ဘုရားအထက္ကေနရင္ ငရဲက်နုိင္ပါသလား

အေမး။ ။ အရွင္ဘုရားရဲ႕ စာအုပ္ဖတ္ရတဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္တို႔လူငယ္ေတြမွာ ကိုယ့္ဘာသာေရးထဲ ေ၀၀ါးေနတဲ့အခ်က္ေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိျမင္ရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္တစ္ခုေမးေလွ်ာက္ပါရေစဘုရား။ သက္တမ္းရွည္တဲ့ကကုသန္စတဲ့ဘုရားရွင္မ်ားဟာ ဓါတ္ေတာ္သီးျခားမက်ဘဲ ရုပ္ကလာပ္ေတာ္က်န္ရစ္ၿပီး အဲဒီရုပ္ကလာပ္ေတာ္မ်ားကို ေစတီတည္ထားတယ္၊ ကမၻေျမႀကီးအတြင္းမွာ ယခုတုိင္ တည္ရွိေနပါတယ္လို႔ ဖတ္ရသိရပါတယ္ဘုရား။ ဒါနဲ႔စပ္လို႔ ေဂါတမဘုရားရွင္ ဆံေတာ္ပယ္စဥ္က ဆံေတာ္ကို သိၾကားမင္းက ကလပ္နဲ႔ခံၿပီး နတ္ျပည္မွာ ေစတီတည္သလို ျမင့္ျမတ္တဲ့ဘုရားရွင္တုိ႔ရဲ႕ ရုပ္ကလာပ္ေတာ္မ်ားရွိရာ ေစတီမ်ားကို ဘာ့ေၾကာင့္နတ္ျပည္မွာမတည္ဘဲ ေျမႀကီးထဲထားရတာလဲဘုရား။ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚကိုေတာင္ ဖိနပ္စီးၿပီး တက္လို႔မွမရတာ။ ဒီအတုိင္းဆို တပည့္ေတာ္တို႔ ငရဲမက်နုိင္ဘူးလားဘုရား။



ေမသက္လိႈင္

လာရိႈး



အေျဖ။ ။ ေရွးဘုရားရွင္တုိ႔ရဲ႕ ရုပ္ကလာပ္တည္ရွိရာ ေစတီကို ေမသက္လိႈင္ေျပာသလို ေျမႀကီးထဲ ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေစတီတည္စဥ္အခါတုန္းက ေျမႀကီးေပၚမွာပါပဲ။ ယေန႔ေခတ္ ေစတီေတာ္မ်ား ေျမႀကီးေပၚမွာ တည္ၾကသလို တည္ခဲ့တာပါပဲဲ။ ဘုရားရွင္တစ္ဆူနဲ႔တစ္ဆူၾကားမွာ ကမၻာေျမႀကီး တစ္ယူဇနာ တစ္ယူဇနာတက္လာေၾကာင္းကို သံယုတ္ပါဠိေတာ္ အနမတဂၢသုတ္မွာ ေ၀ပုလႅေတာင္ရဲ႕အနိမ့္အျမင့္ကို စံထုိးၿပီး သိရပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ကမၻာေျမႀကီးဟာ ပမာဏမ်ားစြာ ထူလာတာပါပဲ။



ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္က တည္ခဲ့တဲ့ေစတီေတာ္ဟာ ယခုေဂါတမ ဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ ေျမႀကီးေအာက္ေရာက္ေနေလာက္ပါၿပီ။ ဘုရားတစ္ဆူနဲ႔တစ္ဆူၾကားကို ထားဦးေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းသံုးေလးရာက အေဆာက္အဦးမ်ား ယခုအခါ ေျမေအာက္မွ တူးေဖၚေတြ႕ရိွေနပါတယ္။

ဒါျဖင့္ ဘုရားရွင္ေစတီက ေအာက္ကျဖစ္ေနၿပီး လူေတြက အေပၚကေန ဖိနပ္စီးၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနၾကေတာ့ ငရဲႀကီး-မႀကီးဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေျပာပါ့မယ္။



