အရွင္ဘုရား သိမ္၀င္ရင္ ရဟန္း ဘယ္ႏွစ္ပါးပင့္ရၿပီး ဘယ္ႏွစ္ပါးကုိ တၿပိဳက္နက္ ရဟန္းျပဳေပးႏုိင္ပါသလဲဘုရား။ ေနာက္ၿပီး ပရိကၡရာရွစ္ပါးကုိလည္း အေသးစိတ္ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ႏွင့္အတူ အားလံုးအတြက္ ဗဟုသုတလည္းရေအာင္ အရွင္ဘုရား တက္ႏိုင္မယ္ဆို post ေလးတင္ေပးပါအုန္းဘုရား။
အင္း သိမ္၀င္ျခင္းႏွင့္ရဟန္းခံအေၾကာင္းကုိ ဦးဇင္းမွတ္မိေလ့လာထားသမွ် ေရးသားတင္ျပေပးပါမယ္။ ရဟန္းခံရန္အတြက္ ရဟန္းဒကာလုပ္မယ့္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ရဟန္းေလာင္းကုိယ္တုိင္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပရိကၡရာရွစ္ပါး ျပည့္စံုေအာင္ ရွိေနရပါမယ္။ ကုိရင္၀တ္ လွ်င္လည္း ထုိပရိကၡရာရွစ္ပါး ျပည့္စံုရပါမယ္။
ရဟန္းေလာင္းမ်ား၊ ရွင္သာမေဏေလာင္းမ်ား အဓိကျပည့္စံုရမည့္ ပရိကၡရာ ရွစ္ပါးမွာ-(၁) အေပၚရံုဧကသီ၊ (၂) ခါး၀တ္သင္ပုိင္၊ (၃) ႏွစ္ထပ္သကၤန္း၊ (၄) သပိတ္၊ (၅) ေခါင္းရိပ္ဓါး၊ (၆) သကၤန္းခ်ဳပ္ရန္အပ္၊ (၇) ပုိးမႊားပါေသာ ေရကုိေသာက္လွ်င္ ပုိးမႊားမ်ား မေသမပါရေအာင္ ေရစစ္ေသာက္ရန္ ေရစစ္၊ (၈) ခါး၀တ္သင္ပုိင္ကုိပတ္ထားရန္ ခါးပတ္တုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ က်န္သည့္ပစၥည္းမပါလွ်င္လည္း ဒီပရိကၡာရွစ္ပါးရွိလွ်င္ ရဟန္းျပဳျခင္း၊ ရွင္ျပဳျခင္းမ်ား လုပ္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ က်န္သည့္ အသံုးအေဆာင္လွဴျခင္း၊ ဆြမ္းကပ္ျခင္းတုိ႔မွာ မိမိတုိ႔ တက္ႏုိင္ၿပီး ေစတနာရွိမွသာ လွဴပါ။ မလွဴလွ်င္လည္း အျပစ္မရွိပါ။ ဆြမ္းအက်ိဳး၊ အသံုးအေဆာင္ လွဴရက်ိဳး ကုသုိလ္မရရံုသာ ရွိပါမယ္။
ရဟန္းခံေပးျခင္း၊ ရွင္ျပဳေပးျခင္းဆုိသည္မွာ မိမိ၏ရင္ေသြးသားရတနာမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေပးမွသာ ရဟန္းဒကာ၊ ရဟန္းအမ၊ ရွင့္ဒကာ၊ ရွင့္အမ ျဖစ္ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ မိမိရင္ေသြးမ်ားကုိ မျပဳလုပ္ေပးႏုိင္၍ သူတစ္ပါးကုိ ျပဳလုပ္ေပးလွ်င္လည္း ရဟန္းဒကာ ရဟန္းအမ၊ ရွင့္ဒကာ ရွင့္အမအျဖစ္ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။
သိမ္၀င္တဲ့အခါမွာ ရဟန္းမ်ားကုိပင့္ဖိတ္ရန္ ဘုရားရွင္ကေတာ့ ငါးပါးသိမ္ထဲမွာရွိရင္ ရပါၿပီတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ယခုေခတ္မွာ ရဟန္းခံေပးတဲ့ ကုိရင္အား ပုိ၍စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္းေအာင္ ငါးပါးထက္အလြန္ ဆယ္ပါး ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ပင့္ဖိတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ အကယ္၍ မိမိတုိ႔က ငါးပါးထဲသိမ္၀င္ရန္ ပင့္လုိက္တဲ့အခါ အဲဒီငါးပါးထဲ၌ ေမထုန္အမႈ၊ ခုိးမႈ၊ လူသတ္မႈ၊ စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္ လိမ္လည္ၾကြား၀ါးမႈဆုိသည့္ ပါရာဇိကေလးပါးတြင္ တစ္ပါးပါးက်ၿပီး မစင္ၾကယ္ေသာ ရဟန္းတစ္ပါးပါေနလွ်င္ ထုိရဟန္းခံေပးေသာ ကုိရင္သည္ ရဟန္းအျဖစ္သုိ႔ အထမေျမာက္ေသာေၾကာင့္ပါ။ ပါရာဇိကအာပတ္မွလြတ္ၿပီး သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ ေသာ ရဟန္းငါးပါးအနည္းဆံုး သိမ္အတြင္းရွိမွသာလွ်င္ ရဟန္းခံေပးေသာ ကုိရင္သည္ ရဟန္းအျဖစ္သုိ႔ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ရဟန္းခံရာ၀ယ္ သံဃာငါးပါးမကဘဲ (၁၀)ပါးေက်ာ္ေလာက္ထိ သိမ္၀င္ရန္ ပင့္ဖိတ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ရဟန္းခံေသာအခါ ရဟန္းေလာင္း(၃)ပါးကုိ တၿပိဳင္နက္ ရဟန္းခံသိမ္၀င္ေပးလုိ႔ ရပါတယ္။ ထုိ႔အထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး (၄)စသည္ကုိ တၿပိဳက္နက္ ရဟန္းခံေပးရန္ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဘုရားရွင္ ပညတ္ခဲ့ေသာ ကမၼ၀ါစာ၌ (၃)ပါးကုိသာ တၿပိဳက္နက္ရဟန္းျပဳေပးရန္ အမည္နာမမ်ား ထည့္သြင္းထားျခင္း ေၾကာင့္ပါ။ ရဟန္းေလာင္း (၄)ပါးေက်ာ္ကုိ တစ္ခါတည္းသိမ္တြင္းထားၿပီး ရဟန္းဆုိင္ရာ ၀ိနည္းစည္းကမ္းမ်ား ေျပာၾကားျခင္း၊ စစ္ေဆးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ထားၿပီး (၃)ပါးကုိ ကမၼ၀ါဖတ္ေပးၿပီးလွ်င္ ေနာက္ထပ္တဖန္ အေနျဖင့္ေတာ့ ရဟန္းျပဳေပး၍ ရပါတယ္။ တၿပိဳင္နက္ (၃)ပါးေက်ာ္ကုိ ကမၼ၀ါဖတ္ေပးၿပီး ရဟန္းခံေပးလို႔ေတာ့ မရပါေပ။
သိမ္သည္ အနည္းဆံုး သံဃာ(၂၁)ပါး ထုိင္ႏုိင္ေလာက္ေသာ ေနရာျဖစ္ရပါမယ္။ အမ်ားအားဆံုးအားျဖင့္ (၃)ယူဇနာတုိင္ေအာင္ က်ယ္၀န္းႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ယူဇနာကုိ ခုေခတ္မုိင္အားျဖင့္တြက္ၾကည့္လွ်င္ (၁၀)မုိင္ေက်ာ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶသက္ေတာ္ ထင္ရွားရွိစဥ္အခါက ရွင္သာရိပုတၱရာရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္သည္ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ပတ္၀န္းက်င္ ရွိ ေက်ာင္းတုိက္ေပါင္း(၁၈)ခုလံုးကုိ ၿခံဳငံုမိေအာင္ သိမ္သမုတ္ေပးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕သည္ သိမ္သမုတ္နယ္ေျမအတြင္းပါ၀င္ေသာေၾကာင့္ ထုိၿမိဳ႕ထဲတြင္ လူမ်ားေနၾကသည္ကုိ ေထာက္ဆလွ်င္ သိမ္အတြင္းသုိ႔ လူဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ား ၀င္ေကာင္းပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ကမၼ၀ါဖတ္ေနခ်ိန္တြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ႏွစ္ေတာင္ထြာ လြတ္ကင္းေအာင္ ေနရပါမယ္။
