ယခု တင္ျပထားသည့္ လကၤာသားတုိ႔၏အသည္းႏွလံုးအမည္ရွိ ေဆာင္းပါးသည္ စာေရးသူတုိ႔ သီရိလကၤာေရာက္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား စုစည္းထုတ္ေ၀ေသာ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ လကၤာတမန္မဂၢဇင္းတြင္ပါ၀င္ေသာ စာေရးသူ၏ ေဆာင္းပါးေလးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အားလံုး ဗဟုသုတအသိပညာ တုိးပြားၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလုိက္ပါသည္။
လူသားတုိင္းသည္ မိမိခႏၶာကုိယ္အတြင္းရွိ အသည္းႏွလံုးကုိ တန္ဖုိးထားခ်စ္ျမတ္ႏုိးၾကသလုိ ခႏၶာကုိယ္ျပင္ပရွိ အခ်ိဳ႕အရာမ်ားကုိလည္း အသည္းႏွလံုးႏွင့္ထပ္တူ တန္ဖုိးထားျမတ္ႏုိးတတ္ၾကေပသည္။ မိမိတုိ႔တန္ဖုိးထားျမတ္ႏုိးေသာအရာမ်ားအတြက္ အသက္ကုိပင္ စေတး၍ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔အတြက္လည္း ၀န္မေလးတတ္ၾကေပ။
ထုိအခ်က္ကုိ သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ လကၤာသားတုိ႔၏ ဗုဒၶျမတ္စြယ္ေတာ္ကုိ မိမိတုိ႔၏အသည္းႏွလံုးပမာ အသက္ေပးကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကျခင္းက အခုိင္အမာသက္ေသခံလ်က္ရွိပါသည္။
လကၤာသားတုိ႔သည္ ဗုဒၶျမတ္စြယ္ေတာ္ကုိ သူတုိ႔၏အသည္းႏွလံုးကဲ့သုိ႔ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားသည္ကုိ စြယ္ေတာ္လွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲတြင္ စားေရးသူကုိယ္တုိင္ ေတြ႕ႀကံဳခံစားခဲ့ရေသာ ရင္သပ္ရႈ႕ေမာဖြယ္ရာ ျမင္ကြင္းေလးမ်ားျဖင့္ ဦးစြာတင္ျပလုိပါသည္။
ထုိပြဲေတာ္ကုိ ေပရာေဟရဟုေခၚဆုိၾကၿပီး ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္တည္ရွိရာ ကႏၵီၿမိဳ႕တြင္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ၾသဂုတ္လ(သုိ႔မဟုတ္) စက္တင္ဘာလတြင္ (၁၀)ရက္ တုိင္တုိင္ ပူေဇာ္က်င္းပေလ့ရွိပါသည္။ ဤစြယ္ေတာ္ စီတန္းလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲသည္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၏ အႀကီးအက်ယ္ဆံုးေသာ ဘာသာေရးပြဲေတာ္တုိ႔တြင္ တစ္ခုအပါအ၀င္ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ အာရွတုိက္၏ စိတ္၀င္စားဖြယ္အေကာင္းဆံုးေသာ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အလွျပစီတန္းလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲ တစ္ခုအျဖစ္လည္း ေက်ာ္ၾကားလွပါသည္။ ပြဲေတာ္အတြင္း ေရာင္စံုမီးမ်ားျဖင့္ လွလွပပ အႏုပညာလက္ရာေျမာက္စြာ တန္ဆာဆင္ထားေသာ စြယ္ေတာ္တုိက္အေဆာက္အအံုႏွင့္ ပရိ၀ုဏ္ၿခံ၀င္းသည္းလည္း နတ္ဘံုနတ္နန္းအလား ထင္မွတ္မွားေလာက္ပါသည္။
ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္လွည့္လည္ အပူေဇာ္ခံမည့္လမ္းမ်ားကုိ ေရွးဦးစြာ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေအာင္ ေရျဖင့္ေဆးေၾကာပါသည္။ စြယ္ေတာ္စီးတန္းလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲကုိ က်ယ္ေလာင္ေသာ ေျဗာက္ေဖာက္သံျဖင့္ ည(၈)နာရီခြဲတြင္ စတင္ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မၾကာမီ ေယာက်္ားေလး(၁၀)ေယာက္ခန္႔က ၾကာပြတ္ႀကိဳးရစ္မ်ားကုိ “ေျဗာက္ ေျဗာက္“ အသံမ်ားျမည္းေအာင္ ညီညာစြာေ၀ွ႔ရမ္းလ်က္ ေရွ႕ဆံုးမွ ထြက္လာပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္
၁။ မီးဆုိင္ မီးကြင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ သုိင္းကစားနည္းမ်ိဳးမ်ားျဖင့္ ကစားကျပေသာအဖြဲ႔၊
၂။ ကုလားမေျခေထာက္မ်ားျဖင့္ မီး၀ုိင္းမ်ားကုိ ကျပေဖ်ာ္ေျဖေသာအဖြဲ႔၊
၃။ ႐ုိးရာဗံုအကမ်ားျဖင့္ ကျပေဖ်ာ္ေျဖေသာအဖြဲ႕၊
၄။ ဗုဒၶသာသနာ့အလံေတာ္ကုိ ကုိင္ေဆာင္လာေသာ ဒဠဒါ မာဠိဂါ၀အဖြဲ႕၊
