ေရာဂါေၾကာင့္ တရားရႈမွတ္နိုင္ပါ့မလား

အေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္နဲ႔ခင္မင္းရင္းနီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးဟာ သူ႔မွာ ADHD ေရာဂါရွိတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္၊ ဘာေရာဂါလည္းဆိုတာကို အင္တာနက္မွာ ရွာေဖြဖတ္ၾကည့္ေတာ့ စိတ္အာရံု ၾကာၾကာမစိုက္ႏိုင္တဲ့ ေရာဂါလို႔ဆိုပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္က ဒါဟာ စိတ္နဲ႔ဆိုင္တာဆိုရင္ အေနာက္တိုင္းေဆးထက္ တရားဓမၼက အစြမ္းထက္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ခက္တာက သူကအာရံုမစိုက္ႏိုင္သူဆိုေတာ့ တရားထိုင္ဖို႔ခက္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကာယကံရွင္လူနာအတြက္ ေျဖရွင္းေပးေတာ္မူပါဘုရား။

ျမၾကာျဖဴ
ဘန္ေကာက္

အေျဖ။ ။ အာရံုမစိုက္ႏိုင္သူဟာ တရားထိုင္ရတာ ခက္တယ္ဆိုေပမယ့္လို႔ တရားရႈမွတ္ခါစမွာ ထိုက္သည့္အေလ်ာက္ေတာ့ ခက္ခဲပါလိမ့္မယ္။ ရႈမွတ္ဖန္မ်ားလာတဲ့အခါ အထူးသျဖင့္ သတိႏွင့္သမာဓိျဖစ္လာတဲ့အခါ တရားရႈမွတ္ရတာ ပိုၿပီးလြယ္ကူလာၿပီး အဆင္ေျပကာ စြဲကပ္ေနတဲ့ADHDဆိုတဲ့ေရာဂါဟာလည္း ေပ်ာက္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက “ဒုကၡေဒါမနႆာနံ အတၳဂၤမာယ”လို႔ သတိပ႒ာန္နိဒါန္းမွာ မိန္႔ေတာ္မူထားပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က ကိုယ္ဆင္းရဲတာ စိတ္ဆင္းရဲတာေတြကုိ ခ်ဴပ္ၿငိမ္းေစႏိုင္တာဟာ သတိပ႒ာန္တရားပါပဲလို႔ ေဟာေတာ္မူထားတဲ့ အတြက္ ေရာဂါျဖစ္ေနသူမွာ သတိပ႒ာန္တရားအားထုတ္လွ်င္ ေပ်ာက္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေသႏိုင္ေလာက္တဲ့ ကင္ဆာေရာဂါတို႔ေတာင္မွ ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ပစၥဳပၸန္သာဓကေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က “ဒီေရာဂါနဲ႔ဆို တရားအားမထုတ္နဲ႔ အားထုတ္ရင္ ေသႏိုင္တယ္” စသျဖင့္ ေျပာၾကတာလည္း ရွိပါတယ္။

ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီးေရးသားတဲ့ တကၠသိုလ္၀ိပႆနာတရားေတာ္ စာအုပ္ထဲမွ ပစၥဳပၸန္သာဓက ကေေလးတစ္ခု ထုတ္ျပပါ့မယ္။ (၁၃၂၄)ခုႏွစ္၊ ေတာ္သလင္းလဆန္း(၃)ရက္ေန႔က ရန္ကုန္မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာမွာ ေဒၚခင္ေထြးဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ တရားလာအားထုတ္ပါတယ္။ သံုးရက္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ သူ႔ဗိုက္ထဲက နာက်င္လာတဲ့အတြက္ တရားအားထုတ္ေဖာ္ေတြက ႏွိပ္ေပးေနတာ ကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီအခါ ဆရာေတာ္ႀကီး ‘ဘာျဖစ္တာလဲ’လို႔ေမးတဲ့အခါ သူမက “ဗိုက္နာလို႔ပါဘုရား။ တပည့္ေတာ္မ ဗိုက္ထဲမွာ အလံုးရွိေနလို႔ ၾကာၾကာမထိုင္ႏုိ္င္ပါဘူးဘုရား။ အိမ္မွဆို ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ စကားေျပာတဲ့အခါ မိနစ္(၃၀)ေလာက္ၾကာရင္ ဗိုက္ကနာေတာ့တာပဲဘုရား။ ဆရာ၀န္ျပၾကည့္ေတာ ဗိုက္ထဲမွာ အလံုးရွိေနတယ္ဆိုတာကို သိရတယ္။ အဲဒါ(၄)ႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီဘုရား။ ဆရာ၀န္က ခြဲရမယ္ေျပာလို႔ “ခြဲရမယ္ဆိုရင္ စိတ္မခ်ရဘူး၊ ေသခ်င္လည္းေသႏိုင္တယ္၊ ငါေသရင္ ငါ့မွာ အားကိုးစရာမရွိေသးဘူး၊ အားကိုးစရာရေအာင္ တရားအားထုတ္မွပဲဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ရိပ္သာေရာက္လာကာ တရားအားထုတ္ပါတယ္၊ ထိုင္လို႔ၾကာလာရင္ ဗိုက္ကနာလာေတာ့တာပဲဘုရားလုိ႔ ေလွ်ာက္ပါတယ္။

အဲဒီအခါ “ဆရာေတာ္က တရားဆိုတာ ထိုင္မွမဟုတ္ဘူး၊ မထိုင္ႏိုင္လည္း တျခား ဣရိယာပုထ္နဲ႔လည္းထိုင္ႏိုင္တာပဲ၊ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔လည္း ရႈမွတ္ႏို္င္တယ္၊ ရပ္ၿပီးေတာ့လည္း ရႈမွတ္ႏိုင္တယ္။ ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ မွီၿပီးေတာ့ သက္ေတာင့္သက္သာ အနာေရာဂါသက္သာတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးနဲ႔ တရားရႈမွတ္ႏိုင္သလို ေလ်ာင္းၿပီးေတာ့လည္း ရႈမွတ္ႏိုင္တယ္၊ သက္သာသလို တရားရႈမွတ္ရာကေန သတိသမာဓိဉာဏ္ေတြျဖစ္လာတဲ့အခါ ဒီအလံုးေပ်ာက္ကင္းသြားႏုိင္တယ္”လို႔ တရားအားထုတ္ဖို႔ရာ ဆရာေတာ္က ညြန္ၾကားပါတယ္။