ယေန႔ေခတ္ လူေတြေနၾကတဲ့ကြန္ဒိုတုိက္ေတြဟာ အထပ္ေပါင္းမ်ားစြာရွိၿပီး အေတာ္ျမင့္မားတဲ့ မိုးထိတုိက္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတုိက္ေတြရဲ႕ေအာက္ဆုံး ေျမညီထပ္္မွာေနထိုင္ၾကတဲ့မိသားစုမွာ ဘုရားအေဆာင္ရွိမွာပဲ။ အေပၚကအထပ္မ်ားမွာလဲ လူေတြေနတာပါပဲ၊ ဒါျဖင့္ရင္ ေျမညီထပ္မွာ ဘုရားအေဆာင္ရွိတဲ့အတြက္ အေပၚထပ္မွာေနတဲ့လူမ်ား ဘယ္လုိေနမလဲ။ ေနာက္တစ္ခု ယေန႔ေခတ္ေျမႀကီးေပၚမွာ တည္ထားတဲ့ ေစတီေတာ္ေတြ မ်ားစြာရွိပါတယ္။ လူေတြက ထုိေစတီထက္ျမင့္တဲ့ ေနရာတုိက္ေတြမွာ ေနၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲ။



အမွန္က သူ႕ေနရာနဲ႔သူပါ။ အေပၚတုိက္ခန္းမွာေနတဲ့သူက သူ႕အိမ္နဲ႔သူ ေအာက္ကဘုရားအေဆာင္ကို မရိုေသလို႔ ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ အဓိကကေတာ့စိတ္ပါပဲ “စိတ္သာရွင္ေစာ ဘုရားေဟာ”ဆိုတဲ့အတိုင္း ဒီေနရာမွာ စိတ္နဲ႔လဲသက္ဆုိင္ေနပါတယ္။ ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဥပါဒ္ေရာက္ဆိုတာလို အစြဲေၾကာင့္လဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ သတိထားရပါမယ္။



ဆိုၾကပါစို႔။ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွ တစ္ၿမိဳ႕သုိ႔ ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ေကာင္းကင္ေပၚက သြားတဲ့အခါ ေအာက္မွာ အခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွ ေစတီေတာ္ေတြကို မလြဲသာလို႔ ျဖတ္ေက်ာ္ပ်ံသန္းရတာေတြရွိပါတယ္။ အဲဒီအခါ ေလယာဥ္ေပၚ လိုက္ပါတဲ့သူမ်ားဟာ ဘုရားကို မရိုေသလို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဆိုရင္အျပစ္မရွိပါဘူး။ ဘုရားရွင္ကို မရိုမေသတဲ့အေနနဲ႔ အေပၚကေနရင္ေတာ့ အျပစ္ရွိတာေပါ့။ ‘အထက္ကေနလို႔ ငရဲႀကီးမယ္’ဆိုတဲ့ ပူပန္မႈဟာ ေနရာတိုင္းမွာ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံ လြန္ကဲတဲ့ ပူပန္မႈေတြျဖစ္ရင္ မေကာင္းပါဘူး။ ဒါကို ပါဠိလို ‘အတိကုကၠဳစၥ’ လို႔ ေခၚပါတယ္။ အတိကုကၠဳစၥျဖစ္ပံု ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္းတစ္ခု ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။



တစ္ခါက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးရွိပါတယ္။ စီးပြားဥစၥာမ်ားလဲ အသင့္အတင့္ရွိလို႔ လူလတ္တန္းစားအထဲပါ၀င္ တယ္လို႔ဆိုရမယ္။ သူတို႔ဟာ ယခုအခ်ိန္အထိ ေရႊတိဂံုဘုရားကို မေရာက္ဖူးဘူးတဲ့။ သူတို႔မွာ သြားနုိင္တဲ့ ေငြေၾကးဥစၥာအသင့္အတင့္ ရွိေနပါရက္နဲ႕ ဘာျပဳလို႔မ်ား မသြားရတာလဲဆိုတာကို စံုစမ္းၾကည့္ပါတယ္၊ သူတုိ႔ဟာ ရန္ကုန္ကို ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ေကာင္းကင္ကေနသြားရင္ ေအာက္မွာရွိတဲ့ေစတီ ပုထိုးေတြကို ျဖတ္သန္းသြားရမွာမုိ႔ အျပစ္ႀကီးမွာ ေၾကာက္လွတဲ့အတြက္ ရန္ကုန္ကို သြားႏုိင္ပါရက္နဲ႔ မသြားခဲ့ပါဘူးတဲ့။ အသက္(၈၀)ေက်ာ္ေနပါၿပီ၊ ယခုအခ်ိန္ထိ မသြားျဖစ္ေသးပါဘူး။ ဒါဟာ အတိကုကၠဳစၥ -လြန္ကဲတဲ့ပူပန္မႈပါ။ ဒီလိုသာပူပန္ေနမယ္ဆိုရင္ ကမၻာေျမႀကီးအတြင္း ေနရမဲ့ေနရာ အလြန္က်ဥ္းေျမာင္းသြားပါလိမ့္မယ္။ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ယူဆမိပါတယ္။ လိုရင္းေျပာရရင္ စိတ္သာအဓိကလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။



ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