၅။ တံခြန္၊ ကုကၠားကုိင္ေဆာင္လာသည့္ ဝတ္ျဖဴစင္ၾကယ္ ဥပါသကာအဖြဲ႕၊ ဓါးမ်ားကုိင္ေဆာင္ ကျပေသာအဖြဲ႕။
၆။ အမတ္၀တ္စံုျဖင့္ ဆင္စီးလာေသာလူတစ္ေယာက္။
၇။ ပိဋကတ္သံုးပံုကုိ တင္ေဆာင္လာေသာ ဆင္ရတနာမ်ား။
၈။ စြယ္ေတာ္အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကုိ တင္ေဆာင္လာေသာ ဆင္ရတနာမ်ား ျဖင့္ အဆက္မျပတ္ လုိက္လာလွည့္လည္ပူေဇာ္ၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။
စီးတန္းလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲ၏ အလယ္ေလာက္တြင္ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိ အႀကီးမားအခန္႔ညားဆံုး စြယ္စံုဆင္ေတာ္ႀကီးျဖင့္ ပင့္ေဆာင္လာၿပီး ထုိဆင္ေတာ္ႀကီးကုိလည္း သူနဲ႔ထပ္တူနီးပါး ႀကီးမားႀကံ႕ခုိင္ေသာ ဆင္ႏွစ္ေကာင္က ၿခံရံထားပါသည္။ ထုိျမင္ကြင္းသည္ ဤပြဲေတာ္တြင္ ရင္သပ္႐ႈ႕ေမာဖြယ္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါသည္။ ဆင္မ်ား၏ ေရွ႕ႏွင့္ေနာက္တြင္ ႐ုိးရာဗုံမ်ားႏွင့္ႏွဲကုိ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ ဟန္ခ်က္ညီညီ တီးမႈတ္လ်က္ ေလးေယာက္တစ္တန္းပံုစံျဖင့္ ကႏၵီေခတ္အကကုိ ညီညီညာညာ ကျပလ်က္ လုိက္ပါလာၾကပါသည္။
အဖြဲ႕အားလံုး၏ ဟန္ခ်က္ညီေသာ အတီးအမႈတ္၊ အားပါေသာအကမ်ားက ၾကည့္ရႈ႕သူအားလံုး၏ စိတ္ႏွလံုးကုိ ပီတိအတိ ဖံုးေစပါသည္။ ပူေဇာ္ပြဲကုိ (၁၀)ညဆက္တုိက္ က်င္းပေလ့ရွိၿပီး တစ္ညထက္တစ္ည ဆင္အေကာင္ေရ ပုိမ်ားလာသည္။ ယခုႏွစ္ စြယ္ေတာ္လွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲ ေနာက္ဆံုးညတြင္ ဆင္(၆၅)ေကာင္အထိ ပါ၀င္လာသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။ ပြဲေတာ္ လွည့္လည္ပူေဇာ္ခ်ိန္သည္ ည(၈)နာရီခြဲကေန ည(၁၂)နာရီထိ ျဖစ္ပါသည္။
ဤပူေဇာ္ပြဲေတာ္တြင္ ပါ၀င္တင္ဆက္သူအားလံုးသည္ အခေၾကးေငြမရ၊ ေစတနာသက္သက္ျဖင့္ ပါ၀င္ပူေဇာ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ လွည့္လည္ပူေဇာ္ခ်ိန္သည္ (၃)နာရီေက်ာ္ ၾကာျမင့္ေသာေၾကာင့္ ဘာသာေရးစိတ္ဓာတ္သာ မျပင္းျပပါက ပါ၀င္ပူေဇာ္ဖုိ႔ မလြယ္ကူေပ။ ဤပြဲေတာ္တြင္ လကၤာသားတုိ႔၏ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံမ်ိဳးစံုကုိ ရႈ႕ျမင္ခံစားႏုိင္ၿပီး သူတုိ႔၏ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ မည္မွ်တန္ဖုိးထား ျမတ္ႏုိးၾကသည္ကုိလည္း ေတြ႕ရွိႏုိင္ပါသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ ထူးထူးကဲကဲပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္ သူတုိ႔တြက္သာမက ကမၻာတစ္၀ွမ္းလံုးရွိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ ဗုဒၶျမတ္စြာအေပၚ အထူးအေလးဂရုျပဳမႈကုိ ေဖာ္က်ဳးရာလည္း ေရာက္ပါသည္။
ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိ ေန႔စဥ္နံနက္ (၆)နာရီမွ (၇)နာရီအထိ တစ္ႀကိမ္၊ (၁၁)နာရီမွ (၁၂)နာရီအထိ တစ္ႀကိမ္၊ ညေန(၆)နာရီမွ (၇)နာရီခြဲအထိ တစ္ႀကိမ္ ကႏၵီၿမိဳ႕ရွိ စြယ္ေတာ္တုိက္တြင္ ဖူးေျမာ္ၾကည္ညိဳႏုိင္ပါသည္။
လကၤာသားတုိ႔သည္ ဤျမတ္ဗုဒၶ၏စြယ္ေတာ္အစစ္ကုိ သူတုိ႔၏အသည္းႏွလံုးကဲ့သုိ႔ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားသည့္အားေလ်ာ္စြာ မိမိတုိ႔အိမ္၌ အလွဴဒါနျပဳလုပ္သည့္အခါတုိင္း စြယ္ေတာ္ပြားၾကဳပ္ကုိ ပင့္ေဆာင္ပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကပါသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶ၏ စြယ္ေတာ္ဓာတ္ကုိ လကၤာသားတုိ႔ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားေနၾကျခင္းသည္ ထုိစြယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ ခက္ခက္ခဲခဲ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
