အေမး။ ။ နႏၵမင္းသားနဲ႔ ဇနပဒကလ်ာဏီတို႔ဟာ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီကဖြားတဲ့ ဖေအတူ မေအတူ ေမာင္ႏွမရင္းလို႔ ဖတ္ရပါတယ္။ အိႏၵိယမွာ ၀မ္းကြဲမ်ား ဖတူမိကြဲမ်ား ေရွးကေပးစားတတ္ေပမယ့္ မိခင္တူရင္ ေရွာင္ၾကပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ညီေတာ္နဲ႔ ႏွမေတာ္မွာ မိတူဖတူခ်င္း ဘာျပဳလုိ႔ လက္ထပ္ေပးရတာလဲဘုရား။
အေျဖ။ ။ နႏၵမင္းသားနဲ႔ ဇနပဒကလ်ာဏီတို႔ဟာ ေမာင္ႏွမအရင္းအခ်ာႀကီးျဖစ္ၾကတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔ လက္ထပ္ေပးရလဲဆိုရင္ သူတို႔ဟာ သာကီ၀င္မင္းမ်ဳိးမ်ားျဖစ္တဲ့ အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ သာကီ၀င္မင္းမ်ဳးိမ်ားဟာ အခ်င္းခ်င္းယူၾကတဲ့စနစ္ကို ေရွးပေ၀သဏီကတည္းက က်င့္သံုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ရွင္းလင္းပါဦးမယ္။ သက်သာကီ၀င္ ျဖစ္လာပုံအေၾကာင္းကုိ ေျပာရမယ္ဆုိရင္
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ တစ္ခုေသာဘ၀မွာ ခ်မ္းေသာတဲ့ ပုဏၰားမ်ဳိးမွဆင္းသက္လာၿပီး နာမည္က ကပိလျဖစ္ပါတယ္။ သူေဌးအျဖစ္ကို စြန္႔လြတ္၍ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္နံပါး ကၽြန္းသစ္ေတာႀကီးအတြင္း ေရကန္တစ္ခုအနီးတြင္ သစ္ရြက္မိုးေက်ာင္းေဆာက္ကာ ရေသ့ျပဳၿပီး ေနပါတယ္။
တစ္ေန႔တြင္ ဥကၠာမုခအမွဴးရွိတဲ့ မင္းသားတို႔ဟာ ၿမိဳ႕ရြာတည္ေထာင္လိုၾကတဲ့အတြက္ ၿမိဳ႕ေနရာကို လွည့္လည္ရွာေဖြၾကရာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ကပိလရေသ့ရဲ႕ ေက်ာင္းသခၤမ္းသုိ႔ ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီမွာ ရေသ့ကေမးတဲ့အတြက္ မင္းသားမ်ားက ၿမိဳ႕တည္ေထာင္ရန္ ၿမိဳ႕ေနရာကို ရွာေနၾကပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ အေလာင္းေတာ္ကပိလရေသ့ကလည္း မင္းသားတို႔အေပၚသနား လွတာေၾကာင့္ “အသင္မင္းသားတို႔ ငါ့ရဲ႕ ေက်ာင္းသခၤမ္းေနရာမွာ ၿမိဳ႕တည္ၾကမယ္ဆိုပါရင္ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းအျပင္တြင္ အျမတ္ဆံုး ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဤၿမိဳ႕တြင္ ဖြားျမင္တဲ့ ေယာက္်ားတို႔တြင္ တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ေသာ ေယာက္်ားဟာ တစ္ျခား၌ ေမြးဖြားေသာ ေယာက်္ားအရာအေထာင္တို႔ကို လႊမ္းမိုးပါလိမ့္မယ္”စသျဖင့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ရေသ့က ေျပာေသာအခါ မင္းသားမ်ားက “အရွင္ရေသ့ ဒီေနရာဟာ အရွင္ရေသ့ အသံုးျပဳေနဆဲေနရာျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား”လို႔ ေလွ်ာက္ေသာအခါ ကပိလရေသ့က “မင္းသားတို႔ ဒီေနရာဟာ ငါအသံုးျပဳေနဆဲျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး အေတြးမမ်ားၾကပါနဲ႔၊ ငါအတြက္က အစြန္အဖ်ား ေနရာတစ္ခုမွာ ေက်ာင္းသခၤမ္းေဆာက္လုပ္ေပးၾကပါ၊ ငါညြန္ျပတဲ့ေနရာသာ မင္းသားတို႔ ၿမိဳ႕တည္ဖို႔လုပ္ၾကေတာ့ ၿမိဳ႕နာမည္ကိုလည္း ကပိလ၀တၱဳၿမိဳ႕လို႔ အမည္ေပးၾကပါ”လို႔ ကပိလရေသ့ကေျပာပါတယ္။
