၿပီး သတ္ျဖတ္တာကို ကိုယ္တုိင္ျမင္တဲ့အသား

(၂) ကုိယ့္အတြက္သတ္ျဖတ္တယ္လို႔ ကိုယ္တုိင္ၾကားရတဲ့အသား

(၃) ကိုယ့္အတြက္သတ္ျဖတ္တယ္ဆုိတာ ကိုယ္တုိင္က ယုံမွားသံသယျဖစ္တဲ့အသား

အဲဒီလို အသားမ်ိဳးေတြကို မစားေကာင္းပါဘူး။ အဲဒီအစြန္းသုံးပါးလြတ္ကင္းတယ္ဆုိရင္ေတာ့ စားဖုိ႔ရန္အပ္စပ္တယ္ဆုိတာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က မိန္႔ေတာ္မူျပီးသားပါ။ မလြတ္ဘဲနဲ႔စားတယ္ဆုိရင္ စားတဲ့သူရဲ႕အျပစ္သာျဖစ္ျပီး ဘာသာတရားရဲ႕သတ္မွတ္ခ်က္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဒကာေတာ္ သေဘာေပါက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဥပမာ-ဒကာတုိ႔ရဲ႕ဘာသာတရားမွာ လူကိုမသတ္ဖုိ႔ ဘုရားသခင္က တားျမစ္ထားတယ္ဆုိပါေတာ့။ အဲဒါကို ဒကာတုိ႔ရဲ႕ဘာသာ၀င္တစ္ဦးဦးက လူသတ္မႈက်ဴးလြန္တယ္ဆိုုရင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕အျပစ္မဟုတ္သလုိ ဘာသာ၀င္အားလုံးရဲ႕အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ က်ဴးလြန္တဲ့သူရဲ႕ အျပစ္ပါပဲ။ အခုလည္း အဲဒီသေဘာတရားကို ခြဲျခားသိျမင္ပါလို႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။

၃။ ေရကန္ထဲကုိ ေက်ာက္ခဲတစ္လံုး ပစ္လုိက္တဲ့အခါ အဲဒီေက်ာက္ခဲပစ္ခ်လုိက္တဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ ေရေလးေတြ ဟာ နေဘးကုိ လြင့္စင္သြားၾကေပမဲ့ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီပစ္လုိက္တဲ့ ေက်ာက္ခဲဆီကုိပဲ ေရေလးေတြ ျပန္လာၾကပါတယ္။ ေဘာလံုး တစ္လံုးနဲ႔ နံရံတစ္ခုကုိ ကန္လုိက္တဲ့အခါ မိမိကန္လုိက္တဲ့ေဘာလံုးေလးဟာ နံရံကုိမွန္ၿပီး မိမိဆီကုိပဲ ျပန္လာသလုိ မိမိလုပ္တဲ့ ေကာင္းကံမေကာင္းကံဟာ မိမိဆီပဲျပန္လာၾကတာမုိ႔ အဲဒါကုိ မလြဲမေသြ ခံစားၾကရပါတယ္။ မိမိက ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္း က်ိဳးေတြျပန္လာမွာျဖစ္သလုိ မေကာင္းတာ လုပ္ရင္ မေကာင္းက်ိဳးေတြ မိမိဆီကုိ ျပန္လာမွာ အမွန္ပါ။ ဒါေတြဟာ သဘာ၀တရား တစ္ခုပဲမုိ႔ မည္သူကမွ ဖန္ ဆင္းေပးျခင္း မဟုတ္ပါ။

အဲ့ေလာက္တိက်ၿပီး ေဖါက္ျပန္ျခင္းမရွိတဲ့ နိယာမကို ဘာအသိဉာဏ္မွမရွိတဲ့ သဘာ၀က ျပဌာန္းထားတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါသလားလို႔ အေပၚမွာ ေဆြးေႏြးထားပါတယ္။ ဆက္ေမးပါရေစ-၊ ဦးဇင္း သံုးေနတဲ့ ကြန္ျပဴတာမွာ ဘယ္ခလုတ္ကို ႏွိပ္ရင္- က ႀကီးေပၚမယ္။ ဘယ္ခလုတ္ကို ႏွိပ္ရင္ ခ ေကြး ေပၚမယ္-၊ ဆိုတာကို ဦးဇင္းက သိတယ္။ သိလုိ႔လိုရာကို ႏွိပ္တယ္။ ခလုတ္ႏွိပ္ျခင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အႏွိပ္ခံရတဲ့ အက်ိဳးဆက္ စာေတြ ေပၚလာတယ္။ အဲ့ဒီျဖစ္စဥ္မွာ ဒီခလုတ္ကို ႏွိပ္ရင္ ဒီစာလံုး ေပၚမယ္ဆိုတဲ့ အရာဟာ- ကြန္ျပဴတာတစ္လံုးကို ထုတ္လုပ္လိုက္တာနဲ႔ သူ႔ဟာသူ သဘာ၀အေလွ်ာက္ ျဖစ္ေပၚၿပီးသားလား- သို႔မဟုတ္ ပညာရွင္တစ္ဦးဦးက အဲ့ဒီ ပရိုဂရမ္ကို ထည့္ေပးထားတာလားဆိုတာေလးကို ဦးဇင္း ျပန္လည္ေဆြးေႏြးေပးေစလိုပါတယ္။

ဒကာေတာ္ရဲ႕ ဒီေမးခြန္းကေတာ့ အေပၚမွာလည္းပါခဲ့ျပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ အေပၚမွာေျဖဆုိထားတဲ႕ အေျဖေတြနဲ႔လုံေလာက္ျပီလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ပရုိဂရမ္ထည့္သြင္းျခင္းသည္လည္း အေၾကာင္းတရားထဲမွာပါ၀င္ပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာခလုပ္ကုိႏွိပ္ျခင္းသည္ စာလုံးတစ္ခုေပၚလာျခင္းရဲ႕ နီးေသာအေၾကာင္းျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ပရုိဂရမ္ထည့္သြင္းထားျခင္း၊ ကြန္ပ်ဴတာတီထြင္ျခင္းစတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြက ေ၀းေသာအေၾကာင္းတရားေတြပါ။

အဲဒီလုိ မိမိလုပ္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ မိမိဆီကုိ အက်ိဳးေပးရန္ျပန္လာတဲ့အခါမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း (၄)မ်ိဳးထဲက တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ျပန္လာၾကပါတယ္။


၁။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတယ္။

၂။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ ဒုတိယဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတယ္။

၃။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ တတိယဘ၀ကေန ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့အထိ အက်ိဳးေပးတယ္။

၄။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ အက်ိဳးေပးခြင့္မရလုိက္လုိ႔ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ-ေကာင္းမႈေသးေလးဟာ ေကာင္းမႈႀကီးအက်ိဳးေပးခြင့္ရွိလာတဲ့အခါ ေကာင္းမႈႀကီးအက်ိဳးေပးေနလုိ႔ ေကာင္းမႈ ေလးဟာ အက်ိဳးေပးခြင့္မရဘဲ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာမ်ိဳးကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကိေလသာခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီးသား ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ေတြဟာ ေရွ႕ဆက္ဘ၀ျဖစ္စရာ မရွိေတာ့လုိ႔ ေကာင္းက်ိဳး ခံစားရ မွာ မဟုတ္ေတာ့တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ဘာသာ ေအးေဆးေနႏုိင္ၾက ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလုိမေနၾကဘဲ သာမန္ ရဟန္းမ်ားလုပ္တဲ့ ဆြမ္းစားေက်ာင္းတာ၀န္၊ အိမ္သာေဆးတာ၀န္ေတြကအစ အမ်ား အက်ိဳးျပဳ လုပ္ေပးၾကတာကုိ အတုယူတတ္မယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႔လုိ ဘ၀အဆံုးမသတ္ေသးဘဲ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရဦးမဲ့ မိမိတုိ႔ဟာ ပုိမုိၿပီးေတာင္ အမ်ားအက်ိဳး ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေပးသင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားကုိ အတုယူၿပီး မိမိတုိ႔ ဟာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားခံစားရဖုိ႔ ရွိေသးတာေၾကာင့္ အသက္ရွင္စဥ္ေလးမွာ ေကာင္းမႈမ်ားနဲ႔ ဘ၀ကုိ အဆံုးသတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလိမ့္မယ္။ ယခု ေအာက္ဆံုးကံ (၄) မ်ိဳး အေၾကာင္းကေတာ့ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ မ်ားအတြက္ သီးသန္႔ထပ္ျဖည့္ စြက္ေပးလုိက္တာပါ။

