ေလာကဇာတ္ခံုေပၚမွာ အဖံုဖံုလွည့္ၾက၊ ကၾကရတဲ့ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ဘ၀ရပ္တည္မႈေတြဟာ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ပါ။ လူ႔ဘ၀ကုိရလာတဲ့လူသားမ်ားက်ေတာ့ လူရဲ႕တာ၀န္မ်ားကုိ ျပလုပ္ရမွာျဖစ္သလုိ အသက္ဆက္လက္ရွင္သန္ရန္အတြက္လည္း ၀မ္းစာျဖည့္ဖုိ႔ ရွာေဖြစားေသာက္ေပးရမဲ့ တာ၀န္က လည္း ရွိလာပါတယ္။ အဓိကမိန္းျဖစ္တဲ့ လက္တစ္၀ါးစာေလာက္ ၀မ္းေလးတစ္လံုးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနလုိက္ၾကရတာ မိုးလင္းမွ မိုးခ်ဳပ္တဲ့အထိ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ လူတစ္ေယာက္မွာ ၀မ္းဗုိက္တစ္ခုပဲ ပါလုိ႔သာ။ ဒီ၀မ္းဗုိက္ေလး တစ္ခုအတြက္ကုိပင္ လူေတြဒီေလာက္မေနမနား လုပ္ေနရတယ္ဆုိရင္ ၀မ္းဗုိက္သံုးေလးခုမ်ားပါရင္ မလြယ္လွပါလား။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ကုိယ့္၀မ္းဗုိက္အတြက္ထက္ သူမ်ား၀မ္းဗုိက္အတြက္ျပည့္ေအာင္၊ သူမ်ားလွပစြာ၀တ္စားဆင္ယင္ႏုိင္ေအာင္ဆုိၿပီး ရရာအလုပ္ကုိ လုပ္ကုိင္ရွာေဖြေပးေနရတယ္။ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ပဲရွာေဖြေနပါေစ မိမိရွာေဖြတဲ့အလုပ္ဟာ ရုိသားဖုိ႔၊ သမၼာအာဇီ၀က်ဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ ရိုးသားစြာ ရွာေဖြစားေသာက္ရတဲ့အတြက္ ဆင္းရဲခ်င္ဆင္းရဲမယ္။ နိမ့္က်ခ်င္ နိမ့္က်ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ “ရိုးသားမႈဂုဏ္ စားမကုန္”ဆိုတဲ့ စကားပံုအတုိင္း ရိုးသားစြာနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳရင္ ေရရွည္တစ္သက္လံုး စားလုိ႔မကုန္ႏုိင္ပါဘူး။ လူဆုိတာ အရွက္ဂုဏ္သိကၡာကုိ တန္ဖုိးထားရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ရုိးသားမႈဂုဏ္ဟာ တန္ဖုိးႀကီးၿပီး စားလုိ႔မကုန္ဘူးဟု ေရွးလူႀကီးမ်ားက ဆုိခဲ့ၾကတာပါ။ မရုိးသားတဲ့နည္းနဲ႔ရတဲ့ ေငြေၾကးဟာ မိမိအတြက္ ခဏတာပဲစားေသာက္ရၿပီး က်ဆင္းသြားတဲ့ဂုဏ္သိကၡာကေတာ့ တစ္သက္လံုးပဲ အမာရြတ္ထင္ေနပါတယ္။ ရိုးသားစြာနဲ႔ေနထုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဆုိရင္ လူအမ်ားရဲ႕ ခ်စ္ခင္မႈကုိလည္း ခံစရစၿမဲပါ။ ရုိးသားတဲ့လူဟာ ေနရာတကာမွာ မ်က္ႏွာပန္းပြင့္ကာ တစ္သက္လံုးေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ ေနထုိင္သြားလာႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ္က်င့္စာရိတၱေကာင္းလုိ႔ လူခ်စ္လူခင္ ေပါမ်ားတာကသာ ေရရွည္ခ်စ္ခင္မႈကုိ ရရွိတာပါ။ ပုိက္ဆံရွိလုိ႔ ကပ္ဖားရပ္ဖားခ်စ္ခင္တဲ့ လူမ်ားဆုိတာကေတာ့ ခဏတာပုိက္ဆံရွိတဲ့အခ်ိန္ပါပဲ။ မိမိမွာ ပုိက္ဆံမရွိေတာ့တဲ့ခ်ိန္ဆုိ ခ်စ္ခင္ဖုိ႔ေနသာသာ နႈတ္ဆက္ေဖာ္ေတာင္ မရၾကေတာ့ပါဘူး။ မတရားတဲ့နည္းနဲ႔ ရွာေဖြစားေသာက္ရတာဟာ သံရည္ပူ မ်ိဳရျခင္းထက္ ပိုဆိုးတာကုိ လူတုိင္းသိမယ္ထင္ပါတယ္။ သူမ်ားမ်က္ရည္ေပါက္က်ထားရတဲ့ ေငြကုိ မိမိက ၿမိဳန္ရွက္စြာစားေသာက္ႏုိင္တယ္ဆုိရင္လည္း အဲဒီလူဟာ ေတာ္ေတာ္မုိက္ရူးရဲတဲ့လူပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ စာရိတၱပ်က္ယြင္းစြာနဲ႔ ရွာေဖြစားေသာက္ ေနထိုင္ျခင္းဟာ ယခုဘ၀တင္မကဘဲ ေနာင္ဘ၀မ်ားထိပါ ကိုယ့္ကိုျပန္လည္ ဒုကၡေပးတတ္ဆုိတာကုိလည္း သတိတရားထားရွိဖုိ႔ လုိပါတယ္။
၀မ္းတစ္လံုးအျပင္ ခါးလွေစရန္အတြက္ ျပင္ဆင္တဲ့ေနရာမွာလည္း မိမိတို႔ရရွိလာတဲ့ ၀င္ေငြေပၚတြင္မူတည္ၿပီး ၀င္ေငြအနည္းအမ်ားအလုိက္ မိမိတို႔ရဲ႕ဘ၀ကို ပံုေဖာ္တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးရပါမယ္။ ကုိယ္က အလုပ္မလုပ္ဘဲေနလုိ႔လည္းေကာင္း၊ အလုပ္လုပ္ေသာ္လည္း ေရွးကံမေကာင္းခဲ့လုိ႔ အလုပ္အဆင္မေျပရင္လည္းေကာင္း ဆင္းရဲမႈဒဏ္ကုိခံရရင္ အဲဒီဆင္းရဲမႈ ေလာကဓံကုိ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ျဖစ္သလုိေန၊ ျဖစ္သလုိစားတတ္ဖုိ႔ ေရာင္ရဲႏုိင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘယ္သူမဆုိ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းမ်ားစားခ်င္ျခင္း၊ အ၀တ္လွလွ၀တ္ဆင္လိုျခင္း၊ အဆင့္တန္းျမင့္ျမင့္ သံုးစြဲလိုျခင္းစတာေတြ ျပည့္စံုေစခ်င္ၾကတာပါပဲ။ အဲဒီလုိ မျပည့္စံုတာ ကုိယ့္မွလားလုိ႔ စဥ္းစားၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ဒုကၡပင္လယ္ထဲႀကီးျဖစ္တဲ့ ဒီသံသရာႀကီးထဲကေန ရုန္းမထြက္ႏုိင္ေသးရင္ေတာ့ ျပည့္စံုတယ္ဆုိတာ ဘယ္သူမွာမွ မရွိတဲ့အတြက္ ဘယ္သူမဆုိ သူ႔ဒုကၡနဲ႔သူ႔ေလာဘနဲ႔ေတာ့ ရွိေနၾကမွာပါ။ ဒါကုိပဲ မိမိက အသိတရားထားရွိၿပီး ရတာေလးနဲ႔ ေရာင္းရဲေနထုိင္တတ္ဖုိ႔ လုိတာပါ။ အဲဒီလုိ ေရာင္ရဲတတ္ဖုိ႔အတြက္ “ရတာေလးနဲ႔ ေလာက္ေအာင္စား” “ရွိတာေလးနဲ႔ လွေအာင္၀တ္”ဆုိၿပီး စကားပံုေလးနဲ႔ သြန္သင္ဆံုးမမႈေတြ ေရွးလူႀကီးမ်ားက ေပးခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီစကားပံုဟာ ခ်ိဳးၿခံဖို႔မဟုတ္ေတာင္ ေရာင့္ရဲတတ္ဖို႔ထားရွိခဲ့တဲ့ စကားပံုေလးဆုိတာ လူတုိင္းသိမယ္ထင္ပါတယ္။ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းဟာလည္း မိမိကုိယ္ကုိ သုချဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ စရိုက္တစ္ခုလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ မိမိလုပ္ႏုိင္သမွ် လုပ္အားခေလးနဲ႔ စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္သေလာက္ကုိ ေရာင္းရဲႏုိင္မႈ မရွိဘဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆုိၿပီး ေလာကႀကီးကို အရြဲ႕တုိက္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ပဲ မ်က္ေမွာက္တမလြန္ ႏွစ္ဘ၀လံုးမွာ ဒုကၡစပါယ္ရွယ္ ခံစားရမွာပါ။
မိမိဉာဏ္အား၊ လံု႔လအား၊ ကံအစြမ္းအားေလးနဲ႔ရတာကုိ လံုေလာက္မႈရွိတယ္လုိ႔ မခံစားရဘဲနဲ႔ ေလာဘအားႀကီးလာၿပီးဆုိရင္ေတာ့ နဂိုရွိတာထက္ပိုၿပီး ၀တ္ခ်င္၊ စားခ်င္၊ သံုးခ်င္လာကာ ရိုးသားစြာရွာေဖြထားတဲ့ေငြမ်ားဟာ လံုေလာက္ျခင္းမရွိေတာ့ဘဲ ျဖစ္လာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးေလးမ်ားက ပုိဆိုးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ မိန္းကေလးဆုိတာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၿပိဳင္ဆုိင္ခ်င္တဲ့ မာန္မာနေတြ ရွိတတ္ၾကတဲ့ မ်ိဳးရုိးဗီဇပါေနလုိ႔ပါ။ အဲဒီလုိ သဘာ၀ကပါလာတဲ့ မ်ိဳးရုိးဗီဇကုိ မိမိက သတိတရား၊ ဆင္ျခင္မႈတရားနဲ႔ မထိန္းခ်ဳပ္ဘူး ဆုိရင္ အဲဒီမ်ိဳးရုိးဗီဇေၾကာင့္ မိမိျဖစ္ခ်င္တာကုိပဲ ေရွးတန္းတင္ကာ ဘ၀ကုိျဖစ္သလုိ ျဖတ္သန္း မိတတ္ၾကပါတယ္။
ေလာဘဆုိတာႀကီးကလည္း ခက္သားပဲ။ မိမိကသာ ဆင္ျခင္မႈတရားနဲ႔မထိန္းခ်ဳပ္ဘူးဆုိရင္ ေလာဘတရားက သာမန္၀င္ေငြနဲ႔မသံုးႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ားကို သြားရည္က်လာတယ္။ အဲဒီအခါ စာရိတၱပ်က္ယြင္းေစတဲ့ အလုပ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္လာၿပီး “ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ” စိတ္ဓါတ္မ်ား၀င္လာတယ္။ မိမိျဖစ္ခ်င္တာ တစ္ခုတည္းသာၾကည့္မိၿပီး သူမ်ားမ်က္ခံုးေမႊးေပၚ စႀကၤေလွ်ာက္ကာ ဘယ္သူကုိမွ ထည့္မတြက္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနထိ ျဖစ္သြားၾကတယ္။။ မိမိေၾကာင့္ တစ္ပါးသူမ်ား ထိခိုက္သြားမယ္ဆုိတာကို မစဥ္းစားဘဲ အဲဒီလုိ မတရားရွာေဖြလုိ႔ရတဲ့၀င္ေငြမ်ားကို စိတ္ႀကိဳက္သံုးစြဲကာ ကုိယ့္ဘ၀ကို အေကာင္းဆံုးဆိုတာေတြနဲ႔ ပံုေဖာ္ၾကတယ္။ လူကံုထံ အသိုင္းအ၀န္းမ်ားၾကားတြင္ ၀င္ဆံ့ႏိုင္တာကို ဂုဏ္ယူၾကည္ႏႈးေနၿပီး အဲဒီလုိနည္းနဲ႔ အသက္ေမြးတာဟာ ေရရွည္မတည္ၿမဲဘူးဆုိတာကိုေတ့ာ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကတယ္။
အမ်ိဳးသားမ်ား စာရိတၱပ်က္ယြင္းျခင္းထက္္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား စာရိတၱပ်က္ယြင္းတာက ပုိဆိုးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ မိန္းကေလးေတြ ေလာဘအားႀကီးၿပီး မဟုတ္တာေတြကုိ အဟုတ္ထင္ၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၿပိဳင္ဆုိင္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြျဖစ္လာရင္ မိမိတို႔ ခႏၶာကိုယ္ကိုရင္းႏွီးကာ ၀င္ေငြမ်ားရွာေဖြျခင္းနဲ႔ မိမိတို႔ဘ၀ကို ပံုေဖာ္တတ္ၾကလုိ႔ပါ။ ဥပမာ- စားေသာက္ဆိုင္မ်ားတြင္ ေဖ်ာ္ေျဖျခင္း၊ အႏွိပ္ခံမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ျခင္း၊ တည္ခုိးခန္းမ်ားတြင္ ျပည္တန္ဆာမဘ၀နဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳျခင္းစတဲ့ ေယာက်္ားသားမ်ားအား ေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ အလုပ္မ်ားလုပ္တတ္ၾကလုိ႔ပါ။ အဲဒီလုိလုပ္တာဟာ မဟုတ္တဲ့အရာေတြကုိ ၿပိဳင္ဆုိင္ခ်င္၊ ၾကား၀ါးခ်င္တဲ့ မခံခ်င္စိတ္မ်ိဳးရုိးဗီဇမ်ားေၾကာင့္ ေငြကုိလ်င္ျမန္စြာနဲ႔ မ်ားမ်ားရတဲ့ အလုပ္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္ၾကတာပါ။
ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပတာမုိ႔ စာရွည္ေနသျဖင့္ အပုိင္း(၂)ကုိ ေနာက္ရက္တြင္ ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမယ္။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ကုိယ့္၀မ္းဗုိက္အတြက္ထက္ သူမ်ား၀မ္းဗုိက္အတြက္ျပည့္ေအာင္၊ သူမ်ားလွပစြာ၀တ္စားဆင္ယင္ႏုိင္ေအာင္ဆုိၿပီး ရရာအလုပ္ကုိ လုပ္ကုိင္ရွာေဖြေပးေနရတယ္။ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ပဲရွာေဖြေနပါေစ မိမိရွာေဖြတဲ့အလုပ္ဟာ ရုိသားဖုိ႔၊ သမၼာအာဇီ၀က်ဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ ရိုးသားစြာ ရွာေဖြစားေသာက္ရတဲ့အတြက္ ဆင္းရဲခ်င္ဆင္းရဲမယ္။ နိမ့္က်ခ်င္ နိမ့္က်ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ “ရိုးသားမႈဂုဏ္ စားမကုန္”ဆိုတဲ့ စကားပံုအတုိင္း ရိုးသားစြာနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳရင္ ေရရွည္တစ္သက္လံုး စားလုိ႔မကုန္ႏုိင္ပါဘူး။ လူဆုိတာ အရွက္ဂုဏ္သိကၡာကုိ တန္ဖုိးထားရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ရုိးသားမႈဂုဏ္ဟာ တန္ဖုိးႀကီးၿပီး စားလုိ႔မကုန္ဘူးဟု ေရွးလူႀကီးမ်ားက ဆုိခဲ့ၾကတာပါ။ မရုိးသားတဲ့နည္းနဲ႔ရတဲ့ ေငြေၾကးဟာ မိမိအတြက္ ခဏတာပဲစားေသာက္ရၿပီး က်ဆင္းသြားတဲ့ဂုဏ္သိကၡာကေတာ့ တစ္သက္လံုးပဲ အမာရြတ္ထင္ေနပါတယ္။ ရိုးသားစြာနဲ႔ေနထုိင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဆုိရင္ လူအမ်ားရဲ႕ ခ်စ္ခင္မႈကုိလည္း ခံစရစၿမဲပါ။ ရုိးသားတဲ့လူဟာ ေနရာတကာမွာ မ်က္ႏွာပန္းပြင့္ကာ တစ္သက္လံုးေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ ေနထုိင္သြားလာႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ္က်င့္စာရိတၱေကာင္းလုိ႔ လူခ်စ္လူခင္ ေပါမ်ားတာကသာ ေရရွည္ခ်စ္ခင္မႈကုိ ရရွိတာပါ။ ပုိက္ဆံရွိလုိ႔ ကပ္ဖားရပ္ဖားခ်စ္ခင္တဲ့ လူမ်ားဆုိတာကေတာ့ ခဏတာပုိက္ဆံရွိတဲ့အခ်ိန္ပါပဲ။ မိမိမွာ ပုိက္ဆံမရွိေတာ့တဲ့ခ်ိန္ဆုိ ခ်စ္ခင္ဖုိ႔ေနသာသာ နႈတ္ဆက္ေဖာ္ေတာင္ မရၾကေတာ့ပါဘူး။ မတရားတဲ့နည္းနဲ႔ ရွာေဖြစားေသာက္ရတာဟာ သံရည္ပူ မ်ိဳရျခင္းထက္ ပိုဆိုးတာကုိ လူတုိင္းသိမယ္ထင္ပါတယ္။ သူမ်ားမ်က္ရည္ေပါက္က်ထားရတဲ့ ေငြကုိ မိမိက ၿမိဳန္ရွက္စြာစားေသာက္ႏုိင္တယ္ဆုိရင္လည္း အဲဒီလူဟာ ေတာ္ေတာ္မုိက္ရူးရဲတဲ့လူပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ စာရိတၱပ်က္ယြင္းစြာနဲ႔ ရွာေဖြစားေသာက္ ေနထိုင္ျခင္းဟာ ယခုဘ၀တင္မကဘဲ ေနာင္ဘ၀မ်ားထိပါ ကိုယ့္ကိုျပန္လည္ ဒုကၡေပးတတ္ဆုိတာကုိလည္း သတိတရားထားရွိဖုိ႔ လုိပါတယ္။
၀မ္းတစ္လံုးအျပင္ ခါးလွေစရန္အတြက္ ျပင္ဆင္တဲ့ေနရာမွာလည္း မိမိတို႔ရရွိလာတဲ့ ၀င္ေငြေပၚတြင္မူတည္ၿပီး ၀င္ေငြအနည္းအမ်ားအလုိက္ မိမိတို႔ရဲ႕ဘ၀ကို ပံုေဖာ္တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးရပါမယ္။ ကုိယ္က အလုပ္မလုပ္ဘဲေနလုိ႔လည္းေကာင္း၊ အလုပ္လုပ္ေသာ္လည္း ေရွးကံမေကာင္းခဲ့လုိ႔ အလုပ္အဆင္မေျပရင္လည္းေကာင္း ဆင္းရဲမႈဒဏ္ကုိခံရရင္ အဲဒီဆင္းရဲမႈ ေလာကဓံကုိ ခံႏုိင္ရည္ရွိေအာင္ ျဖစ္သလုိေန၊ ျဖစ္သလုိစားတတ္ဖုိ႔ ေရာင္ရဲႏုိင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘယ္သူမဆုိ စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းမ်ားစားခ်င္ျခင္း၊ အ၀တ္လွလွ၀တ္ဆင္လိုျခင္း၊ အဆင့္တန္းျမင့္ျမင့္ သံုးစြဲလိုျခင္းစတာေတြ ျပည့္စံုေစခ်င္ၾကတာပါပဲ။ အဲဒီလုိ မျပည့္စံုတာ ကုိယ့္မွလားလုိ႔ စဥ္းစားၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ဒုကၡပင္လယ္ထဲႀကီးျဖစ္တဲ့ ဒီသံသရာႀကီးထဲကေန ရုန္းမထြက္ႏုိင္ေသးရင္ေတာ့ ျပည့္စံုတယ္ဆုိတာ ဘယ္သူမွာမွ မရွိတဲ့အတြက္ ဘယ္သူမဆုိ သူ႔ဒုကၡနဲ႔သူ႔ေလာဘနဲ႔ေတာ့ ရွိေနၾကမွာပါ။ ဒါကုိပဲ မိမိက အသိတရားထားရွိၿပီး ရတာေလးနဲ႔ ေရာင္းရဲေနထုိင္တတ္ဖုိ႔ လုိတာပါ။ အဲဒီလုိ ေရာင္ရဲတတ္ဖုိ႔အတြက္ “ရတာေလးနဲ႔ ေလာက္ေအာင္စား” “ရွိတာေလးနဲ႔ လွေအာင္၀တ္”ဆုိၿပီး စကားပံုေလးနဲ႔ သြန္သင္ဆံုးမမႈေတြ ေရွးလူႀကီးမ်ားက ေပးခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီစကားပံုဟာ ခ်ိဳးၿခံဖို႔မဟုတ္ေတာင္ ေရာင့္ရဲတတ္ဖို႔ထားရွိခဲ့တဲ့ စကားပံုေလးဆုိတာ လူတုိင္းသိမယ္ထင္ပါတယ္။ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္းဟာလည္း မိမိကုိယ္ကုိ သုချဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ စရိုက္တစ္ခုလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ မိမိလုပ္ႏုိင္သမွ် လုပ္အားခေလးနဲ႔ စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္သေလာက္ကုိ ေရာင္းရဲႏုိင္မႈ မရွိဘဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆုိၿပီး ေလာကႀကီးကို အရြဲ႕တုိက္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ပဲ မ်က္ေမွာက္တမလြန္ ႏွစ္ဘ၀လံုးမွာ ဒုကၡစပါယ္ရွယ္ ခံစားရမွာပါ။
မိမိဉာဏ္အား၊ လံု႔လအား၊ ကံအစြမ္းအားေလးနဲ႔ရတာကုိ လံုေလာက္မႈရွိတယ္လုိ႔ မခံစားရဘဲနဲ႔ ေလာဘအားႀကီးလာၿပီးဆုိရင္ေတာ့ နဂိုရွိတာထက္ပိုၿပီး ၀တ္ခ်င္၊ စားခ်င္၊ သံုးခ်င္လာကာ ရိုးသားစြာရွာေဖြထားတဲ့ေငြမ်ားဟာ လံုေလာက္ျခင္းမရွိေတာ့ဘဲ ျဖစ္လာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးေလးမ်ားက ပုိဆိုးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ မိန္းကေလးဆုိတာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၿပိဳင္ဆုိင္ခ်င္တဲ့ မာန္မာနေတြ ရွိတတ္ၾကတဲ့ မ်ိဳးရုိးဗီဇပါေနလုိ႔ပါ။ အဲဒီလုိ သဘာ၀ကပါလာတဲ့ မ်ိဳးရုိးဗီဇကုိ မိမိက သတိတရား၊ ဆင္ျခင္မႈတရားနဲ႔ မထိန္းခ်ဳပ္ဘူး ဆုိရင္ အဲဒီမ်ိဳးရုိးဗီဇေၾကာင့္ မိမိျဖစ္ခ်င္တာကုိပဲ ေရွးတန္းတင္ကာ ဘ၀ကုိျဖစ္သလုိ ျဖတ္သန္း မိတတ္ၾကပါတယ္။
