အေမး။ ။ အရွင္ဘုရား……ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစုဟာ သူတစ္ပါးအား အမွ်အတန္းေပးေ၀လို႔ သာဓုေခၚဆိုနိုင္ၾကရင္ သာဓုေခၚသူမွာ ကုသိုလ္ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီလိုသာ သာဓုေခၚရံုမွ်ႏွင့္ ကုသိုလ္ရၾကစတမ္းဆိုရင္ ကုသုိလ္မလုပ္ဘဲ သာဓုခ်ည္းေခၚေတာ့မွာပါဘုရား၊ တပည့္ေတာ္သိလိုတာက သာဓုေခၚသူတိုင္း ကုသုိလ္ရၾကပါသလားဆိုတဲ့ တပည့္ေတာ္ရဲ႕အေမးကို ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
ကိုေအာင္ဆန္း
ဖရန္စစၥကိုၿမိဳ႕
အေျဖ။ ။ ဒီအေျဖအတြက္ ကုသုိလ္တရားရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို ဦးစြာေျပာၾကစုိ႔ရဲ႕၊ ကုသုိလ္ဆိုတာ အျပစ္မရွိျခင္း၊ ခ်မ္းသာသည့္အက်ဳိးကို ေပးျခင္းလကၡဏာႏွစ္ပါးနဲ႔ျပည့္စံုရင္ ကုသိုလ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ (ကုသလာဓမၼာ အန၀ဇၨ သုခ၀ိပါကလကၡဏာ)၊ ဒီေနရာမွာ အျပစ္ဆိုတာက ေလာဘစတဲ့ ကိေလသာအျပစ္ေတြပါ၊ စိတ္ထဲတြင္ ထုိကိေလသာအျပစ္မ်ား တခဏျဖစ္ေစ မရွိဘူးဆိုပါစို႔၊ အဲဒီစိတ္ဟာ ကိေလသာအေႏွာင္အဖြဲ႕မွ တဒဂၤလြတ္ၿပီး လြတ္လပ္ေပါ့ပါးကာ ခ်မ္းသာေနပါလိမ့္မယ္၊ ဒီလို ကိေလသာအျပစ္ေတြကင္းၿပီး ခ်မ္းသာေနတဲ့စိတ္ကို ကုသုိလ္လို႔ေခၚတယ္လို႔ မွတ္ရပါမယ္။ နားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ ေကာင္းမႈျပဳေနတဲ့အခိုက္ ထိုေကာင္းမႈအတြက္ ၾကည္ႏူး၀မ္းေျမာက္ေနတဲ့စိတ္ဟာ ကုသုိလ္စိတ္လို႔ ေခၚပါတယ္။
ကုသုိလ္တရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (ပုညႀကိယာ၀တၳဳ) ေကာင္းမႈကိုျပဳျခင္း အေၾကာင္း(၁၀)ခ်က္ ရွိတယ္လို႔ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။ ဒီ(၁၀)ခ်က္ထဲမွာ ပတၱာႏုေမာဒ ကုသုိလ္တစ္ခုလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီဟာက တစ္ပါးသူက ကုသုိလ္အမွ်ေပးတဲ့အခါ ‘သာဓု..သာဓု….သာဓု’လို႔ ၀မ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚရင္ ပတၱာႏုေမာဒနဆိုတဲ့ ကုသုိလ္ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သူတစ္ပါးက အမွ်ေပးေ၀သည္ျဖစ္ေစ၊ အမွ်မေပးသည္ျဖစ္ေစ၊ သူတစ္ပါးရဲ႕ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအေပၚမွာ ဣႆာ၊ မစၧရိယမျဖစ္ဘဲ ၀မ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚႏိုင္ရင္လည္း ကုသိုလ္ရပါတယ္။ သက္ေတာ္ထင္ရွားဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက နတ္ေဒ၀ါမ်ားဟာ လူအမ်ားရဲ႕ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ၀မ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚၾကတဲ့အတြက္ ရွိရင္းစြဲစည္းစိမ္ထက္ပိုကာ ခ်မ္းသာသြားၾကသည္ကို ပါဠိေတာ္မ်ားတြင္ ဖတ္ရပါတယ္