အဲ့ဒီလို ေရွ႔က ကံေၾကာင့္ခ်ည္း ျဖစ္တယ္ဆိုရင္- က်ားတစ္ေကာင္အတြက္ တိရိစၦာန္ဘ၀၊ ငရဲဘ၀က လြတ္ပါဦးမလား၊ သူဟာ ေရွ႔ က ကံမေကာင္းခဲ့လို႔ တိရိစၦာန္ျဖစ္ရတယ္- ျဖစ္တဲ့ ဘ၀မွာလည္း သူ႔အသက္ကိုခ်ည္း သတ္သတ္ၿပီး စားေနရတယ္။ (ျမက္စားလို႔ လည္း မျဖစ္)-၊ ဒီေတာ့ သူ႔အသက္ကို ေန႔စဥ္သတ္ျဖတ္စားေနတဲ့ အကု သိုလ္က ထပ္ဆင့္ထပ္ဆင့္ ေန႔စဥ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔သားသမီးေတြကိုလည္း သူတစ္ပါးအသက္ကို သတ္နည္းကို သင္ေပးေသး တယ္။ သူတစ္ပါး အသက္ကို ေန႔စဥ္သတ္တဲ့ အကု သိုလ္ကံ။ သူတစ္ပါးအသက္ကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ဘို႔ သင္ေပးတဲ့ အသက္သတ္ဘို႔ လမ္းျပေပးျခင္း အကုသိုလ္ကံ--၊ ေတြ ထပ္ေနေတာ့ သူ႔အတြက္ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုမွာ လူ႔ဘံုေလာက္ကို ဘယ္လိုမ်ား ေရာက္ပါေတာ့မလဲ။ (ေရွးဘ၀ကလည္း ကံနည္းခဲ့လို႔ တိရိစၦာန္ျဖစ္ရၿပီ။ အခုဘ၀မွာလည္း ကုသိုလ္ျပဳလုပ္ဘို႔ အခြင့္အေရးမရွိ- အခုဘ၀ေၾကာင့္ ဆက္တိုက္ ဆိုးရတဲ့ကံက နဂိုက မေကာင္းခဲ့တဲ့ ကံေပၚမွာဆင့္ေနေတာ့- သူဟာ ဘယ္ေတာ့မ်ား ျမင့္တဲ့ဘံုေတြဆီကို ေရာက္ပါေတာ့မလဲ။ ယုတၱိရွိရွိေလး ဆင္ျခင္ ေဆြးေႏြးေပးေစလိုပါတယ္။
အင္း က်ားတစ္ေကာင္ဟာ ပထမဘ၀မွာ မေကာင္းတာလုပ္ခဲ့လုိ႔ ဒုတိယဘ၀မွာ မေကာင္းတဲ့ဘ၀ကုိေရာက္ၿပီး မေကာင္းတာေတြကုိ ထပ္လုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ႕ရဲ႕ အရင္ဘ၀ေတြက အက်ိဳးေပးစရာကံေတြ ရွိပါေသးတယ္။ တတိယဘ၀ကေန ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့အထိ အက်ိဳးေပးတဲ့ကံဟာ ဒီဘ၀ဟာ မေကာင္းတာလုပ္ေပးမဲ့ အဲဒီကံက ေနာက္မွအက်ိဳးေပးၿပီး အရင္အရင္ဘ၀က ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေပးရွိေနႏုိင္တာေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀မွာ ဘာျဖစ္မယ္ဆုိတာ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ ဥပမာ-အဇာတသတ္မင္းဟာ ဒီဘ၀မွာ အဖသတ္တဲ့မေကာင္းမႈေၾကာင့္ သူဟာ ငရဲကုိက်ခဲ့ရပါတယ္။ ငရဲက်တဲ့အခါမွာလည္း သူ႔မွာ ေကာင္းကံလုပ္စရာမရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာ ေနာက္ဘ၀က်ရင္လည္း မေကာင္းတဲ့ဘံုကုိ ေရာက္မယ္လုိ႔ ထင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မွာ တတိယဘ၀ကေန ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့အထိ အက်ိဳးေပးမဲ့ ေကာင္းမႈကံမ်ားရွိေနေသးတာေၾကာင့္ အဲဒီကံကအက်ိဳးေပးလုိက္ရင္ သူဟာ ေကာင္းတဲ့ဘံုမွာေရာက္ၿပီး ေကာင္းတဲ့ဘ၀ကုိျပန္လည္ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ မေကာင္းတဲ့ဘံုကုိေရာက္ၿပီးရင္ မေကာင္းတဲ့ဘုံကုိထပ္ေရာက္ဖုိ႔က မ်ားတယ္ဆုိတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျမတ္ဗုဒၶက အပါယ္ေလးပါးက်သြားရင္ အေပၚကုိျပန္တတ္ဖုိ႔ရာ မလြယ္ကူတာေၾကာင့္ အေပၚကုိေရာက္ေနတုန္းမွာ ေအာက္ကုိျပန္မေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေနထုိင္ၾကပါလုိ႔ မိန္႔ၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

၄။ တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဆုိတာ ကိေလသာအေမွာင္ေတြထဲကေန ရုန္းကန္ႏုိးထလာသူ၊ ကိေလသာ အေမွာင္ေတြကုိ တြန္းလွန္ႏုိင္သူ၊ ေလာကရွိအရာအားလံုးကုိ အမွန္တကယ္ သိျမင္သူ၊ မေကာင္းမႈအားလံုးကုိ ပယ္ထုတ္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွ႕ယခင္ကလည္း ဒီလုိဗုဒၶေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္ခဲ့သလုိ အနာဂတ္မွာလည္း ျဖစ္ၾကပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဗုဒၶဆုိတာ မသိတာမရွိတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ ပုိင္ရွင္ရရွိသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါျပင္ ဗုဒၶဟာ သူတစ္ပါးအေပၚ သနားကရုဏာႀကီးမားသူျဖစ္ၿပီး သမာသမတ္စိတ္ထားေကာင္းနဲ႔ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဟာ ေရွးယခင္ကျဖစ္ခဲ့တဲ့အရာေတြကုိ မွတ္မိျခင္း ပုေဗၺနိ၀ါသႏုႆတိဉာဏ္။ နတ္မ်က္စိကဲ့သုိ႔ အေ၀းကုိ ေဖာက္ထြင္း သိျမင္ႏုိင္ေသာ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္။ ကိေလသာႏူနာအားလံုးကုိ ပယ္သတ္ႏုိင္ေသာ အာသ၀ကၡယဉာဏ္ (၃)မ်ိဳးကုိ ရရွိထားပါတယ္။

ဒီေလာက္ သိေနတယ္ဆိုရင္ သူ႔အသက္မသတ္ရ ဥပေဒကို ဘာေၾကာင့္ ထုတ္ျပန္ခဲ့တာလဲ။ သာမန္ သိပၸံပညာရွင္ေတြေတာင္ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ရင္ မ်က္လံုးထဲက သက္ရွိ (ပိုးမႊားေလး)ေတြ ေသရတာကို သိေနတာပဲ။ မျမင္လို႔မသိလို႔သတ္မိရင္ ကံမသင့္ႏိုင္ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခကို လက္ခံႏိုင္ေပမယ့္-၊ ဗုဒၶဆိုတာ အကုန္သိေနသူဆိုေတာ့ - လမ္းေလွ်ာက္လို႔ နင္းမိရင္ သက္ရွိေတြေသမယ္။ မ်က္ႏွာသစ္ရင္ မ်က္ႏွာေပၚက သက္ရွိေတြေသမယ္ဆိုတာ သူသိေနလွ်က္နဲ႔ သူကိုယ္တိုင္က သက္ရွိေတြ ေသေစမယ့္ ျပဳမူခ်က္မ်ားကို ဘာေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ေဆာင္ရြက္ ေနတာလဲ။ ကရုဏာရွင္ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ဆက္တိုက္ေဖၚျပပါ စကားအရ- လူေတြေရွ႔မွာ ျမင္ႏိုင္တာကို ကရုဏာထားျပၿပီး လူေတြမျမင္ႏိုင္ဘဲ သူ႔ေလာက္ဉာဏ္ရွိသူမွ ျမင္ႏိုင္တဲ့ သက္ရွိေတြကို ေသခ်င္ေသေတာ့ ငါေတာ့ မ်က္ႏွာမသစ္ဘဲ မေနႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့သေဘာ ေန႔စဥ္ သတ္ေနရတာက- အဲ့ဒီ သက္ရွိေလးေတြကို ကရုဏာမထားႏိုင္ အားလို႔လား- ဆိုတာေလးကို ေဆြးေႏြးေစလိုပါတယ္။

ဒကာေတာ္ကုိဘဲ အရင္ဆုံးေမးခြန္းတစ္ခု ျပန္ေမးပါရေစ။ ဒကာေတာ္ နံနက္တုိင္း မ်က္ႏွာသစ္တဲ့အခါမွာ မ်က္ႏွာကအညစ္ေၾကးကုိ စင္ၾကယ္လုိတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာသစ္တာလား? ဒါမွမဟုတ္ ပုိးမႊားစတဲ့သတၱ၀ါေတြ ေသေစလိုတဲ့စိတ္နဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ေနတာလား?  ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါက စကၡဳပါလမေထရ္ဟာ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ ပုိးမႊားစတဲ့သတၱ၀ါေတြကို မေတာ္တဆတက္နင္းမိျပီး ပုိးမႊားေတြေသကုန္လုိ႔ တစ္ျခားရဟန္းေတြက စကၡဳပါလမေထရ္ကုိ ပါဏာတိပါတကံျဖင့္ စြပ္စြဲၾကပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ေလွ်ာက္ထားေတာ့ ဘုရားရွင္က စကၡဳပါလမေထရ္မွာ ပုိးမႊားေတြကုိ ေသေစလုိတဲ့စိတ္မရွိတာေၾကာင့္ ပါဏာတိပါတကံမထုိက္ေၾကာင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္မွာလည္း သတၱ၀ါေတြရဲ႕အသက္ကုိ သတ္လုိစိတ္မရွိဘူးဆိုတာေတာ့ အထူးေျပာစရာေတာင္လုိမယ္မထင္ပါဘူး။ ဒကာေတာ္ေျပာသလုိဆုိရင္ သတၱ၀ါေတြရဲ႕အသက္ကုိ မသတ္ဖုိ႔တားျမစ္ထားတာသည္ပင္ အျပစ္တစ္ခုလုိျဖစ္ေနတယ္။ သူတစ္ပါးအသက္ကုိ သတ္တာနဲ႔မသတ္တာ ဘယ္ဟာကုိပိုျပီး အျပစ္ကင္းတယ္ဆုိတာ ဒကာေတာ္လည္း စဥ္းစားတတ္မွာပါ။ မျမင္ရတဲ့သက္ရွိေလးေတြကုိ ကရုဏာမထားနဲ႔လုိ႔ တစ္ခါမွ ဘုရားရွင္ကမေဟာခဲ့ပါ။ ဒကာေတာ္ေျပာသလို မ်က္ႏွာသစ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ တစ္ျခားအေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ကိုယ္ကသတ္လုိစိတ္မရွိပါဘဲ မေတာ္တဆ ပုိးမႊားစေသာ သတၱ၀ါေတြေသႏိုင္တာကို သိေတာ္မူလို႔လည္း သတ္လုိစိတ္မရွိရင္ ပါဏာတိပါတကံမေျမာက္ေၾကာင္း၊ ဘယ္လုိအဂၤါေတြနဲ႔ ျပည့္စုံမွသာ ကံေျမာက္ေၾကာင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာပါ။ သတ္လုိစိတ္နဲ႔ဆုိရင္ ေသးငယ္ေသာပုိးမႊား ျခပုန္းကအစ မသတ္ဖုိ႔ အတိအလင္းေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာရွိပါတယ္။ ဒီလုိ ျမတ္ဗုဒၶက ေဟာၾကားခဲ့တာကလည္း သူက ဖန္တီးျပဳလုပ္ေပးတာ မဟုတ္ဘဲ သူ႔သဘာ၀နဲ႔သူ အျပစ္မရွိတာကုိျမင္လုိ႔ ေျပာျပခဲ့တာပါ။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ကရုဏာေတာ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သံသယရွိစရာလုိမယ္မထင္ပါဘူး။

