ေခတ္ကာလတိုးတက္လာေတာ့ လူငယ္ကလည္းလူငယ္အေလ်ာက္၊ လူႀကီးကလည္းလူႀကီး အေလ်ာက္ ကိုယ့္ဘ၀တက္လမ္းအတြက္ ေခတ္နဲ႔အၿပိဳင္ႀကိဳးပမ္းေနၾကရတယ္။ ဒီလိုမွ မႀကိဳးစားရင္လည္း ေနာက္ေကာက္ က်န္ေနရစ္မွာဆုိေတာ့ လူတိုင္းႀကိဳးစားမွ ျဖစ္မယ္ေလ။ အလုပ္တစ္ခုကုိ မိမိက မႀကိဳးစားရင္ ႀကိဳးစားသူေတြက ေနရာယူသြားေတာ့ မိမိမွာလုပ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ဆုံးရႈံးရတယ္။ အလုပ္ဆုံးရႈံးရေတာ့ စီးပြားေရးေတြ က်သြားတယ္။ စီးပြားေရးအဆင္မေျပလုိ႔ မိသားစုအဆင္မေျပာေတာ့မွ ေနာင္တေတြရလာတယ္။ ဒါကစီးပြားေရးတစ္ခုတည္းကိုေျပာတာ။ က်န္တဲ့အပိုင္းေတြျဖစ္တဲ့ ပညာေရး၊ လူမႈေရးအပိုင္းေတြမွာလည္း ဒီလိုပဲျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ ေနာင္တဆိုတဲ့အတိုင္း ေနာင္အခါေရာက္မွ တေနရလို႔ေနာင္တလို႔ ေခၚၾကတာ။ အဲဒီလုိ ေနာင္တမ်ိဳး ေနာင္အခါ မတရေအာင္ စာဖတ္သူမ်ားအား ေနာင္တျဖစ္ႏုိင္တဲ့အခ်က္ေတြကို ဗုဒၶစာေပေတြထဲကေန ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား သာ၀တိၳျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွာသီတင္းသုံးေနေတာ့ ေကာသလရွင္ ဘုရင္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားထံ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္းခ်ဥ္းကပ္ၿပီး တရားစကားနာယူေလ့ရွိတယ္။ သူသိလုိတာ ကို ျမတ္စြာဘုရားထံ ေမးေလွ်ာက္တယ္။ အဲဒီလုိ ေန႔စဥ္လုိလုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဆီေရာက္ေနတဲ့ ရွင္ဘုရင္ဟာ အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ေပၚမလာဘဲ ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ တစ္ရက္ေက်ာင္း ကိုေရာက္လာေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶက ရွင္မင္းႀကီး က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔ ေက်ာင္းကိုမလာႏုိင္တာလား။ ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲလုိ႔ေမးတဲ့အခါ ေကာသလဘုရင္က မွန္ပါ့ဘုရား ေလာကီကိစၥေတြနဲ႔ ရႈပ္ေနလို႔ ေရႊေက်ာင္းေတာ္ကို မေရာက္ျဖစ္တာပါ။ က်န္းမာေရးေတာ့ေကာင္းပါတယ္ ဘုရားလုိ႔ ေလွ်ာက္ၾကားေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္မင္းႀကီး သင္သည္ ရတနာသုံးပါးဆည္းကပ္မႈကို ခြ်တ္ယြင္းခဲ့၏။ ျပဳသင့္ေသာ အမႈကိုမျပဳခဲ့ေသာ္ ထိုအရာကို အစားထိုး၍ မရေတာ့ေပ။ ေနာင္တတဖန္ပူပန္ရတတ္တယ္လို႔ဆုံးမၿပီး ဘုရားေလာင္း ဇနသႏၶမင္းျဖစ္စဥ္ က ေနာင္တျဖစ္ျခင္း အေၾကာင္းဆယ္ပါးျဖစ္တဲ့
၁။ ငယ္စဥ္က ပညာမသင္ယူမိခဲ့ျခင္းေနာင္တ
