ဆရာေတာ္ဘုရား မသိတာေတြေမးလို႔ရတယ္ဆိုလို႔ ၀မ္းသာရပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ေမးလိုတာကေတာ့
၁။ ဆရာ၀န္ေတြဟာ ေဆးထိုးတဲ့အခါပိုးေတြကိုေသေစလို႔ ပါဏာတိပါတကံ မထိုက္ဘူးလားဘုရား။
၂။ ရဲေဘာ္ေသ ေသေသာ္ငရဲမလားဆိုေတာ့ စစ္သားေတြဟာငရဲ မေရာက္ဘူး လားဘုရား။
၃။ နိဗၺာန္ကို ပုထုဇဥ္ေတြဘယ္လိုသိႏုိင္မလဲဘုရား။ သိေရာသိႏိုင္ပါသလား ဘုရား။
ဒါေတြက တပည့္ေတာ္ ေႏြအခါ သူငယ္ခ်င္းဦးဇင္းမ်ားန႔ဲ ကေလးမ်ားကို ေတာေဒသမ်ားမွာ ဒုလႅဘ၀တ္ရင္း လိုက္သင္ေပးရာက သိခဲ့ရတဲ့ ျပႆနာေတြပါဘုရား။ သည္းခံျပီးေျဖၾကားေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဘုရား။ ေနာက္ေနာင္ကိုလည္း တပည့္ေတာ္မသိတာေတြကို ေမးခြင့္ျပဳပါဘုရား။ ေလးစားခင္မင္လ်က္ ရွိခိုးဦးခိုက္လိုက္ပါသည္ဆရာေတာ္ဘုရား။
အင္း ဒီေမးခြန္းေလးေတြက လူတုိင္းသိထားသင့္တဲ့ အရာေလးေတြပါ။ ဒီေတာ့ ဦးဇင္းသိသေလာက္ ေျဖေပးပါမယ္။ အရင္ဦးဆံုး ပါဏာတိပါတကံထုိက္သည့္ အဂၤါ(၅)ပါးကုိ အရင္ဆံုး တင္ျပေပးပါမယ္။ ထုိငါးပါးသိထားလွ်င္ ဆံုးျဖတ္ရတာ လြယ္လိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။ ပါဏာတိပါတကံ(၅)ပါးမွာ သက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း၊ သတၱ၀ါဟု အမွတ္ရွိျခင္း၊ သတ္လုိေသာစိတ္ ေသေစလုိေသာစိတ္ရွိျခင္း၊ ေသေစရန္ ျပဳလုပ္ေျပာဆုိျခင္း၊ ထုိျပဳလုပ္ေျပာဆုိျခင္းေၾကာင့္ ေသျခင္းဟူ၍ ဤငါးပါးျပည့္စံုမွသာ ပါဏာတိပါတကံ ထုိက္ေပသည္။
နံပါတ္(၁) ဆရာ၀န္မ်ားသည္ လူ႔အသက္ကုိ ကယ္တင္လုိေသာေစတနာႏွင့္ တိရစၦာန္မ်ားကုိ မသတ္ခ်င္ေသာ္လဲ သတ္လုိက္ရသည့္အတြက္ အျပစ္မရွိႏုိင္ပါ။ ေသေစလုိေသာ စိတ္ဆႏၵျဖင့္သတ္မိ၍ အျပစ္ရွိလွ်င္လည္း မေကာင္းမႈကနည္းၿပီး ေကာင္းမႈမ်ားကမ်ားပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ လူႏွင့္တိရစၦာန္တြင္ လူသည္တိရစၦာန္ထက္ ကုသုိလ္ကံ ႀကီးမားေသာေၾကာင့္ လူ႔ဘ၀ကုိရလာျခင္းျဖစ္၍ လူ႔သိကၡာသည္ တိရစၦာန္ထက္ ျမင့္မားေနျခင္း၊ လူသည္ တိရစၦာန္ထက္ အသိဉာဏ္ပညာပုိမုိႀကီးမား ေနျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ လူ႔အသက္ကုိကယ္တင္ေသာ ကုသုိလ္သည္ တိရစၦာန္ကုိသတ္ေသာ အကုသုိလ္ထက္ ပုိ၍မ်ားျပားပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေသေစလုိေသာေစတနာျဖင့္သတ္၍ အျပစ္ရွိလွ်င္ေသာ္မွ လူ႔အသက္ကုိ ကယ္ျခင္းက ပုိ၍အက်ိဳးမ်ားေပသည္။ ေသေစလုိေသာ ေစတနာမပါဘဲ သူ၏တာ၀န္အရ ေဆးထုိးရျခင္းသာ ျဖစ္ပါက ေစတနာမပါျခင္းေၾကာင့္ အျပစ္မရွိဘဲ ကုသုိလ္သာ ျဖစ္ေပသည္။