ျမတ္ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္စံလြန္ေတာ္မူေသာအခါ လက္၀ဲေအာက္စြယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္၏ တပည့္ျဖစ္ေသာ ေခမာအမည္ရွိ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္က ေတေဇာဓာတ္ေလာင္းကၽြမ္းေနေသာ စႏၵကူးနံ႔သာထင္းပံုထဲမွ ပင့္ေဆာင္၍ ကလိဂၤတုိင္း၊ ဒႏၱပူရၿမိဳ႕၌ ထီးနန္းစုိးစံေနေသာ ျဗဟၼဒတ္မင္းအား ကုိးကြယ္ေစခဲ့ေလသည္။
ကလိဂၤတုိင္း မင္းအဆက္ဆက္တုိ႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိ မိမိတုိ႔အသက္ႏွင့္ထပ္တူ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားလ်က္ ဂုဟသိ၀မင္းလက္ထက္အထိ ႏွစ္ေပါင္း(၈၀၀)ေက်ာ္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္က ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဂုဟသိ၀မင့္ႏွင့္ သီဟုိဠ္ဘုရင္ မဟာေသနႏွတုိ႔သည္ မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ အိမ္နီးခ်င္း ဟိႏၵဴမင္းမ်ားႏွင့္ကား မသင့္မျမတ္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ယင္းအခ်ိန္သည္ ဟိႏၵဴမင္းမ်ားက ကလိဂၤတုိင္းကုိ သိမ္းပုိက္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနၾကခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိလည္း ဖ်က္ဆီးပစ္လုိၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္က ကလိဂၤတုိင္းသည္ အိမ္နီးခ်င္းတုိင္းျပည္မ်ားႏွင့္ယဥ္လွ်င္ အဘက္ဘက္မွ အားနည္းေန၍ မိမိထီးနန္း က်ဆံုးသြားလွ်င္ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ ဖ်က္ဆီးခံရမည္ကုိ ဘုရင္ဂုဟသိ၀က စုိးရိမ္ပူပန္ေနသည္။
ဘုရင္ဂုဟသိ၀မင္းသည္ မိမိ၏အသက္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ဥစၥာထက္ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာေတာ္ကုိ ပုိ၍ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးေသာသူ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္အား ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ရန္အတြက္ သူ၏သမီးေတာ္ ေဟမမာလာကုိ “ခ်စ္သမီး….အကယ္၍ ခမည္းေတာ္တုိ႔ စစ္ရံႈးမည့္အေျခအေနျဖစ္ခဲ့လွ်င္ စြယ္ေတာ္ကုိ တိတ္တဆိတ္ပင့္ေဆာင္၍ သမီး၏ခင္ပြန္းႏွင့္အတူ သီဟုိဠ္ကၽြန္းသုိ႔အေရာက္သြားၿပီး သီဟုိဠ္ဘုရင္မဟာေသနထံသုိ႔ ဆက္သပါ”ဟု လွ်ိဳ႕၀ွက္မွာၾကားထားသည္။
စစ္ျဖစ္လာေသာအခါ ကလိဂၤတုိင္း ႐ံႈးေလ၏။ ထုိအခါ ဖခင္မွာၾကားထားသည့္အတုိင္း သမီးေတာ္ေဟမမာလာႏွင့္သူ၏ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဒႏၱမင္းသား တုိ႔သည္ အရပ္သားအသြင္ျဖင့္ ကလိဂၤဆိပ္ကမ္းမွ တိတ္တဆိတ္ထြက္ခြာခဲ့ၾကရာ သီဟုိဠ္ကၽြန္း လကၤာပတၱနားဆိပ္ကမ္းသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္၏။ ထုိဆိပ္ကမ္းမွသည္ အႏုရာဓပူရမင္းေနျပည္ေတာ္အထိ ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ ေျခလ်င္ခရီး ျပင္းႏွင္းခဲ့ၾကရသည္။
၎တုိ႔ အႏုရာဓပူရမင္းေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေသာ (ေအဒီ-၃၀၃) သာသနာေတာ္(၈၅၅)တြင္ မဟာေသနမင္းနတ္ရြာစံ၍ သားေတာ္ကိတၱိသီရိေမဃ၀ဏၰမင္း နန္းတက္ေနေလသည္။ ေဟမမာလာမင္းသမီးတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံသည္ သီဟုိဠ္သုိ႔ေရာက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳက္နက္ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိ ဘုရင္ကိတၱိသီရိေမဃ၀ဏၰမင္းအား ဆက္သလုိက္သည္။ ထုိမင္းသည္လည္း ဖခင္နည္းတူ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ အထူးယံုၾကည္ ေလးစားၾကည္ညိဳသူျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ စြယ္ေတာ္ကုိ ပင့္ေဆာင္လာေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံတို႔အား ထူထူကဲကဲခ်ီးေျမွာက္၍ စြယ္ေတာ္ျမတ္ကုိလည္း “ဓမၼစကၠေဂဟ”အမည္ရွိ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ အေဆာက္အအံုႀကီးတြင္ ကုိးကြယ္ထားခဲ့ေလသည္။