ငယ္စဥ္အခါ ပညာသင္ရမည့္အရြယ္မွာ တက္သင့္တက္ထုိက္တဲ့ လက္မႈ၊ စက္မႈ စာေပပညာတုိ႔ကုိ မသင္ဘဲ ေနမယ္။ အေပ်ာ္အပါးလိုက္စားေနမယ္ဆိုရင္ ႀကီးလာတဲ့အခါ ဘ၀ေရွ႕ေရးအတြက္ စီးပြားလုပ္တဲ့အခါက်မွ ငယ္စဥ္ကပညာမသင္ယူခဲ့ျခင္းေနာင္တေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။ အလုပ္တစ္ခုမွာ မိမိကသူတစ္ပါးထက္ ၀ီရိယမွာလည္း သာတယ္။ ဇဲြလည္းရွိပါရဲ႕နဲ႔ လုပ္ငန္းခြင့္မွာ ဦးစီးဦးေဆာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘဲ မိမိိထက္ငယ္သူ၊ သို႔မဟုတ္ အသက္အရြယ္ တန္းတူျဖစ္ပါလ်က္ ပညာရပ္ကိုေကာင္း စြာေလ့လာသူတို႔ရဲ႕ ခုိင္းေစမႈကို ခံရတဲ့အခါကမွ ငယ္ငယ္ကပညာမသင္ယူခဲ့ရတာ နာတယ္ကြာ၊ ငါသာေသခ်ာေလ့လာ သင္ယူခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒီလိုအခိုင္းခံရမွာမဟုတ္ဘူးစသည္ျဖင့္ ေနာင္တသံေတြ ထြက္တတ္ၾကတယ္။ ဘယ္လိုပင္ေနာင္တေတြရရ အခ်ိန္အခါေႏွာင္းမွရမယ္ဆိုရင္ အက်ဳိးမရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႀကီးလာတဲ့အခါ ေနာင္တမရေအာင္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဘ၀ေရွ႕ေရးအတြက္ တက္သင့္တက္ထုိက္တဲ့ပညာမ်ားကုိ သင္ယူဖို႔ နံပါတ္တစ္အေနနဲ႔ ေဟာၾကားထားခဲ့ပါတယ္။
၂။ ငယ္စဥ္ကဥစၥာမစုမိခဲ့ျခင္းေနာင္တ
ဒီေနာင္တကလည္း လူ႔ေလာကမွာ အေတာ္ေလးျဖစ္တတ္တဲ့ေနာင္တပါ။ မိမိဥစၥာစီးပြားေတြ ရွာေဖြစုေဆာင္း ႏိုင္ခ်ိန္မွာ အေပ်ာ္အပါးလိိုက္စား၊ ေလာင္းကစားလုပ္နဲ႔ မိမိရဲ႕ဘ၀ကို အခ်ိန္ကုန္ေစၿပီး အလဟႆျဖဳန္းတီးခဲ့မယ္ဆိုရင္ ႀကီးလာတဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ အႏၱရာယ္တစ္ခုခု၊ က်န္းမာေရးတစ္ခုခုနဲ႔ ႀကံဳလာတဲ့အခါမွာ စီးပြားဥစၥာမစုေဆာင္းခဲ့ျခင္း ေနာင္တေတြ ျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။ ဒီလိုေနာင္တေတြ မျဖစ္ေပၚရေအာင္ ငယ္ငယ္ကတည္းက စီးပြားဥစၥာေတြကို စုႏိုင္သေလာက္စုထားဖို႔လိုပါတယ္။ စုလည္းစု၊ စားလည္းစား၊ ကိုယ့္ေနာက္ပါေအာင္ လွဴလည္းလွဴဖို႔အႀကံျပဳလုိက္ပါရေစ။
၃။ သူတစ္ပါးရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကိုဖ်က္ဆီးခဲ့ျခင္းေနာင္တ
သူတစ္ပါးရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကိုဖ်က္ဆီးခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း ေနာင္တေတြျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ကိုယ္ကသူ႔ကို ခ်စ္လို႔ျဖစ္ေစ၊ မုန္းလို႔ျဖစ္ေစ သူ႔အက်ဳိးပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း ေျပာခဲ့ေရးခဲ့မယ္ဆုိရင္ တစ္ဖက္သား အဆင္မေျပေလ ကိုယ့္အတြက္ေနာင္တျဖစ္စရာေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ တစ္ဖက္သားပူပန္ရသလို မိမိလည္း ပူပန္ေသာကေရာက္ရတာေၾကာင့္ သူ႔တစ္ပါးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို ဖ်က္ဆီးျခင္းလည္း