တစ္ခါတုန္းက အရွင္အႏုရုဒၶါေလာင္းလ်ာဟာ ဒီဘဒၵကမၻာမွာ ဆင္းရဲသားအမ်ဳိးမွာျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ သူဟာ သုမနလို႔ေခၚတဲ့ သူေဌးရဲ႕အိမ္မွာ ျမက္ရိတ္သမားဘ၀ျဖင့္ အသက္ေမြးေနရပါတယ္၊ သူရဲ႕နာမည္က ‘ အႏၷဘာရ’လို႔ေခၚတယ္။ သုမနသူေဌးက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ပီပီ အလွဴေရစက္ လက္ႏွင့္မကြာဆိုတဲ့အတုိင္း အလွဴဒါနကို မျပတ္ျပဳလုပ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ အႏၷဘာရသူဆင္းရဲဟာ ထံုးစံအတုိင္း ျမက္ရိတ္ဖို႔အတြက္ သူေဌးအိမ္ကေန ထြက္ခဲ့တယ္။ စာရွည္မွာစိုးတဲ့အတြက္ ဆိုလုိရင္းကို တုိုက်ဥ္းေျပာပါ့မယ္၊ အႏၷဘာရဟာ တစ္ေန႔ဥပရိ႒အမည္ရွိတဲ့ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါကို ဖူးေတြ႕ရတဲ့အခါ ဆြမ္းလွဴဖို႔အတြက္ အိမ္ျပန္ၿပီး သူ႔အဖို႔ခ်က္ထားတဲ့ထမင္းကို ျပန္ယူပါတယ္။ ရလာတဲ့ထမင္းနဲ႔ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါအား ေလာင္းလွဴလိုက္ၿပီး “ တပည့္ေတာ္သည္ ျဖစ္ေလရာဘ၀ ဆင္းရဲတဲ့အမ်ဴိးမွာ လြတ္ရသည့္အျပင္ မရွိဟူေသာ စကားကိုလည္း မၾကားရတဲ့သူ ျဖစ္ရပါလို၏”လို႔ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္ သုမနသူေဌးအိမ္ရဲ႕ တံခါးမွာေစာင့္ေနတဲ့ ထီးခ်က္ေစာင့္ နတ္သမီးက အႏၷဘာရ ရဲ႕ကုသိုလ္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးလုိက္တယ္။ သူေဌးက “အသင္ထီးခ်က္ေစာင့္နတ္…ငါကုသိုလ္ျပဳတာ ၾကာခဲ့ၿပီး အခုမွသာဓုေခၚရသလား”ဟုေျပာရာ နတ္က “သူေဌးရဲ႕ကုသိုလ္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးတာမဟုတ္ အႏၷဘာရရဲ႕ ကုသုိလ္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးတာျဖစ္တယ္”လို႔ေျပာၿပီး အႏၷဘာရရဲ႕ကုသုိလ္ တန္ဖိုးႀကီးပံု ေကာင္းျမတ္ပံုတို႔ကို သူေဌးအား ေျပာျပတယ္။ ဒါနဲ႔ သူေဌးကလည္း အႏၷဘာရကိုေခၚၿပီး ျပဳခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္ကို ေငြေပးၿပီး ၀ယ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲသားက မေရာင္းတဲ့အတြက္ ေငြကိုတိုးေပးၿပီး ၀ယ္တယ္၊ မေရာင္းဘူး။ “ဒါဆိုလည္း ကုသုိလ္ရဲ႕အဘို႔ကို ငါ့အားအမွ်ေပးပါ” ဟုသူေဌးကေျပာရာ အႏၷဘာရက အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါထံ အေျပးသြားကာ ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။
အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါက “ ဒါယကာ ငါဥပမာနဲ႔ေျပာမယ္၊ အိမ္ေခ်တစ္ရာခန္႔ရွိတဲ့ ရြာတစ္ရြာမွာ အိမ္တစ္ေဆာင္သာ ဆီမီးခြက္ထြန္းထားပါတယ္။ ထိုဆီမီးခြက္မွ မီးကိုကူးယူကာ က်န္သည့္အိမ္ (၉၉)လံုးကို မီးထြန္းေပးလိုက္ရသည့္အတြက္ မူလကထြန္းထားတဲ့ အိမ္ကဆီမီးဟာ အေရာင္မမိန္သြားတဲ့အျပင္ ပိုၿပီးေတာ့ လင္းလက္လာပါတယ္။ ဒီဥပမာလိုပဲ ဒါယကာလွဴလိုက္တဲ့ ကုသိုလ္ရဲ႔အဘို႔ကို အျခားလူမ်ားအား အမွ်ေပးေ၀ရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ကုသုိလ္ဟာ မေလ်ာ့တဲ့အျပင္ အမွ်ေပးတဲ့ကုသုိလ္တစ္ခု ထပ္တိုးလာပါေသးတယ္၊ ဒါ့အျပင္ ကုသိုလ္အဘို႔ကို သာဓု ေခၚရတဲ့သူမွာလည္း ပတၱာႏုေမာဒန ကုသုိလ္ရရွိပါတယ္”လို႔ အႏၷဘာရ ျမက္ရိတ္သမားအား ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
အခ်ဴပ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ သူတစ္ပါးရဲ႕ ကုသိုလ္အဘို႔ကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာစြာနဲ႔ သာဓု ေခၚလိုက္တဲ့ခဏမွာ ကုသိုလ္အေပၚ ၀မ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးတဲ့စိတ္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ထိုသူရဲ႕စိတ္ဟာ အျပစ္ကင္းေနၿပီး ခ်မ္းသာေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ပါးသူရဲ႕ ကုသုိလ္အဘို႔ကို သာဓုေခၚဆိုျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ျပဳတဲ့သူနဲ႔ထပ္တူ ကုသိုလ္ရပါေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလိုက္ရပါတယ္။
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ
ကိုေအာင္ဆန္း
ဖရန္စစၥကိုၿမိဳ႕
အေျဖ။ ။ ဒီအေျဖအတြက္ ကုသုိလ္တရားရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို ဦးစြာေျပာၾကစုိ႔ရဲ႕၊ ကုသုိလ္ဆိုတာ အျပစ္မရွိျခင္း၊ ခ်မ္းသာသည့္အက်ဳိးကို ေပးျခင္းလကၡဏာႏွစ္ပါးနဲ႔ျပည့္စံုရင္ ကုသိုလ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ (ကုသလာဓမၼာ အန၀ဇၨ သုခ၀ိပါကလကၡဏာ)၊ ဒီေနရာမွာ အျပစ္ဆိုတာက ေလာဘစတဲ့ ကိေလသာအျပစ္ေတြပါ၊ စိတ္ထဲတြင္ ထုိကိေလသာအျပစ္မ်ား တခဏျဖစ္ေစ မရွိဘူးဆိုပါစို႔၊ အဲဒီစိတ္ဟာ ကိေလသာအေႏွာင္အဖြဲ႕မွ တဒဂၤလြတ္ၿပီး လြတ္လပ္ေပါ့ပါးကာ ခ်မ္းသာေနပါလိမ့္မယ္၊ ဒီလို ကိေလသာအျပစ္ေတြကင္းၿပီး ခ်မ္းသာေနတဲ့စိတ္ကို ကုသုိလ္လို႔ေခၚတယ္လို႔ မွတ္ရပါမယ္။ နားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ ေကာင္းမႈျပဳေနတဲ့အခိုက္ ထိုေကာင္းမႈအတြက္ ၾကည္ႏူး၀မ္းေျမာက္ေနတဲ့စိတ္ဟာ ကုသုိလ္စိတ္လို႔ ေခၚပါတယ္။