ကိတၱိသီရိေမဃ၀ဏၰမင္းမွစ၍ ဓမၼပါလမင္းတုိင္ေအာင္ မင္းအဆက္ဆက္တုိ႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိ မိမိတုိ႔၏ အသည္းႏွလံုးကဲ့သုိ႔ တန္ဖုိးထား၍ ေလးျမတ္ယံုၾကည္စြာ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾကေလသည္။ ထုိမင္းအဆက္ဆက္တုိ႔သည္ အႏုရာဓပူရ၊ ေပါေလာနာ႐ု၀၊ ဂမ္ေဂါလစေသာ မိမိတုိ႔ထီးနန္းဆုိက္ရာ ၿမိဳ႕ေတာ္မ်ားသုိ႔ ပင့္ေဆာင္၍ ကုိးကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ ေအဒီ(၁၅၉၁)သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ပထမ၀ိမလဓမၼသူရိယမင္းသည္ ကႏၵီနန္းသစ္ကုိ တည္ေထာင္ေလသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္လည္း စြယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ ေပၚတူဂီတုိ႔ဖ်က္ဆီးမည့္ အႏၱရာယ္ေၾကာင့္ ဟိရီပိတိေယဒိယ၀ဒနရလႏွင့္ေဒ၀နဂလ ရတနာလကၤာရေထရ္တုိ႔သည္ ရတနပူရၿမိဳ႕အနီး ရာဇမဟာ၀ိဟာရေက်ာင္းေတာ္သုိ႔ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ ပင့္ေဆာင္ထားခဲ့ရသည္။
ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ေအးခ်မ္းစြာတည္ရွိေစရန္ အလုိရွိေသာ ပထမ၀ိမလဓမၼသူရိယမင္းသည္ စြယ္ေတာ္တည္ရွိရာေနရာကုိ စံုစမ္းသိရွိခဲ့ၿပီး ကႏၵီနန္းသစ္သုိ႔ ပင့္ေဆာင္ခဲ့သည္။ နန္းေတာ္ႏွင့္တြဲလ်က္ ႏွစ္ထပ္အေဆာက္အအံု စြယ္ေတာ္တုိက္တစ္ခုကုိ ေဆာက္လုပ္၍ ကုိးကြယ္ထားခဲ့ေလသည္။ ေအဒီ(၁၆၀၃)ခုႏွစ္ ေပၚတူဂီတုိ႔ ကႏၵီေနျပည္ေတာ္ကုိ က်ဳးေက်ာ္တုိက္ခုိက္လာသည့္အခါမွာလည္း စြယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ ေမဒမဟာႏု၀ါအရပ္သုိ႔ ပင့္ေဆာင္လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားခဲ့ရျပန္သည္။
ကႏၵီေခတ္ ဒုတိယမင္းဆက္ျဖစ္ေသာ ကိတၱိသီရိရာဇဆင္ဟာလက္ထက္ေရာက္ေသာအခါမွ စြယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ ကႏၵီေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ျပန္လည္ပင့္ေဆာင္ခဲ့ရသည္။ ထုိမင္းလက္ထက္တြင္ ႏွစ္စဥ္က်င္းပခဲ့ေသာ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္စီးတန္းလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲ၊ အဘယဂီရိ၀ိဟာရ စီးတန္းလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲအပါအ၀င္ ပူေဇာ္ပြဲ(၅)ခုကုိ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ စီးတန္းလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲတစ္ခုတည္း၌ေပါင္း၍ က်င္းပခဲ့သည္။
ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ၿဗိတိသွ်တုိ႔လက္ထက္၌ပါ က်ပလာခဲ့ၾကရာ ယခုအခ်ိန္ထိ စည္းကားသုိက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပလ်က္ရွိေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶနဲ႔ပတ္သတ္ေသာ ပူေဇာ္ပြဲမ်ားတြင္ လကၤာသားမ်ား အသည္းႏွလံုးကဲ့သုိ႔ တန္ဖုိးထား၍ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းကုိးကြယ္ခဲ့ျခင္းမ်ားသည္ မွတ္တမ္းတင္ေလာက္သည့္ အေျခအေနသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေပသည္။
လကၤာတုိ႔၏ အသည္းႏွလံုးျဖစ္ေသာ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္အေၾကာင္းကုိ ျပည့္စံုစြာတင္ျပရန္ကား ခဲယဥ္းေပလိမ့္မည္။ မည္သုိ႔ဆုိေစ လကၤာသားတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ တုိင္းတစ္ပါးလက္ထက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ က်ေရာက္ခဲ့ရေသာ္လည္း ဗုဒၶျမတ္စြယ္ေတာ္ကုိကား အေရာက္မခံခဲ့ေပ။ မိမိတုိ႔၏ အသက္ႏွင့္ထပ္တူ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားလ်က္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိ “လကၤာသားတုိ႔၏ အသည္းႏွလံုး”ဟု တင္စားဆုိလုိက္ျခင္းသည္ မပုိရံုမွ်မက လုိပင္လုိေနဦးမည္ ျဖစ္ပါသည္။