လူ႔အသက္ကုိ သတ္ျခင္း၌ အသတ္ခံရသူ၏ သီလ၊ သိကၡာ၊ ပညာတုိ႔ေပၚမူတည္၍ အျပစ္အနည္းအမ်ား ကြာျခားပါသည္။ တိရစၦာန္မ်ားကိုသတ္ရာ၌ သတ္ျခင္းလံုးလ အခ်ိန္ၾကာေညာင္းမႈေပၚမူတည္၍ အျပစ္နည္းမ်ား ကြာသြားေပသည္။ ဥပမာ-ဆင္ႏွင့္ျခင္ကုိ သတ္ရာ၀ယ္ ဆင္ကုိသတ္ရာ၌ လံု႔လ၀ီရိယအားထုတ္မႈမ်ား၍ အျပစ္ပုိမ်ားပါသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာ ပုိးမႊားမ်ားသည္ လူတုိ႔ပကတိမ်က္စိျဖင့္ မျမင္ႏုိင္ပါ။ ထုိသုိ႔ ပကတိမ်က္စိျဖင့္ မျမင္ႏုိင္ေသာ ပုိးမႊားကုိသတ္လွ်င္ ပါဏာတိပါတကံ မထုိက္ပါေပ။ ဆရာ၀န္မ်ားသည္ လူနာကုိေဆးကုရာ၌ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းေရးကုိသာ အဓိကထားၿပီး ပုိးမႊားကုိ ေသေစခ်င္ေသာ စိတ္ဆႏၵမရွိလွ်င္လည္းေကာင္း၊ ပုိးမႊားမ်ားကုိ သတၱ၀ါအမွတ္ဟု ထင္မွတ္မထားလွ်င္လည္းေကာင္း အျပစ္မရွိပါေပ။
နံပါတ္(၂) စစ္သားမ်ားသည္ ရန္သူကုိ ေသေစလုိေသာ ေစတနာမရွိဘဲ မိမိတာ၀န္အရ မိမိတုိင္ျပည္ေအးခ်မ္းေရးအတြက္ တစ္ဘက္သူကုိ လြတ္ရာသြားေအာင္ သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ပစ္သတ္လွ်င္ အျပစ္မရွိပါ။ ထုိ႔သုိ႔မဟုတ္ဘဲ လက္နက္ခ်ၿပီး အရံႈးေပးေနေသာရန္သူကုိ ေဒါသစိတ္ျဖင့္ ပစ္သတ္လွ်င္ေတာ့ အျပစ္ရွိေပသည္။
သူတစ္ပါးအသက္ကုိ ေသေစလုိေသာ ေစတနာမရွိဘဲ သူတစ္ပါးသက္သည္ကုိ အားေပးသည့္ သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ မိမိတာ၀န္အရ လုပ္ရသည္လည္း ရွိတတ္ၾကေပသည္။ ဥပမာ-အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္ သည္ သူ႔လင္ခင္ပြန္း သားသတ္သြားရန္အတြက္ ဓါးစသည့္လက္နက္မ်ားကုိ ယူေဆာင္ေပးရမည့္ အိမ္ရွင္မတာ၀န္ရွိ၍ ယူေပးလုိက္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဇနီးသည္ သူ၏အိမ္ေထာင္ရွင္မတာ၀န္ေက်းပြန္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးေသာ သေဘာသာျဖစ္ၿပီး သတၱ၀ါမ်ားအား ေသေစလုိေသာ စိတ္ေစတနာမရွိေသာေၾကာင့္ ဇနီးမွာ အျပစ္မရွိပါေပ။ အိမ္ေထာင္ရွင္ေယာက်္ားသည္ကား သူတစ္ပါးကုိေသေအာင္ သတ္မွ သူ၏ဇနီးမယား စသည္တုိ႔ စားေသာက္၀တ္ဆင္ရမည္မဟုတ္ဘဲ သမၼာအာဇီ၀ျဖင့္ လုပ္ေကၽြးလွ်င္လည္းရေသာေၾကာင့္ မိသားစုအတြက္ သူတစ္ပါးကုိသတ္လွ်င္ လင္ေယာက်္ား၌သာ အျပစ္ရွိေပသည္။ ထုိ႔အတူ ခုိးမႈ၊ လိမ္ညာလွည့္ပတ္ယူမႈစသည့္ မေကာင္းမႈမ်ား လုပ္လွ်င္လည္း လင္ေယာက်္ားသည္ အျပစ္ရွိေပသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ လင္ေယာက်္ားမ်ားသည္ မိမိ၏အိမ္ေထာင္ဦးစီးတာ၀န္ကုိ မတရားေသာနည္းျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင့္ျပဳလွ်င္ မိမိသာခံရၿပီး က်န္သူတုိ႔ မခံရေသာေၾကာင့္ မိမိရဲ႕မိသားစုကုိ တရားေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ရွာေဖြလုပ္ကုိင္ေကၽြးရန္ လုိေပသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာ ေယာက်္ားေလးမ်ားသည္ မိန္းကေလးမ်ားအား မိမိဘက္ပါေအာင္ သိမ္းသြင္းရန္အတြက္ မတရားေသာနည္းျဖင့္ရွာေဖြကာ လက္ေဆာင္စသည္တုိ႔ ေပးကမ္းတတ္ၾကေပသည္။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါက တစ္ဘ၀ေလးေကာင္းဖုိ႔အတြက္ ဘ၀ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ခံရမည့္ဒုကၡႏွင့္ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္ မထုိက္တန္ပါ။ သုိ႔ျဖစ္၍ တရားေသာနည္းျဖင့္သာ ရွာေဖြကာ မိမိခ်စ္ေသာသူမ်ားကုိ မိမိဘက္သုိ႔ပါေအာင္ သိမ္းသြင္းသင့္ပါသည္။ မတရားေသာနည္းျဖင့္ ရွာေဖြေပးမွ မိမိဘက္သုိ႔ပါမည္ဆုိလွ်င္ မပါခ်င္ေနပါေစ ရွာေဖြမေပးသင့္ပါေပ။ သုိ႔မဟုတ္ပါက မိမိသည္သာ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ၌ မေကာင္းက်ိဳးမ်ားကုိ တ၀ႀကီးခံစားေနရေပမည္။
နံပါတ္(၃) နိဗၺာန္ကုိ ပုထုဇဥ္မ်ားအေနျဖင့္ သညာသိလုိ႔ေခၚသည့္ စာေပဖတ္လုိ႔သိရေသာအသိ၊ တရားနား၍ၾကားသိရေသာအသိ၊ တရားအားထုတ္ေသာ အခါ မိမိသႏၱာန္၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေနေသာ ခ်မ္းသာမႈမ်ိဳးကုိ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာသည္ ဒီထက္မက ခ်မ္းသာသည္ဟုမွန္းဆ၍ သိႏုိင္ေသာအသိမ်ိဳးျဖင့္သာ သိႏုိင္ပါေပမည္။ နိဗၺာန္၏ ခ်မ္းသာအစစ္ကုိ လက္ေတြ႕ကုိယ္တုိင္ ခံစားရသကဲ့သုိ႔ တရားထူးမရရွိဘဲ ပုထုဇဥ္ဘ၀ျဖင့္ မသိႏုိင္ပါေပ။
ဤမွ်ေလာက္ေရးသားတင္ျပလွ်င္ လံုေလာက္မည္ထင္ပါသည္။ စာေရးသူ သိသမွ်ကုိသာ ေရးသားတင္ျပျခင္းျဖစ္၍ အမွားမ်ားလည္း ပါႏုိင္ေသာေၾကာင့္ အမွားပါပါက ေစတနာအမွားသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အားလံုး အသိဉာဏ္ပညာဗဟုသုတမ်ား တုိးပြား၍ မေကာင္းမႈမ်ားမွ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္………………။