ျမတ္ဗုဒၶဟာ သူရရွိတဲ့ အဘိဉာဏ္တန္ခုိးေတြကုိ လူေတြယဥ္ေက်းလာေအာင္၊ လူေတြကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေအာင္ အတြက္ အသံုးမျပဳခဲ့ဘဲ တရားေဟာတဲ့အခါ၊ နာယူသူအား ဘယ္လုိတရားမ်ိဳးေဟာရင္ ပုိအက်ိဳးမ်ားမလဲ၊ ဘယ္လုိတရားနဲ႔ ထုိက္တန္သလဲ၊ ဘယ္သူဟာ ဘယ္ခ်ိန္မွာ တရားထူးရတဲ့သူျဖစ္မလဲဆုိတဲ့ အမ်ားတရားရရွိဖုိ႔ အတြက္ေတာ့ တစ္ခါတရံမွာ သူရရွိထားတဲ့ အဘိဉာဏ္ တန္ခုိးမ်ားကုိ အသံုးျပဳၿပီး ေဟာၾကား လမ္းညႊန္ေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒါျပင္ ဗုဒၶဟာ တစ္ကမၻာလံုးဆုိင္ရာ အမွန္တရားမ်ားျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲျခင္းအမွန္၊ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္း အမွန္တရား၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းအမွန္တရား။ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ေၾကာင္း လမ္းမွန္တရားတုိ႔ကုိ သူကုိယ္တုိင္လည္းသိျမင္ၿပီး အမ်ားကုိလည္း လမ္းညႊန္ေဟာျပေပးခဲ့ပါတယ္။

သစၥာေလးပါး- ဆုိပါေတာ့၊ သစၥာေလးပါးဟာ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာ သစၥာသံုးပါး ျဖစ္လိုက္၊ ေနာက္ေန႔မွာ သံုးပါးနဲ႔ တစ္၀က္ျဖစ္လိုက္၊ ေနာက္ေန႔မွာ ေလးပါးေက်ာ္ေက်ာ္ေလး ျဖစ္လိုက္၊ ေနာက္ေန႔မွာ ငါးပါး ျဖစ္လိုက္ သေဘာ ေဖါက္ျပန္ ေနပါသလား။ မေဖါက္ျပန္တဲ့ သေဘာဆိုရင္ တိက်တဲ့ သီအိုရီ၊ တိက်တဲ့ နိယာမ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တိက်တဲ့ ေသခ်ာတဲ့ နိယာမကို အသိဉာဏ္ မရွိတဲ့ ေလာကကျပဌာန္းေပးထားတာလား၊ အသိဉာဏ္ရွိတဲ့ အရာတစ္ခုက ျပဌာန္းထားတာလား- ဘယ္အရာက ျဖစ္ႏိုင္ပါသလဲ- ဆင္ျခင္ေဆြးေႏြးေပးပါ။

သစၥာေလးပါးကုိ ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္ဆုိရင္ ဒကာေတာ္အေနနဲ႔ သစၥာေလးပါးအေၾကာင္းကို ဘယ္ေလာက္အထိ သိနားလည္သလဲဆုိတာ အရင္ဆုံး ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သစၥာေလးပါးအေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ သိနားလည္တယ္ဆုိရင္ ဒကာေတာ္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းက ေျဖစရာေတာင္မလုိဘဲ သူ႔အလုိလုိရွင္းသြားမွာပါ။ ဒကာေတာ္ရဲ႕ေမးခြန္းကုိ ဖတ္ၾကည့္ေသာအားျဖင့္ သစၥာေလးပါးအေၾကာင္းကုိ တီးမိ ေခါက္မိရုံေလာက္ေတာင္ မသိဘူးဆုိတာထင္ရွားပါတယ္။ သစၥာေလးပါးအေၾကာင္းကုိ တီးမိေခါက္သိတယ္ဆုိရင္ ဒီေန႔မွာသုံးပါးျဖစ္လုိက္ ေနာက္ေန႔မွာငါးပါးျဖစ္လိုက္ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးမေမးပါဘူး။ သစၥာေလးပါး ဆုိတာ ေဖာက္ျပန္မႈမရွိတဲ့ တိက်တဲ့နိယာမတစ္ခုပါ။ မည္သည့္အရာကမွ ျပ႒ာန္းေပးထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ေလာကမွာ ထင္ရွားရွိေနတဲ့တရားပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အဲဒီသစၥာတရားကို ေဖာ္ထုတ္ျပသသူသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသစၥာေလးပါးတရားကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္တီထြင္ခဲ့တာမဟုတ္သလုိ တျခားသူတစ္ေယာက္ေယာက္က တီထြင္ခဲတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သဘာ၀အတုိင္းတည္ရွိေနတာေတြကုိ ျမတ္ဗုဒၶကသိျမင္ခဲ့လုိ႔ သိျမင္ခဲ့အတုိင္း ျပန္လည္ေျပာျပေပးခဲ့တာပါ။ ဒကာလည္း သစၥာေလးပါးအေၾကာင္းကုိလည္း နားလည္ေအာင္ ေလ့လာပါလုိ႔ ေစတနာနဲ႔တုိက္တြန္းလိုပါတယ္။

ဗုဒၶရဲ႕တရားမ်ားဟာ သာမာန္အေျခခံတရားမ်ားေရာ၊ အနက္အဓိပၸါယ္ေလးနက္တဲ့ တရားမ်ားေရာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါျပင္ စိတ္ကုိျဖဴစင္ေအာင္ထားၿပီး ေကာင္းေသာအလုပ္မ်ား ေဆာင္ရြက္တတ္ေအာင္၊ မေကာင္းမႈ အားလံုးတုိ႔ အဆံုးသတ္ႏုိင္ေအာင္လည္း သူ႔ရဲ႕ဉာဏ္ထဲမွာ အမွန္အတုိင္း သိျမင္သမွ်အားလံုးတုိ႔ကုိ ေဟာၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။

သူတရားေဟာခဲ့တာကို မျငင္းဆိုပါ။ အလားတူ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္း သူ႔တရားနဲ႔သူ ေဟာေျပာခဲ့တယ္ဆိုတာကိုလည္း အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံသင့္ပါတယ္။

အင္း ဦးဇင္း တျခားဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ မေဟာခဲ့ဘူးလုိ႔ မေျပာခဲ့ပါဘူး ဒကာ။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဟာ ငါတုိ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္သလုိ ေကာင္းတာမေကာင္းတာကုိ သိေအာင္၊ ျပဳလုပ္တတ္ေအာင္ လမ္းညႊန္ေပးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မုိ႔ ငါတုိ႔ဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ငါတုိ႔အေပၚရွိတဲ့ ေက်းဇူးတရား၊ ငါတုိ႔မွာမရွိတဲ့ ပညာစြမ္းအား၊ ကရုဏာစြမ္းအားစတာေတြကုိ အၿမဲတမ္းအာရံုျပဳၿပီး ရုိေသကန္ေတာ့ေနျခင္း ျဖစ္ ပါတယ္။ မိမိအေပၚမွာ ေက်းဇူးရွိခဲ့ တဲ့ေက်းဇူးရွင္ ကုိ ဘယ္သူမဆုိသိတတ္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ရမွာပါ။ ဒါဟာ ေလာကရဲ႕သဘာ၀ပါ။