လကၤာသားတုိ႔၏ အသည္းႏွလံုး
လူသားတုိင္းသည္ မိမိခႏၶာကုိယ္အတြင္းရွိ အသည္းႏွလံုးကုိ တန္ဖုိးထားခ်စ္ျမတ္ႏုိးၾကသလုိ ခႏၶာကုိယ္ျပင္ပရွိ အခ်ိဳ႕အရာမ်ားကုိလည္း အသည္းႏွလံုးႏွင့္ထပ္တူ တန္ဖုိးထားျမတ္ႏုိးတတ္ၾကေပသည္။ မိမိတုိ႔တန္ဖုိးထားျမတ္ႏုိးေသာအရာမ်ားအတြက္ အသက္ကုိပင္ စေတး၍ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔အတြက္လည္း ၀န္မေလးတတ္ၾကေပ။
ထုိအခ်က္ကုိ သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ လကၤာသားတုိ႔၏ ဗုဒၶျမတ္စြယ္ေတာ္ကုိ မိမိတုိ႔၏အသည္းႏွလံုးပမာ အသက္ေပးကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကျခင္းက အခုိင္အမာသက္ေသခံလ်က္ရွိပါသည္။
လကၤာသားတုိ႔သည္ ဗုဒၶျမတ္စြယ္ေတာ္ကုိ သူတုိ႔၏အသည္းႏွလံုးကဲ့သုိ႔ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားသည္ကုိ စြယ္ေတာ္လွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲတြင္ စားေရးသူကုိယ္တုိင္ ေတြ႕ႀကံဳခံစားခဲ့ရေသာ ရင္သပ္ရႈ႕ေမာဖြယ္ရာ ျမင္ကြင္းေလးမ်ားျဖင့္ ဦးစြာတင္ျပလုိပါသည္။
ထုိပြဲေတာ္ကုိ ေပရာေဟရဟုေခၚဆုိၾကၿပီး ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္တည္ရွိရာ ကႏၵီၿမိဳ႕တြင္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ၾသဂုတ္လ(သုိ႔မဟုတ္) စက္တင္ဘာလတြင္ (၁၀)ရက္ တုိင္တုိင္ ပူေဇာ္က်င္းပေလ့ရွိပါသည္။ ဤစြယ္ေတာ္ စီတန္းလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲသည္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၏ အႀကီးအက်ယ္ဆံုးေသာ ဘာသာေရးပြဲေတာ္တုိ႔တြင္ တစ္ခုအပါအ၀င္ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ အာရွတုိက္၏ စိတ္၀င္စားဖြယ္အေကာင္းဆံုးေသာ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အလွျပစီတန္းလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲ တစ္ခုအျဖစ္လည္း ေက်ာ္ၾကားလွပါသည္။ ပြဲေတာ္အတြင္း ေရာင္စံုမီးမ်ားျဖင့္ လွလွပပ အႏုပညာလက္ရာေျမာက္စြာ တန္ဆာဆင္ထားေသာ စြယ္ေတာ္တုိက္အေဆာက္အအံုႏွင့္ ပရိ၀ုဏ္ၿခံ၀င္းသည္းလည္း နတ္ဘံုနတ္နန္းအလား ထင္မွတ္မွားေလာက္ပါသည္။
ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္လွည့္လည္ အပူေဇာ္ခံမည့္လမ္းမ်ားကုိ ေရွးဦးစြာ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေအာင္ ေရျဖင့္ေဆးေၾကာပါသည္။ စြယ္ေတာ္စီးတန္းလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲကုိ က်ယ္ေလာင္ေသာ ေျဗာက္ေဖာက္သံျဖင့္ ည(၈)နာရီခြဲတြင္ စတင္ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မၾကာမီ ေယာက်္ားေလး(၁၀)ေယာက္ခန္႔က ၾကာပြတ္ႀကိဳးရစ္မ်ားကုိ “ေျဗာက္ ေျဗာက္“ အသံမ်ားျမည္းေအာင္ ညီညာစြာေ၀ွ႔ရမ္းလ်က္ ေရွ႕ဆံုးမွ ထြက္လာပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္
၁။ မီးဆုိင္ မီးကြင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ သုိင္းကစားနည္းမ်ိဳးမ်ားျဖင့္ ကစားကျပေသာအဖြဲ႔၊
၂။ ကုလားမေျခေထာက္မ်ားျဖင့္ မီး၀ုိင္းမ်ားကုိ ကျပေဖ်ာ္ေျဖေသာအဖြဲ႔၊
၃။ ႐ုိးရာဗံုအကမ်ားျဖင့္ ကျပေဖ်ာ္ေျဖေသာအဖြဲ႕၊
၄။ ဗုဒၶသာသနာ့အလံေတာ္ကုိ ကုိင္ေဆာင္လာေသာ ဒဠဒါ မာဠိဂါ၀အဖြဲ႕၊
၅။ တံခြန္၊ ကုကၠားကုိင္ေဆာင္လာသည့္ ဝတ္ျဖဴစင္ၾကယ္ ဥပါသကာအဖြဲ႕၊ ဓါးမ်ားကုိင္ေဆာင္ ကျပေသာအဖြဲ႕။
၆။ အမတ္၀တ္စံုျဖင့္ ဆင္စီးလာေသာလူတစ္ေယာက္။
၇။ ပိဋကတ္သံုးပံုကုိ တင္ေဆာင္လာေသာ ဆင္ရတနာမ်ား။