၁။ ဆရာ၀န္ေတြဟာ ေဆးထိုးတဲ့အခါပိုးေတြကိုေသေစလို႔ ပါဏာတိပါတကံ မထိုက္ဘူးလားဘုရား။
၂။ ရဲေဘာ္ေသ ေသေသာ္ငရဲမလားဆိုေတာ့ စစ္သားေတြဟာငရဲ မေရာက္ဘူး လားဘုရား။
၃။ နိဗၺာန္ကို ပုထုဇဥ္ေတြဘယ္လိုသိႏုိင္မလဲဘုရား။ သိေရာသိႏိုင္ပါသလား ဘုရား။
ဒါေတြက တပည့္ေတာ္ ေႏြအခါ သူငယ္ခ်င္းဦးဇင္းမ်ားန႔ဲ ကေလးမ်ားကို ေတာေဒသမ်ားမွာ ဒုလႅဘ၀တ္ရင္း လိုက္သင္ေပးရာက သိခဲ့ရတဲ့ ျပႆနာေတြပါဘုရား။ သည္းခံျပီးေျဖၾကားေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဘုရား။ ေနာက္ေနာင္ကိုလည္း တပည့္ေတာ္မသိတာေတြကို ေမးခြင့္ျပဳပါဘုရား။ ေလးစားခင္မင္လ်က္ ရွိခိုးဦးခိုက္လိုက္ပါသည္ဆရာေတာ္ဘုရား။
အင္း ဒီေမးခြန္းေလးေတြက လူတုိင္းသိထားသင့္တဲ့ အရာေလးေတြပါ။ ဒီေတာ့ ဦးဇင္းသိသေလာက္ ေျဖေပးပါမယ္။ အရင္ဦးဆံုး ပါဏာတိပါတကံထုိက္သည့္ အဂၤါ(၅)ပါးကုိ အရင္ဆံုး တင္ျပေပးပါမယ္။ ထုိငါးပါးသိထားလွ်င္ ဆံုးျဖတ္ရတာ လြယ္လိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။ ပါဏာတိပါတကံ(၅)ပါးမွာ သက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း၊ သတၱ၀ါဟု အမွတ္ရွိျခင္း၊ သတ္လုိေသာစိတ္ ေသေစလုိေသာစိတ္ရွိျခင္း၊ ေသေစရန္ ျပဳလုပ္ေျပာဆုိျခင္း၊ ထုိျပဳလုပ္ေျပာဆုိျခင္းေၾကာင့္ ေသျခင္းဟူ၍ ဤငါးပါးျပည့္စံုမွသာ ပါဏာတိပါတကံ ထုိက္ေပသည္။
နံပါတ္(၁) ဆရာ၀န္မ်ားသည္ လူ႔အသက္ကုိ ကယ္တင္လုိေသာေစတနာႏွင့္ တိရစၦာန္မ်ားကုိ မသတ္ခ်င္ေသာ္လဲ သတ္လုိက္ရသည့္အတြက္ အျပစ္မရွိႏုိင္ပါ။ ေသေစလုိေသာ စိတ္ဆႏၵျဖင့္သတ္မိ၍ အျပစ္ရွိလွ်င္လည္း မေကာင္းမႈကနည္းၿပီး ေကာင္းမႈမ်ားကမ်ားပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ လူႏွင့္တိရစၦာန္တြင္ လူသည္တိရစၦာန္ထက္ ကုသုိလ္ကံ ႀကီးမားေသာေၾကာင့္ လူ႔ဘ၀ကုိရလာျခင္းျဖစ္၍ လူ႔သိကၡာသည္ တိရစၦာန္ထက္ ျမင့္မားေနျခင္း၊ လူသည္ တိရစၦာန္ထက္ အသိဉာဏ္ပညာပုိမုိႀကီးမား ေနျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ လူ႔အသက္ကုိကယ္တင္ေသာ ကုသုိလ္သည္ တိရစၦာန္ကုိသတ္ေသာ အကုသုိလ္ထက္ ပုိ၍မ်ားျပားပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေသေစလုိေသာေစတနာျဖင့္သတ္၍ အျပစ္ရွိလွ်င္ေသာ္မွ လူ႔အသက္ကုိ ကယ္ျခင္းက ပုိ၍အက်ိဳးမ်ားေပသည္။ ေသေစလုိေသာ ေစတနာမပါဘဲ သူ၏တာ၀န္အရ ေဆးထုိးရျခင္းသာ ျဖစ္ပါက ေစတနာမပါျခင္းေၾကာင့္ အျပစ္မရွိဘဲ ကုသုိလ္သာ ျဖစ္ေပသည္။
