အေမး။ ။ အရွင္ဘုရား ရဟန္းေတာ္မ်ား အဂၢရတ္၊ ဖိုထိုးျခင္းစတာေတြ ျပဳလုပ္ရင္ အျပစ္ရွိ/မရွိ သိလိုပါတယ္ဘုရား။
ထက္စုႏွင္းဆီ
အေျဖ။ ။ အဂၢရိတ္ပညာဆိုတဲ့ ဖိုထိုးတဲ့ပညာဟာ ျမန္မာနုိင္ငံကို ဘယ္အခါတုန္းက ၀င္လာတယ္ဆိုတာ မသိပါ။ သုိ႔ေသာ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးလက္ထက္က သာသနာေတာ္ႏွစ္(၃၀၀)ေလာက္မွာ သာသနာေတာ္ႀကီးအား အစြမ္းကုန္ေထာက္ပံ့ခဲ့တဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ လာဘ္လာဘ အလြန္ေပါမ်ားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္မွာ တႏၱရ၊ မႏၱရအတတ္ပညာ ရွင္မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ တိတၱိေတြဟာ လာဘ္လာဘရွားပါးလြန္းတဲ့အတြက္ သာသနာေတာ္အတြင္းကို လွိမ့္၀င္လာၾကပါတယ္။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ ဖိုထိုး၊ ေဆးကု၊ ေဗဒင္ေဟာ၊ ဓါတ္ရုိက္၊ ဓါတ္ဆင္၊ နတ္သြင္းစတဲ့ မဂ္ဖိုလ္မွ ဖီလာကတ္လန္႔ျဖစ္တဲ့ တိရစၦာနအတတ္ေတြႏွင့္အတူ သာသနာအတြင္း ေရာက္လာၾကပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ သီရိဓမၼာေသာကမင္း ႀကီးနွင့္ အရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တို႔ ပူးေပါင္းကာ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ျပန္႔ပြားေရးကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးဟာ သာသနာအတြင္း တိရစၱာနအတတ္တို႔ျဖင့္ ၀င္ေရာက္ေရာေမႊေနၾကတဲ့ ရဟန္းတုရဟန္းေယာင္မ်ားကို လူ၀တ္လဲေစကာ သာသနာေတာ္ကို သန္႔ရွင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့ၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ ရဟန္းတုေယာင္မ်ား ထြက္သြားေပမဲ့လို႔ သူတို႔ရဲ႕ဖိုထိုး၊ ေဆးကု၊ ေဗဒင္ေဟာ၊ ဓါတ္ရိုက္ဓါတ္ဆင္၊ နတ္သြင္းစတဲ့ ပညာမ်ားကေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားၾကားမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္လို႔ဆိုရပါမယ္။
ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ဖိုထိုးျခင္းျဖင့္ အျပစ္ရွိ/မရွိဆိုတာထက္၊ ဒီပညာကို ရဟန္းေတာ္မ်ား လိုက္စားသင့္/မသင့္ဆိုတာကို ေျပာၾကရေအာင္ပါ။ အဂၢရိတ္ထိုးတယ္ဆိုတာဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္အားျဖင့္ ေလးမ်ဳိးရွိတယ္လို႔ တည္ေတာဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ပထမအဂၢရိတ္ဆရာက-ေရြျဖစ္ေငြျဖစ္ေအာင္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ထိုးတာပါ။ အဂၢရိတ္ေပါက္ေျမာက္ရင္ ေရႊေငြျဖစ္ၿပီး သူေဌးႀကီးျဖစ္ေအာင္လို႔ပါ။
