အရွင္ဘုရား မဂၤလာပါ။ တပည့္ေတာ္အား ေမးခြန္းတစ္ခုေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားခြင့္ျပဳပါဘုရား။
ဘဲဥၾကက္ဥေၾကာ္ခ်က္စားသံုးျခင္းသည္ ပါဏာတိပါတာကံ ေျမာက္မေျမာက္သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔အိမ္မွာ အျငင္းပြားေနရလို႔ပါ။ သနားဂရုဏာေရွ႕ထားၿပီး ေျဖၾကားေပးပါဘုရား။
အင္း။ ဒီဘဲဥ၊ ၾကက္ဥစားျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေမးတဲ့လူေတြလည္း မ်ားလွပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေနာက္မသိလုိ႔ေမးခ်င္တဲ့လူေတြ ႀကိဳတင္သိထားေအာင္ အခ်ိန္ယူၿပီး ဦးဇင္းသိသမွ်ကုိ ေျဖေပးလုိက္ပါတယ္။
ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ သူတစ္ပါးအသက္သတ္ရာတြင္ အဂၤါငါးပါးျပည့္စံုမွ အျပစ္ျဖစ္တာဆုိေတာ့ အဲဒီငါးပါးကုိ ေျပာျပပါမယ္။ (၁) သက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း၊ (၂) သက္ရွိသတၱ၀ါဟု သိျခင္း၊ (၃) သတ္လုိ ေသေစလုိတဲ့ စိတ္ေစတနာရွိျခင္း၊ (၄) ကုိယ္အမူရာ၊ ႏႈတ္အမူရာ၊ စိတ္အမူရာပေယာဂတစ္ခုခုျဖင့္ ျပဳလုပ္သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ (၅) သတၱ၀ါေသသြားျခင္းဆုိတဲ့ အဂၤါငါးပါးနဲ႔ျပည့္စံုမွ ပါဏာတိပါတကံ ထုိက္ပါတယ္။ ဒါျပင္ သူတစ္ပါးသတ္သည္ကုိ သေဘာတူႏွစ္သက္ၾကည္ႏူးျခင္း၊ အားေပးျခင္း၊ သူတစ္ပါးအားေစခုိင္းျခင္း၊ ရွင္ေနရတာထက္ ေသရတာျမတ္တယ္စတဲ့ သူတစ္ပါးေသခ်င္ေအာင္ ေျပာဆုိျခင္းမ်ားဟာ ပါဏာတိပါတကံထုိက္တဲ့အဂၤါမ်ားတြင္ စာရင္း၀င္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒါေတြလုပ္ရင္လည္း အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္ဆုိရာ၀ယ္ ၀ဋ္လည္တတ္တဲ့အျပစ္မ်ိဳးပါ။ ဥပမာ-ျမတ္ဗုဒၶဟာ ငါးဦးေခါင္းထုသတ္တာကုိ သေဘာက်ခဲ့တဲ့အတြက္ ေခါင္းကိုက္ေ၀ဒနာခံစားရျခင္း အက်ိဳးမ်ိဳးေပါ့။
အဲဒီေတာ့ ခုေျပာခဲ့တဲ့အဂၤါေတြ၊ အခ်က္အလက္ေတြကုိ ေထာက္ဆၾကည့္ရင္ ၾကက္ဥစားျခင္းမွာ တခ်ိဳ႕ၾကက္ဥက သက္ရွိလုိ႔ေျပာလုိ႔ရသလုိ တခ်ိဳ႕CPၾကက္ဥက်ေတာ့လည္း အသက္မရွိဘူးလုိ႔ ယူဆၾကပါတယ္။ CPၾကက္ဥမ်ားကုိ သက္ရွိမဟုတ္ေလာက္ဘူးထင္ၿပီး စားေသာက္ရင္ေတာ့ အျပစ္မျဖစ္သလုိ မိမိက ၾကက္ဥကုိ လမ္းေဘးမွာ၀ယ္တဲ့အခါ ေသေစလုိေသာေစတနာမရွိဘဲ စားစရာတစ္ခုအေနျဖင့္ ၀ယ္စားျခင္းမ်ိဳးမ်ားလည္း