လူ႔အသက္ကုိ သတ္ျခင္း၌ အသတ္ခံရသူ၏ သီလ၊ သိကၡာ၊ ပညာတုိ႔ေပၚမူတည္၍ အျပစ္အနည္းအမ်ား ကြာျခားပါသည္။ တိရစၦာန္မ်ားကိုသတ္ရာ၌ သတ္ျခင္းလံုးလ အခ်ိန္ၾကာေညာင္းမႈေပၚမူတည္၍ အျပစ္နည္းမ်ား ကြာသြားေပသည္။ ဥပမာ-ဆင္ႏွင့္ျခင္ကုိ သတ္ရာ၀ယ္ ဆင္ကုိသတ္ရာ၌ လံု႔လ၀ီရိယအားထုတ္မႈမ်ား၍ အျပစ္ပုိမ်ားပါသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာ ပုိးမႊားမ်ားသည္ လူတုိ႔ပကတိမ်က္စိျဖင့္ မျမင္ႏုိင္ပါ။ ထုိသုိ႔ ပကတိမ်က္စိျဖင့္ မျမင္ႏုိင္ေသာ ပုိးမႊားကုိသတ္လွ်င္ ပါဏာတိပါတကံ မထုိက္ပါေပ။ ဆရာ၀န္မ်ားသည္ လူနာကုိေဆးကုရာ၌ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းေရးကုိသာ အဓိကထားၿပီး ပုိးမႊားကုိ ေသေစခ်င္ေသာ စိတ္ဆႏၵမရွိလွ်င္လည္းေကာင္း၊ ပုိးမႊားမ်ားကုိ သတၱ၀ါအမွတ္ဟု ထင္မွတ္မထားလွ်င္လည္းေကာင္း အျပစ္မရွိပါေပ။
နံပါတ္(၂) စစ္သားမ်ားသည္ ရန္သူကုိ ေသေစလုိေသာ ေစတနာမရွိဘဲ မိမိတာ၀န္အရ မိမိတုိင္ျပည္ေအးခ်မ္းေရးအတြက္ တစ္ဘက္သူကုိ လြတ္ရာသြားေအာင္ သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ပစ္သတ္လွ်င္ အျပစ္မရွိပါ။ ထုိ႔သုိ႔မဟုတ္ဘဲ လက္နက္ခ်ၿပီး အရံႈးေပးေနေသာရန္သူကုိ ေဒါသစိတ္ျဖင့္ ပစ္သတ္လွ်င္ေတာ့ အျပစ္ရွိေပသည္။
သူတစ္ပါးအသက္ကုိ ေသေစလုိေသာ ေစတနာမရွိဘဲ သူတစ္ပါးသက္သည္ကုိ အားေပးသည့္ သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ မိမိတာ၀န္အရ လုပ္ရသည္လည္း ရွိတတ္ၾကေပသည္။ ဥပမာ-အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္ သည္ သူ႔လင္ခင္ပြန္း သားသတ္သြားရန္အတြက္ ဓါးစသည့္လက္နက္မ်ားကုိ ယူေဆာင္ေပးရမည့္ အိမ္ရွင္မတာ၀န္ရွိ၍ ယူေပးလုိက္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဇနီးသည္ သူ၏အိမ္ေထာင္ရွင္မတာ၀န္ေက်းပြန္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးေသာ သေဘာသာျဖစ္ၿပီး သတၱ၀ါမ်ားအား ေသေစလုိေသာ စိတ္ေစတနာမရွိေသာေၾကာင့္ ဇနီးမွာ အျပစ္မရွိပါေပ။ အိမ္ေထာင္ရွင္ေယာက်္ားသည္ကား သူတစ္ပါးကုိေသေအာင္ သတ္မွ သူ၏ဇနီးမယား စသည္တုိ႔ စားေသာက္၀တ္ဆင္ရမည္မဟုတ္ဘဲ သမၼာအာဇီ၀ျဖင့္ လုပ္ေကၽြးလွ်င္လည္းရေသာေၾကာင့္ မိသားစုအတြက္ သူတစ္ပါးကုိသတ္လွ်င္ လင္ေယာက်္ား၌သာ အျပစ္ရွိေပသည္။ ထုိ႔အတူ ခုိးမႈ၊ လိမ္ညာလွည့္ပတ္ယူမႈစသည့္ မေကာင္းမႈမ်ား