၈။ စြယ္ေတာ္အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကုိ တင္ေဆာင္လာေသာ ဆင္ရတနာမ်ား ျဖင့္ အဆက္မျပတ္ လုိက္လာလွည့္လည္ပူေဇာ္ၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။
စီးတန္းလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲ၏ အလယ္ေလာက္တြင္ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိ အႀကီးမားအခန္႔ညားဆံုး စြယ္စံုဆင္ေတာ္ႀကီးျဖင့္ ပင့္ေဆာင္လာၿပီး ထုိဆင္ေတာ္ႀကီးကုိလည္း သူနဲ႔ထပ္တူနီးပါး ႀကီးမားႀကံ႕ခုိင္ေသာ ဆင္ႏွစ္ေကာင္က ၿခံရံထားပါသည္။ ထုိျမင္ကြင္းသည္ ဤပြဲေတာ္တြင္ ရင္သပ္႐ႈ႕ေမာဖြယ္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါသည္။ ဆင္မ်ား၏ ေရွ႕ႏွင့္ေနာက္တြင္ ႐ုိးရာဗုံမ်ားႏွင့္ႏွဲကုိ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ ဟန္ခ်က္ညီညီ တီးမႈတ္လ်က္ ေလးေယာက္တစ္တန္းပံုစံျဖင့္ ကႏၵီေခတ္အကကုိ ညီညီညာညာ ကျပလ်က္ လုိက္ပါလာၾကပါသည္။
အဖြဲ႕အားလံုး၏ ဟန္ခ်က္ညီေသာ အတီးအမႈတ္၊ အားပါေသာအကမ်ားက ၾကည့္ရႈ႕သူအားလံုး၏ စိတ္ႏွလံုးကုိ ပီတိအတိ ဖံုးေစပါသည္။ ပူေဇာ္ပြဲကုိ (၁၀)ညဆက္တုိက္ က်င္းပေလ့ရွိၿပီး တစ္ညထက္တစ္ည ဆင္အေကာင္ေရ ပုိမ်ားလာသည္။ ယခုႏွစ္ စြယ္ေတာ္လွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲ ေနာက္ဆံုးညတြင္ ဆင္(၆၅)ေကာင္အထိ ပါ၀င္လာသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။ ပြဲေတာ္ လွည့္လည္ပူေဇာ္ခ်ိန္သည္ ည(၈)နာရီခြဲကေန ည(၁၂)နာရီထိ ျဖစ္ပါသည္။
ဤပူေဇာ္ပြဲေတာ္တြင္ ပါ၀င္တင္ဆက္သူအားလံုးသည္ အခေၾကးေငြမရ၊ ေစတနာသက္သက္ျဖင့္ ပါ၀င္ပူေဇာ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ လွည့္လည္ပူေဇာ္ခ်ိန္သည္ (၃)နာရီေက်ာ္ ၾကာျမင့္ေသာေၾကာင့္ ဘာသာေရးစိတ္ဓာတ္သာ မျပင္းျပပါက ပါ၀င္ပူေဇာ္ဖုိ႔ မလြယ္ကူေပ။ ဤပြဲေတာ္တြင္ လကၤာသားတုိ႔၏ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံမ်ိဳးစံုကုိ ရႈ႕ျမင္ခံစားႏုိင္ၿပီး သူတုိ႔၏ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ မည္မွ်တန္ဖုိးထား ျမတ္ႏုိးၾကသည္ကုိလည္း ေတြ႕ရွိႏုိင္ပါသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ ထူးထူးကဲကဲပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္ သူတုိ႔တြက္သာမက ကမၻာတစ္၀ွမ္းလံုးရွိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ ဗုဒၶျမတ္စြာအေပၚ အထူးအေလးဂရုျပဳမႈကုိ ေဖာ္က်ဳးရာလည္း ေရာက္ပါသည္။
ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိ ေန႔စဥ္နံနက္ (၆)နာရီမွ (၇)နာရီအထိ တစ္ႀကိမ္၊ (၁၁)နာရီမွ (၁၂)နာရီအထိ တစ္ႀကိမ္၊ ညေန(၆)နာရီမွ (၇)နာရီခြဲအထိ တစ္ႀကိမ္ ကႏၵီၿမိဳ႕ရွိ စြယ္ေတာ္တုိက္တြင္ ဖူးေျမာ္ၾကည္ညိဳႏုိင္ပါသည္။
လကၤာသားတုိ႔သည္ ဤျမတ္ဗုဒၶ၏စြယ္ေတာ္အစစ္ကုိ သူတုိ႔၏အသည္းႏွလံုးကဲ့သုိ႔ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားသည့္အားေလ်ာ္စြာ မိမိတုိ႔အိမ္၌ အလွဴဒါနျပဳလုပ္သည့္အခါတုိင္း စြယ္ေတာ္ပြားၾကဳပ္ကုိ ပင့္ေဆာင္ပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကပါသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶ၏ စြယ္ေတာ္ဓာတ္ကုိ လကၤာသားတုိ႔ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားေနၾကျခင္းသည္ ထုိစြယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ ခက္ခက္ခဲခဲ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
ျမတ္ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္စံလြန္ေတာ္မူေသာအခါ လက္၀ဲေအာက္စြယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္၏ တပည့္ျဖစ္ေသာ ေခမာအမည္ရွိ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္က ေတေဇာဓာတ္ေလာင္းကၽြမ္းေနေသာ စႏၵကူးနံ႔သာထင္းပံုထဲမွ ပင့္ေဆာင္၍ ကလိဂၤတုိင္း၊ ဒႏၱပူရၿမိဳ႕၌ ထီးနန္းစုိးစံေနေသာ ျဗဟၼဒတ္မင္းအား ကုိးကြယ္ေစခဲ့ေလသည္။
