တစ္ေန႔က စကၤာပူႏုိင္ငံမွာ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ဒါနသီရိလကၤာအသင္းကေန သီရိလကၤာေရာက္ျမန္မာ သံဃာေပါင္း(၃၀၀)နီးပါးအတြက္ တစ္ပါးလွ်င္ ေကာ္ဖီမစ္ထုတ္(၄၀)ပါ တစ္ပါကင္စီ လွဴဒါန္းလုိက္ပါတယ္။ ဒါကုိ နာယကဆရာေတာ္ကေန သီရိလကၤာႏုိင္ငံ ေနရာအသီးသီးသုိ႔ ေနထုိင္သီတင္းသံုးေတာ္မူေနတဲ့ သံဃာအားလံုးအား ေမးလ္ကေန ေကာ္ဖီမစ္အလွဴခံၾကြ ပင့္ေလွ်ာက္သလုိ ဖုန္းနဲ႔လည္း အလွဴခံၾကြဖုိ႔ ရာ ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ ဦးဇင္းသူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးက သူ႔လက္က်န္ရွိေနတဲ့ ေကာ္ဖီမစ္ေလး ေခၽြးတာေသာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ နာယကဆရာေတာ္ကေန ဦးဇင္း ဒါနသီရိလကၤာအသင္းက ေကာ္ဖီမစ္တစ္ပါးတစ္ပါကင္ လွဴဒါန္းလုိက္တယ္။ အဲဒါ လာေရာက္အလွဴခံပါလုိ႔ ေလွ်ာက္သံၾကားလုိက္ရေတာ့ ၀မ္းသာပီတိေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ျဖစ္သလဲေတာ့ မသိဘူး။ လက္ထဲကုိင္ေသာက္ေနတဲ့ ေကာ္ဖီမစ္ေလး ေအာက္ကုိေမွာက္က်သြားပါသတဲ့။ ဒါနဲ႔ သူကလည္း ေမွာက္က်သြားတဲ့ ေကာ္ဖီမစ္ေလးဆုိၿပီး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေတာင္ ေရးလုိက္မိပါေသးတယ္လုိ႔ ဦးဇင္းကုိ ေျပာျပပါတယ္။
ေအာ္-ရွားပါးၿပီးဆုိ လူ႔ရဲ႕သဘာ၀ကလည္း အဲဒီရွားပါးတဲ့အရာကုိပဲ မက္ေမာၾကတာ ဓမၼတာပါပဲေလ။ ဦးဇင္းလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာတုန္းက ေကာ္ဖီမစ္ေတြ မေသာက္ခ်င္ေအာင္ ေပါေနတာကုိ မေသာက္ျဖစ္ခဲ့တာ မ်ားပါတယ္။ ဒီေရာက္မွ မနက္အရုဏ္ဆြမ္းအစား ေကာ္ဖီမစ္နဲ႔ အစားထုိးရတာရယ္၊ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ခါ၊ အိပ္ခ်င္ေနလုိ႔ စာေရးတာမၿပီးေသးတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေကာ္ဖီမစ္နဲ႔ ေျဖေဖ်ာက္ရတဲ့အတြက္ ေကာ္ဖီမစ္ကုိ စြဲစြဲလမ္းလမ္းကုိ ေသာက္ခ်င္ေနေတာ့တယ္။
ဦးဇင္းသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ေကာ္ဖီမစ္ေမွာက္က်သြားတာကုိ ဦးဇင္းျပန္လည္ေတြးေတာၾကည့္တဲ့အခါ ေအာ္-ဒါဟာ ရွားပါးတဲ့အခ်ိန္မွာ မိမိအသံုးတည့္တာကုိ ရလုိက္တဲ့အတြက္ အတုိင္းမသိေသာ ၀မ္းသာမႈေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ ဆုိတာ သိလုိက္ရပါတယ္။ ခုလုိ ရွားပါးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လွဴဒါန္းေပးလုိက္တဲ့ ဒါနသီရိလကၤာအသင္း၀င္မ်ား အတြက္လည္း မ်ားစြာေသာအက်ိဳးေတြ ရရွိမွာေသခ်ာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အေျပးၿပိဳင္ေနသူ တစ္ေယာက္ လမ္းမွာေျပးေနစဥ္ သူ႔အတြက္ အားေဆးျဖစ္ေအာင္ ေျပးထားကြလုိ႔ အားေပးလုိက္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ အေျပးၿပိဳင္ေနသူဟာ သူ႔ေျပးေနစဥ္အခ်ိန္အတြင္းမွာသာ သူ႔အတြက္က အားေပးမဲ့သူ အဓိကလုိအပ္တာပါ။ သူပန္းတုိင္ေရာက္သြားလွ်င္ သူ႔အတြက္ အားေပးမဲ့လူေတြေရာ၊ ဆုခ်မဲ့လူေတြပါ အမ်ားႀကီးရွိေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုိက္သိစြာနဲ႔ ေျပးေနစဥ္လမ္းခုလတ္မွာ အားေပးမဲ့သူ ရွားပါးလွတဲ့အတြက္ လမ္းခုလတ္မွာ အားေပးတဲ့အသံက ပုိတန္ဖုိးရွိပါတယ္။ ပန္းတုိင္ေရာက္မွ အားေပးမယ္ဆုိရင္ အားေပးမဲ့လူေတြ၊ ဆုခ်မဲ့လူေတြ မ်ားေနတဲ့အတြက္ မိမိအားေပးတဲ့အသံဟာလည္း မထိေရာက္ဘဲျဖစ္ေနသလုိ အေျပးသမားအတြက္လည္း တန္ဖုိးရွိတဲ့ အားေပးမႈမ်ိဳး ျဖစ္မေနေပ။
ဒါေၾကာင့္ အခုလုိ ရွားပါးတဲ့အခ်ိန္မွာ သံဃာမ်ားအား လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့အတြက္ ဒါနသီရိလကၤာ အသင္း၀င္မ်ားဟာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားစြာရရွိမယ္လုိ႔ ေျပာဆုိရျခင္းပါ။ ခုလွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ သီရိလကၤာေရာက္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ဒီကေနပညာေတြသင္ၿပီး ေက်ာင္းထုိင္ေတြ၊ ဆရာေတာ္ေတြျဖစ္သြားတဲ့ အခါက်မွ ေကာ္ဖီမစ္တစ္ထုတ္ သြားလွဴဒါန္းမယ္ဆုိရင္ အဲဒီေကာ္ဖီမစ္ဟာ တကယ္လုိအပ္တဲ့အခ်ိန္မဟုတ္တဲ့ အတြက္ အလွဴခံသူမွာလည္း ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိး မရွိတာေၾကာင့္ ၀မ္းသာပီတိမျဖစ္သလုိ လွဴဒါန္းသူမွာလည္း အက်ိဳးေပးမ်ားစြာ မရရွိႏိုင္ေတာ့ပါ။ အဲဒီေတာ့ မိမိလုပ္တဲ့အလုပ္မွန္သမွ်သည္ မိမိအတြက္ အက်ိဳးပုိၿပီးပုိၿပီး မ်ားေစမဲ့အရာမ်ားျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္တတ္ဖုိ႔လုိသလုိ ႀကံစည္ေတြးေခၚတတ္ဖုိ႔လည္း လုိတယ္ဆုိတာကုိ ဦးဇင္းေတြးမိတာေလးေတြ ေျပာျပရင္း အခုေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ အဆံုးသတ္ပါရေစ။
အဲဒီအခါမွာ ဦးဇင္းသူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးက သူ႔လက္က်န္ရွိေနတဲ့ ေကာ္ဖီမစ္ေလး ေခၽြးတာေသာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ နာယကဆရာေတာ္ကေန ဦးဇင္း ဒါနသီရိလကၤာအသင္းက ေကာ္ဖီမစ္တစ္ပါးတစ္ပါကင္ လွဴဒါန္းလုိက္တယ္။ အဲဒါ လာေရာက္အလွဴခံပါလုိ႔ ေလွ်ာက္သံၾကားလုိက္ရေတာ့ ၀မ္းသာပီတိေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ျဖစ္သလဲေတာ့ မသိဘူး။ လက္ထဲကုိင္ေသာက္ေနတဲ့ ေကာ္ဖီမစ္ေလး ေအာက္ကုိေမွာက္က်သြားပါသတဲ့။ ဒါနဲ႔ သူကလည္း ေမွာက္က်သြားတဲ့ ေကာ္ဖီမစ္ေလးဆုိၿပီး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေတာင္ ေရးလုိက္မိပါေသးတယ္လုိ႔ ဦးဇင္းကုိ ေျပာျပပါတယ္။
ေအာ္-ရွားပါးၿပီးဆုိ လူ႔ရဲ႕သဘာ၀ကလည္း အဲဒီရွားပါးတဲ့အရာကုိပဲ မက္ေမာၾကတာ ဓမၼတာပါပဲေလ။ ဦးဇင္းလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာတုန္းက ေကာ္ဖီမစ္ေတြ မေသာက္ခ်င္ေအာင္ ေပါေနတာကုိ မေသာက္ျဖစ္ခဲ့တာ မ်ားပါတယ္။ ဒီေရာက္မွ မနက္အရုဏ္ဆြမ္းအစား ေကာ္ဖီမစ္နဲ႔ အစားထုိးရတာရယ္၊ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ခါ၊ အိပ္ခ်င္ေနလုိ႔ စာေရးတာမၿပီးေသးတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေကာ္ဖီမစ္နဲ႔ ေျဖေဖ်ာက္ရတဲ့အတြက္ ေကာ္ဖီမစ္ကုိ စြဲစြဲလမ္းလမ္းကုိ ေသာက္ခ်င္ေနေတာ့တယ္။