ရဟန္းမ်ားသည္ တကယ္လုိ႔ မိမိရဟန္းေဘာင္၌မေပ်ာ္၍ လူထြက္ခ်င္ပါက ရဟန္းသိကၡာက်ေအာင္ နည္းစနစ္သိေသာ ဆရာေတာ္မ်ားထံ သိကၡာကုိ စနစ္တက် ခ်ခုိင္းၿပီးမွ လူ၀တ္လဲသင့္ပါတယ္။ နည္းစနစ္မွန္ကန္စြာ ရဟန္းသိကၡာမခ်ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီတုိင္းသိကၡာမခ်ဘဲနဲ႔ လူ၀တ္လဲ၍ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမထုန္မႈစတဲ့ ျပစ္မႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္မိလွ်င္ ထုိရဟန္းသည္ ရဟန္းသိကၡာမက်ဘဲျဖစ္ေနပါက ပါရာဇိကအာပတ္မ်ား သင့္ေရာက္၍ ယခုဘ၀တြင္ ေနာက္ထပ္ရဟန္းျပဳခြင့္မရေတာ့သည့္အျပင္ အကုသုိလ္အျပစ္မ်ားလည္း သင့္ေရာက္ေနပါလိမ့္မယ္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခုေခတ္ ေခတၱခဏ ဒုလႅဘ၀တ္ေသာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအေနျဖင့္ အထူးသတိထားပါ။ တခ်ိဳ႕က ေကာင္းေကာင္းနားမလည္၍ ျဖစ္သလုိသိကၡာခ်ကာ လူ၀တ္လဲေသာ္လည္း ရဟန္းသိကၡာမက်ေသးဘဲ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ အကုသုိလ္မ်ား ေန႔စဥ္သင့္ေရာက္ေနတတ္ပါတယ္။
ထုိ႔ျပင္ မိမိရဟန္းသိကၡာခ်ေသာအခါ အဓိကထားရမည့္ မိမိလူထြက္ခ်င္ေသာစိတ္ ဧကန္မုခ်ျဖစ္ရပါမယ္။ မိမိစိတ္က လူမထြက္ခ်င္ဘဲ သူမ်ားထြက္ခုိင္း၍ ရဟန္းသိကၡာခ်လွ်င္မက်ပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရဟန္းသိကၡာ ခ်ေသာအခ်ိန္၀ယ္ အဓိကအခ်က္ျဖစ္သည့္ လူထြက္ခ်င္စိတ္ ဧကန္မုခ်ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရပါမယ္။ တခ်ိဳ႕သည္ ရဟန္းဘ၀ ေပ်ာ္ေသာ္လည္း အေျခအေနအရ သိကၡာခ်ရတာမ်ိဳး ရွိတတ္ပါတယ္။ ထုိသုိ႔ေသာ သူမ်ားသည္ မိမိသႏၱာန္၌ လူထြက္ခ်င္စိတ္မျဖစ္လွ်င္ သိကၡာမက်ေသာေၾကာင့္ လူ၀တ္လဲေသာ္လည္း ရဟန္းသိကၡာမ်ား ဧကန္မုခ် ရွိေနတတ္ပါတယ္။
ယခု အေမးအေျဖသည္ ေမးသူကုိယ္တုိင္ ေဖဖ၀ါရီလမွာ ဒုလႅဘရဟန္းခံေပးမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း ေကာင္း၊ ဦးဇင္း ယခု ေရာက္ရွိေနေသာ မေလးရွားႏုိင္ငံ၌ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္၀ယ္ ဦးဇင္းတုိ႔ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ား ဒုလႅဘ၀တ္ၾကမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း အခ်ိန္ေပး၍ ေျဖၿပီးတင္ေပးလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဤမွ်ေလာက္ ေရးသားတင္ျပလွ်င္ ရဟန္းခံျခင္း၊ သိမ္၀င္ျခင္းမ်ားနဲ႔ပတ္သတ္၍ ျပည့္စံုေလာက္မည္ဟု ထင္ပါေသာေၾကာင့္ ဒီမွ်နဲ႔ပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ပါေပတယ္။ အားလံုး သတိတရားလက္ကုိင္ထားကာ က်င့္သံုးလုိက္နာ ေဆာင္ရြက္ျပဳမႈႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္…………………………….။(၂၈.၀၁.၂၀၁၁၊ မေလးစံခ်ိန္ 23:45 PM)