ဆရာသမားကို ရိုေသးေလးစားျခင္းဆိုတာနဲ႔ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ ဆုေတာင္ပတၱနာျပဳျခင္း မတူညီပါ။ အခုအခါမွာ ဗုဒၶဘာသာမ်ားက ဗုဒၶဆိုတဲ့ အရွင္ေဂါတမဆီမွာ ဆုေတာင္းပတၱနာျပဳေနၾကပါတယ္။ (အမ်ားစုႀကီးပါ။) လူလူခ်င္းလည္း အ၀တ္အစားေလး လဲလိုက္ယံုနဲ႔ ဘုရားသားေတာ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစီးေအာက္မွာ ရွိခိုးပူေဇာ္ ခံယူေနၾကပါတယ္။ သားသမီးတစ္ဦး ရွင္ျပရဟန္းခံၿပီးရင္- မိဘကိုယ္တိုင္က ထိုင္ၿပီးကန္ေတာ့ပါတယ္။ သားသမီးဟာ မိဘရဲ႔ ဆရာျဖစ္ေလ ေရာ့သလား။ သို႔မဟုတ္ မေန႔ကမွ ရဟန္းျဖစ္တဲ့ အဲ့ဒီသားသမီးက မိဘကုိ ဘယ္လိုမ်ား နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားေတြကို စနစ္တက်ျပသေပးပါသလဲ။ သူကိုယ္တုိင္က ခ်က္ခ်င္း ဆရာျဖစ္သြားပါသလား၊ ယုတၱိရွိရွိေလး ေဆြးေႏြးေပးေစလိုပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။    ။ ဘာသာေရးအျပန္အလွန္ ပုတ္ခတ္မႈ႔တခုလို႔ ယခုပိုတ္စ့္အား ထင္ျမင္ျခင္းမျပဳပါရန္ႏွင့္ ဘာသာ(၂)ခုအၾကား အျပန္အလွန္ ႏွီးေႏွာ ဖလွယ္ေနသည္ဟု ထင္ျမင္ခံစားေပးပါရန္ ေလးစားစြာျဖင့္ အသိေပးအပ္ပါသည္။

ဒကာေျပာတဲ့အရာေတြက ေက်းဇူးရွင္တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွိခုိးရုိေသတဲ့အခါမွာ မိမိမလုပ္ႏုိင္တာကုိလုပ္ႏုိင္လုိ႔ ကုိယ့္ထက္သာလုိ႔ အဲဒီလူဟာ မိမိထက္ အဆင့္အတန္းျမင့္လုိ႔ ရွိခုိးရုိေသရတာေတြလည္း ရွိပါတယ္ ဒကာ။ အေပၚက ျမတ္ဗုဒၶရွိခုိးတယ္ဆုိတာေတြထဲမွာလည္း အဲဒါေတြ ပါပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးဇင္းက လုိရင္းအဓိကက်တာကုိပဲ ေျဖေပးခဲ့တာမုိ႔ပါ။ မိဘေတြက ယေန႔မွ ကုိရင္၀တ္တဲ့ သားကုိ ဘာျဖစ္လုိ႔ ရွိခုိးရတာလဲဆုိေတာ့ မိဘေတြက ေစာင့္ထိန္းတဲ့သီလတရားထက္ ကုိရင္ျဖစ္သူက သာသြားလုိ႔ပါ။ ေနာက္တစ္ခုက ကုိရင္၀တ္ရံုထားတဲ့သကၤန္းဟာ မိဘေတြ၀တ္ထားတဲ့ အက်ႋ ပုဆုိးထက္ ျမင့္ျမတ္လုိ႔ပါ။ ျမင့္ျမတ္တယ္ဆုိတာက သာသနာေဘာင္မွာေနတဲ့ ကုိရင္၊ ရဟန္းေတြရဲ႕ အ၀တ္တန္ဆာဟာ ကိေလသာကုန္ေအာင္ အားထုတ္ခဲ့ၾကတဲ့ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားရဲ႕ အ၀တ္တန္ဆာျဖစ္ေနလုိ႔ ခု၀တ္ေနတဲ့ကုိရင္ရဟန္းဟာ ရဟႏၱာမဟုတ္ေပမဲ့လည္း ထုိနည္းတူျမင့္ျမတ္မဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္မွာမုိ႔ ရည္းမွန္းရုိေသရွိခုိးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဥပမာ-ဘုရင္ကုိယ္တုိင္မလာေသာ္လည္း ဘုရင္ရဲ႕အမိန္႔စာပါတာနဲ႔ အဲဒီအမိန္႔စာေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ရုိေသေပးရသလုိ ကုိရင္ေလးဟာ ဒီေန႔ဘာမွမျဖစ္ေသးပဲ သူ၀တ္ရံုထားတဲ့ အရဟတၱဓဇ-ဘုရားရဟႏၱာတုိ႔ရဲ႕ အ၀တ္အစားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ရုိေသကန္ေတာ့ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆုိ ဒကာသိခ်င္တာမ်ား လံုေလာက္ၿပီလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ ဦးဇင္းအားတဲ့အခါက်မွ ဒကာသိခ်င္တာလည္း ေမး၊ ဦးဇင္းသိခ်င္တာလည္း ေမးျမန္း ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့။
အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း

Monday, March 12, 2012

ေလာင္းကစားနဲ႔ဓာရဏပရိတ္

ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ ေမးမယ္ေမးမယ္နဲ႔ မေမးျဖစ္ခဲ့ေသးတာကုိ အခုေမးပါရေစဘုရား။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာကေတာ့

၁၊။ တပည့္ေတာ္ ဒီႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ တခ်ဳိ႕လူေတြဟာ ဘုရားတရားေတာ့ လုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဖဲရိုက္တာရွိတယ္ဘုရား။ အဲဒါ ငါးပါးသီလထဲမွာ ေလာင္းကစားလုပ္တာ ပါ၀င္ပါသလား ဘုရား။ ေနာက္တစ္ခုက ႏွစ္လံုးသံုးလံုးေလာင္ကစားေတြကေရာ သီလနဲ႔သက္ဆုိင္ပါသလားဘုရား။

၂။ တပည့္ေတာ္ေန႔တိုင္း ဓာရဏပရိတ္ ရြတ္ဖတ္ပါတယ္ဘုရာ။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာတုန္းက ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ အရွင္ဦးေကာသလႅေဟာတဲ့ တရားတစ္ပုဒ္ထဲမွာ တခ်ဳိ႕စာသားေတြ ဥပမာ-ကၠဳလႅိ၊ မိလႅိ၊ တိလႅိ၊ မိလႅိဆိုတဲ့စာသားေတြက ပါဠိစာသားမဟုတ္တဲ့အတြက္ ဘုရားေဟာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ နာဖူးပါတယ္ဘုရား။ အဲဒီဟာ ဟုတ္ပါသလားဘုရား။ အရွင္ဘုရား အဆင္ေျပမဲ့အခ်ိန္ေလး ျပန္ လည္းေျဖၾကားေပးပါဘုရား။ အရွင္ဘုရား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာ ခ်မ္းသာ၍ ေကာင္းက်ဳိးလိုအင္ ဆႏၵျပည့္၀ပါေစ။

ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္၊ ရန္ကုန္။

ေျဖ။ ။ လူသားေတြ မျဖစ္မေနေစာင့္ထိန္းရမဲ့ ငါးပါးသီလထဲမွာ အဒိႏၷာဒါနကံဆုိတာပါေပမဲ့ အဲဒီကံဟာ သူတစ္ပါးက ကုိယ္ႏႈတ္စိတ္တုိ႔ျဖင့္ မေပးတာကုိ ခုိးယူမွသာ ကံထုိက္ပါတယ္။ ဖဲရုိက္ျခင္းစတဲ့ ေလာင္းကစားလုပ္တဲ့အခါမွာ မိမိႏုိင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ရႈံးသည္ျဖစ္ေစ အစဦးဆံုးေတာ့ ေရာ့ အင့္ဆုိၿပီး မိမိပုိက္ဆံကုိ အလယ္မွာပစ္ခ်ေပးထားရတာေၾကာင့္ စိတ္မပါဦးေတာင္မွ ကုိယ္ႏႈတ္တစ္ခုခုနဲ႔ေတာ့ မိမိကအရင္ေပးၿပီးသားမုိ႔ ႏုိင္တဲ့သူမွာ အဒိႏၷာဒါနကံ မထုိက္ဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ေလာင္းကစားလုပ္တဲ့လူအားလံုး ရႈံးတဲ့လူေရာ ႏုိင္တဲ့လူေရာမွာပါ ေအာက္ပါအျပစ္ မ်ားေတာ့ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

၁။ ႏုိင္ရင္ ရန္ပြားသူမ်ားရွိတတ္၍ မိမိမွာ ရန္မ်ားျခင္း။

၂။ ရႈံုးရင္ ပူေဆြးရျခင္း။

၃။ ဥစၥာပစၥည္းမ်ား ပံုမွန္၀င္ေငြမဟုတ္၍ ဆုတ္ယုတ္ဘက္သုိ႔ ေရာက္တတ္ျခင္း။

၄။ ေလာင္းစကားသမားစကားဆုိရင္ လူယံုၾကည္မႈ နည္းပါးျခင္း။

၅။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားက ယံုၾကည္မႈနည္းပါးၾက၍ အေရးမလုပ္၊ ေနရာမေပးၾကျခင္း။

၆။ သူတစ္ပါးသားသမီးကုိ လက္ထက္ယူလုိေသာအခါ ေလာင္းကစားသမားဆုိ ဘယ္မိဘကမွ ယံုၾကည္မႈမရွိၾကျခင္းဆုိတဲ့ အျပစ္(၆)မ်ိဳးကုိ ယခုဘ၀မွာပင္ ခံရတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေလာင္းကစား လုပ္တာဟာ အမ်ားအျမင္မွာလည္းမေကာင္းသလုိ မိမိအတြက္လည္း ေကာင္းက်ိဳးထက္ဆုိးက်ိဳးက မ်ားေနတာမုိ႔ ေရွာင္ၾကဥ္သင့္တဲ့အရာပါ။ ေနာက္ၿပီး ေလာင္းကစားလုပ္တဲ့လူဟာ သူမ်ားတကာထက္ ၀ိသမေလာဘအားႀကီးသူျဖစ္လာၿပီး ခုိးမႈ၊ သတ္မႈ၊ လိမ္လည္မႈစတဲ့ မေကာင္းမႈမ်ားကုိလည္း အလြယ္တကူက်ဳးလြန္လာႏုိင္တာမုိ႔ သံသရာအတြက္ပါ အႏၱရာယ္မ်ားတာမုိ႔ မျပဳလုပ္ျဖစ္ေအာင္ အထူးေရွာင္ၾကဥ္သင့္ပါတယ္။

