ဒီေခါင္းစဥ္ကုိ စာေရးသူသည္ ရွင္သီ၀လမေထရ္အေၾကာင္းကုိ ဖတ္မိ၍ ေရးခ်င္စိတ္ေပါက္တာနဲ႔ ေပးလုိက္တာပါ။ ဘုန္းကံအရာမွာ အလြန္တရာႀကီးမားသူျဖစ္ပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ႀကီးမားတဲ့၀ဋ္ကုိ ခံစားရသလဲလုိ႔ ေစ့စပ္ေသခ်ာစြာ ဖတ္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ ရွင္သီ၀လိမေထရ္ ခံစားခဲ့ရတဲ့ ၀ဋ္ေၾကြးေတြကေတာ့
အမိ၀မ္းတြင္း၌ (၇)ႏွစ္ၾကာေနရျခင္း၊ ဖြားျမင္ေသာအခါ အမိ၏ ေယာနိ၀တြင္ ကန္႔လန္႔ခံပိတ္ဆို႔၍ (၇)ရက္ၾကာ အျပင္ထြက္ဖုိ႔ရန္ ေစာင့္ဆုိင္းရျခင္းတုိ႔ကုိ ယခုေနာက္ဆံုးဘ၀မွာ ေပးဆပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီ၀ဋ္ေၾကြးမ်ားအျပင္ ရွင္သီ၀လိမေထရ္ဟာ ငရဲသုိ႔ပင္ က်ေရာက္ခဲ့ရပါေသးတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔မ်ား ဒီေလာက္ႀကီးမားတဲ့ ျပစ္ဒဏ္မ်ားကုိ ခံစားရတာလဲလုိ႔ သူအတိတ္ေၾကာင္း ဖတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့
တစ္ခုေသာအတိတ္ဘ၀၀ယ္ ရွင္သီ၀လိႏွင့္ မယ္ေတာ္သုပၸ၀ါသာတို႔သည္ ဗာရာဏသီမင္း၏ မိဖုရားႀကီးႏွင့္ သားေတာ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ေကာသလမင္းဟာ စစ္တပ္အလံုးအရင္းျဖင့္ ဗာရာဏသီမင္းကို တိုက္ခိုက္လုပ္ႀကံ၍ ထိုမင္း၏ မိဖုရားႀကီးကို သိမ္းပိုက္လုိက္တယ္။ သူ႕ဖခင္ ဗာရာဏသီမင္းႀကီး စစ္ရႈံး၍ နတ္ရြာစံေသာအခါ ေရထုတ္ျပြန္ေပါက္မွ တိတ္တဆိတ္ ထြက္ေျပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္အခါ စစ္သည္ဗုိလ္ပါမ်ား စုရံုးၿပီး သားျဖစ္သူက ဗာရာဏသီၿမိဳ႕ကို ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ေသာအခါ မေအာင္ျမင္၍ အတြင္းရွိ မယ္ေတာ္ႀကီးက ၿမိဳ႕ကို၀ိုင္းထားရန္ အႀကံေပးခဲ့ပါတယ္။ မယ္ေတာ္ႀကီး အႀကံေပးသည့္အတိုင္း သားျဖစ္သူက ၿမိဳ႕တံခါးမႀကီးေလးေပါက္တို႔ကို အ၀င္အထြက္မရွိ ပိတ္ဆို႔ထားရာ (၇)ႏွစ္မွ် ၾကာသြားသည့္တုိင္း အေၾကာင္းမထူး၍ မယ္ေတာ္ႀကီးထံ ထပ္မံ၍ အႀကံဉာဏ္ေတာင္းခံရာ တံခါးငယ္ပါမက်န္ အားလံုးပိတ္ဆို႔၀န္းရံထားပါဟု အႀကံေပးျပန္တယ္။
ဒီလုိနဲ႔ မယ္ေတာ္ႀကီး အႀကံေပးသည့္အတိုင္း ၀င္ေပါက္ထြက္ေပါက္မရွိေအာင္ (၀င္မရထြက္မရေအာင္) ပိတ္ဆို႔၀န္းရံထားေလရာ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြ အစာေရစာအတြက္ ဒုကၡေရာက္ၿပီး အေနက်ပ္ေသာေၾကာင့္ ေကာသလမင္း၏ ဦးေခါင္းကို ျဖတ္၍ သီ၀လိအေလာင္း ဗာရာဏသီမင္းသားအား ဆက္သၿပီး ထီးနန္းကို ထိုးအပ္ၾကပါတယ္။
ဒီအျပစ္ေတြဟာ ေနာင္အခါမွာ ဒီေလာက္အျပစ္မ်ားတဲ့ ငရဲကုိေရာက္ေစႏုိင္တဲ့အျပစ္၊ အမိ ၀မ္းတြင္းမွာ(၇)ႏွစ္ၾကာေနရၿပီး (၇)ၾကာမွ် အမိ၏ေယာနိ၀တြင္ ပိတ္ဆုိ႔ခံစားေနရမည္ကုိ မသိလုိ႔ က်ဴးလြန္မိတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္လုိ႔မ်ား အဲဒီလုိအျပစ္ေတြ ခံစားရမွန္းသိရင္ က်ဳးလြန္မိမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါဟာလည္း ဘ၀တုိင္းမွာ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ရွိဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္ဘူးဆုိေတာ့ ဘယ္ေျပာရပါမလဲေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔လူသားမ်ားသည္ မေကာင္းမႈဆုိလွ်င္ အျပစ္ငယ္မ်ားကုိေတာင္ မက်ဴးလြန္မိဖုိ႔ အထူးသတိထား ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ရန္ လုိအပ္ပါတယ္။
ယခုလုိ လူ႔ဘ၀ေလးအသက္ရွိခ်ိန္၊ ဗုဒၶအသိဉာဏ္မ်ားရွိခ်ိန္၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား ထြန္းကားေနခ်ိန္ေလး၀ယ္ မေကာင္းမႈမ်ားကုိ အေသးစားေလးမ်ားမွအပ ေရွာင္ၾကဥ္ကာ ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် မ်ားမ်ားျပဳလုပ္ၾကဖုိ႔ရန္ အထူးလုိအပ္လွသျဖင့္ ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ပါေပတယ္။
အရွင္ဘုရားရဲ႕ ပို႔စ္ကို ဖတ္ၿပီး "ၾကမၼာဝိဘတ္ ေနာက္ပိုးတက္" ဆိုတဲ့ တပည့္ေတာ္ ငယ္စဥ္က အဖြားျဖစ္သူ မၾကာခန ေျပာဘူးတဲ့ စကားေလးကို သတိရမိပါတယ္ ဘုရား။ ဝဋ္ေႂကြးဆိုတာ မျဖစ္မေန ဆပ္ရတာမို႔ ေန႔စဥ္ ကုသိုလ္ရႏိုင္မဲ့ ကံ သံုးပါး အလုပ္ကိုသာ လုပ္သင့္တယ္ဆုိတဲ့ သင္ခန္းစာ ရယူသြားပါတယ္။
ReplyDelete