အင္း သိမ္၀င္ျခင္းႏွင့္ရဟန္းခံအေၾကာင္းကုိ ဦးဇင္းမွတ္မိေလ့လာထားသမွ် ေရးသားတင္ျပေပးပါမယ္။ ရဟန္းခံရန္အတြက္ ရဟန္းဒကာလုပ္မယ့္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ရဟန္းေလာင္းကုိယ္တုိင္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပရိကၡရာရွစ္ပါး ျပည့္စံုေအာင္ ရွိေနရပါမယ္။ ကုိရင္၀တ္ လွ်င္လည္း ထုိပရိကၡရာရွစ္ပါး ျပည့္စံုရပါမယ္။
ရဟန္းေလာင္းမ်ား၊ ရွင္သာမေဏေလာင္းမ်ား အဓိကျပည့္စံုရမည့္ ပရိကၡရာ ရွစ္ပါးမွာ-(၁) အေပၚရံုဧကသီ၊ (၂) ခါး၀တ္သင္ပုိင္၊ (၃) ႏွစ္ထပ္သကၤန္း၊ (၄) သပိတ္၊ (၅) ေခါင္းရိပ္ဓါး၊ (၆) သကၤန္းခ်ဳပ္ရန္အပ္၊ (၇) ပုိးမႊားပါေသာ ေရကုိေသာက္လွ်င္ ပုိးမႊားမ်ား မေသမပါရေအာင္ ေရစစ္ေသာက္ရန္ ေရစစ္၊ (၈) ခါး၀တ္သင္ပုိင္ကုိပတ္ထားရန္ ခါးပတ္တုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ က်န္သည့္ပစၥည္းမပါလွ်င္လည္း ဒီပရိကၡာရွစ္ပါးရွိလွ်င္ ရဟန္းျပဳျခင္း၊ ရွင္ျပဳျခင္းမ်ား လုပ္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ က်န္သည့္ အသံုးအေဆာင္လွဴျခင္း၊ ဆြမ္းကပ္ျခင္းတုိ႔မွာ မိမိတုိ႔ တက္ႏုိင္ၿပီး ေစတနာရွိမွသာ လွဴပါ။ မလွဴလွ်င္လည္း အျပစ္မရွိပါ။ ဆြမ္းအက်ိဳး၊ အသံုးအေဆာင္ လွဴရက်ိဳး ကုသုိလ္မရရံုသာ ရွိပါမယ္။
ရဟန္းခံေပးျခင္း၊ ရွင္ျပဳေပးျခင္းဆုိသည္မွာ မိမိ၏ရင္ေသြးသားရတနာမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေပးမွသာ ရဟန္းဒကာ၊ ရဟန္းအမ၊ ရွင့္ဒကာ၊ ရွင့္အမ ျဖစ္ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ မိမိရင္ေသြးမ်ားကုိ မျပဳလုပ္ေပးႏုိင္၍ သူတစ္ပါးကုိ ျပဳလုပ္ေပးလွ်င္လည္း ရဟန္းဒကာ ရဟန္းအမ၊ ရွင့္ဒကာ ရွင့္အမအျဖစ္ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။
သိမ္၀င္တဲ့အခါမွာ ရဟန္းမ်ားကုိပင့္ဖိတ္ရန္ ဘုရားရွင္ကေတာ့ ငါးပါးသိမ္ထဲမွာရွိရင္ ရပါၿပီတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ယခုေခတ္မွာ ရဟန္းခံေပးတဲ့ ကုိရင္အား ပုိ၍စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္းေအာင္ ငါးပါးထက္အလြန္ ဆယ္ပါး ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ပင့္ဖိတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ အကယ္၍ မိမိတုိ႔က ငါးပါးထဲသိမ္၀င္ရန္ ပင့္လုိက္တဲ့အခါ အဲဒီငါးပါးထဲ၌ ေမထုန္အမႈ၊ ခုိးမႈ၊ လူသတ္မႈ၊ စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္ လိမ္လည္ၾကြား၀ါးမႈဆုိသည့္ ပါရာဇိကေလးပါးတြင္ တစ္ပါးပါးက်ၿပီး မစင္ၾကယ္ေသာ ရဟန္းတစ္ပါးပါေနလွ်င္ ထုိရဟန္းခံေပးေသာ ကုိရင္သည္ ရဟန္းအျဖစ္သုိ႔ အထမေျမာက္ေသာေၾကာင့္ပါ။ ပါရာဇိကအာပတ္မွလြတ္ၿပီး သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ ေသာ ရဟန္းငါးပါးအနည္းဆံုး သိမ္အတြင္းရွိမွသာလွ်င္ ရဟန္းခံေပးေသာ ကုိရင္သည္ ရဟန္းအျဖစ္သုိ႔ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ရဟန္းခံရာ၀ယ္ သံဃာငါးပါးမကဘဲ (၁၀)ပါးေက်ာ္ေလာက္ထိ သိမ္၀င္ရန္ ပင့္ဖိတ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ရဟန္းခံေသာအခါ ရဟန္းေလာင္း(၃)ပါးကုိ တၿပိဳင္နက္ ရဟန္းခံသိမ္၀င္ေပးလုိ႔ ရပါတယ္။ ထုိ႔အထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး (၄)စသည္ကုိ တၿပိဳက္နက္ ရဟန္းခံေပးရန္ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဘုရားရွင္ ပညတ္ခဲ့ေသာ ကမၼ၀ါစာ၌ (၃)ပါးကုိသာ တၿပိဳက္နက္ရဟန္းျပဳေပးရန္ အမည္နာမမ်ား ထည့္သြင္းထားျခင္း ေၾကာင့္ပါ။ ရဟန္းေလာင္း (၄)ပါးေက်ာ္ကုိ တစ္ခါတည္းသိမ္တြင္းထားၿပီး ရဟန္းဆုိင္ရာ ၀ိနည္းစည္းကမ္းမ်ား ေျပာၾကားျခင္း၊ စစ္ေဆးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ထားၿပီး (၃)ပါးကုိ ကမၼ၀ါဖတ္ေပးၿပီးလွ်င္ ေနာက္ထပ္တဖန္ အေနျဖင့္ေတာ့ ရဟန္းျပဳေပး၍ ရပါတယ္။ တၿပိဳင္နက္ (၃)ပါးေက်ာ္ကုိ ကမၼ၀ါဖတ္ေပးၿပီး ရဟန္းခံေပးလို႔ေတာ့ မရပါေပ။
သိမ္သည္ အနည္းဆံုး သံဃာ(၂၁)ပါး ထုိင္ႏုိင္ေလာက္ေသာ ေနရာျဖစ္ရပါမယ္။ အမ်ားအားဆံုးအားျဖင့္ (၃)ယူဇနာတုိင္ေအာင္ က်ယ္၀န္းႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ယူဇနာကုိ ခုေခတ္မုိင္အားျဖင့္တြက္ၾကည့္လွ်င္ (၁၀)မုိင္ေက်ာ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶသက္ေတာ္ ထင္ရွားရွိစဥ္အခါက ရွင္သာရိပုတၱရာရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္သည္ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ပတ္၀န္းက်င္ ရွိ ေက်ာင္းတုိက္ေပါင္း(၁၈)ခုလံုးကုိ ၿခံဳငံုမိေအာင္ သိမ္သမုတ္ေပးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕သည္ သိမ္သမုတ္နယ္ေျမအတြင္းပါ၀င္ေသာေၾကာင့္ ထုိၿမိဳ႕ထဲတြင္ လူမ်ားေနၾကသည္ကုိ ေထာက္ဆလွ်င္ သိမ္အတြင္းသုိ႔ လူဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ား ၀င္ေကာင္းပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ကမၼ၀ါဖတ္ေနခ်ိန္တြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ႏွစ္ေတာင္ထြာ လြတ္ကင္းေအာင္ ေနရပါမယ္။