ဓာရဏပရိတ္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးေျပာရမယ္ဆုိရင္ ဓာရဏဆုိတာ ပါဠိစကားလံုးပါ။ ျမန္မာလုိ ေဆာင္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ မဂၤလသုတ္စတဲ့ ပရိတ္ႀကီးမ်ားလုိ ျမတ္ဗုဒၶသက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က သီးသန္႔ေဟာၾကားရြတ္ဆုိခဲ့တဲ့ ပရိတ္ေတာ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဓာရဏပရိတ္ထဲကပါတဲ့တရားေတာ္အားလံုး ကုိ ျမတ္ဗုဒၶက မဂၤလသုတ္လုိ တစ္စုတစည္းေတာ့ ေဟာခဲ့တာ မဟုတ္တာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမတ္ဗုဒၶကလြဲရင္ ဘယ္သူ႔မွာမွမရွိတဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိ ေပါင္းစပ္ထားတာျဖစ္ၿပီး ေဆာင္ထား သင့္တဲ့အရာေတြေဆာင္ထားရင္ အႏၱရာယ္အေပါင္းကုိ ကာကြယ္ေပးႏုိင္ျခင္းစတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြရေအာင္ ဓာရဏပရိတ္လုိ႔ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက စီစဥ္ထားခဲ့တဲ့ ပရိတ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား စဥ္ဆက္ကတည္းက ယခုအခ်ိန္ထိ ဦးဇင္းတုိ႔သာသနာမွာ အသံုး၀င္ေနခဲ့တာပါ။

ျမတ္ဗုဒၶမွာ ဘယ္သူမွ အႏၱရာယ္မျပႏုိင္တဲ့ ဂုဏ္(၄)ပါးရွိပါတယ္။ အဲဒီဂုဏ္(၄)ပါးကုိ ဓာရဏပရိတ္ရဲ႕ အစဦးပုိင္းမွာ ထည့္သြင္းထားပါတယ္။ အလယ္မွာေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶသာရွိတဲ့ ဂုဏ္ေတာ္(၁၈)ပါးကုိ ထည့္ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဆံုးမွာေတာ့ ဘုရား(၇)ဆူကုိ ရွိခုိးဆုေတာင္းအဓိ႒ာန္ထားတာ ကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္ေတြရြတ္တဲ့ ဓာရဏပရိတ္မွာ အစနဲ႔အဆံုး ထည့္ရြတ္တာျခင္း မတူတာကုိလည္း ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ တခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္ေတြက အစဦးဆံုး ဘုရားဂုဏ္(၄)ပါးမထည့္ဘဲ ေနာက္ဆံုးမွာ ဆုေတာင္းေတြပုိထည့္ထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ မတူၾကတာပါ။ သုိ႔ေပမဲ့ အဓိကက်တာကေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕အာေ၀ဏိကဂုဏ္ေတာ္(၁၈)ပါးကုိ ရြတ္ဆုိလွ်င္ပင္ အက်ိဳးမ်ားၿပီးမုိ႔ အဲဒီ(၁၈)ပါးသာ ပါေအာင္ရြတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ဒီေတာ့ကား ျမတ္ဗုဒၶနဲ႔မသက္ဆုိင္၊ ပိဋကတ္ေတာ္ထဲမွာမပါတဲ့ အျခားပါဠိေယာင္မ်ားကုိသာ မရြတ္မိဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶတုိက္ရုိက္ေဟာမထားေပမဲ့ ျမတ္ဗုဒၶနဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့ တရားေတာ္ မ်ား၊ ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ပိဋကတ္သံုးပံုထဲက မည္သည့္တရားေတာ္မ်ားမဆုိ မရြတ္ေကာင္းတာမရွိဘဲ မည္သူမဆုိ ရြတ္လွ်င္ရြတ္ဖတ္တဲ့ ဓမၼေဒသနာကုသုိလ္ေတာ့ ရရွိတာမုိ႔ မိမိလက္လြတ္ရတဲ့ တရားေတာ္ကုိျဖစ္ေစ၊ စာအုပ္ဖတ္၍ျဖစ္ေစ အခ်ိန္အားလွ်င္အားတဲ့အခါတုိင္း ရြတ္ဖတ္ေပးဖုိ႔သာ အဓိကလုိအပ္တယ္ဆုိတာ သိထားဖုိ႔ပါပဲ။
အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း

Saturday, March 3, 2012

ဘာသာျခားကေမးရင္ ဘယ္လုိေျဖမလဲ (အဂၤလိပ္ျမန္မာ)



ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ အစၥလမ္နဲ႔ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ျခားနားခ်က္ေမးခြန္းအနည္းငယ္ကုိ သိလုိပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း အစၥလမ္တစ္ေယာက္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေမးတဲ့အခါ တပည့္ေတာ္ရွင္းလင္းေအာင္ မေျဖေပးႏုိင္တဲ့အရာေတြရွိေနလုိ႔မုိ႔ တပည့္ေတာ္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းမ်ားကုိ အဂၤလိပ္လုိ ျပန္ေျဖေပးေစခ်င္ပါတယ္ဘုရား။

၁။ အစၥလမ္ဘာသာ၀င္ေတြက ကမၻာေျမ၊ လ၊ ေန၊ တိရစၦာန္၊ လူစတဲ့အရာအားလံုးကုိ အလႅာဟ္က ဖန္ဆင္းထားတယ္လုိ႔ ေျပာတယ္ဘုရား။ အဲဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္က ဗုဒၶဘာသာမွာက ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးတရားအတုိင္း ျပန္လည္ခံစားရတယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းက ဒါဆို ကမၻာေျမ၊ လ၊ ေန၊ တိရစၦာန္၊ လူစတာေတြဟာ ဘယ္လုိလုပ္ေပၚေပါက္လာသလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္က မင့္တုိ႔အလႅာဟ္ကုိေရာ ဘယ္သူဖန္ဆင္းသလဲလုိ႔ ျပန္ေမးတဲ့အခါ သူက မသိဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ သူက သူ႕ဘာသာအေၾကာင္း မရွင္းျပတတ္ေပမဲ့ တပည့္ေတာ္က ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္း ရွင္းျပခ်င္လုိ႔ ဒီေမးခြန္းကုိ ေျဖေပးပါဦးဘုရား။

၂။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ဟာ သူတစ္ပါးအသက္သတ္ရင္ေတာ့ အျပစ္ျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး ဘာျဖစ္လုိ႔ အသားငါးက်ေတာ့ စားၾကတာလဲတဲ့၊ အသားငါးစားတာဟာလည္း သူတစ္ပါးအသက္သတ္ သလုိ ျဖစ္မေနဘူးလားတဲ့။ ဒါနဲ႔ တပည့္ေတာ္က ကုိယ္တုိင္မသတ္ဘူး။ သူမ်ားေရာင္းလုိ႔ ၀ယ္စားတာ၊ ေရာင္းတဲ့လူမရွိရင္ မစားဘူးလုိ႔ေျပာတဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းက ၀ယ္စားတာဟာလည္း ေရာင္းတဲ့ လူသတ္ေအာင္ အားေပးသလုိျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အျပစ္မျဖစ္ဘူးလားလုိ႔ ေမးပါတယ္ဘုရား။

၃။ ဗုဒၶဘာသာဟာ ဘာကုိယံုၾကည္ပါသလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္ဘုရား။

၄။ ဗုဒၶဆုိတာ ဘယ္သူလဲ။ ဗုဒၶဟာ လူတစ္ေယာက္ဆုိရင္ မင့္တုိ႔က ဘာျဖစ္လုိ႔ ရွိခုိးရုိေသေပးေနရတာလဲ၊ သူ႔မွာ တန္ခုိးေတြ မရွိဘူးလားလုိ႔ ေမးပါတယ္ဘုရား။ ဒီေမးခြန္းေတြကုိ တပည့္ေတာ္လည္း တက္ႏုိင္သေလာက္ေတာ့ ေျဖေပးပါတယ္ဘုရား။ ဒါေပမဲ့ တပည့္ေတာ္ တိတိက်က်မေျဖႏုိင္တာေတြရွိတဲ့အတြက္ အရွင္ဘုရားအေနနဲ႔ ေျဖေပးဖုိ႔ရန္ ေတာင္းဆုိလုိက္ ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ဟာ ဒူဘုိင္းမွာေနတဲ့လူမုိ႔ အဲဒီကမူစလင္လူေတြနဲ႔ပဲေပါင္းသင္းေနရၿပီး ဗုဒၶဘာသာသူငယ္ခ်င္းမရွိတဲ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းမူစလင္ေတြ က ကုိယ့္ဘာသာအေၾကာင္းေမးရင္ ေသခ်ာမရွင္းျပႏုိင္လုိ႔ အခုေမးခြန္းေတြကုိ တပည့္ေတာ္အားသနားသျဖင့္ ေျဖဆုိေပးပါရန္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္းအပ္သည္အရွင္ဘုရား။ ဦးတင္ပါတယ္ဘုရား။

