ေမး။ အရွင္ဘုရား ကန္ေတာ့ပြဲေတြမွာ အုန္သီး၊ငွက္ေပ်ာသီးက မပါမျဖစ္ အေနထားလိုျဖစ္ေနတာ ဘာျဖစ္လို႔ပါလဲဘုရား။ တပည့္ေတာ္ သိခ်င္စိတ္ေလး ျဖစ္လာလို႔ပါ။
ရိုေသစြာျဖင့္
လင္းမင္းေအာင္၊ မန္းေလး။
အေျဖ။ ။ ကန္ေတာ့ပြဲဆိုတာ လူႀကီးမိဘစတဲ့ မိမိထက္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၊ အသက္သိကၡာႀကီးသူမ်ားကို မိမိက အျပစ္ရွိလုိ႔ ေတာင္းပန္းတဲ့အခါလည္းေကာင္း၊ မိမိအေနနဲ႔ မိမိထက္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၊ အသက္သိကၡာႀကီးသူမ်ားကုိ ရုိေသေလးစားလုိ႔ အေနအားျဖင့္လည္းေကာင္း မဂၤလာျဖစ္ေအာင္ ကန္ေတာ့ပြဲေလး ေရွ႕မွာထားၿပီး ကန္ေတာ့ျခင္း၊ ေတာင္းပန္းျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ၾကတာဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုအျဖစ္ ဗုဒၶဘာသာမွာ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာပါ။
နတ္တင္တဲ့ငွက္ေပ်ာပြဲ အုန္းပြဲနဲ႔ အယူအဆျခင္း မတူပါဘူး။ နတ္တင္တဲ့ပြဲက မျမင္ရတဲ့နတ္ေတြကို ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားက ေစာင့္ေရွာက္လိမ့္ႏိုးျဖင့္ နတ္ကို တင္ေနၾကတာပါ။ တကယ္ေတာ့ နတ္ေတြဆုိတာကလည္း သာသနာကုိၾကည္ညိဳေလးစားသူမွန္ရင္ သူတုိ႔ကသာ မိမိကုိေစာင့္ေရွာက္ေပးဖုိ႔ တာ၀န္ရွိတာမုိ႔ မိမိတုိ႔အေနနဲ႔ အုန္းငွက္ေပ်ာပြဲစတာေတြ တင္စရာ မလုိပါဘူး။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္က ေ၀ႆ၀ဏ္နတ္မင္းႀကီးဟာ သာသနာကို မွီခိုၾကည္ညိဳေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကို အၿမဲတမ္း ေစာင့္ေရွာက္ပါမယ္ဘုရားလို႔ ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ ေ၀ႆ၀ဏ္နတ္မင္းကလည္း သူ႔သေဘာနဲ႔သူ လာေလွ်ာက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ သိၾကားမင္းက ေလွ်ာက္ခိုင္းလုိ႔ လာေလွ်ာက္ခဲ့တာပါ။ သာသနာကို မွီခိုၾကည္ညိဳေနၾကတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကို သိၾကားမင္းက ေစာင့္ေရွာက္မယ္ဆုိေတာ့ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာရွိတဲ့ နတ္မင္းႀကီး (၄)ေယာက္ကလည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးရတယ္။ သိၾကားမင္းဟာ သာသနာၾကည္ညိဳသူေတြကုိ သူကသာ ရွိခုိးတဲ့အတြက္ မိမိတုိ႔ သာသနာၾကည္ညိဳသူမ်ားက သိၾကားမင္းကုိ ရွိခုိးစရာ မလုိပါဘူး။ ငွက္ေပ်ာသီး၊ အုန္းသီးတင္စရာလည္း မလုိသလုိ ကန္ေတာ့ပြဲလည္း ထုိးစရာ မလုိေပ။