ေလာဘဆုိတာႀကီးကလည္း ခက္သားပဲ။ မိမိကသာ ဆင္ျခင္မႈတရားနဲ႔မထိန္းခ်ဳပ္ဘူးဆုိရင္ ေလာဘတရားက သာမန္၀င္ေငြနဲ႔မသံုးႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ားကို သြားရည္က်လာတယ္။ အဲဒီအခါ စာရိတၱပ်က္ယြင္းေစတဲ့ အလုပ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္လာၿပီး “ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာ” စိတ္ဓါတ္မ်ား၀င္လာတယ္။ မိမိျဖစ္ခ်င္တာ တစ္ခုတည္းသာၾကည့္မိၿပီး သူမ်ားမ်က္ခံုးေမႊးေပၚ စႀကၤေလွ်ာက္ကာ ဘယ္သူကုိမွ ထည့္မတြက္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနထိ ျဖစ္သြားၾကတယ္။။ မိမိေၾကာင့္ တစ္ပါးသူမ်ား ထိခိုက္သြားမယ္ဆုိတာကို မစဥ္းစားဘဲ အဲဒီလုိ မတရားရွာေဖြလုိ႔ရတဲ့၀င္ေငြမ်ားကို စိတ္ႀကိဳက္သံုးစြဲကာ ကုိယ့္ဘ၀ကို အေကာင္းဆံုးဆိုတာေတြနဲ႔ ပံုေဖာ္ၾကတယ္။ လူကံုထံ အသိုင္းအ၀န္းမ်ားၾကားတြင္ ၀င္ဆံ့ႏိုင္တာကို ဂုဏ္ယူၾကည္ႏႈးေနၿပီး အဲဒီလုိနည္းနဲ႔ အသက္ေမြးတာဟာ ေရရွည္မတည္ၿမဲဘူးဆုိတာကိုေတ့ာ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကတယ္။
အမ်ိဳးသားမ်ား စာရိတၱပ်က္ယြင္းျခင္းထက္္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား စာရိတၱပ်က္ယြင္းတာက ပုိဆိုးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ မိန္းကေလးေတြ ေလာဘအားႀကီးၿပီး မဟုတ္တာေတြကုိ အဟုတ္ထင္ၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၿပိဳင္ဆုိင္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြျဖစ္လာရင္ မိမိတို႔ ခႏၶာကိုယ္ကိုရင္းႏွီးကာ ၀င္ေငြမ်ားရွာေဖြျခင္းနဲ႔ မိမိတို႔ဘ၀ကို ပံုေဖာ္တတ္ၾကလုိ႔ပါ။ ဥပမာ- စားေသာက္ဆိုင္မ်ားတြင္ ေဖ်ာ္ေျဖျခင္း၊ အႏွိပ္ခံမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ျခင္း၊ တည္ခုိးခန္းမ်ားတြင္ ျပည္တန္ဆာမဘ၀နဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳျခင္းစတဲ့ ေယာက်္ားသားမ်ားအား ေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ အလုပ္မ်ားလုပ္တတ္ၾကလုိ႔ပါ။ အဲဒီလုိလုပ္တာဟာ မဟုတ္တဲ့အရာေတြကုိ ၿပိဳင္ဆုိင္ခ်င္၊ ၾကား၀ါးခ်င္တဲ့ မခံခ်င္စိတ္မ်ိဳးရုိးဗီဇမ်ားေၾကာင့္ ေငြကုိလ်င္ျမန္စြာနဲ႔ မ်ားမ်ားရတဲ့ အလုပ္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္ၾကတာပါ။
ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပတာမုိ႔ စာရွည္ေနသျဖင့္ အပုိင္း(၂)ကုိ ေနာက္ရက္တြင္ ဆက္လက္တင္ျပေပးပါမယ္။
No comments:
Post a Comment