ဘုရားရွင္ရဲ႕အရပ္ေတာ္

ဘုရားရွင္ဟာ သာမန္အခ်ိန္မွာ ပကတိလူသားထက္ပိုၿပီး ျမင့္နိုင္စရာမရွိေပမဲ့လို႔ ခႏၶာကိုယ္ကို ႀကီးခ်င္ရင္ သူတကာထက္ပိုၿပီး ႀကီးလုိ႔ရသလို ငယ္ခ်င္ရင္လည္း ငယ္ခ်င္သေလာက္ ငယ္လို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တန္ခိုးေတာ္အရာလည္း ရွိပါေသးတယ္။ သာဓကတစ္ခုေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ တစ္ခါက ပုဏၰားတစ္ေယာက္ဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အရပ္ေတာ္ကို သိခ်င္တဲ့အတြက္ သူ႔အိမ္အေရွ႕ ဘုရားရွင္ ဆြမ္းခံၾကြရာေနရာမွာ ၀ါးလံုးတစ္လံုး စိုက္ထူထားပါတယ္၊ ဘုရားၾကြေတာ္မူလာေတာ့ ၀ါးလံုးထက္ ဘုရားရွင္ရဲ႕အရပ္ေတာ္က ျမင့္ေနတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ၀ါးခုႏွစ္လံုးဆက္ၿပီး ေထာင္ထားလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားရဲ႕ အရပ္ေတာ္က ျမင့္လ်က္ပါပဲ။ အဲဒီအခါ ျမတ္စြာဘုရားက “ဘာလို႔ ၀ါးလံုးေတြ ေထာင္ထားတာလဲ”လို႔ ပုဏၰားအားေမးတဲ့အခါ “ အရွင္ဘုရားရဲ႕ အရပ္ေတာ္ကို သိခ်င္လို႔ပါ”လို႔ ပုဏၰားက ေလွ်ာက္တယ္။ အဲဒီအခါ ဘုရားရွင္က “ ေလးသေခ်ၤန႔ဲ ကမၻာတစ္သိန္း ျဖည့္က်င့္လာတဲ့ ပါရမီဘုန္းေတာ္ကို မင္း၀ါးလံုးနဲ႔ တိုင္းတာလို႔ရပါ့မလား”လို႔ ေဟာၾကား ဆံုးမေတာ္မူပါတယ္။

တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္မွာ အဘိဓမၼာတရား ေဟာေတာ္မူတဲ့အခါကလည္း ပင္လယ္ကသစ္ပင္ရင္း ပ႑ဳကမၸလာထက္မွာ သီတင္းသံုးေတာ္မူေနတဲ့အခါ သိၾကားမင္းက “ပ႑ဳကမၸလာက တစ္ဆယ့္ငါး ယူဇနာေတာင္ရွိတာဆိုေတာ့ ဘုရားရွင္ထိုင္ေတာ္မူရင္ ေနရာေတြ ပိုေနမွာပဲ”လို႔ ေတြးမိတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုရားရွင္ ပ႑ဳကမၸလာထက္ ထိုင္ေတာ္မူလိုက္တဲ့အခါ ကမၸလာတစ္ခုလံုး ျပည့္သြားရံုမွ်မက သကၤန္းအစြန္းဟာ ကမၸလာရဲ႕အျပင္ကို ထြက္က်ေနပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါ သိၾကားမင္းက “ ငါဟာ မိုက္ေလစြ၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဘုန္း တန္ခိုးေတာ္ကို မသိေလစြ”လို႔ ေနာင္တရေတာ္မူပါတယ္သတဲ့။

တစ္ခါက ‘ရာဟု’အမည္ရွိ အသူရာနတ္မင္း တစ္ဦးရွိတယ္။ သူရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က အလြန္ႀကီးမားတယ္။ ဒါနဲ႔ နတ္ေတြက ဘုရားသြားဖူးသြားဖို႔ေခၚတဲ့အခါ အသူရာနတ္မင္းႀကီးက “ ငါသြားရင္ ဘုရားရွင္က ငယ္ငယ္ဆိုေတာ့ ငါငံု႔ၾကည့္ရမယ္။ ငါမသြားဘူးလို႔ေတြးကာ မလိုက္ဘဲေနတယ္၊ နတ္ေတြက ဖန္ခါထပ္ထပ္ေခၚတဲ့အခါမွာ မတတ္သာေတာ့ဘဲ လိုက္သြားတယ္၊ ဘုရားအေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေျခဖမိုးေတာ္ပဲ ျမင္ရတယ္၊ မ်က္ႏွာေတာ္ကိုဖူးဖို႔ အေပၚေမာ့ၾကည့္တဲ့အခါမွာလည္း မ်က္ႏွာေတာ္က ျမင့္လြန္းေနတဲ့အတြက္ ရင္ေခါင္းေတာ္ေလာက္သာ ျမင္ရပါတယ္။ အဲဒီအခါက်မွ အသူရာနတ္မင္းက “ေအာ္…ဘုရားဆိုတာ အံ့ၾသဖြယ္ အလြန္ေကာင္းတာပဲ၊ ဘုရားရွင္ဟာ ေသးေသးငယ္ငယ္ ထင္မိၿပီး မထီမဲ့ျမင္ ထင္မွားမိေလျခင္း”လို႔ ေတြးကာ ေနာင္တရေနပါေတာ့တယ္။

