လူတုိင္းကုိယ္စီမွာ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ အေတြးကုိယ္စီ ေတြးမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေတြးၾကတဲ့အခါ မိမိေတြးတဲ့အေတြးဟာ အက်ိဳးရွိမဲ့အေတြးပဲျဖစ္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္တဲ့ အေတြးမ်ိဳးမျဖစ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္တယ္ဆုိတာ အက်ိဳးမရွိတာကုိ စိတ္ကူးယဥ္တာျဖစ္သလုိ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အရာကုိ စိတ္ကူးယဥ္မိရင္လည္း မိမိျဖစ္ခ်င္တာ မျဖစ္လာတဲ့အခါ စိတ္ထိခုိက္မႈ၊ စိတ္ဒဏ္မ်ားရၿပီး ဘ၀ဟာ ဗရုတ္သုတ္ချဖစ္သြားတတ္လုိ႔ပါ။
အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လာတဲ့လူဆုိရင္ စိတ္ကူးယဥ္ရမဲ့အရြယ္ထက္ တည္ၿငိမ္ေနတဲ့အရြယ္ဆုိ ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကတည္းက အသိဉာဏ္ျမင့္မားေနၿပီမုိ႔ အဲဒီအရြယ္ကေနစၿပီး မိမိဘ၀ရဲ႕ ရွင္သန္မႈ၊ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရမဲ့ အေျခအေနအရာအားလံုးကုိ ဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္မယ္ဆုိရင္ ပုိသင့္ေတာ္ပါလိမ့္မယ္။ ခုေခတ္ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ားဟာ အရာရာကုိ ဆင္ျခင္ႏုိင္တဲ့ စြမ္းအားေတြေတာ့ ရွိေနၾကပါၿပီ။ မိမိတုိ႔စိတ္ကူးယဥ္မွားမႈ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွားမႈေတြပဲ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ လူဆုိတာ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိဘူး၊ ပစ္မွတ္ပန္းတုိင္ မရွိဘူးဆုိရင္ ေလွ်ာက္ခ်င္ရာေလွ်ာက္ေနပါက လမ္းေပါင္းစံုေရာက္မွာျဖစ္လုိ႔ ဘ၀ဟာလည္း ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ျဖစ္ေနၿပီး ဗရခ်ာဘ၀ျဖစ္ကာ လွပသာယာတဲ့ဘ၀ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္သလုိ အနာဂတ္ဘ၀မ်ားစြာလည္း လွပဖုိ႔ မေသခ်ာေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မိမိေရွ႕ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရမဲ့ ဘ၀ခရီးမ်ားစြာအတြက္ ျပဳလုပ္သင့္ျပဳလုပ္ေပးရမဲ့အရာမ်ားကုိ ေတြးေတာဆင္ျခင္ထားၿပီး ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။