ေျဖ။ ။ (၁) ကမၻာေျမ၊ လ၊ ေန၊ လူစတဲ့အရာေတြဟာ ေလာကႀကီးထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ သဘာ၀တရားေတြမုိ႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ ဖန္ဆင္းထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလာကမွာရွိတဲ့အရာေတြဟာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ေပၚလာတဲ့အရာေတြႀကီးပါပဲ။ ေရွးယခင္အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာက ေန၊ လတုိ႔မျဖစ္ေပၚေသးတာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းက ေနလတုိ႔မရွိတဲ့အတြက္ ကမၻာေလာကႀကီးဟာ အေမွာင္ထုႀကီးပဲ တည္ရွိေနခဲ့ရတာပါ။ ေနာက္ပုိင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေနလတုိ႔ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခါက်မွ ကမၻာေပၚမွာ အလင္းေရာင္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေနေတြလေတြေပၚလာလုိ႔ အလင္းေရာင္ရရွိခဲ့တဲ့အခါက်မွသာလွ်င္ ႏွစ္၊ လ၊ ရက္၊ ရာသီဥတုေတြကုိ လူေတြက သတ္မွတ္ လာခဲ့ၾကတာပါ။

ဗုဒၶဘာသာတုိ႔ရဲ႕ အယူအဆအတုိင္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္လာတာလား၊ ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒတုိ႔ရဲ႕ ဖန္ဆင္းထားလုိ႔ အရာ၀တၳဳလူေတြ ျဖစ္လာတာလားဆုိတာကုိ ရွင္းလင္းနားလည္ေအာင္  ဥပမာေပးေလးတစ္ခုနဲ႔ ႏႈိင္းယဥ္ေျပာျပေပးပါမယ္။ ေမာင္နီဆုိတဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတာဟာ ဖန္ဆင္းရွင္က ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔ ျဖစ္လာတာလား။ သူ႔ရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးအတူအိပ္ခဲ့ၾကလုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ သူတုိ႔ရဲ႕ ေသြးသားေတြ ေရာစပ္ေပးလုိက္လုိ႔ ျဖစ္လာတာလားဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိစဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္ရာမဆုိ အေၾကာင္းတရားမရွိဘဲ အက်ိဳးတရားျဖစ္မလာႏုိင္ဘဲနဲ႔ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားရလာဒ္မ်ား ေပၚေပါက္လာတယ္ဆုိတာ သိသာထင္ရွားစြာ သိျမင္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆုိ ေလာကရွိအရာမ်ားဟာ ဘယ္သူမွဖန္ဆင္းေပးလုိ႔မဟုတ္ဘဲ အေၾကာင္းတရားရွိျခင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္လာတဲ့အရာေတြဆုိတာ သိေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။

အရာအားလံုးမွာ အတိတ္၊ မ်က္ေမွာက္ဆုိတဲ့ ေၾကာင္းက်ိဳးလႈပ္ရွားျပဳလုပ္မႈေတြေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ ျဖစ္လာၾကတာပါ။ မိမိက ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ မိမိထံမွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေရာက္လာမွျဖစ္ၿပီး မိမိက သူတစ္ပါးစိတ္ထိခုိက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ေပးမယ္ဆုိရင္ မိမိဆီကုိလည္း စိတ္ဒုကၡေရာက္စရာေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ေရာက္ခ်င္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိလည္း မိမိတုိ႔ဘာသာေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကတာျဖစ္သလုိ မိမိတုိ႔မေရာက္ခ်င္တဲ့ ငရဲျပည္ကုိလည္း မိမိဘာသာျပဳလုပ္ၾကလုိ႔ သြားၾကရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖန္တီးသူမ်ားျဖစ္ၿပီး မိမိတုိ႔ကံၾကမၼာကုိ မိမိတုိ႔ဘာသာ ျပဳလုပ္ၾကတာပါ။

ဥပမာ-ၾကည့္မွန္တစ္ခုကုိယူၿပီး အဲဒီမွန္ကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါမွာ မိမိမ်က္ႏွာက ၿပံဳးေနရင္ မွန္ထဲမွာ ၿပံဳးေနပံုေလး ျမင္ရမွာျဖစ္သလုိ မိမိက ေဒါသထြက္စိတ္တုိေနပံုနဲ႔ မွန္ကုိၾကည့္ရင္ မွန္ထဲမွာ အဲဒီအတုိင္းပဲ ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီၿပံဳးေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းနည္းမႈ ေဒါသထြက္မႈေတြကုိ တျခားတစ္စံုတစ္ေယာက္က ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔ မွန္ထဲမွာေပၚလာတာမဟုတ္ဘဲ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖန္ဆင္းလုိ႔ မိမိတုိ႔ဖန္ဆင္းသလုိ မွန္ထဲမွာ ပံုရိပ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔က မ်က္ေမွာက္မွာ သူတစ္ပါးေကာင္းစားေအာင္၊ သူတစ္ပါးအေပၚ စိတ္ထားေကာင္းနဲ႔ျပဳလုပ္ေပးရင္ အဲဒီျပဳလုပ္ေပးတဲ့အရာေတြဟာ မိမိျပဳလုပ္တဲ့အတုိင္း မွန္တြင္ေပၚလာသလုိ ျပန္လည္ပံုေဖာ္ေပးမွာမုိ႔ မိမိပံုေဖာ္ခဲ့တဲ့အတုိင္း ျပန္လည္ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ မိမိက သူေတာ္ေကာင္းအလုပ္လုပ္ရင္ သူေတာ္ေကာင္းအက်ိဳး ခံစားရမွာျဖစ္ၿပီး မိမိက သူယုတ္မာအလုပ္လုပ္ရင္ သူယုတ္မာအက်ိဳးကုိ ခံစားရပါ မယ္။ မိမိက အမ်ားအက်ိဳးလုပ္ေပးရင္ မိမိမွာလည္း အမ်ားကျပန္လည္ေပးဆပ္ၾကမဲ့ ေကာင္း က်ိဳးေတြ ျပန္လည္ရရွိမွာပါ။

မိမိက ၾကည့္မွန္ထဲမွာ မ်က္ႏွာႀကီးရံႈ႕မဲျပၿပီး မွန္ထဲမွာ ၿပံဳရႊင္ေနတဲ့ပံုစံေလး ျပန္ေပၚလာခ်င္လုိ႔ေတာ့ မရသလုိ ဘယ္သူကမွလည္း လုပ္ေပးလုိ႔မရပါဘူး။ မိမိစိတ္က ျပဳလုပ္တဲ့အတုိင္း မိမိစိတ္မွာ ျပန္လည္သက္ေရာက္လာမွာျဖစ္သလုိ မိမိႏႈတ္၊ ကုိယ္တုိ႔နဲ႔ျပဳလုပ္တဲ့အရာေတြကလည္း မိမိျပဳလုပ္ခဲ့သလုိ ေကာင္းတာဆုိရင္ ေကာင္းတာျပန္လာမွာျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတာလုပ္ခဲ့ရင္ မေကာင္းတာေတြ ျပန္လာမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူခ်င္းတူေနေပမဲ့ လွတာ၊ ခ်မ္းသာတာ၊ ပညာတတ္တာ၊ စိတ္ထားေကာင္းတာစတဲ့အခ်က္ေတြဟာ ကုိယ့္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေပၚမွာမူတည္ၿပီး အက်ိဳးေပးေနတာေၾကာင့္ ကြဲျပားေနရတာပါ။ တကယ္လုိ႔ လူအားလံုးကုိ ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ဦးကသာ ဖန္ဆင္းေပးတာဆုိရင္ လူလူခ်င္းမုိ႔ က်န္တာေတြလည္း တူေနရပါလိမ့္မယ္။

သက္ရွိမွာေတာင္ မိမိတုိ႔ဖန္ဆင္းျပဳလုပ္ထားတဲ့အတုိင္း ျပန္လည္ျဖစ္ေပၚေသးတာဆုိရင္ သက္မဲ့ေတြမွာလည္း အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားေတြ ျဖစ္ေပၚလာၾကတယ္ဆုိတာ ထူးေထြေျပာစရာလုိမယ္ မထင္ပါ။ ဥပမာ-သက္မဲ့ေတြမွာလည္း မုိးရြာရင္၊ ေျမၾသဇာ ရွိရင္ ျမက္ပင္ဟာ ေပါက္လာမွာျဖစ္သလုိ မုိးမရြာရင္ျဖစ္ေစ၊ ေျမၾသဇာ မရွိခဲ့ရင္ျဖစ္ေစ ျမက္ပင္ဟာ ေပါက္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့အရာအားလံုးဟာ အေၾကာင္းတရားေပၚမူတည္ၿပီး အက်ိဳးတရားေတြျဖစ္လာၾကတာမုိ႔ မည္သူကမွ ဖန္ဆင္းေပးစရာမလုိသလုိ ဖန္ဆင္းေပးလုိ႔လည္း မရပါဘူး။