မျပဳလုပ္သင့္ဘူး။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ထင္ၾကမယ္။ ငါေျပာလုိက္လို႔ သူတို႔ေတာ့ အဆင္မေျပၾကေတာ့ဘူး၊ သူတို႔အိမ္ေထာင္စုေတာ့ ဖရိုဖရဲကဲြေနၾကၿပီ ဒါကငါ့ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈပဲ လို႔ထင္ရင္ထင္မယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္လိုက္လို႔ကိုယ့္အတြက္ အက်ဳိးမရွိဘူး။ တစ္ဖက္သားရဲ႕အမုန္းကိုသာရမွာျဖစ္တယ္။ ဒီလိုတစ္ဖက္သားကမုန္းသြားၿပီး သူနဲ႔ဆက္ဆံေပါင္းသင္းလို႔ မရေတာ့ဘူး ဆိုရင္ အဖက္ဖက္ကစီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရးေတြမွာ နစ္နာရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္တစ္ပါးသူတုိ႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို ဖ်က္ဆီးျခင္းမလုပ္ရဘူးလို႔ ေျပာထားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
၄။ သူ႔ရဲ႕အသက္ကိုသက္၍စားမိခဲ့ျခင္းေနာင္တ
ဒီေနာင္တကေတာ့ သူတစ္ပါးအသက္ကုိ မိမိကုိယ္တုိင္ သတ္ျဖတ္စားေသာက္ခဲ့ မႈေၾကာင့္ ေသခါနီးခ်ိန္ ေရာက္တဲ့အခါမွာ အကုသိုလ္ပုံရိပ္ေတြထင္ဟတ္လာတဲ့အခါ ျဖစ္ရတဲ့ ေနာင္တပါ။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ေသခါနီးမွာ ေခြးလိုႏြားလို ေအာ္ၿပီးေသတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုလူမ်ဳိးဟာ အရင္က သူတစ္ပါးအသက္ကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္စားေသာက္ခဲ့လို႔ သူေသခါနီးမွာ ငရဲနိမိတ္ေတြ ထင္လာတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွ ေနာင္တရေနရင္လည္း အပိုပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေသခါနီးမွာ ေနာင္တမရေအာင္ သူတစ္ပါးရဲ႕အသက္ကုိ သတ္ျဖတ္စားေသာက္ျခင္းမွ ေရွာင္ႏုိင္စဥ္က ေရွာင္ခဲ့ဖို႔လုိအပ္ပါတယ္။ အသားငါးမ်ား စားခ်င္ရင္လည္း သူ႔အလုိလုိေသတဲ့ အသားငါး၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ ရည္ရြယ္မထားဘဲ ခ်ေရာင္းေနတဲ့ အသားငါးမ်ားကုိသာ ၀ယ္စားၿပီး မိမိပေယာဂနဲ႔လြတ္ ကင္းေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ကာ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း သတ္ျဖတ္စားေသာက္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရပါမယ္။ ဒါမွသာ မိမိအတြက္ ေနာင္တေတြ မျဖစ္မွာပါ။
၅။ သူတစ္ပါးသားမယားကို ဖ်က္ဆီးလြန္က်ဴး ျပစ္မွားခဲ့မိျခင္းေနာင္တ
ဒီေနာင္တဟာ အထက္မွာတင္ျပခဲ့တဲ့ နံပါတ္သုံးေနာင္တနဲ႔ဆက္ႏြယ္ေနပါတယ္။ သူတစ္ပါးသားမယားကို လြန္က်ဴးျပစ္မွားမယ္ဆိုရင္ မ်က္ေမွာက္မွာလည္း သူတစ္ပါးတုိ႔ ကဲ့ရဲ႕ရြံ႕ရွာျခင္း၊ မုန္းတီးျခင္း၊ လူေတာမတုိးႏုိင္ျခင္း၊ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ၾကဥ္ဖယ္ျခင္းကိုခံရျခင္း စတဲ့ ေလာကရဲ႕ဒဏ္ခတ္မႈမ်ား ခံရသလုိ ေနာက္ဘ၀မွာလည္း ေယာက်္ားမဟုတ္ မိန္းမမဟုတ္ဘဲ နပုန္းပ႑ဳတ္ျဖစ္ျခင္းစတဲ့ မေကာင္းက်ိဳးမ်ားစြာကုိ ခံစားရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလုိ ႀကီးစြာေသာအျပစ္မ်ားကုိ ခံစားရတဲ့အရာမုိ႔ သူတစ္ပါးသားမယားကုိ ျပစ္မွားျခင္းဟာ အထူးေရွာင္ၾကဥ္ရမဲ့အရာပါ။ သူတစ္ပါးသားမယားကို ေစာ္ကားမိလို႔ ေထာင္ဒဏ္က်ျခင္းစတဲ့ ေလာကအျပစ္ဒဏ္ေတြ၊ သံသရာအျပစ္ဒဏ္ေတြ ခံစားရတဲ့အခါက်မွ တခဏတာသာယာခ်င္တဲ့ တဏွာစိတ္ကုိ မထိန္းခ်ဳပ္ဘဲ သူတစ္ပါးသားမယားကုိ ျပစ္မွားေစာ္ကားမိတာ မွားေလျခင္းဆုိတဲ့ ေနာင္တေတြေပၚလာပါတယ္။
၆။ ပစၥည္းဥစၥာရွိလ်က္ လွဴဒါန္းစြန္႔ႀကဲခဲ့မႈ မရွိျခင္းေနာင္တ
မိမိဥစၥာပစၥည္းရွိစဥ္အခါမွာ ရပ္ေရးရြာေရးဘာတစ္ခုမွ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ျခင္းမရွိဘူးဆိုရင္ ကိုယ့္အတြက္အမ်ားရဲ႕ အင္အားလိုလာတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာကလူေတြကလည္း တန္ျပန္ကူညီဖို႔ မျပဳလုပ္ေပးခ်င္ၾကဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မိမိမွာပစၥည္းဥစၥာေတြရွိစဥ္က အမ်ားကိုေပးကမ္း လွဴဒါန္းေထာက္ပံ့ႏုိင္ပါလ်က္နဲ႔ ျပဳလုပ္မေပးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပါ။ ဒါကလက္ေတြ႔ျမင္ႏုိင္တဲ့အက်ဳိးပါ။ သံသရာအတြက္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ လွဴဒါန္းမႈမရွိတဲ့သူဟာ ပစၥည္းဥစၥာရွားပါးျခင္း၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းစတဲ့ အႏၱရာယ္ေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႕ရပါတယ္။ ပစၥည္းဥစၥာဆိုတာ သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္မွာ အသုံးျပဳခံ သက္သက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိအသက္ရွိစဥ္ေလးမွာ မိမိတက္ႏုိင္သမွ် ကိုယ့္ရဲ႕ဘ၀သံသရာေကာင္းက်ဳိး အတြက္ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ ေလွကားထစ္သဖြယ္အသံုးခ်ကာ လွဴဒါန္းေပးကမ္းမႈမရွိဘဲ ဒီအတိုင္းထုိင္ၿပီး ခံစားစံစားေပ်ာ္ပါးမႈေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္လြန္သြားေနမယ္ဆိုရင္ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးနဲ႔ ဆက္ဆံေနရတဲ့အတြက္ ပ်က္စီးဆုံးရႈံးသြားတဲ့အခါ သုိ႔မဟုတ္ အသက္ေသခါနီးအခါက်မွ ငါတတ္ႏုိင္စဥ္က မလွဴဒါန္းမေပးကမ္း လိုက္ရေလျခင္းဆိုတဲ့ ေနာင္တေတြရတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုေနာင္တေတြမရေအာင္ ကုိယ့္ဘ၀အတြက္ ကုိယ့္ရွာေဖြထားတာထဲက ကုိယ္တက္ႏုိင္သမွ်ကုိ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။