စာေရးသူလည္း အသက္အရြယ္ရလာတဲ့အခါ ဘ၀ရဲ႕အႏွစ္သာရဆိုတာ ဘာေတြမ်ားပါလိမ့္။ ငါ့ရဲ႕အသက္ရွင္ရပ္တည္ေနမႈက ဘာမ်ားပါလိမ့္ဆုိၿပီး ေတြးေတာၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ အရာရာတိုင္းဟာ စိတ္ကုန္စရာေတြပဲလုိ႔ ခံစားလာရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အမွန္ကုိအမွန္အတုိင္းသိေအာင္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း သိျမင္လာလုိ႔ပါ။ အဲဒီလုိ သိျမင္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာဆုိရင္ ေလာကႀကီးမွာ ဘာမွလုိခ်င္တာ ျပဳလုပ္ခ်င္တာေတြမရွိဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အင္း...အဲဒီလုိ အမွန္ကုိအမွန္အတုိင္း သိျမင္တဲ့စိတ္ေလး ေပ်ာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာဆုိရင္ေတာ့ ဟုိဟာလုပ္ခ်င္၊ ဟုိဟာျဖစ္ခ်င္နဲ႔၊ အလုပ္ေတြ တန္းစီေနၿပီး စိတ္ကူးေတြတန္းစီေနပါေတာ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း လူတုိင္းဟာ အမွန္ကုိအမွန္အတုိင္း မသိျမင္ၾကေသးလုိ႔ လုိခ်င္မႈ ေလာဘေတြ ေပါမ်ားေနၿပီး ထုိေလာဘေတြနဲ႔ပဲ ဘ၀ကုိနိဂံုးခ်ဳပ္ၾကတာမ်ားပါလား။ ကုိယ့္ဘ၀ရဲ႕ အသက္ရွင္မႈ၊ ကုိယ္ေလွ်ာက္လွမ္းရဦးမယ့္ သံသရာခရီးအတြက္ ဘယ္လုိျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ရမလဲဆုိတာေတြေတာ့ မေတြးေတာမႀကံစည္ၾကပါလား။ တကယ္လုိ႔မ်ား အားလံုးသာ အမွန္ကုိျမင္ၾကမယ္ဆုိရင္ အားလံုးၿငိမ္ခ်မ္းေနမွာ အမွန္ပါ။ ခုေတာ့ အားလံုးဟာ ေလာကီကိစၥ အ၀၀နဲ႔၊ ေတြးေတာပူေဆြးမႈမ်ားနဲ႔ လံုးလည္ခက္ၿပီး ဒီလံုးလည္ခက္ေနတဲ့ ဒုကၡေတြနဲ႔ရင္ဆုိင္ကာ ဘ၀ကုိျဖတ္သန္းရတာကုိပဲ ေပ်ာ္ရႊင္စရာလုိ႔ ထင္ေနၾကပါလားလုိ႔ မိမိကုိယ္ကုိ ဆင္ျခင္မိပါတယ္။
ဒီဘ၀မွာလုပ္တဲ့အရာမ်ားထဲက မိမိအတြက္ တကယ္အသံုး၀င္မဲ့အရာဟာ ဘာလဲဆုိတာ သိရွိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါမွသာ မိမိဟာ အသံုး၀င္မဲ့အရာမ်ားကုိ ျပဳလုပ္မွာပါ။ မိမိဟာ ယခုမ်က္ေမွာက္မွာ လူ႔ဘ၀ကုိရေနၿပီးမုိ႔ ဒီဘ၀အတြက္ထက္စာရင္ မေသခ်ာေသးတဲ့ အနာဂတ္ဘ၀မ်ားစြာအတြက္ကုိ ဦးစားေပးလုပ္မယ္ဆုိတဲ့ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈေလး ေတြးေပး၊ လုပ္ေဆာင္ေပးရပါမယ္။ ဒီဘ၀အတြက္ ကံမပါလုိ႔ ဆင္းရဲေနရင္လည္း ေနာက္ဘ၀ေတြမွာေတာ့ မဆင္းရဲေအာင္ လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြရွိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီဘ၀မွာ ငါဆုိတဲ့အတၱစြဲမ်ားၿပီး မလုပ္သင့္တဲ့မေကာင္းမႈမ်ားနဲ႔မွ အသက္ရွင္ရမယ္၊ မေကာင္းမႈမ်ားလုပ္ၿပီးမွ ငါရဲ႕လူ႔က်င့္၀တ္ေတြ ေက်မြန္ဆုိရင္ သဘာ၀မက်လွဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းမႈနဲ႔ေတာ့ အသက္လည္းမရွင္ခ်င္၊ လူ႔က်င့္၀တ္လည္း မေစာင့္ထိန္းႏုိင္ဆုိတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားရွိဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က မေကာင္းမႈနဲ႔ မိမိအတၱစြဲေတြနဲ႔ ငါမိသားစု၊ ငါခ်စ္သူ၊ ငါသားသမီးစတဲ့ လူေတြအတြက္ ေကာင္းစားဖုိ႔ရန္ဆုိၿပီး မိမိစြမ္းအားရွိသေလာက္ သမၼာအာဇီ၀ျဖင့္ လုပ္ကုိင္ရွာေဖြ မေပးဘဲ မေကာင္းမႈမ်ားနဲ႔ လုပ္ကုိင္ရွာေဖြေပးေနရတာကုိ ေက်နပ္ေနၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မိမိအတၱစြဲလူေတြက မိမိကုိဒီဘ၀မွာ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈခဏတာ ေပးဦးေတာင္မွ မိမိမေကာင္းမႈမ်ားနဲ႔ ရွာေဖြေပးမိရင္ အဲဒီအက်ိဳးဆက္ေတြဟာ တျခားလူမ်ားမခံစားရဘဲ မိမိတစ္ေယာက္တည္း ခံစားရမယ္ဆုိတာ သတိထားပါ။ တခ်ိဳ႕က ခ်စ္သူအတြက္ဆုိၿပီး သူလုိခ်င္တာကုိ မရ၊ ရေအာင္ တရားမွ်တမႈရွိတဲ့အလုပ္ဟုတ္လား၊ မဟုတ္လားဆုိတာ မစဥ္းစား၊ မဆင္ျခင္ဘဲ ျပဳလုပ္ေပးေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ မိမိဘ၀ ခဏတာေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးရဖုိ႔အတြက္နဲ႔ေတာ့ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ဆင္းရဲဒုကၡခံရမဲ့ မေကာင္းမႈမ်ားကုိ မလုပ္သင့္ဘူးဆုိတာ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။
မိမိကုိယ္မိမိ ဆင္ျခင္ေတြးေတာမႈမရွိဘူးဆုိရင္ ဘ၀ဟာ ဘာျဖစ္လုိ႔ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။ မိမိလုပ္ခဲ့တဲ့ တစ္ေန႔တာ အလုပ္မ်ားထဲေတာင္မွ ေကာင္းမႈနဲ႔မေကာင္းမႈ ဘယ္ဟာပုိမ်ားလဲဆုိတာ ဆင္ျခင္ေပးရပါမယ္။ ဒါမွသာ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ ေကာင္းမႈနည္းေနရင္ အစားထုိးလုပ္ေပးႏုိင္မွာပါ။ ကိုယ့္အနာဂတ္ေကာင္းဖုိ႔အတြက္ ယခုမ်က္ေမွာက္မွာ ေကာင္းမႈ မ်ားမ်ားလုပ္ၿပီး ဘ၀ကုိရွင္သန္မယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားမွ ေတာ္ရာက်ပါလိမ့္မယ္။ ေတာ္ၾကာ အနာဂတ္ေရာက္မွ မဟုတ္တာေတြနဲ႔ ေတြ႕ႀကံဳရရင္ ဒါဟာ ငါလုပ္ခဲ့တဲ့ မေကာင္းက်ိဳးေတြပါလားဆုိၿပီး ေနာက္မွရတဲ့ ေနာင္တေတြ မျဖစ္ေအာင္လုိ႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အနာဂတ္ကုိ မေတြးခ်င္ေပမဲ့ ခုေရာက္ေနတဲ့ေနရာကဘာလဲ။ ခု ဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ ဘာအတြက္လဲ။ ခုလုပ္ေနတာက မ်က္ေမွာက္အတြက္လား၊ သံသရာအတြက္လားဆုိတဲ့ အေတြးေလးေတြ မိမိမွာရွိေနဖုိ႔ လုိပါတယ္။ တစ္ခါတေလမ်ားဆို မ်က္ေမွာက္ဘ၀အတြက္လား၊ သံသရာအတြက္လားဆုိတာေတြ မေသခ်ာဘဲနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ထုိအခ်ိန္ေတြကုိ အသက္ႀကီးလာတဲ့အခါ ႏွေျမာတသ ျဖစ္ေနမိမွာ အမွန္ပါ။
ေနာက္ဆက္တြဲကုိ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္
No comments:
Post a Comment