ဥကၠမုခမင္းသားအမွဴးရွိမင္းသားေလးေယာက္တို႔ဟာ မွဴးမတ္ေသနာပတိမ်ားစြာတို႔ႏွင့္ အတူ ကပိလ၀တၳဳအမည္ျဖင့္ ရေသ့ညြန္ျပေသာေနရာတြင္ ၿမိဳ႕တည္ကာ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ မင္းသားတို႔လည္း အသက္ႀကီးလို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္တဲ့ အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ မွဴးမတ္အေပါင္းက “မင္းသားမ်ားႏွင့္မင္းသမီးမ်ားလည္း အရြယ္ေရာက္ကုန္ၿပီ၊ အကယ္၍ ဥကၠာကမင္းႀကီး အနီးမွာရွိမယ္ဆိုရင္ မင္းသားမင္းသမီးတို႔အား ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေပးမည္မွာ အမွန္ျဖစ္တယ္၊ ယခုေတာ့ ငါတုိ႔တာ၀န္ျဖစ္ခဲ့ၿပီ”ဟု ေတြးၿပီး မင္းသားတို႔အား ထိုအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ မင္းသားမ်ားက “အမတ္တို႔ ဒီအရပ္မွာ ငါတို႔ႏွင့္အမ်ဳိးႏြယ္တူတဲ့ မင္းသမီးမ်ား မရွိဘူး၊ ႏွမေတာ္မ်ားႏွင့္အမ်ဳိးႏြယ္တူတဲ့ မင္းသားမ်ားလည္း မရွိၾက၊ အမ်ဳိးႏြယ္ဇတ္မတူတာခ်င္း အိမ္ေထာင္ဖက္ၾကမယ္ဆိုရင္ ငါတို႔မွာ ဖြားျမင္လာတဲ့ သားသမီးမ်ားဟာ အမ်ဳိးဇာတ္ပ်က္ၿပီး မသန္႔ရွင္းျဖစ္ၾကလိမ့္မယ္။ တျခားအမ်ဳိးဇာတ္ေတြလည္း ၀င္ေရာကုန္လိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစ္မႀကီးပိယကို အမိအရာတင္ေျမွာက္ၿပီး၊ က်န္တဲ့ ငါတို႔ ေမာင္ေလးေယာက္ႏွင့္ ႏွမေလးေယာက္တို႔ အမ်ဳိးအႏြယ္ဇာတ္ပ်က္ျပားမႈမွ ကာကြယ္ရန္ ငါတို႔ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္း အိမ္ေထာင္ဖက္ၾကကုန္စုိ႔”လို႔ တိုင္ပင္ကာ အခ်င္းခ်င္း ထိမ္းျမားလက္ထပ္ကာ ကပိလ၀တၳဳၿမိဳ႕မွာပဲ ေနထိုင္လာခဲ့ၾကပါတယ္။
ထိုသုိ႔ေနထိုင္လာရာက မင္းသားမင္းသမီးအစံုအစံုတို႔မွာ ဖြားျမင္တဲ့ သားသမီးတို႔ျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနထိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အျခားအမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ မေရာယွက္ဘဲ အခ်င္းခ်င္း အိမ္ေထာဖက္ၾကကာ ႀကီးပြားတိုးတက္ေနတာကို ခမည္းေတာ္ႀကီး ဥကၠာကမင္းႀကီးၾကားေတာ္မူေသာအခါ ပရမာ သက်ာ ၀တ ေဘာ ကုမာေရာ-အို အေမာင္တို႔ ငါ့သားေတာ္သမီးေတာ္ေတြဟာ လြန္ကဲျမင့္ျမတ္ကာ စြမ္းႏိုင္ၾကပါေပစြတကားလို႔ ဥကၠာကမင္းႀကီးက ခ်ီးက်ဳးးစကား ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ထိုခ်ီးက်ဴးစကား၌ သက်-စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္းဆိုတဲ့အနက္ကို အစြဲျပဳ၍ ဥကၠာမုခစတဲ့ မင္းသားမင္းသမီး မ်ဳိးႏြယ္စုတို႔ကို သက်-သာကီယ-သာကီ၀င္-သာကီမ်ဳိး-သာကီႏြယ္လို႔ ေခၚတြင္မွတ္သား ထင္ရွားခဲ့ပါေတာ့တယ္။
အခ်ဴပ္ဆိုရေသာ္ သာကီ၀င္မင္းအမ်ဳိးသည္ ယခုမွာ အခ်င္းခ်င္းလက္ထပ္ခဲ့သည္မဟုတ္ ေရွးပေ၀သဏီကတည္းက အခ်င္းခ်င္းလက္ထပ္ခဲ့ၾကပါတယ္ဆိုတာကို ေျဖၾကားေပးလုိက္ပါတယ္။
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com မွ
အေျဖ။ ။ နႏၵမင္းသားနဲ႔ ဇနပဒကလ်ာဏီတို႔ဟာ ေမာင္ႏွမအရင္းအခ်ာႀကီးျဖစ္ၾကတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔ လက္ထပ္ေပးရလဲဆိုရင္ သူတို႔ဟာ သာကီ၀င္မင္းမ်ဳိးမ်ားျဖစ္တဲ့ အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ သာကီ၀င္မင္းမ်ဳးိမ်ားဟာ အခ်င္းခ်င္းယူၾကတဲ့စနစ္ကို ေရွးပေ၀သဏီကတည္းက က်င့္သံုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ရွင္းလင္းပါဦးမယ္။ သက်သာကီ၀င္ ျဖစ္လာပုံအေၾကာင္းကုိ ေျပာရမယ္ဆုိရင္
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ တစ္ခုေသာဘ၀မွာ ခ်မ္းေသာတဲ့ ပုဏၰားမ်ဳိးမွဆင္းသက္လာၿပီး နာမည္က ကပိလျဖစ္ပါတယ္။ သူေဌးအျဖစ္ကို စြန္႔လြတ္၍ ဟိမ၀ႏၱာေတာင္နံပါး ကၽြန္းသစ္ေတာႀကီးအတြင္း ေရကန္တစ္ခုအနီးတြင္ သစ္ရြက္မိုးေက်ာင္းေဆာက္ကာ ရေသ့ျပဳၿပီး ေနပါတယ္။
တစ္ေန႔တြင္ ဥကၠာမုခအမွဴးရွိတဲ့ မင္းသားတို႔ဟာ ၿမိဳ႕ရြာတည္ေထာင္လိုၾကတဲ့အတြက္ ၿမိဳ႕ေနရာကို လွည့္လည္ရွာေဖြၾကရာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ကပိလရေသ့ရဲ႕ ေက်ာင္းသခၤမ္းသုိ႔ ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီမွာ ရေသ့ကေမးတဲ့အတြက္ မင္းသားမ်ားက ၿမိဳ႕တည္ေထာင္ရန္ ၿမိဳ႕ေနရာကို ရွာေနၾကပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ အေလာင္းေတာ္ကပိလရေသ့ကလည္း မင္းသားတို႔အေပၚသနား လွတာေၾကာင့္ “အသင္မင္းသားတို႔ ငါ့ရဲ႕ ေက်ာင္းသခၤမ္းေနရာမွာ ၿမိဳ႕တည္ၾကမယ္ဆိုပါရင္ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းအျပင္တြင္ အျမတ္ဆံုး ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဤၿမိဳ႕တြင္ ဖြားျမင္တဲ့ ေယာက္်ားတို႔တြင္ တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ေသာ ေယာက္်ားဟာ တစ္ျခား၌ ေမြးဖြားေသာ ေယာက်္ားအရာအေထာင္တို႔ကို လႊမ္းမိုးပါလိမ့္မယ္”စသျဖင့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ရေသ့က ေျပာေသာအခါ မင္းသားမ်ားက “အရွင္ရေသ့ ဒီေနရာဟာ အရွင္ရေသ့ အသံုးျပဳေနဆဲေနရာျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား”လို႔ ေလွ်ာက္ေသာအခါ ကပိလရေသ့က “မင္းသားတို႔ ဒီေနရာဟာ ငါအသံုးျပဳေနဆဲျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး အေတြးမမ်ားၾကပါနဲ႔၊ ငါအတြက္က အစြန္အဖ်ား ေနရာတစ္ခုမွာ ေက်ာင္းသခၤမ္းေဆာက္လုပ္ေပးၾကပါ၊ ငါညြန္ျပတဲ့ေနရာသာ မင္းသားတို႔ ၿမိဳ႕တည္ဖို႔လုပ္ၾကေတာ့ ၿမိဳ႕နာမည္ကိုလည္း ကပိလ၀တၱဳၿမိဳ႕လို႔ အမည္ေပးၾကပါ”လို႔ ကပိလရေသ့ကေျပာပါတယ္။
