ျမန္မာျပည္ႏွင့္ Sunday School အဆက္

သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၌ Sunday Schoolကုိ ၀ုိင္အမ္ဘီေအ(YMBA) အသင္းမွ (၁၉၀၁)ခုႏွစ္တြင္ စတင္တည္ေထာင္ ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားေပးခဲ့ေပသည္။ (၂၀၀၇)ခုႏွစ္တြင္ အစုိးရသည္ ၀ုိင္အမ္ဘီေအ(YMBA)အသင္းမွတဆင့္ လြဲေျပာင္းတာ၀န္ယူခဲ့သည္။ ယခုႏွစ္တြင္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၌ Sunday School ေပါင္း (၉၂၁၂)ေက်ာင္း ရွိပါသည္။

ထုိေက်ာင္းမ်ား၌ ေစတနာေမတၱာျဖင့္ သင္ၾကားေပးေသာ ဆရာဆရာေပါင္း (၁၄၃၀၈)ေယာက္ သင္ၾကားေပးေနၾကပါသည္။ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၌ Sunday School တက္ေရာက္ေနေသာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူစုစုေပါင္း (တစ္သန္းရွစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္း ငါးေထာင္ေျခာက္ရာေျခာက္ဆယ္သံုး(၁၈၂၅၆၆၃) ေယာက္ ရွိေပသည္။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားအတြက္ အျဖဴေရာင္ ၀တ္စံုႏွင့္ဗလာစာအုပ္ ေဘာလ္ပင္မ်ားကုိ အစုိးရမွ ေထာက္ပံ့ေပးပါသည္။

အဓိကထားသင္ၾကားေပးသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ အဘိဓမၼာ၊ ပါဠိ၊ ဇာတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ လူမႈက်င့္၀တ္ ယဥ္ေက်းစြာ ေနထုိင္စားေသာက္ေျပာဆုိဆက္ဆံမႈ မ်ားကုိ သင္ၾကားေပးသည္။ သင္ၾကားေပးသည့္ အတန္းေပါင္းမွာ Great (1) မွ Great (12) ထိ (၁၂)ခု ခြဲျခားသတ္မွတ္ထားေပသည္။ Great (1) မွ Great (6) ထိကုိ ေက်ာင္းစစ္စာေမးပြဲ က်င္းပေပးၿပီး Great (7) မွ Great (12) ထိကုိ အစုိးရစစ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ေျဖဆုိရသည္။ Great (1) ႏွင့္(2) ၌ အဂၤလိပ္လုိပါ သင္ၾကားေပးၿပီး က်န္ေသာအတန္းမ်ား၌ မိခင္ဘာသာျဖင့္သာ သင္ၾကားေပးၾကပါသည္။

Sunday School ေအာင္ျမင္ၿပီးလွ်င္ အျပင္ေက်ာင္းပညာမရွိလွ်င္လည္း တကၠသုိလ္ဒီပလုိမာ တုိက္႐ုိက္တက္ေရာက္သင္ၾကားႏုိင္ေပသည္။ Sunday School ေက်ာင္းကုိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ား၌ ေညာင္ပင္ရိပ္ေအာက္၌ေသာ္လည္းေကာင္း ေက်ာင္းေဆာင္ေအာက္မ်ား၌လည္းေကာင္း ေနရာမေလာက္လွ်င္ ေက်ာင္းကြင္းျပင္မ်ား တြင္ သင္ၾကားၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရေပသည္။

ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားကုိ အတန္းစာသင္ေက်ာင္းမ်ားပိတ္ေပးေသာ ဧၿပီ၊ ဇူလုိင္၊ ဒီဇင္ဘာလမ်ားတြင္ ေက်ာင္းပိတ္ေပးပါသည္။ First Term မွာ ဧၿပီလ တစ္လနား၊ Second Term တြင္ ဇူလုိင္လ တစ္လနား၊ Third Term တြင္ ဒီဇင္ဘာလ တစ္လနားပါ သည္။ အျပင္အတန္းေက်ာင္းမ်ားတြင္လည္း ဤကဲ့သုိ႔ ေက်ာင္းနားရက္မ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာကဲ့သုိ႔ (၃)လတိတိ တုိက္႐ုိက္ေက်ာင္းပိတ္ ေပးျခင္း မဟုတ္ေပ။ အျပင္ေက်ာင္းမ်ားမွ တစ္ပါတ္ကုိ စေန၊ တနဂၤေႏြ ေက်ာင္း(၂)ရက္ပိတ္ ေပးရာတြင္ သီရိလကၤာေက်ာင္းသားမ်ားသည္ စေနေန႔၌သာ နားရၿပီး တနဂၤေႏြေန႔၌ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ Sunday School တက္ေရာက္ၾကပါသည္။

သီရိလကၤာႏုိင္ငံ ပညာေရးစနစ္သည္ စာမသင္ရေသာ ကေလးဟူ၍ မရွိရေအာင္ ကေလးဟူသမွ် ပညာသင္ၾကားရေပသည္။ အကယ္၍ မိဘမ်ားက မတတ္ႏုိင္လွ်င္ အစုိးရမွေသာ္လည္းေကာင္း အလွဴရွင္အဖြဲ႕အစည္းမွေသာ္လည္းေကာင္း ေထာက္ပံ့ေပးပါ သည္။ ဤႏုိင္ငံရွိ လူမ်ားသည္ ပညာေရးကုိ မည္မွ်ေလာက္ထိ စိတ္၀င္စားသနည္းဆုိလွ်င္ အသက္(၅၀)ေက်ာ္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ား စာေရးသူတုိ႔တက္ေရာက္ ေနေသာ တကၠသုိလ္တြင္ လာေရာက္ပညာသင္ၾကားၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရွိရေသာေၾကာင့္ ပညာေရးကုိ အလြန္တန္ဖုိး ထားၾကပါသည္။

ဤႏုိင္ငံရွိ လူမ်ိဳးမ်ား၏ အားသာခ်က္တစ္ခုမွာ ကမၻာသံုးအဂၤလိပ္စာကုိ ထမင္းစားေရေသာက္ လူတုိင္းလုိလုိ ေျပာဆုိတတ္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ အလုပ္သမား၊ ကားသမား၊ သံုးဘီးသမား၊ ေစ်းေရာင္းသူမ်ားမွစ၍ အဂၤလိပ္လုိ သူ႔ေနရာသူ ေျပာဆုိ တတ္ၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံထက္ လူမႈဆက္ဆံေရး အတြက္ သာလြန္သည္ကုိ ေတြ႕ရွိရေပသည္။ ႏုိင္ငံတကာမွ လာၾကေသာ ဧည့္သည္မ်ားသည္ ဧည့္လမ္းညႊန္မလုိဘဲ သြားခ်င္သည့္ေနရာကုိ သြားလုိ႔ရေပသည္။ စာေရးသူတုိ႔လည္း မည္သည့္ကားကုိမဆုိ ငွား၍လည္းေကာင္း လုိင္းကားစီး၍လည္းေကာင္း အလြယ္တကူသြားႏုိင္ျခင္းမွာ ဤႏုိင္ငံရွိလူမ်ား အဂၤလိပ္စာကုိ တီးမိေခါက္မိ တတ္ထားျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ စာေရးသူတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ တုိးတတ္ေနေသာ အုိင္တီေခတ္ႀကီး၌ ကမၻာသံုးျဖစ္ေနသည့္ အဂၤလိပ္စာကုိ သူ႔ေနရာသူ အသံုးခ်တတ္ရန္ ကမၻာႏွင့္ရင္ေဘာင္တန္ၿပီး ၀င္ဆန္႔ႏုိင္ရန္ မည့္သည့္အရြယ္မဆုိ ေလ့လာလုိက္စားၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းအႀကံေပးလုိက္ရပါေပသည္။

အရွင္ေကာမလ(ခ)ဆန္နီေနမင္း

Sanninaymin@gmail.com

သာသနတကၠသီလဓမၼာစရိယ

B.A (Buddhism)

M.A (university of Kelaniya)

Colombo, Sri lanka.