၇။ မိဘတို႔ သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က ျပဳစုမလုပ္ေကြ်းမိျခင္းေနာင္တ
ဒီေနာင္တကေတာ့ထင္ရွားပါတယ္။ ကိုယ့္မိဘေတြ သက္ရွိထင္ရွားရွိၿပီး စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္တက္ႏုိင္သေလာက္ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္မေပးတဲ့အျပင္ မိဘေတြကုိ ဂရုမစုိက္၊ မိဘစကားနားမေထာင္၊ မိဘကုိ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္မေပးဘဲ မိဘႏွစ္ပါးမရွိေတာ့တဲ့အခါက်မွ မိဘေက်းဇူးကုိ မဆပ္လုိက္ရေလျခင္းဆုိၿပီး မိဘကိုတမ္းတ လြမ္းဆြတ္ငိုေၾကြးေနတဲ့ ေနာင္တမ်ိဳးပါ။ ဒါေၾကာင့္ မိဘႏွစ္ပါးမရွိေတာ့မွ ေနာင္တေတြမျဖစ္ရေအာင္ မိဘေတြ သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္ မွာ ျပဳစုလုပ္ေကြ်းပါ။ မိဘကုိစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားပါ။ မိဘစကားနားေထာင္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္း ခ်င္ပါတယ္။
၈။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ရဲ႕ ဆုံးမစကားကိုမနာယူခဲ့ျခင္းေနာင္တ
ငယ္စဥ္က ဆရာသမား၊မိဘေတြက ဆိုဆုံးမတဲ့အခါ မနာခံဘဲ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔လုပ္ၿပီး မိမိလုပ္ခ်င္တာ လုပ္တဲ့အခါ အႏၱရာယ္ဒုကၡေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရတဲ့အခါက်မွ ဆရာသမားမိဘတုိ႔ရဲ႕စကား နားေထာင္ခဲ့ရင္ ငါဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိး ႀကံမွာမဟုတ္ဘူးဆုိတဲ့ ေနာင္တေတြျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါျပင္ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းေတြက ဒါဟာမေကာင္းဘူးမလုပ္နဲ႔ ဒီလမ္းမေကာင္းဘူး မေလွ်ာက္နဲ႔လို႔ တားျမစ္ထားပါလ်က္နဲ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး လက္ေတြ႔လုပ္ၾကည့္ဦးမွဆိုၿပီး လုပ္လုိက္တဲ့အခါ ဘ၀ပါပ်က္သြားရပါတယ္။ အဲဒီအခါက်မွ ငါနားမေထာင္မိတာ မွားေလျခင္းဆိုတဲ့ ေနာင္တေတြျဖစ္တတ္ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းေတြဆုံးမတဲ့အခါ ေလးစားလုိက္နာၿပီး အခ်ိန္ရွိခိုက္ေလး မွာ ေနာင္တေတြမျဖစ္ေအာင္ ေနထုိင္ ေဆာင္ရြက္ရပါမယ္။
၉။ ပညာရွိထံ နည္းနာမခံယူမိခဲ့ျခင္းေနာင္တ
မိမိထက္ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာသာလြန္သူမ်ားဆီက နည္းယူက်င့္သံုးသင့္တဲ့ အရာမ်ားကုိ မိမိက ေသခ်ာေလ့လာနည္းမယူမိခဲ့ပါက မိမိလည္း အသံုးက်လုိ႔ အသံုးခ်ခ်င္တဲ့အခါ ငါအရင္က ခုငါလုိအပ္တဲ့ ပညာရပ္ေတြကုိ မသင္ယူ၊ မေလ့လာ၊ နည္းနာမယူခဲ့မိေလတာ မွားေလျခင္း ဆုိတဲ့ ေနာင္တေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာရွိမ်ားထံက ေလာကီအတတ္ ပညာျဖစ္ေစ၊ ေလာကုတၱရာအတတ္ပညာျဖစ္ေစ မ်က္ေမွာက္သံသရာအတြက္ အက်ိဳးမ်ားမဲ့ ပညာမ်ားဆုိ နည္းနာယူ လုိက္နာက်င့္သံုးဖုိ႔ မေမ့ၾကပါနဲ႔။