ဥကၠမုခမင္းသားအမွဴးရွိမင္းသားေလးေယာက္တို႔ဟာ မွဴးမတ္ေသနာပတိမ်ားစြာတို႔ႏွင့္ အတူ ကပိလ၀တၳဳအမည္ျဖင့္ ရေသ့ညြန္ျပေသာေနရာတြင္ ၿမိဳ႕တည္ကာ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ မင္းသားတို႔လည္း အသက္ႀကီးလို႔ အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္တဲ့ အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ မွဴးမတ္အေပါင္းက “မင္းသားမ်ားႏွင့္မင္းသမီးမ်ားလည္း အရြယ္ေရာက္ကုန္ၿပီ၊ အကယ္၍ ဥကၠာကမင္းႀကီး အနီးမွာရွိမယ္ဆိုရင္ မင္းသားမင္းသမီးတို႔အား ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေပးမည္မွာ အမွန္ျဖစ္တယ္၊ ယခုေတာ့ ငါတုိ႔တာ၀န္ျဖစ္ခဲ့ၿပီ”ဟု ေတြးၿပီး မင္းသားတို႔အား ထိုအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ မင္းသားမ်ားက “အမတ္တို႔ ဒီအရပ္မွာ ငါတို႔ႏွင့္အမ်ဳိးႏြယ္တူတဲ့ မင္းသမီးမ်ား မရွိဘူး၊ ႏွမေတာ္မ်ားႏွင့္အမ်ဳိးႏြယ္တူတဲ့ မင္းသားမ်ားလည္း မရွိၾက၊ အမ်ဳိးႏြယ္ဇတ္မတူတာခ်င္း အိမ္ေထာင္ဖက္ၾကမယ္ဆိုရင္ ငါတို႔မွာ ဖြားျမင္လာတဲ့ သားသမီးမ်ားဟာ အမ်ဳိးဇာတ္ပ်က္ၿပီး မသန္႔ရွင္းျဖစ္ၾကလိမ့္မယ္။ တျခားအမ်ဳိးဇာတ္ေတြလည္း ၀င္ေရာကုန္လိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစ္မႀကီးပိယကို အမိအရာတင္ေျမွာက္ၿပီး၊ က်န္တဲ့ ငါတို႔ ေမာင္ေလးေယာက္ႏွင့္ ႏွမေလးေယာက္တို႔ အမ်ဳိးအႏြယ္ဇာတ္ပ်က္ျပားမႈမွ ကာကြယ္ရန္ ငါတို႔ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္း အိမ္ေထာင္ဖက္ၾကကုန္စုိ႔”လို႔ တိုင္ပင္ကာ အခ်င္းခ်င္း ထိမ္းျမားလက္ထပ္ကာ ကပိလ၀တၳဳၿမိဳ႕မွာပဲ ေနထိုင္လာခဲ့ၾကပါတယ္။
ထိုသုိ႔ေနထိုင္လာရာက မင္းသားမင္းသမီးအစံုအစံုတို႔မွာ ဖြားျမင္တဲ့ သားသမီးတို႔ျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနထိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အျခားအမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ မေရာယွက္ဘဲ အခ်င္းခ်င္း အိမ္ေထာဖက္ၾကကာ ႀကီးပြားတိုးတက္ေနတာကို ခမည္းေတာ္ႀကီး ဥကၠာကမင္းႀကီးၾကားေတာ္မူေသာအခါ ပရမာ သက်ာ ၀တ ေဘာ ကုမာေရာ-အို အေမာင္တို႔ ငါ့သားေတာ္သမီးေတာ္ေတြဟာ လြန္ကဲျမင့္ျမတ္ကာ စြမ္းႏိုင္ၾကပါေပစြတကားလို႔ ဥကၠာကမင္းႀကီးက ခ်ီးက်ဳးးစကား ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ထိုခ်ီးက်ဴးစကား၌ သက်-စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္းဆိုတဲ့အနက္ကို အစြဲျပဳ၍ ဥကၠာမုခစတဲ့ မင္းသားမင္းသမီး မ်ဳိးႏြယ္စုတို႔ကို သက်-သာကီယ-သာကီ၀င္-သာကီမ်ဳိး-သာကီႏြယ္လို႔ ေခၚတြင္မွတ္သား ထင္ရွားခဲ့ပါေတာ့တယ္။
အခ်ဴပ္ဆိုရေသာ္ သာကီ၀င္မင္းအမ်ဳိးသည္ ယခုမွာ အခ်င္းခ်င္းလက္ထပ္ခဲ့သည္မဟုတ္ ေရွးပေ၀သဏီကတည္းက အခ်င္းခ်င္းလက္ထပ္ခဲ့ၾကပါတယ္ဆိုတာကို ေျဖၾကားေပးလုိက္ပါတယ္။
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com မွ
No comments:
Post a Comment