အေမး။ ။ အရွင္ဘုရား တရားအားထုတ္ရင္ စကားမေျပာရဘူး၊ စကားဟာ တရားရဲ႕ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္တယ္လို႔ပဲ သင္ၾကားနာယူခဲ့ရဘူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းတရားစခန္းေတြမွာေတာ့ စကားေျပာရင္ သတိနဲ႔ေျပာတာကို တရားစခန္းမွာ ေလ့က်င့္ရမယ္ အျပင္ေရာက္ရင္ က်င့္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္နို္င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သတိထားတတ္ေအာင္ စခန္း၀င္ေနတဲ့အခ်ိန္လဲ စကားေျပာရမယ္။ သတိနဲ႔ေျပာရမယ္လို႔ ညြန္ၾကားလာတာေတြ ၾကားလာရပါတယ္ဘုရား။ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးရဲ႕ ေဟာတရားထဲမွာ “စကားမေျပာရင္ သမၼာ၀ါစာမျဖစ္လို႔ မဂၢင္တစ္ပါး ခ်ဳိ႕ယြင္းေနသလိုလို” ေျပာသြားပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဒီေယာဂီေတြက မဂၢင္(၈)ပါးမျပည့္လို႔ တရားမရၾကေတာ့ဘူးလို႔ အဓိပၸါယ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက တရားက်င့္ရင္ စကားေျပာရမွာလား မေျပာရဘူးလားဆိုတာကို တိတိက်က် သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
Dr ေဒၚစႏၵ၀တီ
ၿမိတ္-မဟာစည္
အေျဖ။ ။ တရားစခန္းမွာ သတိနဲ႔စကားေျပာတတ္ေအာင္ေလ့က်င့္ရမယ္ဆိုတာက မဟုတ္ေသးပါဘူး။ တကယ္က သတိနဲ႔စကားေျပာတတ္ ေအာင္ေလ့က်င့္ဖို႔ထက္ သတိနဲ႔ တရားရႈမွတ္တတ္ဖို႔က ပိုၿပီးအေရးႀကီးပါတယ္။ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ သတိနဲ႔စကားေျပာရတယ္ဆိုတာက မျဖစ္မေနစကားေျပာဖို႔ လိုအပ္တာရွိရင္ စကားေျပာရပါမယ္။ ေျပာတဲ့အခါ သတိနဲ႔ေျပာရပါမယ္။ စကားေျပာဖို႔ လံုး၀မလိုအပ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ စကားမေျပာဘဲ တရားရႈမွတ္ေနက ပိုမိုေကာင္းမြန္ပါတယ္။ ယခုအခါ အခ်ဳိ႕တရားစခန္းေတြမွာ တရားအားထုတ္ရင္ ၀စီပိတ္ဆိုၿပီး စကားမေျပာဘဲ အားထုတ္ေနၾကပါတယ္။ လိုအပ္တာရွိလဲ စကားမေျပာရဘူးဆိုရင္ အဆင္မေျပပါဘူး။ လံုး၀စကားေျပာရဘူးဆိုတာေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။
ေျပာခ်င္တာက တရားနဲ႔စပ္လို႔ အခက္အခဲေတြကိုတင္ျပဖို႔ လိုအပ္လာပါက တိုက်ဥ္းလိုရင္းေျပာရမွာျဖစ္ၿပီး မလိုအပ္ပါက လံုး၀မေျပာဘဲ တရားရႈမွတ္ေနရပါမယ္။ စကားမေျပာရင္ မဂၢင္တစ္ပါးခၽြတ္ယြင္းေနတယ္ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာပါ့မယ္။ သမၼာ၀ါစာဆိုတာ မဂၢင္ထဲသြင္းရင္ သီလမဂၢင္ပါ။ ဒါတင္မက သမၼာကမၼႏၱ သမၼာအာဇီ၀ ဆိုတဲ့မဂၢင္ႏွစ္ပါးလဲ သီလမဂၢင္ပါပဲ။ မဂၢင္ရွစ္ပါးမွာ သီလမဂၢင္ကသံုးပါးပါပါတယ္။ မွန္တဲ့စကားကိုေျပာဆိုရင္ သမၼာ၀ါစာျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး တရားက်င့္ရင္းစကားေျပာရမယ္ဆိုရင္ သီလမဂၢင္ထဲက က်န္တဲ့ သမၼာအာဇီ၀ကိုလဲ သတိထားရေတာ့မွာပါ။ သမၼာအာဇီ၀ဆိုတာ မွန္ကန္တဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း မႈျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္္ တရားအားထုတ္ရင္းနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအလုပ္ပါ လုပ္ရေတာ့မလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ စကားမေျပာရင္ သမၼာ၀ါစာမျဖစ္လို႔ မဂၢင္တစ္ပါး ခၽြတ္ယြင္းေနတယ္ဆိုရင္ တရားအားထုတ္ရင္းနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈမလုပ္ဘူးဆိုရင္လဲ မဂၢင္တစ္ပါး ခၽြတ္ယြင္းေနတယ္လို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕အလိုက သမၼာ၀ါစာေပၚလြင္ေအာင္ အသားေပးၿပီး ေဟာတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္နို္င္ပါတယ္။
အမွန္က တရားရႈမွတ္တဲ့သူမ်ားဟာ အစဦးမွာ သီလေဆာက္တည္ရပါတယ္။ သီလဆိုတာ ကိုယ္နဲ႔ႏႈတ္ကိုေစာင့္ထိမ္းတာပါ။ သီလမဂၢင္ကလဲ ကိုယ္နဲ႔ႏႈတ္ကိုေစာင့္ထိမ္းတာပါပဲ။ ဆက္လက္ၿပီး တရားအားထုတ္တဲ့အခါ မဂၢင္ျဖစ္ေပၚပံုကို ေျပာပါ့မယ္။ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အာရံုကို မွတ္သိနိုင္ဖို႔အတြက္ ေၾကာင့္က်စိုက္ေပးတာ သမၼာ၀ါယမမဂၢင္ပါ။ ျဖစ္ေပၚတိုင္းအာရံုမ်ားကို သတိျဖင့္အမွတ္ရေနတာက သမၼာသတိမဂၢင္ပါ။ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အာရံုေပၚမွာ မွတ္သိစိတ္ေလး တည္ေနတာက သမၼာသမာဓိမဂၢင္ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အာရံုေပၚမွာ မွတ္သိနိုင္ေအာင္ အာရံုေပၚသို႔ မွတ္သိစိတ္ကို တင္တင္ေပးရတယ္ အဲဒါကို သမၼာသကၤပၸမဂၢင္လို႔ေခၚပါတယ္။
ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အာရံုမွာ အမွန္အတိုင္းသိျမင္ေနတာက သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္ပါ။ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ မဂၢင္ငါးပါး (သမာဓိမဂၢင္နဲ႔ပညာမဂၢင္)က ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္းမွာ ပါေနပါတယ္။ တရားအားထုတ္လို႔ဉာဏ္အားျပည့္တဲ့အခါ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္မ်က္ ေမွာက္ျပဳသြားရင္ သီလမဂၢင္ပါ ျပည့္စံုသြားေတာ့တာပါ။
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ
Dr ေဒၚစႏၵ၀တီ
ၿမိတ္-မဟာစည္
အေျဖ။ ။ တရားစခန္းမွာ သတိနဲ႔စကားေျပာတတ္ေအာင္ေလ့က်င့္ရမယ္ဆိုတာက မဟုတ္ေသးပါဘူး။ တကယ္က သတိနဲ႔စကားေျပာတတ္ ေအာင္ေလ့က်င့္ဖို႔ထက္ သတိနဲ႔ တရားရႈမွတ္တတ္ဖို႔က ပိုၿပီးအေရးႀကီးပါတယ္။ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ သတိနဲ႔စကားေျပာရတယ္ဆိုတာက မျဖစ္မေနစကားေျပာဖို႔ လိုအပ္တာရွိရင္ စကားေျပာရပါမယ္။ ေျပာတဲ့အခါ သတိနဲ႔ေျပာရပါမယ္။ စကားေျပာဖို႔ လံုး၀မလိုအပ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ စကားမေျပာဘဲ တရားရႈမွတ္ေနက ပိုမိုေကာင္းမြန္ပါတယ္။ ယခုအခါ အခ်ဳိ႕တရားစခန္းေတြမွာ တရားအားထုတ္ရင္ ၀စီပိတ္ဆိုၿပီး စကားမေျပာဘဲ အားထုတ္ေနၾကပါတယ္။ လိုအပ္တာရွိလဲ စကားမေျပာရဘူးဆိုရင္ အဆင္မေျပပါဘူး။ လံုး၀စကားေျပာရဘူးဆိုတာေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။