လုပ္လွ်င္လည္း လင္ေယာက်္ားသည္ အျပစ္ရွိေပသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ လင္ေယာက်္ားမ်ားသည္ မိမိ၏အိမ္ေထာင္ဦးစီးတာ၀န္ကုိ မတရားေသာနည္းျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင့္ျပဳလွ်င္ မိမိသာခံရၿပီး က်န္သူတုိ႔ မခံရေသာေၾကာင့္ မိမိရဲ႕မိသားစုကုိ တရားေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ရွာေဖြလုပ္ကုိင္ေကၽြးရန္ လုိေပသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာ ေယာက်္ားေလးမ်ားသည္ မိန္းကေလးမ်ားအား မိမိဘက္ပါေအာင္ သိမ္းသြင္းရန္အတြက္ မတရားေသာနည္းျဖင့္ရွာေဖြကာ လက္ေဆာင္စသည္တုိ႔ ေပးကမ္းတတ္ၾကေပသည္။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါက တစ္ဘ၀ေလးေကာင္းဖုိ႔အတြက္ ဘ၀ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ခံရမည့္ဒုကၡႏွင့္ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္ မထုိက္တန္ပါ။ သုိ႔ျဖစ္၍ တရားေသာနည္းျဖင့္သာ ရွာေဖြကာ မိမိခ်စ္ေသာသူမ်ားကုိ မိမိဘက္သုိ႔ပါေအာင္ သိမ္းသြင္းသင့္ပါသည္။ မတရားေသာနည္းျဖင့္ ရွာေဖြေပးမွ မိမိဘက္သုိ႔ပါမည္ဆုိလွ်င္ မပါခ်င္ေနပါေစ ရွာေဖြမေပးသင့္ပါေပ။ သုိ႔မဟုတ္ပါက မိမိသည္သာ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ၌ မေကာင္းက်ိဳးမ်ားကုိ တ၀ႀကီးခံစားေနရေပမည္။
နံပါတ္(၃) နိဗၺာန္ကုိ ပုထုဇဥ္မ်ားအေနျဖင့္ သညာသိလုိ႔ေခၚသည့္ စာေပဖတ္လုိ႔သိရေသာအသိ၊ တရားနား၍ၾကားသိရေသာအသိ၊ တရားအားထုတ္ေသာ အခါ မိမိသႏၱာန္၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေနေသာ ခ်မ္းသာမႈမ်ိဳးကုိ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာသည္ ဒီထက္မက ခ်မ္းသာသည္ဟုမွန္းဆ၍ သိႏုိင္ေသာအသိမ်ိဳးျဖင့္သာ သိႏုိင္ပါေပမည္။ နိဗၺာန္၏ ခ်မ္းသာအစစ္ကုိ လက္ေတြ႕ကုိယ္တုိင္ ခံစားရသကဲ့သုိ႔ တရားထူးမရရွိဘဲ ပုထုဇဥ္ဘ၀ျဖင့္ မသိႏုိင္ပါေပ။
ဤမွ်ေလာက္ေရးသားတင္ျပလွ်င္ လံုေလာက္မည္ထင္ပါသည္။ စာေရးသူ သိသမွ်ကုိသာ ေရးသားတင္ျပျခင္းျဖစ္၍ အမွားမ်ားလည္း ပါႏုိင္ေသာေၾကာင့္ အမွားပါပါက ေစတနာအမွားသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အားလံုး အသိဉာဏ္ပညာဗဟုသုတမ်ား တုိးပြား၍ မေကာင္းမႈမ်ားမွ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္………………။
No comments:
Post a Comment