ရဟန္းမ်ားသည္ တကယ္လုိ႔ မိမိရဟန္းေဘာင္၌မေပ်ာ္၍ လူထြက္ခ်င္ပါက ရဟန္းသိကၡာက်ေအာင္ နည္းစနစ္သိေသာ ဆရာေတာ္မ်ားထံ သိကၡာကုိ စနစ္တက် ခ်ခုိင္းၿပီးမွ လူ၀တ္လဲသင့္ပါတယ္။ နည္းစနစ္မွန္ကန္စြာ ရဟန္းသိကၡာမခ်ဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီတုိင္းသိကၡာမခ်ဘဲနဲ႔ လူ၀တ္လဲ၍ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမထုန္မႈစတဲ့ ျပစ္မႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္မိလွ်င္ ထုိရဟန္းသည္ ရဟန္းသိကၡာမက်ဘဲျဖစ္ေနပါက ပါရာဇိကအာပတ္မ်ား သင့္ေရာက္၍ ယခုဘ၀တြင္ ေနာက္ထပ္ရဟန္းျပဳခြင့္မရေတာ့သည့္အျပင္ အကုသုိလ္အျပစ္မ်ားလည္း သင့္ေရာက္ေနပါလိမ့္မယ္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခုေခတ္ ေခတၱခဏ ဒုလႅဘ၀တ္ေသာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအေနျဖင့္ အထူးသတိထားပါ။ တခ်ိဳ႕က ေကာင္းေကာင္းနားမလည္၍ ျဖစ္သလုိသိကၡာခ်ကာ လူ၀တ္လဲေသာ္လည္း ရဟန္းသိကၡာမက်ေသးဘဲ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ အကုသုိလ္မ်ား ေန႔စဥ္သင့္ေရာက္ေနတတ္ပါတယ္။
ထုိ႔ျပင္ မိမိရဟန္းသိကၡာခ်ေသာအခါ အဓိကထားရမည့္ မိမိလူထြက္ခ်င္ေသာစိတ္ ဧကန္မုခ်ျဖစ္ရပါမယ္။ မိမိစိတ္က လူမထြက္ခ်င္ဘဲ သူမ်ားထြက္ခုိင္း၍ ရဟန္းသိကၡာခ်လွ်င္မက်ပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရဟန္းသိကၡာ ခ်ေသာအခ်ိန္၀ယ္ အဓိကအခ်က္ျဖစ္သည့္ လူထြက္ခ်င္စိတ္ ဧကန္မုခ်ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရပါမယ္။ တခ်ိဳ႕သည္ ရဟန္းဘ၀ ေပ်ာ္ေသာ္လည္း အေျခအေနအရ သိကၡာခ်ရတာမ်ိဳး ရွိတတ္ပါတယ္။ ထုိသုိ႔ေသာ သူမ်ားသည္ မိမိသႏၱာန္၌ လူထြက္ခ်င္စိတ္မျဖစ္လွ်င္ သိကၡာမက်ေသာေၾကာင့္ လူ၀တ္လဲေသာ္လည္း ရဟန္းသိကၡာမ်ား ဧကန္မုခ် ရွိေနတတ္ပါတယ္။
ယခု အေမးအေျဖသည္ ေမးသူကုိယ္တုိင္ ေဖဖ၀ါရီလမွာ ဒုလႅဘရဟန္းခံေပးမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း ေကာင္း၊ ဦးဇင္း ယခု ေရာက္ရွိေနေသာ မေလးရွားႏုိင္ငံ၌ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္၀ယ္ ဦးဇင္းတုိ႔ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ား ဒုလႅဘ၀တ္ၾကမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း အခ်ိန္ေပး၍ ေျဖၿပီးတင္ေပးလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဤမွ်ေလာက္ ေရးသားတင္ျပလွ်င္ ရဟန္းခံျခင္း၊ သိမ္၀င္ျခင္းမ်ားနဲ႔ပတ္သတ္၍ ျပည့္စံုေလာက္မည္ဟု ထင္ပါေသာေၾကာင့္ ဒီမွ်နဲ႔ပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ပါေပတယ္။ အားလံုး သတိတရားလက္ကုိင္ထားကာ က်င့္သံုးလုိက္နာ ေဆာင္ရြက္ျပဳမႈႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္…………………………….။(၂၈.၀၁.၂၀၁၁၊ မေလးစံခ်ိန္ 23:45 PM)
No comments:
Post a Comment