ကုသုိလ္တရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး (ပုညႀကိယာ၀တၳဳ) ေကာင္းမႈကိုျပဳျခင္း အေၾကာင္း(၁၀)ခ်က္ ရွိတယ္လို႔ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။ ဒီ(၁၀)ခ်က္ထဲမွာ ပတၱာႏုေမာဒ ကုသုိလ္တစ္ခုလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီဟာက တစ္ပါးသူက ကုသုိလ္အမွ်ေပးတဲ့အခါ ‘သာဓု..သာဓု….သာဓု’လို႔ ၀မ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚရင္ ပတၱာႏုေမာဒနဆိုတဲ့ ကုသုိလ္ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သူတစ္ပါးက အမွ်ေပးေ၀သည္ျဖစ္ေစ၊ အမွ်မေပးသည္ျဖစ္ေစ၊ သူတစ္ပါးရဲ႕ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအေပၚမွာ ဣႆာ၊ မစၧရိယမျဖစ္ဘဲ ၀မ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚႏိုင္ရင္လည္း ကုသိုလ္ရပါတယ္။ သက္ေတာ္ထင္ရွားဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက နတ္ေဒ၀ါမ်ားဟာ လူအမ်ားရဲ႕ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ၀မ္းေျမာက္စြာ သာဓုေခၚၾကတဲ့အတြက္ ရွိရင္းစြဲစည္းစိမ္ထက္ပိုကာ ခ်မ္းသာသြားၾကသည္ကို ပါဠိေတာ္မ်ားတြင္ ဖတ္ရပါတယ္
တစ္ခါတုန္းက အရွင္အႏုရုဒၶါေလာင္းလ်ာဟာ ဒီဘဒၵကမၻာမွာ ဆင္းရဲသားအမ်ဳိးမွာျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ သူဟာ သုမနလို႔ေခၚတဲ့ သူေဌးရဲ႕အိမ္မွာ ျမက္ရိတ္သမားဘ၀ျဖင့္ အသက္ေမြးေနရပါတယ္၊ သူရဲ႕နာမည္က ‘ အႏၷဘာရ’လို႔ေခၚတယ္။ သုမနသူေဌးက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ပီပီ အလွဴေရစက္ လက္ႏွင့္မကြာဆိုတဲ့အတုိင္း အလွဴဒါနကို မျပတ္ျပဳလုပ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ အႏၷဘာရသူဆင္းရဲဟာ ထံုးစံအတုိင္း ျမက္ရိတ္ဖို႔အတြက္ သူေဌးအိမ္ကေန ထြက္ခဲ့တယ္။ စာရွည္မွာစိုးတဲ့အတြက္ ဆိုလုိရင္းကို တုိုက်ဥ္းေျပာပါ့မယ္၊ အႏၷဘာရဟာ တစ္ေန႔ဥပရိ႒အမည္ရွိတဲ့ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါကို ဖူးေတြ႕ရတဲ့အခါ ဆြမ္းလွဴဖို႔အတြက္ အိမ္ျပန္ၿပီး သူ႔အဖို႔ခ်က္ထားတဲ့ထမင္းကို ျပန္ယူပါတယ္။ ရလာတဲ့ထမင္းနဲ႔ အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါအား ေလာင္းလွဴလိုက္ၿပီး “ တပည့္ေတာ္သည္ ျဖစ္ေလရာဘ၀ ဆင္းရဲတဲ့အမ်ဴိးမွာ လြတ္ရသည့္အျပင္ မရွိဟူေသာ စကားကိုလည္း မၾကားရတဲ့သူ ျဖစ္ရပါလို၏”လို႔ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္ သုမနသူေဌးအိမ္ရဲ႕ တံခါးမွာေစာင့္ေနတဲ့ ထီးခ်က္ေစာင့္ နတ္သမီးက အႏၷဘာရ ရဲ႕ကုသိုလ္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးလုိက္တယ္။ သူေဌးက “အသင္ထီးခ်က္ေစာင့္နတ္…ငါကုသိုလ္ျပဳတာ ၾကာခဲ့ၿပီး အခုမွသာဓုေခၚရသလား”ဟုေျပာရာ နတ္က “သူေဌးရဲ႕ကုသိုလ္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးတာမဟုတ္ အႏၷဘာရရဲ႕ ကုသုိလ္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးတာျဖစ္တယ္”လို႔ေျပာၿပီး အႏၷဘာရရဲ႕ကုသုိလ္ တန္ဖိုးႀကီးပံု ေကာင္းျမတ္ပံုတို႔ကို သူေဌးအား ေျပာျပတယ္။ ဒါနဲ႔ သူေဌးကလည္း အႏၷဘာရကိုေခၚၿပီး ျပဳခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္ကို ေငြေပးၿပီး ၀ယ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲသားက မေရာင္းတဲ့အတြက္ ေငြကိုတိုးေပးၿပီး ၀ယ္တယ္၊ မေရာင္းဘူး။ “ဒါဆိုလည္း ကုသုိလ္ရဲ႕အဘို႔ကို ငါ့အားအမွ်ေပးပါ” ဟုသူေဌးကေျပာရာ အႏၷဘာရက အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါထံ အေျပးသြားကာ ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။
အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါက “ ဒါယကာ ငါဥပမာနဲ႔ေျပာမယ္၊ အိမ္ေခ်တစ္ရာခန္႔ရွိတဲ့ ရြာတစ္ရြာမွာ အိမ္တစ္ေဆာင္သာ ဆီမီးခြက္ထြန္းထားပါတယ္။ ထိုဆီမီးခြက္မွ မီးကိုကူးယူကာ က်န္သည့္အိမ္ (၉၉)လံုးကို မီးထြန္းေပးလိုက္ရသည့္အတြက္ မူလကထြန္းထားတဲ့ အိမ္ကဆီမီးဟာ အေရာင္မမိန္သြားတဲ့အျပင္ ပိုၿပီးေတာ့ လင္းလက္လာပါတယ္။ ဒီဥပမာလိုပဲ ဒါယကာလွဴလိုက္တဲ့ ကုသိုလ္ရဲ႔အဘို႔ကို အျခားလူမ်ားအား အမွ်ေပးေ၀ရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ကုသုိလ္ဟာ မေလ်ာ့တဲ့အျပင္ အမွ်ေပးတဲ့ကုသုိလ္တစ္ခု ထပ္တိုးလာပါေသးတယ္၊ ဒါ့အျပင္ ကုသိုလ္အဘို႔ကို သာဓု ေခၚရတဲ့သူမွာလည္း ပတၱာႏုေမာဒန ကုသုိလ္ရရွိပါတယ္”လို႔ အႏၷဘာရ ျမက္ရိတ္သမားအား ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
အခ်ဴပ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ သူတစ္ပါးရဲ႕ ကုသိုလ္အဘို႔ကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာစြာနဲ႔ သာဓု ေခၚလိုက္တဲ့ခဏမွာ ကုသိုလ္အေပၚ ၀မ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးတဲ့စိတ္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ထိုသူရဲ႕စိတ္ဟာ အျပစ္ကင္းေနၿပီး ခ်မ္းသာေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ပါးသူရဲ႕ ကုသုိလ္အဘို႔ကို သာဓုေခၚဆိုျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ျပဳတဲ့သူနဲ႔ထပ္တူ ကုသိုလ္ရပါေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလိုက္ရပါတယ္။
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ
No comments:
Post a Comment