ေျပာခ်င္တာက တရားနဲ႔စပ္လို႔ အခက္အခဲေတြကိုတင္ျပဖို႔ လိုအပ္လာပါက တိုက်ဥ္းလိုရင္းေျပာရမွာျဖစ္ၿပီး မလိုအပ္ပါက လံုး၀မေျပာဘဲ တရားရႈမွတ္ေနရပါမယ္။ စကားမေျပာရင္ မဂၢင္တစ္ပါးခၽြတ္ယြင္းေနတယ္ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာပါ့မယ္။ သမၼာ၀ါစာဆိုတာ မဂၢင္ထဲသြင္းရင္ သီလမဂၢင္ပါ။ ဒါတင္မက သမၼာကမၼႏၱ သမၼာအာဇီ၀ ဆိုတဲ့မဂၢင္ႏွစ္ပါးလဲ သီလမဂၢင္ပါပဲ။ မဂၢင္ရွစ္ပါးမွာ သီလမဂၢင္ကသံုးပါးပါပါတယ္။ မွန္တဲ့စကားကိုေျပာဆိုရင္ သမၼာ၀ါစာျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး တရားက်င့္ရင္းစကားေျပာရမယ္ဆိုရင္ သီလမဂၢင္ထဲက က်န္တဲ့ သမၼာအာဇီ၀ကိုလဲ သတိထားရေတာ့မွာပါ။ သမၼာအာဇီ၀ဆိုတာ မွန္ကန္တဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း မႈျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္္ တရားအားထုတ္ရင္းနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းအလုပ္ပါ လုပ္ရေတာ့မလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ စကားမေျပာရင္ သမၼာ၀ါစာမျဖစ္လို႔ မဂၢင္တစ္ပါး ခၽြတ္ယြင္းေနတယ္ဆိုရင္ တရားအားထုတ္ရင္းနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈမလုပ္ဘူးဆိုရင္လဲ မဂၢင္တစ္ပါး ခၽြတ္ယြင္းေနတယ္လို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕အလိုက သမၼာ၀ါစာေပၚလြင္ေအာင္ အသားေပးၿပီး ေဟာတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္နို္င္ပါတယ္။
အမွန္က တရားရႈမွတ္တဲ့သူမ်ားဟာ အစဦးမွာ သီလေဆာက္တည္ရပါတယ္။ သီလဆိုတာ ကိုယ္နဲ႔ႏႈတ္ကိုေစာင့္ထိမ္းတာပါ။ သီလမဂၢင္ကလဲ ကိုယ္နဲ႔ႏႈတ္ကိုေစာင့္ထိမ္းတာပါပဲ။ ဆက္လက္ၿပီး တရားအားထုတ္တဲ့အခါ မဂၢင္ျဖစ္ေပၚပံုကို ေျပာပါ့မယ္။ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အာရံုကို မွတ္သိနိုင္ဖို႔အတြက္ ေၾကာင့္က်စိုက္ေပးတာ သမၼာ၀ါယမမဂၢင္ပါ။ ျဖစ္ေပၚတိုင္းအာရံုမ်ားကို သတိျဖင့္အမွတ္ရေနတာက သမၼာသတိမဂၢင္ပါ။ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အာရံုေပၚမွာ မွတ္သိစိတ္ေလး တည္ေနတာက သမၼာသမာဓိမဂၢင္ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အာရံုေပၚမွာ မွတ္သိနိုင္ေအာင္ အာရံုေပၚသို႔ မွတ္သိစိတ္ကို တင္တင္ေပးရတယ္ အဲဒါကို သမၼာသကၤပၸမဂၢင္လို႔ေခၚပါတယ္။
ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အာရံုမွာ အမွန္အတိုင္းသိျမင္ေနတာက သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္ပါ။ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ မဂၢင္ငါးပါး (သမာဓိမဂၢင္နဲ႔ပညာမဂၢင္)က ရႈမွတ္ခ်က္တိုင္းမွာ ပါေနပါတယ္။ တရားအားထုတ္လို႔ဉာဏ္အားျပည့္တဲ့အခါ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္မ်က္ ေမွာက္ျပဳသြားရင္ သီလမဂၢင္ပါ ျပည့္စံုသြားေတာ့တာပါ။
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ
No comments:
Post a Comment