အေမး။ ။ အရွင္ဘုရား…ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈမွာ လူႀကီးကလူငယ္ကို ၀န္ခ်ကန္ေတာ့တဲ့ အစဥ္အလာရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ႀကီးသူငယ္သူ အျပန္အလွန္ကန္ေတာ့နည္းကိ သိလိုပါတယ္၊ အေျဖေပးေတာ္မူပါဘုရား။
ၿငိမ္းလြင္။ ေမာ္စကို
အေျဖ။ ။ ၀န္ခ်ကန္ေတာ့တယ္ဆိုတာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးအမျဖစ္တယ္။ ဘုရားဆံုးအမကိုလိုက္နာတဲ့ သူမ်ားကိုလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္လို႔ေခၚတယ္။ ယခုအခါ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစုဟာ ျမန္မာလူမ်ဳိး မ်ားျဖစ္တာေၾကာင့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာဟာလည္း ဘုရားအဆံုးမေတြပါပဲ။ ဘုရားရွင္က မဂၤလသုတ္ေတာ္မွာ ဂါရေ၀ါစ ဧတံ မဂၤလမုတၱမံ-ရိုေသထိုက္သူကို ရိုေသျခင္းဟာ ျမတ္ေသာမဂၤလာမည္၏။ “အသက္ဂုဏ္၀ါ ကိုယ့္ထက္ႀကီးက ဆည္းကပ္ခစား ရိုေသေလ”လို႔ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။ ကိုယ့္ထက္ အသက္ဂုဏ္သိကၡာအားျဖင့္ ႀကီးမားသူကို ရိုေသမႈ ဂါရ၀ရွိရပါမယ္။ အဘိဓမၼာလာ ပုညႀကိယာ၀တၳဳဆယ္ပါးမွာ လည္း အပစါယနဆိုတာရွိတယ္။ ရိုေသထိုက္သူကို ရိုေသရမယ္တဲ့။ ႏွစ္ခုစလံုးကေတာ့ သေဘာအတူတူပါပဲ။ ေျပာလိုသည္မွာ ငယ္သူကႀကီးသူကို ၀န္ခ်ကန္ေတာ့တယ္ဆိုတာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာတစ္ရပ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ႀကီးသူက ငယ္သူကို ကန္ေတာ့တယ္ရတယ္ဆိုတာ ဘုရားရွင္ မေဟာခဲ့ပါဘူး။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ႀကီးသူက အမွားလုပ္မိလို႔ ငယ္သူအားမွားေၾကာင္းကို ေတာင္းပန္တာေလာက္ပဲရွိပါတယ္ ကန္ေတာ့ဖို႔အထိေတာ့ မလုပ္ေကာင္းပါဘူး။ ဒါက အသက္အားျဖင့္ေျပာတာပါ။
ဂုဏ္အားျဖင့္ ရုိေသရမယ္ဆိုတာက်ေတာ့ ဂုဏ္ဆိုတာ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာဂုဏ္ပါ။ ကိုယ့္ထက္သီလ၊သမာဓိ၊ ပညာဂုဏ္းအားျဖင့္ ႀကီးမားသူအား ရိုေသကန္ေတာ့ရပါ့မယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ သိကၡာ၀ါေတာ္ႀကီးသူကုိ သိကၡာ၀ါငယ္သူက ရုိေသရတယ္၊ကန္ေတာ့ရတယ္။ တကယ္လို႔ အသက္ငယ္ၿပီး သိကၡာအားျဖင့္ႀကီးသူကို အသက္ႀကီးၿပီး သိကၡာငယ္တဲ့ရဟန္းက ရွိခိုးကန္ေတာ့ရပါတယ္။ ေမးခြန္းရွင္က အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ကန္ေတာ့နည္း လို႔ေမးထားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဂါရ၀(၁၀)ပါးထဲမွာ အညမညဂါရ၀ါဆိုတာ ရွိတယ္။ အညမညဂါရ၀ါဆိုတာ အခ်င္းခ်င္ ရိုေသရမယ္ဆိုတာပဲ။ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပရရင္ ႀကီးသူကုိ ငယ္သူက ရုိေသစြာ ကန္ေတာ့လိုက္တာကို ႀကီးသူက အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပန္လွန္အသိအမွတ္ျပဳၾကတာကိုပဲ အညမညဂါရ၀ါလို႔ေခၚပါတယ္။ ႀကီးသူက ရိွခိုးကန္စရာမလိုပါဘူးဆိုတာ အေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ထိုင္းႏိုင္ငံယဥ္ေက်းမႈမွာက်ေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ လူမ်ားဟာ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ေနၿပီး အခ်င္းခ်င္း လက္အုပ္ခ်ီၾကတာေတာ့ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ အဲဒါက ထိုင္းႏိုင္ငံယဥ္ေက်းမႈပါ။ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈႏွင့္မတူပါဘူး။