အာဋာနာဋိယသုတ္မွာပါတဲ့ နဂါး၊ ဂဠဳန္၊ ကုမၻဏ္၊ ယကၡ၊ ဂႏၶဗၺတုိ႔ဆုိတာ ပူေဇာ္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွိခိုးဖို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သိၾကားမင္းရဲ႕ အမိန္႔ေၾကာင့္ ေ၀ႆ၀ဏ္နတ္မင္းစတဲ့ နတ္အေပါင္းတုိ႔ဟာ သာသနာၾကည္ညိဳသူမ်ားကုိ ေစာင့္ေရွာက္ေပးရပါတယ္။ အဲဒီလုိ သူတုိ႔ေစာင့္ေရွာက္တာကုိ မိမိတုိ႔က ငွက္ေပ်ာသီး၊ အုန္းသီးစတာေတြ သူတို႔အတြက္ တင္ဖို႔မလိုေပ။ ဒါေၾကာင့္ ကန္ေတာ့ပြဲဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈအရသာ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ၿပီး နတ္စတာေတြကုိ ပူေဇာ္ပသဖုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း မဟုတ္ပါဘူးဆုိတာ နားလည္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ငွက္ေပ်ာသီး၊ အုန္းသီးကုိပဲ ကန္ေတာ့ပြဲအျဖစ္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဗုဒၶဘာသာေတြ ျပဳလုပ္ၾကသလဲ ဆုိတာေတာ့ ေရွးအစဥ္လာသမုိင္းကုိ သိမွေသခ်ာမယ္။ ဦးဇင္း အထင္ေျပာရရင္ေတာ့ ငွက္ေပ်ာသီးဟာ ေနရာတကာမွာ ၀ယ္လုိ႔လြယ္ကူတာရယ္။ ေနာက္ၿပီး အုန္းသီးနဲ႔လုိက္ဖတ္မႈရွိတာေၾကာင့္၊ အုန္းသီးနဲ႔ငွက္ေပ်ာသီးထည့္လုိက္ရင္ ကန္ေတာ့ပြဲ လွပၾကည့္လုိ႔ ေကာင္းတာေၾကာင့္။ ေနာက္တစ္ခု ကေတာ့ အုန္းသီးဟာ အပူကုိ ၿငိမ္းေစႏုိင္တဲ့သတၱိရွိတယ္ေလ။ မီးေလာင္တဲ့လူကုိ အုန္းေရတုိက္တာ အပူၿငိမ္းေအာင္လုိ႔တဲ့။ အဲဒီလုိပဲ အုန္းသီးကုိ ကန္ေတာ့ပြဲတင္တာဟာ ရွိခုိးကန္ေတာ့သူမ်ားက မိမိအပူၿငိမ္းေအာင္ တင္ျခင္းျဖစ္တယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆမိပါတယ္။
ဒီေလာက္ဆုိ ျပည့္စံုလိမ့္မယ္ထင္လုိ႔ ဒီမွာပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္ၿပီး စာဖတ္သူအားလံုး ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာၾကပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးလ်က္….။
ရိုေသစြာျဖင့္
လင္းမင္းေအာင္၊ မန္းေလး။
အေျဖ။ ။ ကန္ေတာ့ပြဲဆိုတာ လူႀကီးမိဘစတဲ့ မိမိထက္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၊ အသက္သိကၡာႀကီးသူမ်ားကို မိမိက အျပစ္ရွိလုိ႔ ေတာင္းပန္းတဲ့အခါလည္းေကာင္း၊ မိမိအေနနဲ႔ မိမိထက္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၊ အသက္သိကၡာႀကီးသူမ်ားကုိ ရုိေသေလးစားလုိ႔ အေနအားျဖင့္လည္းေကာင္း မဂၤလာျဖစ္ေအာင္ ကန္ေတာ့ပြဲေလး ေရွ႕မွာထားၿပီး ကန္ေတာ့ျခင္း၊ ေတာင္းပန္းျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ၾကတာဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုအျဖစ္ ဗုဒၶဘာသာမွာ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာပါ။
နတ္တင္တဲ့ငွက္ေပ်ာပြဲ အုန္းပြဲနဲ႔ အယူအဆျခင္း မတူပါဘူး။ နတ္တင္တဲ့ပြဲက မျမင္ရတဲ့နတ္ေတြကို ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားက ေစာင့္ေရွာက္လိမ့္ႏိုးျဖင့္ နတ္ကို တင္ေနၾကတာပါ။ တကယ္ေတာ့ နတ္ေတြဆုိတာကလည္း သာသနာကုိၾကည္ညိဳေလးစားသူမွန္ရင္ သူတုိ႔ကသာ မိမိကုိေစာင့္ေရွာက္ေပးဖုိ႔ တာ၀န္ရွိတာမုိ႔ မိမိတုိ႔အေနနဲ႔ အုန္းငွက္ေပ်ာပြဲစတာေတြ တင္စရာ မလုိပါဘူး။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္က ေ၀ႆ၀ဏ္နတ္မင္းႀကီးဟာ သာသနာကို မွီခိုၾကည္ညိဳေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကို အၿမဲတမ္း ေစာင့္ေရွာက္ပါမယ္ဘုရားလို႔ ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ ေ၀ႆ၀ဏ္နတ္မင္းကလည္း သူ႔သေဘာနဲ႔သူ လာေလွ်ာက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ သိၾကားမင္းက ေလွ်ာက္ခိုင္းလုိ႔ လာေလွ်ာက္ခဲ့တာပါ။ သာသနာကို မွီခိုၾကည္ညိဳေနၾကတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကို သိၾကားမင္းက ေစာင့္ေရွာက္မယ္ဆုိေတာ့ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာရွိတဲ့ နတ္မင္းႀကီး (၄)ေယာက္ကလည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးရတယ္။ သိၾကားမင္းဟာ သာသနာၾကည္ညိဳသူေတြကုိ သူကသာ ရွိခုိးတဲ့အတြက္ မိမိတုိ႔ သာသနာၾကည္ညိဳသူမ်ားက သိၾကားမင္းကုိ ရွိခုိးစရာ မလုိပါဘူး။ ငွက္ေပ်ာသီး၊ အုန္းသီးတင္စရာလည္း မလုိသလုိ ကန္ေတာ့ပြဲလည္း ထုိးစရာ မလုိေပ။
အာဋာနာဋိယသုတ္မွာပါတဲ့ နဂါး၊ ဂဠဳန္၊ ကုမၻဏ္၊ ယကၡ၊ ဂႏၶဗၺတုိ႔ဆုိတာ ပူေဇာ္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွိခိုးဖို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သိၾကားမင္းရဲ႕ အမိန္႔ေၾကာင့္ ေ၀ႆ၀ဏ္နတ္မင္းစတဲ့ နတ္အေပါင္းတုိ႔ဟာ သာသနာၾကည္ညိဳသူမ်ားကုိ ေစာင့္ေရွာက္ေပးရပါတယ္။ အဲဒီလုိ သူတုိ႔ေစာင့္ေရွာက္တာကုိ မိမိတုိ႔က ငွက္ေပ်ာသီး၊ အုန္းသီးစတာေတြ သူတို႔အတြက္ တင္ဖို႔မလိုေပ။ ဒါေၾကာင့္ ကန္ေတာ့ပြဲဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈအရသာ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ၿပီး နတ္စတာေတြကုိ ပူေဇာ္ပသဖုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း မဟုတ္ပါဘူးဆုိတာ နားလည္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ငွက္ေပ်ာသီး၊ အုန္းသီးကုိပဲ ကန္ေတာ့ပြဲအျဖစ္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဗုဒၶဘာသာေတြ ျပဳလုပ္ၾကသလဲ ဆုိတာေတာ့ ေရွးအစဥ္လာသမုိင္းကုိ သိမွေသခ်ာမယ္။ ဦးဇင္း အထင္ေျပာရရင္ေတာ့ ငွက္ေပ်ာသီးဟာ ေနရာတကာမွာ ၀ယ္လုိ႔လြယ္ကူတာရယ္။ ေနာက္ၿပီး အုန္းသီးနဲ႔လုိက္ဖတ္မႈရွိတာေၾကာင့္၊ အုန္းသီးနဲ႔ငွက္ေပ်ာသီးထည့္လုိက္ရင္ ကန္ေတာ့ပြဲ လွပၾကည့္လုိ႔ ေကာင္းတာေၾကာင့္။ ေနာက္တစ္ခု ကေတာ့ အုန္းသီးဟာ အပူကုိ ၿငိမ္းေစႏုိင္တဲ့သတၱိရွိတယ္ေလ။ မီးေလာင္တဲ့လူကုိ အုန္းေရတုိက္တာ အပူၿငိမ္းေအာင္လုိ႔တဲ့။ အဲဒီလုိပဲ အုန္းသီးကုိ ကန္ေတာ့ပြဲတင္တာဟာ ရွိခုိးကန္ေတာ့သူမ်ားက မိမိအပူၿငိမ္းေအာင္ တင္ျခင္းျဖစ္တယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆမိပါတယ္။
No comments:
Post a Comment