ဒါဟာ လူသာမန္တို႔ မႀကံစည္ႏုိင္တဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တန္ခိုးအရာပါပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဘုန္းေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မႀကံစည္အပ္တဲ့တရားေလးပါးရွိတယ္။ ဒါကို အစိေႏၱယ်ေလးပါးလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီေလးပါးကို ဗဟုသုတအလို႔ငွါ ေဖၚျပေပးခ်င္ပါတယ္။ (၁) တန္ခိုးေတာ္ကို မႀကံစည္အပ္။ (၂) ကံ၏အက်ဳိးေပးရာတြင္ မႀကံစည္အပ္။ (၃)သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္အရာတြင္ မႀကံစည္အပ္။ (၄) ေလာကအေၾကာင္း မႀကံစည္အပ္ျခင္းတို႔ ျဖစ္တယ္။

တစ္ခါက ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္က လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးအား ေမးဖူးတယ္ “အရွင္ဘုရား… ျမတ္စြာဘုရားဟာ အလိုေတာ္ရွိရင္ မုန္ညင္းေစ့ထဲလည္း ပကတိကိုယ္ခႏၶာျဖင့္ ၀င္နိင္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါ့မလားဘုရား၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က ပင္ကိုယ္ဆိုရင္ မုန္ညင္းေစ့က က်ယ္လာတာ ျဖစ္ရမယ္။ မုန္ညင္းေစ့ကလည္း ပံုမွန္အတိုင္း ဘုရားရွင္ကလည္း ပကတိအတိုင္း ၀င္တယ္ဆိုတာေတာ့ တပည့္ေတာ္မယံုပါဘူးဘုရား” ေမးေလွ်ာက္တယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးက “ဣဒၶိ၀ေဒါ အစိႏၲိေယာ တန္ခိုးေတာ္ကို မႀကံစည္အပ္ဘူး”လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားက “အရွင္ဘုရားတို႔က ျပႆနာေပၚလာရင္ ဒီအစိေႏၲယ်ဆိုတာႀကီးနဲ႔ ကာၾကတာပဲ၊ တပည့္ေတာ္ မေက်နပ္နိုင္ပါဘူး” လို႔ဆိုသတဲ့၊

ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက ႏိုင္ငံျခားသားမွာပါလာတဲ့ မွန္ေျပာင္းကို လက္ညိဳးထိုးၿပီး “ ဒီမွန္ေျပာင္း ဘယ္ေလာက္ေပးရလဲ”လို႔ေမးတယ္၊ “(၆၅)က်ပ္ေပးရပါတယ္ဘုရား”လို႔ ႏိုင္ငံျခားသားက ေလွ်ာက္တယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးက “ ဒါျဖင့္ ဒီမွန္္ေျပာင္းနဲ႔ ေတာင္ရိုးႀကီးကို ၾကည့္လိုက္စမ္း၊ ဘာျမင္ရတုန္း”လို႔ေမးတယ္၊ နိုင္ငံျခားသားက “ အရွင္ဘုရား… ေတာင္ရိုးႀကီးကို ျမင္ရပါတယ္ဘုရား”လို႔ ေလွ်ာက္တယ္၊ “မင္းဟာက မွန္ေျပာင္းေလးက အေပါက္၀ေသးေသးေလးပဲ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ ေတာင္ရိုးႀကီးကို ျမင္ရတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါ့မလား၊ ေတာင္ရိုးႀကီးကိုျမင္ရေအာင္ မွန္ေျပာင္းက က်ယ္လာလို႔လား၊ ေတာင္ရိုးကပဲ ေသးလာလို႔လား” လို႔ ဆရာေတာ္က ေမးပါတယ္။ အဲဒီအခါ ႏိုင္ငံျခားသားက “မွန္ပါ …မွန္ကလည္း မက်ယ္ေပးသလို၊ ေတာင္ရိုးႀကီးကလည္း မေသးလာပါ၊ ဒါေပမဲ့ အကုန္လံုးကိုေတာ့ ျမင္ေနရတာပဲ ဘုရား”လို႔ ေလွ်ာက္တယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးက “ ေအး…မင္းရဲ႕ (၆၅)က်ပ္တန္ မွန္ေျပာင္းကေတာင္ ဒီေလာက္ အစြမ္းထက္ေနရင္ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္းကာလပတ္လံုး ပါရမီျဖည့္က်င့္ခဲ့တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားက ဒါေလာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့”လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါက်မွသာ ႏိုင္ငံျခားသား ၀မ္းေျမာက္စြာနဲ႔ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး လက္ခံသြားပါေတာ့တယ္။

ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