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ
ၿငိမ္းလြင္။ ေမာ္စကို
အေျဖ။ ။ ၀န္ခ်ကန္ေတာ့တယ္ဆိုတာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးအမျဖစ္တယ္။ ဘုရားဆံုးအမကိုလိုက္နာတဲ့ သူမ်ားကိုလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္လို႔ေခၚတယ္။ ယခုအခါ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစုဟာ ျမန္မာလူမ်ဳိး မ်ားျဖစ္တာေၾကာင့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာဟာလည္း ဘုရားအဆံုးမေတြပါပဲ။ ဘုရားရွင္က မဂၤလသုတ္ေတာ္မွာ ဂါရေ၀ါစ ဧတံ မဂၤလမုတၱမံ-ရိုေသထိုက္သူကို ရိုေသျခင္းဟာ ျမတ္ေသာမဂၤလာမည္၏။ “အသက္ဂုဏ္၀ါ ကိုယ့္ထက္ႀကီးက ဆည္းကပ္ခစား ရိုေသေလ”လို႔ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။ ကိုယ့္ထက္ အသက္ဂုဏ္သိကၡာအားျဖင့္ ႀကီးမားသူကို ရိုေသမႈ ဂါရ၀ရွိရပါမယ္။ အဘိဓမၼာလာ ပုညႀကိယာ၀တၳဳဆယ္ပါးမွာ လည္း အပစါယနဆိုတာရွိတယ္။ ရိုေသထိုက္သူကို ရိုေသရမယ္တဲ့။ ႏွစ္ခုစလံုးကေတာ့ သေဘာအတူတူပါပဲ။ ေျပာလိုသည္မွာ ငယ္သူကႀကီးသူကို ၀န္ခ်ကန္ေတာ့တယ္ဆိုတာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာတစ္ရပ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ႀကီးသူက ငယ္သူကို ကန္ေတာ့တယ္ရတယ္ဆိုတာ ဘုရားရွင္ မေဟာခဲ့ပါဘူး။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ႀကီးသူက အမွားလုပ္မိလို႔ ငယ္သူအားမွားေၾကာင္းကို ေတာင္းပန္တာေလာက္ပဲရွိပါတယ္ ကန္ေတာ့ဖို႔အထိေတာ့ မလုပ္ေကာင္းပါဘူး။ ဒါက အသက္အားျဖင့္ေျပာတာပါ။
ဂုဏ္အားျဖင့္ ရုိေသရမယ္ဆိုတာက်ေတာ့ ဂုဏ္ဆိုတာ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာဂုဏ္ပါ။ ကိုယ့္ထက္သီလ၊သမာဓိ၊ ပညာဂုဏ္းအားျဖင့္ ႀကီးမားသူအား ရိုေသကန္ေတာ့ရပါ့မယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ သိကၡာ၀ါေတာ္ႀကီးသူကုိ သိကၡာ၀ါငယ္သူက ရုိေသရတယ္၊ကန္ေတာ့ရတယ္။ တကယ္လို႔ အသက္ငယ္ၿပီး သိကၡာအားျဖင့္ႀကီးသူကို အသက္ႀကီးၿပီး သိကၡာငယ္တဲ့ရဟန္းက ရွိခိုးကန္ေတာ့ရပါတယ္။ ေမးခြန္းရွင္က အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ကန္ေတာ့နည္း လို႔ေမးထားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဂါရ၀(၁၀)ပါးထဲမွာ အညမညဂါရ၀ါဆိုတာ ရွိတယ္။ အညမညဂါရ၀ါဆိုတာ အခ်င္းခ်င္ ရိုေသရမယ္ဆိုတာပဲ။ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပရရင္ ႀကီးသူကုိ ငယ္သူက ရုိေသစြာ ကန္ေတာ့လိုက္တာကို ႀကီးသူက အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပန္လွန္အသိအမွတ္ျပဳၾကတာကိုပဲ အညမညဂါရ၀ါလို႔ေခၚပါတယ္။ ႀကီးသူက ရိွခိုးကန္စရာမလိုပါဘူးဆိုတာ အေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ထိုင္းႏိုင္ငံယဥ္ေက်းမႈမွာက်ေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ လူမ်ားဟာ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ေနၿပီး အခ်င္းခ်င္း လက္အုပ္ခ်ီၾကတာေတာ့ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ အဲဒါက ထိုင္းႏိုင္ငံယဥ္ေက်းမႈပါ။ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈႏွင့္မတူပါဘူး။
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ
No comments:
Post a Comment