(၂) လူသားေတြရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ဓာတ္သဘာ၀ႀကီးက အသားစားမွျဖစ္မယ္၊ အသားစားမွ လုိအပ္တဲ့ခႏၶာကုိယ္စြမ္းအားေတြရွိၿပီး က်န္းမာအသက္ရွည္မယ္ဆုိရင္ အသားကုိစားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိမိစားမဲ့အသားဟာ သူ႔ဘာသာသူ ဘယ္လုိပံုစံနဲ႔ျဖစ္ေစ ေသၿပီးသားသတၱ၀ါ ျဖစ္ေနရပါမယ္။ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း တိရစၦာန္ကုိ မသတ္ရသလုိ သူတစ္ပါးကုိလည္း မသတ္ခုိင္းရ၊ မိမိစားမွာဆုိၿပီးေတာ့လည္း သူတစ္ပါးက ျပဳလုပ္မေပးရ၊ မိမိပေယာဂလံုး၀မပါရပါ။ အဲဒီလုိဆုိရင္ေတာ့ မိမိစားတဲ့အသားရဲ႕သက္ရွိတိရစၦာန္ဟာ မိမိနဲ႔မည္သုိ႔မည္မွ်မွ ပတ္သတ္မႈမရွိတဲ့အတြက္ အျပစ္မရွိပါေပ။ အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ မိမိပေယာဂတစ္ခုခုပါခဲ့ရင္ျဖစ္ေစ၊ မိမိေရွ႕မွာသတ္ေနတာကုိျမင္ေနရတဲ့ အသားငါးကုိျဖစ္ေစ၊ မိမိႀကိဳတင္မွာထားလုိ႔ သူတစ္ပါးကသတ္ေပးလုိက္ရင္ျဖစ္ေစ အဲဒီလုိအသားငါးမ်ားကုိ စားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ မိမိမွာလည္း အျပစ္ရွိတာမုိ႔ ကံၾကမၼာဆုိးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရပါလိမ့္မယ္။

တခ်ိဳ႕ေသာလူေတြဟာ အသားငါးေတာ့ မစားၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဓာတ္က်ေတာ့ ညစ္ပစ္ယုတ္မာၾကပါတယ္။ အဲဒီလို လူေတြနဲ႔စာရင္ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းၿပီး အသားငါးစားတဲ့လူေတြကုိ လူေကာင္းလုိ႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ အသားငါးစားမွ က်န္းမာသက္ရွည္မွာမုိ႔ျဖစ္ေစ၊ သစ္သီးသစ္ရြက္နဲ႔ အသက္ဆက္ဖုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ရင္ျဖစ္ေစ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းဖုိ႔သည္ အဓိကအက်ဆံုးျဖစ္တာမုိ႔ မိမိပေယာဂမပါတဲ့ အသားငါးဆုိ စားခ်င္ပါက စားႏိုင္ၾကပါတယ္။

(၃) ေရကန္ထဲကုိ ေက်ာက္ခဲတစ္လံုး ပစ္လုိက္တဲ့အခါ အဲဒီေက်ာက္ခဲပစ္ခ်လုိက္တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ေရေလးေတြဟာ နေဘးကုိ လြင့္စင္သြားၾကေပမဲ့ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီပစ္လုိက္တဲ့ ေက်ာက္ခဲဆီကုိပဲ ေရေလးေတြ ျပန္ လာၾကပါတယ္။ ေဘာလံုးတစ္လံုးနဲ႔ နံရံတစ္ခုကုိ ကန္လုိက္တဲ့အခါ မိမိကန္လုိက္တဲ့ေဘာလံုးေလးဟာ နံရံကုိမွန္ၿပီး မိမိဆီကုိပဲ ျပန္လာသလုိ မိမိလုပ္တဲ့ ေကာင္းကံမေကာင္းကံဟာ မိမိဆီပဲျပန္လာၾကတာမုိ႔ အဲဒါကုိ မလြဲမေသြ ခံစားၾကရပါတယ္။ မိမိက ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးေတြျပန္လာမွာျဖစ္သလုိ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းက်ိဳးေတြ မိမိဆီကုိ ျပန္လာမွာ အမွန္ပါ။ ဒါေတြဟာ သဘာ၀တရားတစ္ခုပဲမုိ႔ မည္သူကမွ ဖန္ဆင္းေပးျခင္း မဟုတ္ပါ။

အဲဒီလုိ မိမိလုပ္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ မိမိဆီကုိ အက်ိဳးေပးရန္ျပန္လာတဲ့အခါမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း (၄)မ်ိဳးထဲက တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ျပန္လာၾကပါတယ္။

၁။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတယ္။
၂။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ ဒုတိယဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးတယ္။
၃။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ တတိယဘ၀ကေန ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့အထိ အက်ိဳးေပးတယ္။
၄။ တခ်ိဳ႕ ေကာင္းကံမေကာင္းကံေတြဟာ အက်ိဳးေပးခြင့္မရလုိက္လုိ႔ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ-ေကာင္းမႈေသးေလးဟာ ေကာင္းမႈႀကီးအက်ိဳးေပးခြင့္ရွိလာတဲ့အခါ ေကာင္းမႈႀကီးအက်ိဳးေပးေနလုိ႔ ေကာင္းမႈေလးဟာ အက်ိဳးေပးခြင့္မရဘဲ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာမ်ိဳးကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကိေလသာခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီးသား ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ေတြဟာ ေရွ႕ဆက္ဘ၀ျဖစ္စရာ မရွိေတာ့လုိ႔ ေကာင္းက်ိဳးခံစားရမွာမဟုတ္ေတာ့တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ဘာသာ ေအးေဆးေနႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလုိမေနၾကဘဲ သာမန္ရဟန္းမ်ားလုပ္တဲ့ ဆြမ္းစားေက်ာင္းတာ၀န္၊ အိမ္သာေဆးတာ၀န္ေတြကအစ အမ်ားအက်ိဳးျပဳလုပ္ေပးၾကတာကုိ အတုယူတတ္မယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႔လုိ ဘ၀အဆံုးမသတ္ေသးဘဲ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရဦးမဲ့ မိမိတုိ႔ဟာ ပုိမုိၿပီးေတာင္ အမ်ားအက်ိဳး ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေပးသင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ားကုိ အတုယူၿပီး မိမိတုိ႔ဟာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားခံစားရဖုိ႔ ရွိေသးတာေၾကာင့္ အသက္ရွင္စဥ္ေလးမွာ ေကာင္းမႈမ်ားနဲ႔ ဘ၀ကုိအဆံုးသတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလိမ့္မယ္။ ယခု ေအာက္ဆံုးကံ(၄)မ်ိဳး အေၾကာင္းကေတာ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားအတြက္ သီးသန္႔ထပ္ျဖည့္စြက္ေပးလုိက္တာပါ။

(၄) တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဆုိတာ ကိေလသာအေမွာင္ေတြထဲကေန ရုန္းကန္ႏုိးထလာသူ၊ ကိေလသာအေမွာင္ေတြကုိ တြန္းလွန္ႏုိင္သူ၊ ေလာကရွိအရာအားလံုးကုိ အမွန္တကယ္ သိျမင္သူ၊ မေကာင္းမႈအားလံုးကုိ ပယ္ထုတ္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွ႕ယခင္ကလည္း ဒီလုိဗုဒၶေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္ခဲ့သလုိ အနာဂတ္မွာလည္း ျဖစ္ၾကပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဗုဒၶဆုိတာ မသိတာမရွိတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ပုိင္ရွင္ရရွိ သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါျပင္ ဗုဒၶဟာ သူတစ္ပါးအေပၚ သနားကရုဏာႀကီးမားသူျဖစ္ၿပီး သမာသမတ္စိတ္ထားေကာင္းနဲ႔ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဟာ ေရွးယခင္ကျဖစ္ခဲ့တဲ့အရာေတြကုိ မွတ္မိျခင္း ပုေဗၺနိ၀ါသႏုႆတိဉာဏ္။ နတ္မ်က္စိကဲ့သုိ႔ အေ၀းကုိ ေဖာက္ထြင္းသိျမင္ႏုိင္ေသာ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္။ ကိေလသာႏူနာအားလံုးကုိ ပယ္သတ္ႏုိင္ေသာ အာသ၀ကၡယဉာဏ္(၃)မ်ိဳးကုိ ရရွိထားပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶဟာ သူရရွိတဲ့အဘိဉာဏ္တန္ခုိးေတြကုိ လူေတြယဥ္ေက်းလာေအာင္၊ လူေတြကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေအာင္အတြက္ အသံုးမျပဳခဲ့ဘဲ တရားေဟာတဲ့အခါ၊ နာယူသူအား ဘယ္လုိတရားမ်ိဳးေဟာရင္ ပုိအက်ိဳးမ်ားမလဲ၊ ဘယ္လုိတရားနဲ႔ထုိက္တန္သလဲ၊ ဘယ္သူဟာ ဘယ္ခ်ိန္မွာ တရားထူးရတဲ့သူျဖစ္မလဲဆုိတဲ့ အမ်ားတရားရရွိဖုိ႔အတြက္ေတာ့ တစ္ခါတရံမွာ သူရရွိထားတဲ့ အဘိဉာဏ္တန္ခုိးမ်ားကုိ အသံုးျပဳၿပီး ေဟာၾကားလမ္းညႊန္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါျပင္ ဗုဒၶဟာ တစ္ကမၻာလံုးဆုိင္ရာ အမွန္တရားမ်ားျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲျခင္းအမွန္၊ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အမွန္တရား၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းအမွန္တရား။ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ေၾကာင္း လမ္းမွန္တရားတုိ႔ကုိ သူကုိယ္တုိင္လည္းသိျမင္ၿပီး အမ်ားကုိလည္း လမ္းညႊန္ေဟာျပေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶရဲ႕တရားမ်ားဟာ သာမာန္အေျခခံတရားမ်ားေရာ၊ အနက္အဓိပၸါယ္ေလးနက္တဲ့ တရားမ်ားေရာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါျပင္ စိတ္ကုိျဖဴစင္ေအာင္ထားၿပီး ေကာင္းေသာအလုပ္မ်ား ေဆာင္ရြက္တတ္ေအာင္၊ မေကာင္းမႈအားလံုးတုိ႔ အဆံုးသတ္ႏုိင္ေအာင္လည္း သူ႔ရဲ႕ဉာဏ္ထဲမွာ အမွန္အတုိင္း သိျမင္သမွ်အားလံုးတုိ႔ကုိ ေဟာၾကားေပး ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဟာ ငါတုိ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္သလုိ ေကာင္းတာမေကာင္းတာကုိ သိေအာင္၊ ျပဳလုပ္တတ္ေအာင္ လမ္းညႊန္ေပးတဲ့ပုဂၢိဳလ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မုိ႔ ငါတုိ႔ဟာ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ငါတုိ႔အေပၚရွိတဲ့ ေက်းဇူးတရား၊ ငါတုိ႔မွာမရွိတဲ့ ပညာစြမ္းအား၊ ကရုဏာစြမ္းအားစတာေတြကုိ အၿမဲတမ္းအာရံုျပဳၿပီး ရုိေသကန္ေတာ့ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိအေပၚမွာ ေက်းဇူးရွိခဲ့တဲ့ေက်းဇူးရွင္ကုိ ဘယ္သူမဆုိသိတတ္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ရမွာပါ။ ဒါဟာ ေလာကရဲ႕သဘာ၀ပါ။

ဦးဇင္းမွာ အခ်ိန္မအားေပမဲ့ ဦးဇင္းဒီေမးခြန္းမ်ားကုိ ေျဖမေပးခဲ့ဘူးဆုိရင္ မိမိဘာသာအေၾကာင္းမရွင္းျပတတ္ဘူးဆုိၿပီး ဘာသာျခားက မိမိတုိ႔ဘာသာအေပၚ အထင္ေသးမႈမ်ားနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ရမွာဆုိးလုိ႔ ဦးဇင္း အသိဉာဏ္ဗဟုသုတ၊ အဂၤလိပ္စာအရည္အခ်င္း ရွိသေလာက္ ေျဖေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆုိ ေမးခြန္းရွင္ရဲ႕အေျဖဟာ လံုေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဦးဇင္းအဂၤလိပ္စာ မကၽြမ္းက်င္ေသးလုိ႔ အဂၤလိပ္စာအားနည္းမႈမ်ားပါရင္လည္း ခြင့္လြတ္ နားလည္ေပးၾကပါေလ။

ဦးဇင္းရဲ႕ စာဖတ္ပရိတ္သတ္အားလံုး အခ်ိန္တုိင္းမွာ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာၿပီး ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ ဒုကၡအားလံုးတုိ႔မွလည္း ကင္းလြတ္ၿပီးလွ်င္ ပန္းတုိင္ကုိလ်င္ျမန္စြာေရာက္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳ ဆုေတာင္းေပးလ်က္…..။

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း
sanninaymin@gmail.com
http://sanninaymin.com
ကုိလံဘုိၿမိဳ႕၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ။

Questions and Answers about Buddhism

If you want to know about Buddhism you will be able to read this post

Questions-
I would like to ask a few questions regarding with the Islam and Buddhism differences. This is my first time to ask a question. Kindly please forgive me if there are mistakes. I would like to request that please answer to me in English. It is because the person who asked me about Buddhism is Forigner and I could not translate some of the terms of Burmese Parli into English. My Islamic Friends always ask me about Buddha and I could not translate or explain to him.

Islam belive that the earth, the moon, the sun, day, night, animals, human and everythings are created by Allah. My Muslim Friend asked me that

1. If we (Buddhism) belive that what we do, is what we get (Kamma Result) then in this case, who create human, earth, moon and everything? How these things appear? I could not answer his question. I told him that our Buddha is not creator. I am so sad that I could not explain to him in English although I am Buddhism. I had read that in burmeseclassic.com, one of the post answers is if Allah is a creator of everyone; there has someone who creates Allah. It is because everything is happening like a circle. I explain to my friend that everything is like a circle and I asked him there should be someone who creates Allah. He said "No" and I could not explain more to him.

2. I told him killing animal is sin. He asked why I am eating meat if I said killing animal is sin? And he said animals are created by Allah for all the human to eat. Therefore, it is no sin. I told him, we did not kill the animal. However, there are people who selling the meat. Therefore, we buy and we eat. If the people are not selling meat, we are not going to eat meat at all. But he said somehow it is indirect way we are encouraging to kill the animal and we are getting sin. I am so confuse that am I getting sin because of I am eating meat? How can I explain to him?

3. What Buddhism Believe? (How can I answer this question to non Buddhist person? I told him we belive in Buddha Teaching and practices. Then he asked me what those are. It is really hard for me to explain)

4. Who is the Buddha? (I told him the Buddha is one of the human and he borned and he died. But he found the universal truth. And then my friend asked if he is human like us why u are giving worship to him? Does he have any power? Sayardaw! I do not know how to explain in English. What do I understand in English is Buddha has power and when he met with Da wa dat, he show fire, water comes out from nose and mouth at the same time. Could you please explain to me properly in terms with English? And also in order to become a Buddha, he has to pass many lifes and finally he can be the Buddha. Oh. I really could not explain although I understand in Burmese)

Sayadaw! I am asking this question is I do not want to give wrong idea of Buddhist or Buddhism to some one who is enthusiastic to know about Buddhism. I really want to explain to him very well. Now I am trying to read "The Teachings of The Buddha" (Basic Level) by Ministry of Religious Affairs. However, many of the word written in Sanskrit and it is hard to understand. Therefore, I really appreciate if Sayardaw can answer my questions.

I am staying at the United Arab Emirates and most of the people here is Muslim and I do not have Buddhist friends here who I can disucss or ask in English. Kindly allow me to ask more questions in future.

Please forgive me to write with "I, you, he, or she"

I am aspecting you Bante.

ANSWERS

1. No one creates human, the earth, the moon and everything because that is nature in the world. As long as the moon and sun have not arisen in the world, so long as there is nothing shining forth a great light of great radiance. There prevails gross darkness. Later when the moon and the sun rise in the world, then a great light of great radiance shine forth and gross darkness is not in the world the months, the half-moon and the seasons of years are.

For example about creation that if your parents don’t sleep together or don’t blend their blood you will not be able be a human. In this way, other everything is the result of their own past and present actions. That’s why we ourselves are responsible for our own happiness and misery. We create our own Heaven. We create our own Hell. We are the architects of our own fate.

Bring a mirror and look at it, you will see yourself in the mirror. When you are happy your face would be bright, when you are sad your face will be frown, when you are angry your face will be red and ugly. Is that right? Now answer me who create your happy face, who create your frown face, who create your ugly face?

The God believer was thinking your different faces reflected by the different mood (state of the mind) is the creator of the faces. Your inner mind is your own Creator. Your face always reflected on your mind or mood (state of mind), if you have anger, greedy, delusion your face will show ugly, and frown. Your mind can change your face in this present life, as well as your future life, or next life. If you are dwelling in anger, hatred, greed, and delusion, your next life will be the same as your face showing in the mirror. Now you will see who is a Creator? If you wanted to be haven, you should abstain from bad mood, like anger, hatred, greed, and delusion. If your mind is under the influence of this bad mood, your future and next life will be misery.
Finally he understood that "Our Mind is our own Creator." That is what I have explained to those who believe in God or Creator from the aspect of Buddhism .All living beings have actions (Karma) as their own, their inheritance, their congenital cause, their refuge. It is Karma that differentiates beings into low and high states.

2. When we are really necessary for survival we are allowed to eat meat but you obviously don’t say one should kill an animal. You are harmful to humans and animals yourself or someone has said to doing if you are going to feel negative fate. According to the needs of our body for health we should eat meat some time because I think that we will not be surviving for a long time with vegetable. That’s why, you haven’t been haပ္rd-working to death the animal and if you haven’t wanted to die you will probably eat meat. Some people don’t eat meat but they are not honest. That is better than dishonest one. If universal people refrain from eating meat, it will be more peaceful the universe.

3. When we throw a stone into the lake, the water splash away from the stone but later it comes back to the stone. When we play football on the wall, it come will back to us. In this way, if you do good or evil you will return them. That is natural law and the mainest of our religion.

4. In general, Buddha means Awakened One, someone who has awakened from the sleep of ignorance and sees things as they really are. The Buddha was a person who has eliminated from all faults and mental obstructions. There were many people who have become Buddhas in the past, and many people wil be able to become a Buddha in the future. There is nothing that the Buddha does not know. Moreover, the Buddha has great compassion which is completely impartial.

The Buddha has attained three kinds of Power. There are-
1.    Pubbe-nivasanussati- remembrance of former existences power.
2.    Dibba-cakkhu- divine eye power.
3.    Asavakkhaya-extinction of all cankers power.

But most of the time He hasn’t used his powers to tame or control the people. The Buddha has used sometime to make them devotional has faith in Dhamma. Moreover, the Buddha taught us the universal Truth; this is suffering; this is the arising of suffering; this is the ceasing of suffering; this is the approach to the ceasing of suffering. His teaching was basically simple and meaningful then to put an end to evil; to fulfil all good; to purify the mind. This is the advice of all the Buddhas. So, the Buddha is our benefactor and guide. That’s why we always have been respecting to Him. If someone has been beneficial we will have to be grateful to him. That is natural law.

I don’t have free time but if I haven’t been answering your questions you are going to experience difficult. So, I am answering as knowledge as English language. I think these answers enough for your questions.

I haven’t just been cleaver English language if weaking should abide me.

I wish that all my Dhamma friends and kiths will have to be happy every time and then will be able to free from too much suffering in the world.

Ashin Komala or Sanninaymin
sanninaymin@gmail.com
Colombo, Sri Lanka.