၁၀။ ငယ္စဥ္က အက်င့္မေကာင္းမိခဲ့ျခင္းေနာင္တ
ဒီေနာင္တဟာ မိဘျဖစ္သူတို႔ သားသမီးေတြေပၚမွာ သတိထားေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ မိမိကေလးဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက မေကာင္းတဲ့အက်င့္ပ်က္မႈေတြ ေတြ႔ျမင္လာၿပီဆုိရင္ အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပ ဆိုဆုံးမသင့္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အက်င့္စရုိက္ဟာ ႀကီးတဲ့အထိပါႏုိင္ တာေၾကာင့္ မိဘျဖစ္သူမ်ားဟာ မေကာင္းတဲ့အမူအက်င့္ေတြ အတုမခုိးေစဘဲ ေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြကိုသာ သင္ျပေပးဖို႔လုိအပ္ပါတယ္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက မိမိသားေလး ခိုးတတ္မွန္းသိလ်က္နဲ႔ ခိုးျခင္းေၾကာင့္ ရရွိမဲ့အျပစ္ေတြကိုလည္းမေျပာ၊ ဆိုဆုံးမမႈလည္းမလုပ္ဘူးဆိုရင္ ဒီကေလးဟာ ႀကီးလာရင္ သူတစ္ပါးပစၥည္း ခိုးဖို႔ရာ ၀န္ေလးေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအခါမွာ ငါဒီလိုျဖစ္တာ မိဘေတြ မဆုံးမခဲ့လို႔ပဲဆိုတဲ့ ေနာင္တေတြျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိဘလုပ္သူမ်ားဟာ မိမိတို႔ရဲ႕သားသမီးမ်ား လိမၼာေရးျခားရွိေရးအတြက္ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ပ်က္မႈေတြကို မသင္ယူေစဘဲ အခြင့္ႀကံဳတိုင္း သားသမီးမ်ားကို ဆုံးမေပးရပါမယ္။ ဒါမွသာ ကေလးတစ္ေယာက္ အသက္ႀကီးလာတဲ့အခါ ေနာင္တရမႈေတြမျဖစ္ဘဲ ဘ၀ကုိ ေကာင္းမြန္စြာနဲ႔ျဖတ္သန္းၿပီး သကာလ ပန္းတုိင္ကုိလ်င္ျမန္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
ျမတ္ဗုဒၶက ေကာသလမင္းႀကီးအား ေဟာၾကားေပးခဲ့ ဒီေနာင္တတရား(၁၀)ပါးကို မိမိတုိ႔လူသားမ်ား အသက္ရွိစဥ္အခ်ိန္ကာလတုိင္းမွာ ေနာင္တေတြမရၾကရေအာင္ သတိေလးနဲ႔ ေန႔စဥ္ အမွတ္ရၿပီး ျပဳလုပ္ေပးသြားမယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႔မွာ ေနာင္တမရွိတဲ့အတြက္ ေနာင္တတဖန္ ပူေဆြးရျခင္းေသာကမ်ားမွ ကင္းေ၀းပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလုိ ေနာင္တ ပူေဆြးျခင္းေတြမွ လူသားအားလံုးအား ကင္းေ၀ေစခ်င္တဲ့ေစတနာဆႏၵနဲ႔ ဒီေဆာင္းပါးေလးကုိ ေရးသားေပးလုိက္တာမုိ႔ အားလံုး လုိက္နာေရွာင္ၾကဥ္သင့္တာ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ျပဳလုပ္သင့္တာ ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကၿပီးသကာလ ေနာင္တတရား(၁၀)ပါးမွ ကင္းလြတ္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။
No comments:
Post a Comment