သူမက “ဆရာေတာ္ညြန္ၾကားတဲ့အတိုင္း အားထုတ္ပါ့မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ယခုေတာ့ နာလြန္းလို႔ ဆရာ၀န္သြားျပပါဦးမယ္ဘုရား”လို႔ ခြင့္ပန္ကာ ဆရာ၀န္ဆီလာခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ၀န္က စမ္းသပ္ၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါ “ဒီအလံုးႀကီးကို ခြဲထုတ္မွျဖစ္မယ္။ ဒီလိုသာ တရားဆက္ထိုင္ေနမယ္ဆိုရင္ ေသသြားလိမ့္မယ္၊ တရားမထိုင္နဲ႔ေတာ့”လို႔ ဆရာ၀န္ကေျပာသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ သူမက “ခြဲစိတ္ရင္ ရွင္မယ္ေသမယ္ဆိုတာ မေသခ်ာဘူး၊ တရားပဲဆက္လက္အားထုတ္ေတာ့မယ္”ဆိုၿပီး ရိပ္သာျပန္လာကာ တရားဆက္လက္ရႈမွတ္ပါေတာ့ တယ္။ အဲဒီအခါ ဆရာေတာ္ႀကီးက “လူပဲေသမလား၊ တရားအားထုတ္လို႔ ဒီအလံုးႀကီးပဲ ေက်ပ်က္သြားမလား ၾကည့္ရေသးတာေပါ့၊ အားမေလွ်ာ့ပါနဲ႔ သက္သာတဲ့နည္းနဲ႔သာ တရားရႈမွတ္ေနာ္၊ ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ အိပ္ၿပီးေတာ့လည္း ရႈမွတ္ႏိုင္တယ္၊ အဆင္ေျပသလို ရႈမွတ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သြားတာ လာတာ စားတာ ေသာက္တာစတဲ့ အေသးစိတ္ကိုယ္လက္လႈပ္ရွား အမူအရာေလးေတြကအစ တရားအမွတ္ေလးေတြကို မလြတ္တမ္းမွတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ဘုရားကလည္း အသိေတ အပိေတ ခါယိေတ သာယိေတ သမၸဇာနကာရီ ေဟာတိလို႔ဆိုတဲ့အတိုင္း စားတာေသာက္တာ ခဲဖြယ္မ်ား ၀ါးတဲ့အခါ လွ်က္တဲ့အခါေတြမွာ သိလ်က္ျပဳေလ့ရွိရမယ္လို႔ ေဟာထားတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ခ်ိန္ကလြဲၿပီး ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္မွာျဖစ္ျဖစ္ အမွတ္သတိမလြတ္ေစဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္”လို႔ ဆရာေတာ္က ညြန္ၾကားလိုက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ညြန္ၾကားတဲ့အတုိင္း တရားအားထုတ္လို႔ (၁၅)ရက္ခန္႔ၾကာလာတဲ့အခါ တစ္ေန႔ တရားရႈမွတ္ၿပီး ဆြမ္းစားေနတုန္း အပံု႔နံ႕ေတြ ရလာပါတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီအနံ႔ေတြဟာ တျခားကလာတာမဟုတ္ဘဲ မိမိ၀မ္းဗိုက္ထဲကျဖစ္ေၾကာင္း သိလာရပါတယ္။ “ဒီလိုဆိုရင္ ေယာဂီရဲ႕ဗိုက္ထဲက အလံုးႀကီး ေပ်ာက္ေတာ့မယ္၊ ဆက္သာအားထုတ္”လုိ႔ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အားေပးမႈေၾကာင့္ သည္းခံၿပီး ဆက္လက္ႀကိဳးစားအားထုတ္လိုက္တာ မၾကာခင္ ဗိုက္ထဲက အလံုးႀကီးေက်ေပ်ာက္သြားပါေတာ့တယ္။ သူမလည္း အလြန္၀မ္းသာၿပီး ဆရာ၀န္ထံသြားျပေတာ့ “ခင္ဗ်ားဗိုက္ထဲမွာ အလံုးမရွိေတာ့ဘူး၊ ဘာေဆးမ်ားမွီ၀ဲပါသလဲ”လို႔ေမးေသာအခါ သူမမွာ ဘာေဆးမွမမွီ၀ဲတဲ့အေၾကာင္း တရားရႈမွတ္ရံုျဖင့္ အလံုးႀကီးေၾကပ်က္သြားရေၾကာင္း ၀မ္းသာအားရေျပာပါတယ္။ အဲဒီအခါ ဆရာ၀န္က “ခင္ဗ်ားတို႔ တရားက အဲသေလာက္ကို စြမ္းတာပဲ”ဟု ဆရာ၀န္ကေတာင္ အံ့ၾသေနပါေတာ့တယ္။ (၄င္းဆရာ၀န္ကား ဘာသာျခားဆရာ၀န္ျဖစ္တယ္)

ေျပာလိုတာက ယခုလည္း တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ စိတ္အလုပ္ဆိုေပမယ့္ သက္သာတဲ့ ဣရိယာပုထ္နဲ႔ သည္းခံၿပီး တရားရႈမွတ္ရပါ့မယ္၊ ၾကာလာရင္ သတိ သမာဓိဉာဏ္မ်ား ျဖစ္လာတဲ့အခါ သက္သာရံုမွ်မက လံုး၀ေပ်ာက္ကင္းသြားႏုိင္ပါတယ္လို႔ ေျဖၾကားေပးလိုက္ရပါတယ္။

ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com မွ