ကလိဂၤတုိင္း မင္းအဆက္ဆက္တုိ႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိ မိမိတုိ႔အသက္ႏွင့္ထပ္တူ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားလ်က္ ဂုဟသိ၀မင္းလက္ထက္အထိ ႏွစ္ေပါင္း(၈၀၀)ေက်ာ္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္က ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဂုဟသိ၀မင့္ႏွင့္ သီဟုိဠ္ဘုရင္ မဟာေသနႏွတုိ႔သည္ မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ အိမ္နီးခ်င္း ဟိႏၵဴမင္းမ်ားႏွင့္ကား မသင့္မျမတ္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ယင္းအခ်ိန္သည္ ဟိႏၵဴမင္းမ်ားက ကလိဂၤတုိင္းကုိ သိမ္းပုိက္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနၾကခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိလည္း ဖ်က္ဆီးပစ္လုိၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္က ကလိဂၤတုိင္းသည္ အိမ္နီးခ်င္းတုိင္းျပည္မ်ားႏွင့္ယဥ္လွ်င္ အဘက္ဘက္မွ အားနည္းေန၍ မိမိထီးနန္း က်ဆံုးသြားလွ်င္ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ ဖ်က္ဆီးခံရမည္ကုိ ဘုရင္ဂုဟသိ၀က စုိးရိမ္ပူပန္ေနသည္။
ဘုရင္ဂုဟသိ၀မင္းသည္ မိမိ၏အသက္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ဥစၥာထက္ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာေတာ္ကုိ ပုိ၍ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးေသာသူ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္အား ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ရန္အတြက္ သူ၏သမီးေတာ္ ေဟမမာလာကုိ “ခ်စ္သမီး….အကယ္၍ ခမည္းေတာ္တုိ႔ စစ္ရံႈးမည့္အေျခအေနျဖစ္ခဲ့လွ်င္ စြယ္ေတာ္ကုိ တိတ္တဆိတ္ပင့္ေဆာင္၍ သမီး၏ခင္ပြန္းႏွင့္အတူ သီဟုိဠ္ကၽြန္းသုိ႔အေရာက္သြားၿပီး သီဟုိဠ္ဘုရင္မဟာေသနထံသုိ႔ ဆက္သပါ”ဟု လွ်ိဳ႕၀ွက္မွာၾကားထားသည္။
စစ္ျဖစ္လာေသာအခါ ကလိဂၤတုိင္း ႐ံႈးေလ၏။ ထုိအခါ ဖခင္မွာၾကားထားသည့္အတုိင္း သမီးေတာ္ေဟမမာလာႏွင့္သူ၏ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဒႏၱမင္းသား တုိ႔သည္ အရပ္သားအသြင္ျဖင့္ ကလိဂၤဆိပ္ကမ္းမွ တိတ္တဆိတ္ထြက္ခြာခဲ့ၾကရာ သီဟုိဠ္ကၽြန္း လကၤာပတၱနားဆိပ္ကမ္းသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္၏။ ထုိဆိပ္ကမ္းမွသည္ အႏုရာဓပူရမင္းေနျပည္ေတာ္အထိ ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ ေျခလ်င္ခရီး ျပင္းႏွင္းခဲ့ၾကရသည္။
၎တုိ႔ အႏုရာဓပူရမင္းေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေသာ (ေအဒီ-၃၀၃) သာသနာေတာ္(၈၅၅)တြင္ မဟာေသနမင္းနတ္ရြာစံ၍ သားေတာ္ကိတၱိသီရိေမဃ၀ဏၰမင္း နန္းတက္ေနေလသည္။ ေဟမမာလာမင္းသမီးတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံသည္ သီဟုိဠ္သုိ႔ေရာက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳက္နက္ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိ ဘုရင္ကိတၱိသီရိေမဃ၀ဏၰမင္းအား ဆက္သလုိက္သည္။ ထုိမင္းသည္လည္း ဖခင္နည္းတူ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ အထူးယံုၾကည္ ေလးစားၾကည္ညိဳသူျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ စြယ္ေတာ္ကုိ ပင့္ေဆာင္လာေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံတို႔အား ထူထူကဲကဲခ်ီးေျမွာက္၍ စြယ္ေတာ္ျမတ္ကုိလည္း “ဓမၼစကၠေဂဟ”အမည္ရွိ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ အေဆာက္အအံုႀကီးတြင္ ကုိးကြယ္ထားခဲ့ေလသည္။