ဦးဇင္းသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ေကာ္ဖီမစ္ေမွာက္က်သြားတာကုိ ဦးဇင္းျပန္လည္ေတြးေတာၾကည့္တဲ့အခါ ေအာ္-ဒါဟာ ရွားပါးတဲ့အခ်ိန္မွာ မိမိအသံုးတည့္တာကုိ ရလုိက္တဲ့အတြက္ အတုိင္းမသိေသာ ၀မ္းသာမႈေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ ဆုိတာ သိလုိက္ရပါတယ္။ ခုလုိ ရွားပါးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လွဴဒါန္းေပးလုိက္တဲ့ ဒါနသီရိလကၤာအသင္း၀င္မ်ား အတြက္လည္း မ်ားစြာေသာအက်ိဳးေတြ ရရွိမွာေသခ်ာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အေျပးၿပိဳင္ေနသူ တစ္ေယာက္ လမ္းမွာေျပးေနစဥ္ သူ႔အတြက္ အားေဆးျဖစ္ေအာင္ ေျပးထားကြလုိ႔ အားေပးလုိက္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ အေျပးၿပိဳင္ေနသူဟာ သူ႔ေျပးေနစဥ္အခ်ိန္အတြင္းမွာသာ သူ႔အတြက္က အားေပးမဲ့သူ အဓိကလုိအပ္တာပါ။ သူပန္းတုိင္ေရာက္သြားလွ်င္ သူ႔အတြက္ အားေပးမဲ့လူေတြေရာ၊ ဆုခ်မဲ့လူေတြပါ အမ်ားႀကီးရွိေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုိက္သိစြာနဲ႔ ေျပးေနစဥ္လမ္းခုလတ္မွာ အားေပးမဲ့သူ ရွားပါးလွတဲ့အတြက္ လမ္းခုလတ္မွာ အားေပးတဲ့အသံက ပုိတန္ဖုိးရွိပါတယ္။ ပန္းတုိင္ေရာက္မွ အားေပးမယ္ဆုိရင္ အားေပးမဲ့လူေတြ၊ ဆုခ်မဲ့လူေတြ မ်ားေနတဲ့အတြက္ မိမိအားေပးတဲ့အသံဟာလည္း မထိေရာက္ဘဲျဖစ္ေနသလုိ အေျပးသမားအတြက္လည္း တန္ဖုိးရွိတဲ့ အားေပးမႈမ်ိဳး ျဖစ္မေနေပ။
ဒါေၾကာင့္ အခုလုိ ရွားပါးတဲ့အခ်ိန္မွာ သံဃာမ်ားအား လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့အတြက္ ဒါနသီရိလကၤာ အသင္း၀င္မ်ားဟာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားစြာရရွိမယ္လုိ႔ ေျပာဆုိရျခင္းပါ။ ခုလွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ သီရိလကၤာေရာက္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ဒီကေနပညာေတြသင္ၿပီး ေက်ာင္းထုိင္ေတြ၊ ဆရာေတာ္ေတြျဖစ္သြားတဲ့ အခါက်မွ ေကာ္ဖီမစ္တစ္ထုတ္ သြားလွဴဒါန္းမယ္ဆုိရင္ အဲဒီေကာ္ဖီမစ္ဟာ တကယ္လုိအပ္တဲ့အခ်ိန္မဟုတ္တဲ့ အတြက္ အလွဴခံသူမွာလည္း ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိး မရွိတာေၾကာင့္ ၀မ္းသာပီတိမျဖစ္သလုိ လွဴဒါန္းသူမွာလည္း အက်ိဳးေပးမ်ားစြာ မရရွိႏိုင္ေတာ့ပါ။ အဲဒီေတာ့ မိမိလုပ္တဲ့အလုပ္မွန္သမွ်သည္ မိမိအတြက္ အက်ိဳးပုိၿပီးပုိၿပီး မ်ားေစမဲ့အရာမ်ားျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္တတ္ဖုိ႔လုိသလုိ ႀကံစည္ေတြးေခၚတတ္ဖုိ႔လည္း လုိတယ္ဆုိတာကုိ ဦးဇင္းေတြးမိတာေလးေတြ ေျပာျပရင္း အခုေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ အဆံုးသတ္ပါရေစ။
No comments:
Post a Comment