ဒုတိယအဂၢရိတ္ဆရာက-ေရႊေငြကို မရည္ရြယ္ဘဲ ဓါတ္ႀကီးေလးပါးကို ေအာင္နိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ဓါတ္သေဘာနားလည္လာတဲ့အခါ လိုတိုးပိုေလွ်ာ့ ဓါတ္ကစားၿပီး ကၽြမ္းက်င္စြာ ေဆးကုႏုိင္ေအာင္လို႔ ဖိုထိုးတာပါ။
တတိယအဂၢရိတ္ဆရာက-ေရႊေငြလည္းမလိုဘူး၊ ဓါတ္ကိုနားလည္တဲ့ ေဆးဆရာလည္း မလုပ္လိုဘူး။ ေျမလွ်ဳိးမိုးပ်ံခ်င္တဲ့ ၀ိဇၨာဓိုရ္ႀကီးသာ ျဖစ္ခ်င္တယ္။
စတုတၱအဂၢရိတ္ဆရာက-အထက္က ရည္ရြယ္ခ်က္သံုးခုစလံုးမပါ။ ဘာရယ္လို႔မဟုတ္ဘဲ၊ အပ်င္းေျပရံု သက္သက္ဖိုထိုးတာပါ။
အဂၢရိတ္ဆရာေလးမ်ဳိးအနက္ ပထမ ေရႊေငြလိုခ်င္လို႔ ထိုးတာက အဆိုးဆံုးပါ၊ မေတာ္လို႔ စပ္ေရႊကို ေရႊအစစ္လို႔သံုးမိရင္ ပါရာဇိကအထိ အျပစ္ႀကီးလြန္းလို႔ပါ။ ဒီလိုဆိုရင္ က်န္တဲ့ အဂၢရိတ္ေတြကိုေရာ လိုက္စားသင့္သလားဆိုေတာ့ မဂ္ဖိုလ္မွ ဖီလာကန္႔လန္႔ျဖစ္္လို႔ တိရစၦာနအတတ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ မလုိက္စားသင့္ပါဘူး။ ရဟန္းမွန္ရင္ တကယ္လိုက္စားရမွာက ပရိယတၱိအတတ္၊ ပဋိပတၱိအတတ္၊ အဓိဂမအတတ္ေတြပဲျဖစ္တယ္ဆိုတာေျပာရင္း အေျဖကို ေက်နပ္ေလာက္မယ္ထင္ပါရဲ႕။
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ
ထက္စုႏွင္းဆီ
အေျဖ။ ။ အဂၢရိတ္ပညာဆိုတဲ့ ဖိုထိုးတဲ့ပညာဟာ ျမန္မာနုိင္ငံကို ဘယ္အခါတုန္းက ၀င္လာတယ္ဆိုတာ မသိပါ။ သုိ႔ေသာ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးလက္ထက္က သာသနာေတာ္ႏွစ္(၃၀၀)ေလာက္မွာ သာသနာေတာ္ႀကီးအား အစြမ္းကုန္ေထာက္ပံ့ခဲ့တဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ လာဘ္လာဘ အလြန္ေပါမ်ားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္မွာ တႏၱရ၊ မႏၱရအတတ္ပညာ ရွင္မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ တိတၱိေတြဟာ လာဘ္လာဘရွားပါးလြန္းတဲ့အတြက္ သာသနာေတာ္အတြင္းကို လွိမ့္၀င္လာၾကပါတယ္။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ ဖိုထိုး၊ ေဆးကု၊ ေဗဒင္ေဟာ၊ ဓါတ္ရုိက္၊ ဓါတ္ဆင္၊ နတ္သြင္းစတဲ့ မဂ္ဖိုလ္မွ ဖီလာကတ္လန္႔ျဖစ္တဲ့ တိရစၦာနအတတ္ေတြႏွင့္အတူ သာသနာအတြင္း ေရာက္လာၾကပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ သီရိဓမၼာေသာကမင္း ႀကီးနွင့္ အရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တို႔ ပူးေပါင္းကာ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ျပန္႔ပြားေရးကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးဟာ သာသနာအတြင္း တိရစၱာနအတတ္တို႔ျဖင့္ ၀င္ေရာက္ေရာေမႊေနၾကတဲ့ ရဟန္းတုရဟန္းေယာင္မ်ားကို လူ၀တ္လဲေစကာ သာသနာေတာ္ကို သန္႔ရွင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့ၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ ရဟန္းတုေယာင္မ်ား ထြက္သြားေပမဲ့လို႔ သူတို႔ရဲ႕ဖိုထိုး၊ ေဆးကု၊ ေဗဒင္ေဟာ၊ ဓါတ္ရိုက္ဓါတ္ဆင္၊ နတ္သြင္းစတဲ့ ပညာမ်ားကေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားၾကားမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္လို႔ဆိုရပါမယ္။
ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ဖိုထိုးျခင္းျဖင့္ အျပစ္ရွိ/မရွိဆိုတာထက္၊ ဒီပညာကို ရဟန္းေတာ္မ်ား လိုက္စားသင့္/မသင့္ဆိုတာကို ေျပာၾကရေအာင္ပါ။ အဂၢရိတ္ထိုးတယ္ဆိုတာဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္အားျဖင့္ ေလးမ်ဳိးရွိတယ္လို႔ တည္ေတာဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ပထမအဂၢရိတ္ဆရာက-ေရြျဖစ္ေငြျဖစ္ေအာင္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ထိုးတာပါ။ အဂၢရိတ္ေပါက္ေျမာက္ရင္ ေရႊေငြျဖစ္ၿပီး သူေဌးႀကီးျဖစ္ေအာင္လို႔ပါ။
ဒုတိယအဂၢရိတ္ဆရာက-ေရႊေငြကို မရည္ရြယ္ဘဲ ဓါတ္ႀကီးေလးပါးကို ေအာင္နိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ဓါတ္သေဘာနားလည္လာတဲ့အခါ လိုတိုးပိုေလွ်ာ့ ဓါတ္ကစားၿပီး ကၽြမ္းက်င္စြာ ေဆးကုႏုိင္ေအာင္လို႔ ဖိုထိုးတာပါ။
တတိယအဂၢရိတ္ဆရာက-ေရႊေငြလည္းမလိုဘူး၊ ဓါတ္ကိုနားလည္တဲ့ ေဆးဆရာလည္း မလုပ္လိုဘူး။ ေျမလွ်ဳိးမိုးပ်ံခ်င္တဲ့ ၀ိဇၨာဓိုရ္ႀကီးသာ ျဖစ္ခ်င္တယ္။
စတုတၱအဂၢရိတ္ဆရာက-အထက္က ရည္ရြယ္ခ်က္သံုးခုစလံုးမပါ။ ဘာရယ္လို႔မဟုတ္ဘဲ၊ အပ်င္းေျပရံု သက္သက္ဖိုထိုးတာပါ။
အဂၢရိတ္ဆရာေလးမ်ဳိးအနက္ ပထမ ေရႊေငြလိုခ်င္လို႔ ထိုးတာက အဆိုးဆံုးပါ၊ မေတာ္လို႔ စပ္ေရႊကို ေရႊအစစ္လို႔သံုးမိရင္ ပါရာဇိကအထိ အျပစ္ႀကီးလြန္းလို႔ပါ။ ဒီလိုဆိုရင္ က်န္တဲ့ အဂၢရိတ္ေတြကိုေရာ လိုက္စားသင့္သလားဆိုေတာ့ မဂ္ဖိုလ္မွ ဖီလာကန္႔လန္႔ျဖစ္္လို႔ တိရစၦာနအတတ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ မလုိက္စားသင့္ပါဘူး။ ရဟန္းမွန္ရင္ တကယ္လိုက္စားရမွာက ပရိယတၱိအတတ္၊ ပဋိပတၱိအတတ္၊ အဓိဂမအတတ္ေတြပဲျဖစ္တယ္ဆိုတာေျပာရင္း အေျဖကို ေက်နပ္ေလာက္မယ္ထင္ပါရဲ႕။
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ
No comments:
Post a Comment