ကိတၱိသီရိေမဃ၀ဏၰမင္းမွစ၍ ဓမၼပါလမင္းတုိင္ေအာင္ မင္းအဆက္ဆက္တုိ႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိ မိမိတုိ႔၏ အသည္းႏွလံုးကဲ့သုိ႔ တန္ဖုိးထား၍ ေလးျမတ္ယံုၾကည္စြာ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾကေလသည္။ ထုိမင္းအဆက္ဆက္တုိ႔သည္ အႏုရာဓပူရ၊ ေပါေလာနာ႐ု၀၊ ဂမ္ေဂါလစေသာ မိမိတုိ႔ထီးနန္းဆုိက္ရာ ၿမိဳ႕ေတာ္မ်ားသုိ႔ ပင့္ေဆာင္၍ ကုိးကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ ေအဒီ(၁၅၉၁)သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ပထမ၀ိမလဓမၼသူရိယမင္းသည္ ကႏၵီနန္းသစ္ကုိ တည္ေထာင္ေလသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္လည္း စြယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ ေပၚတူဂီတုိ႔ဖ်က္ဆီးမည့္ အႏၱရာယ္ေၾကာင့္ ဟိရီပိတိေယဒိယ၀ဒနရလႏွင့္ေဒ၀နဂလ ရတနာလကၤာရေထရ္တုိ႔သည္ ရတနပူရၿမိဳ႕အနီး ရာဇမဟာ၀ိဟာရေက်ာင္းေတာ္သုိ႔ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ ပင့္ေဆာင္ထားခဲ့ရသည္။
ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ေအးခ်မ္းစြာတည္ရွိေစရန္ အလုိရွိေသာ ပထမ၀ိမလဓမၼသူရိယမင္းသည္ စြယ္ေတာ္တည္ရွိရာေနရာကုိ စံုစမ္းသိရွိခဲ့ၿပီး ကႏၵီနန္းသစ္သုိ႔ ပင့္ေဆာင္ခဲ့သည္။ နန္းေတာ္ႏွင့္တြဲလ်က္ ႏွစ္ထပ္အေဆာက္အအံု စြယ္ေတာ္တုိက္တစ္ခုကုိ ေဆာက္လုပ္၍ ကုိးကြယ္ထားခဲ့ေလသည္။ ေအဒီ(၁၆၀၃)ခုႏွစ္ ေပၚတူဂီတုိ႔ ကႏၵီေနျပည္ေတာ္ကုိ က်ဳးေက်ာ္တုိက္ခုိက္လာသည့္အခါမွာလည္း စြယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ ေမဒမဟာႏု၀ါအရပ္သုိ႔ ပင့္ေဆာင္လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားခဲ့ရျပန္သည္။
ကႏၵီေခတ္ ဒုတိယမင္းဆက္ျဖစ္ေသာ ကိတၱိသီရိရာဇဆင္ဟာလက္ထက္ေရာက္ေသာအခါမွ စြယ္ေတာ္ျမတ္ကုိ ကႏၵီေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ျပန္လည္ပင့္ေဆာင္ခဲ့ရသည္။ ထုိမင္းလက္ထက္တြင္ ႏွစ္စဥ္က်င္းပခဲ့ေသာ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္စီးတန္းလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲ၊ အဘယဂီရိ၀ိဟာရ စီးတန္းလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲအပါအ၀င္ ပူေဇာ္ပြဲ(၅)ခုကုိ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ စီးတန္းလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲတစ္ခုတည္း၌ေပါင္း၍ က်င္းပခဲ့သည္။
ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ၿဗိတိသွ်တုိ႔လက္ထက္၌ပါ က်ပလာခဲ့ၾကရာ ယခုအခ်ိန္ထိ စည္းကားသုိက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပလ်က္ရွိေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶနဲ႔ပတ္သတ္ေသာ ပူေဇာ္ပြဲမ်ားတြင္ လကၤာသားမ်ား အသည္းႏွလံုးကဲ့သုိ႔ တန္ဖုိးထား၍ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းကုိးကြယ္ခဲ့ျခင္းမ်ားသည္ မွတ္တမ္းတင္ေလာက္သည့္ အေျခအေနသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေပသည္။
လကၤာတုိ႔၏ အသည္းႏွလံုးျဖစ္ေသာ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္အေၾကာင္းကုိ ျပည့္စံုစြာတင္ျပရန္ကား ခဲယဥ္းေပလိမ့္မည္။ မည္သုိ႔ဆုိေစ လကၤာသားတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ တုိင္းတစ္ပါးလက္ထက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ က်ေရာက္ခဲ့ရေသာ္လည္း ဗုဒၶျမတ္စြယ္ေတာ္ကုိကား အေရာက္မခံခဲ့ေပ။ မိမိတုိ႔၏ အသက္ႏွင့္ထပ္တူ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားလ်က္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶစြယ္ေတာ္ကုိ “လကၤာသားတုိ႔၏ အသည္းႏွလံုး”ဟု တင္စားဆုိလုိက္ျခင္းသည္ မပုိရံုမွ်မက လုိပင္လုိေနဦးမည္ ျဖစ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment