သီရိလကၤာႏွင့္ Sunday School

စာေရးသူမွတ္တမ္းတင္ထားေသာ Sunday School ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ပံုရိပ္မ်ား

ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံမ်ားတြင္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၏ ဘာသာတရားသိမ္းသြင္းမႈ အားသာခ်က္ တစ္ခုရွိပါသည္။ ၎မွာ Sunday School ဖြင့္လွစ္ၿပီး သင္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။


သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၌ရွိေသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားသည္ Sunday School ကုိ တနဂၤေႏြေန႔တုိင္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ မူႀကိဳးတန္းအရြယ္မွစ၍ တကၠသုိလ္ၿပီးသည္အထိ သြားေရာက္သင္ၾကားရပါ သည္။ ဤႏုိင္ငံမွေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ စေနေန႔တစ္ရက္သာ အားလပ္ရက္ ရွိပါသည္။

႐ံုး၀န္ထမ္းအလုပ္ကုိ လုပ္ကုိင္မည္ဆုိလွ်င္ ေလာကီအတန္းပညာမ်ား မည္မွ်ပင္ တတ္ေျမာက္ေစကာမႈ Sunday School မွ အဆင့္ျမင့္ေအာင္လက္မွတ္ ရရွိမထားပါက အဆင့္ျမင့္ေသာရာထူးကုိ မရရွိပါ။ ထုိကဲ့သုိ႔ အစုိးရႏွင့္ျပည္သူမ်ား၏ သတ္မွတ္ထားေသာ စည္းစနစ္ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားသည္ Sunday School ကုိ ႏွစ္စဥ္သတ္မွတ္ထားေသာ အတန္းမ်ားၿပီးသည္အထိ အတန္းလုိက္ မျဖစ္မေန သင္ၾကားေလ့လာ ရပါသည္။

ကုမၸဏီ၊ ႐ံုးစသည္တုိ႔ကုိ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ ေလွ်ာက္လႊာတင္သြင္းရာတြင္ Sunday School ေအာင္လက္မွတ္ပါ ျပသရပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ အင္တာဗ်ဴးေျဖဆုိရာ၌လည္း ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ေသာ အခ်က္အလက္တုိ႔ကုိ ေမးျမန္းပါသည္။ Sunday School ေအာင္လက္မွတ္လည္းပါမွ ဘာသာေရးဗဟုသုတအသိဉာဏ္လည္း ရွိမွသာလွ်င္ ရာထူးေကာင္းမ်ားကုိ ေပးပါသည္။ အစုိးရလုပ္ငန္းအရာရွိမ်ားခန္႔ရာ၌လည္း Sunday School ေအာင္ျမင္ထားမွသာ အဆင့္ျမင့္ရာထူး ရရွိသည္ကုိေတြ႕ရပါသည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ ကေလးဘဝကတည္းက ဘာသာေရး သိမ္းသြင္းေပးထားမႈေၾကာင့္ ကေလးလူႀကီးမေရြး ဘာသာေရးနဲ႔ပတ္သတ္သမွ်ကုိ သိနားလည္ၾက၍ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းလွပါသည္။ စာေရးသူတို႔ ႏုိင္ငံမွာ ယခုေခတ္လူငယ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ဘုန္းႀကီးရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ စကားမေျပာ တတ္ၾကသည္က မ်ားေနသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။ ထုိသုိ႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ ဘာသာတရားအသိဉာဏ္ နည္းပါးမႈ၊ ဘာသာတရားနဲ႔ေ၀းကြာမႈ၊ ဘာသာတရားမ်ားကုိ သင္ၾကားေလ့လာ စိတ္၀င္စားမႈ မရွိျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ဒီလုိျဖစ္ေနျခင္းသည္ စာေရးသူတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား အတြက္ အလြန္အင္မတန္ ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။

အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ဗုဒၶဘာသာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ အယဥ္ေက်းဆံုးေသာႏုိင္ငံျဖစ္သည္ဟု ကမၻာကထင္မွတ္ေနေသာ္လည္း တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕ က်က် ေလ့လာၾကည့္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ ထိပ္တုိက္ေတြ႕ႀကံဳလာေသာအခါ ယဥ္ေက်းမႈျပကြက္မ်ား မေတြ႕ရလွ်င္ မည္မွ်ေလာက္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲဖြယ္ ေကာင္းမလဲေနာ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈသည္ ဗုဒၶဘာသာ၏ အဆံုးအမေအာက္မွာ တည္ရွိေသာေၾကာင့္ ဘာသာတရား အသိဉာဏ္မရွိေလ ယဥ္ေက်းမႈမဲ့ေလ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။

ယခုေခတ္ေနာင္ပုိင္း ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ား ပညာသင္ေသာ အစဥ္အလာေပ်ာက္ပ်က္သြားသည္နဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ဘာသာေရးအသိဉာဏ္ မဲ့သြားၾကသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရဟန္းငယ္မ်ားသည္ ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီေသာ ပညာမ်ားျဖင့္ ဘာသာတရားကုိ သင္ျပေပးႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားေနရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဘုန္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားက လူငယ္ေတြလိုခ်င္သည့္ ေခတ္ပညာမ်ား သင္ေပးႏုိင္မွသာ စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈမ်ားႏွင့္ ဘာသာေရးအသိဉာဏ္မ်ား အရာရာကုိ စဥ္းစားဆင္ျခင္လုပ္ကုိင္ႏုိင္ ေသာ အရည္အခ်င္းမ်ား တုိးတတ္လာပါ လိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိေခတ္ပညာမ်ား သင္ၾကား ေပးႏုိင္မည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ေထာက္ပံ့ကူညီ အားေပးရန္မွာေတာ့ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳး တုိင္းတြင္ တာ၀န္ရွိေနပါေသးသည္။

တာ၀န္ရွိသည္ဆုိသည္မွာ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားက မိမိတုိ႔၏ ေနာက္အနာဂတ္ဖူးပြင့္လာ မည့္ ရင္ေသြးငယ္မ်ားအား ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမ်ားသုိ႔ ပညာမ်ား သင္ယူႏုိင္ရန္ တုိက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ေပးရန္ႏွင့္ လုိအပ္ေသာေထာက္ပံ့မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးရန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

သီရိလကၤာႏုိင္ငံရွိေသာ ကေလးလူငယ္မ်ားသည္ ငယ္စဥ္ကထဲက ဘာသာေရး အသိအျမင္ေတြ ရွိေနၾကသည့္အတြက္ လူတိုင္းလိုလို ေဒါသနည္းၾကၿပီး ေရာင့္ရဲလြယ္ၾကသည့္ အခ်က္မ်ားသည္ စာေရးသူတုိ႔ႏုိင္ငံနဲ႔ အေတာ္ေလးကြာေနသည္ကုိ ေတြ႕ရွိရပါသည္။

ဥပမာ-စာေရးသူတုိ႔ႏုိင္ငံမွ ကားသမားေတြဆိုပါေတာ့ (ဥပမာတင္ျပတာပါ၊ ကားသမားေတြသာ မဟုတ္ပါ၊ ေနရာတုိင္းတြင္စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ သိျမင္ပါလိမ့္မည္၊ စာေရးသူက ကားသမားပဲ အျမင္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ အားလံုးကုိ သူေနရာသူ အတုယူဖြယ္ေလးေတြကုိ အတုယူဖုိ႔ ေရးသားတင္ျပေပးတာပါ၊ ဤႏုိင္ငံကုိ အထင္ႀကီးတာမဟုတ္သလုိ စာေရးသူတုိ႔ႏုိင္ငံကုိလည္း အထင္ေသးျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ ဒီထက္မက တုိးတတ္ေအာင္ အတုယူသင့္သည့္အခ်က္မ်ားကုိ မီးေမာင္းထုိးျပျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။) လမ္းေပၚမွာ ဟြန္းတီးလို႔ မေရွာင္ရင္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေသခ်င္လို႔လား လူ႔ျပည္မေနခ်င္ေတာ့ဘူးလား၊ မုဆုိးမ၊ တစ္ခုလတ္ျဖစ္ခ်င္လုိ႔လား၊ ေယာက်္ား, မိန္းမ မရခ်င္ေတာ့ဘူးထင္တယ္၊ ဘာညာစသည္ျဖင့္ ေျပာဆိုၾက ဆဲေရးၾကေသာ္လည္း ဤႏုိင္ငံမွ ကားသမားမ်ားက်ေတာ့ လူကူးေနတာျမင္ရင္ ကားကိုေသခ်ာရပ္ေပးတယ္။ ကားခ်င္းထိပ္တုိက္ ပြတ္မိ တုိက္မိရင္လဲ အၿပံဳးမပ်က္ဘဲ ကုိယ့္ခရီးကုိ သင့္သလုိ ဆက္ေမာင္းသြားၾကပါသည္။

ဤႏုိင္ငံ၏ ကားလမ္းမ်ားသည္ အင္မတန္က်ဥ္းေျမာင္ေသာ္လည္း သူတုိ႔၏ စိတ္ထားနဲ႔ေတာ့ ကုိက္ညီမႈရွိေနပါသည္။ ယာဥ္အခ်င္းခ်င္း စိတ္ရွည္စြာျဖင့္ တစ္စီးကုိတစ္စီး ေစာင့္ဆုိင္း၍ ေမာင္းႏွင္ ေပးၾကသည္ကုိ ျမင္ေတြ႕ရပါသည္။ စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ လူမ်ိဳးမ်ား ဤႏုိင္ငံေလာက္ လမ္းက်ဥ္းမည္ဆုိလွ်င္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဆဲေရးတုိင္ထြာမႈေတြ ယာဥ္တုိက္မႈေတြ ျဖစ္ေနမလဲ မသိဘူးေနာ္။

စာေရးသူက ေက်ာင္းကို ဘတ္(စ္)ကားနဲ႔သြားလာရတဲ့အခါ မိမိတုိ႔ရဟန္းသံဃာမ်ားကုိ ကားေရွ႕ခန္းမွာ စီးခုိင္းတာဆိုေတာ့ ပို၍သတိျပဳမိပါတယ္။ တစ္ခါတြင္ ကားသမားကို ခင္ဗ်ာတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ဒီလုိျဖစ္ေနတာေတြကုိ စိတ္မတိုဘူးလားလို႔ေမးၾကည့္ရာတြင္ သူကေျပာတယ္ (no problem) ကိစၥမရွိပါဘူးတဲ့၊ (It is always happen. But we aren't angry someone.)မိမိလဲ အေတာ္ေလကုိး အံၾသသြားမိတယ္၊ သီရိလကၤာမွ ကားအမ်ားစုသည္ ကားေနာက္ပိုင္းေတြမွာ အပိန္အ႐ႈံ႕ေတြကသာ မ်ားေနတာ ဒါ့ေၾကာင္းကုိးလုိ႔ စာေရးသူလဲ သတိထားမိခဲ့ပါတယ္ေလ။ “ႏြားသိုးမွန္ရင္ ဂ်ဳိရာ မကင္းဘူးဆိုသလိုပါပဲ ဒါဟာ ေဒါသနည္းလို႔ လုပ္ႏုိင္ၾကတာပဲ”ဟု စိတ္ထဲမွာ ေတြးေတာရင္း စာေရးသူ၏ ေဆာင္းပါးကုိ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါရေစ။ စာဖတ္သူအားလံုး ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး က်န္းမာခ်မ္းသာၿပီး အမ်ားအက်ိဳးကုိ ေန႔စဥ္လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ပါေစလုိ႔ ေမတၱာပုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္................

အရွင္ေကာမလ(Sanninaymin@gmail.com)
သာသနတကၠသီလဓမၼာစရိယ
B.A (Buddhism)
M.A (university of Kelaniya)
Colombo, Sri lanka.