ပါဏာတိပါတကံအဂၤါနဲ႔မညီလုိ႔ အျပစ္မျဖစ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ကုိယ့္အတြက္ ရည္းစူးထားတာမဟုတ္ေသာ လမ္းေဘးမွာခ်ေရာင္းတဲ့ ဟင္းေတြကုိ ခ်က္ေကၽြးကပ္လွဴရင္ စားေကာင္းတယ္။ ကုိယ့္အတြက္ ရည္စူးလုပ္တဲ့သားငါးေတြ၊ ကုိယ္ေရွ႕မွာသတ္ျဖတ္ေနတာကုိ ျမင္ေတြ႕ရတဲ့ သားငါးေတြဆုိ ခ်က္ေကၽြးကပ္လွဴရင္ေတာ့ မစားရပါလုိ႔ မိန္႔ခဲပါတယ္။
မိမိက အိမ္တစ္အိမ္ကုိ အလည္သြားတဲ့အခါ ၾကက္ဥကုိ ကုိယ့္အတြက္ဆုိၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္က ၾကက္မထံကေန ယူလာတဲ့ဟာဆုိ မစားသင့္ပါ။ ဒါနဲ႔ဆက္စပ္ၿပီး ဦးဇင္းအေတြ႕အႀကံဳေလးပါ ေျပာျပပါဦးမယ္။ ဦးဇင္းျမန္မာျပည္အလည္ျပန္ေတာ့ မိဘေတြအိမ္ေရာက္တဲ့အခါ အေမက သူ႔သားေလးကုိ ေကာင္းေကာင္းမစားရ တာၾကာၿပီ။ ျမန္မာျပည္ေရာက္တုန္း ေကာင္းေကာင္းေလးစားရေအာင္ဆုိၿပီး ဟင္းလုိက္၀ယ္ပါတယ္။ ဟင္းကလည္း ဘယ္လုိမွ၀ယ္မရတဲ့အခါ အေမက အိမ္ကၾကက္ကုိ သတ္ၿပီးခ်က္ေကၽြးမယ္ဆုိတာကုိ သိတာလုိက္တာနဲ႔ အေမရယ္-သားအတြက္ အေမလည္း အကုသုိလ္မလုပ္ပါနဲ႔၊ သားလည္း အစားတစ္ခုအတြက္နဲ႔ အကုသုိလ္အျဖစ္မခံႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ သား ထမင္းဆီစမ္းနဲ႔စားရလည္း စားတတ္ပါတယ္လုိ႔ အေမ့ကုိ ေျပာျပခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ သူမ်ားအိမ္အလည္သြားတဲ့အခါမွာလည္း ကုိယ့္အတြက္ဆုိၿပီး သားငါးေတြကုိ သတ္ျဖတ္ေကၽြးမယ္ဆုိရင္ သတ္ျဖတ္မေကၽြးဖုိ႔ရန္ သတိေပးစကားေတြ ေျပာထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အစားတစ္လုပ္အတြက္ သူတစ္ပါးအသတ္ကုိ မေသခ်င္သလုိ အစားတစ္လုပ္အတြက္ အကုသုိလ္မလုိခ်င္တဲ့လူဆုိရင္ေပါ့။
တကယ္ေတာ့ ၾကက္ဥစားျခင္းဟာ သားငါးမ်ားစားတာထက္စာရင္ ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သားငါးေတြဆုိတာက သက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္ၿပီးသားပါ။ ၾကက္ဥဆုိတာက မ်ိဳးေစ့ပဲျဖစ္တာမုိ႔ သက္ရွိကုိ ေသေစတာထက္စာရင္ မ်ိဳးေစ့ကုိ ေသေစတာက ပုိအျပစ္ေသးပါတယ္။ ဥပမာ-မဲသားစားတဲ့လူေတြရွိလုိ႔ ႏြားေတြကုိသတ္ေရာင္းတဲ့လူဆုိတာ ရွိလာတာပါ။ အဲဒီေတာ့ မဲသားစားတာဟာလည္း တကယ္ေတာ့ အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္အတြက္ဆုိၿပီး သီးသန္႔လုပ္ေပးတာမဟုတ္ဘဲ အမ်ားအတြက္ေရာင္းခ်ျခင္းျဖစ္တဲ့ဟာကုိ စားျခင္းေၾကာင့္ အျပစ္မျဖစ္ရတာပါ။ ကိုယ့္အတြက္သာ သီးသန္႔လုပ္ေပးတဲ့ဟင္းဆုိ စားသံုးသူမွာလည္း အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလွဴဒါနမ်ားျပဳရာတြင္လည္း သားငါးမ်ားကုိ သီးသန္႔မွာၿပီး အလွဴဒါနျပဳလုပ္ရင္ အက်ိဳးေပးမႈ နည္းပါးသြားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကုိယ့္က သီးသန္႔မွာတဲ့အတြက္ ကုိယ့္အတြက္ဆုိၿပီး သတ္ေပးလုိက္လုိ႔ပါ။ အဲဒီေတာ့ အလွဴဒါနျပဳရာတြင္ သားငါးမ်ားကုိ သီးသန္႔မမွာဘဲ ရသေလာက္သာ ရွာေဖြ၀ယ္ယူၿပီး အလွဴဒါနျပဳၾကပါေလ။
ဓမၼပဒပါဠိေတာ္၊ ကုကၠဳရမိတၱ၀တၳဳတြင္ ပါဏာတိပါတကံနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဘုရားရွင္က လက္၌ အနာမရွိလွ်င္ ထိုလက္နဲ႔ အဆိပ္ကိုကိုင္ေသာ္လည္း လက္ကိုမပူေစႏိုင္။ ထို႔အတူ မေကာင္းမႈကို ျပဳလိုေသာစိတ္မရွိသူမွာ မေကာင္းမႈအဆိပ္ မေလာင္ႏိုင္ပါဟု ေဟာေတာ္မူထားတာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိပဲ မိမိက ေသေစလုိေသာစိတ္မရွိသလုိ ဒီၾကက္ဥဟာ သက္ရွိျဖစ္ႏုိင္လား မျဖစ္ႏုိင္လားဆုိတာလည္း ေသခ်ာမသိလုိ႔ စားျဖစ္တဲ့ဟာမ်ိဳးဆုိ အျပစ္မရွိပါ။
အဲဒီေတာ့ ၾကက္ဥစားျခင္းဟာ ပါဏာတိပါတကံထုိက္မထုိက္၊ အျပစ္ရွိမရွိကုိ မိမိမွတ္ထင္တဲ့စိတ္ေပၚမွာ မူတည္မယ္လုိ႔ ေျပာရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိက ၾကက္ဥဟာ အသက္မရွိဘူးလုိ႔ ယူဆထားလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ေသေစလုိေသာ စိတ္ေစတနာမရွိဘဲ စားစရာတစ္ခုအေနျဖင့္ ၀ယ္စားျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ေစ အဲဒီလုိစားျခင္းမ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ အျပစ္မျဖစ္လုိ႔ သတ္မွတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ မိမိစားတဲ့အခါ ပထမဦးဆံုးေျပာခဲ့တဲ့ ပါဏာတိပါတကံဆိုင္ရာအဂၤါရပ္မ်ားနဲ႔ တုိက္ဆုိင္မႈရွိမရွိတုိ႔ကုိ ေထာက္ဆၾကည့္ၾကေပါ့ေလ။ ကဲ ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ရွင္းလိမ့္မယ္ထင္လုိ႔ ဒီမွာပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါရေစ။
ဘဲဥၾကက္ဥေၾကာ္ခ်က္စားသံုးျခင္းသည္ ပါဏာတိပါတာကံ ေျမာက္မေျမာက္သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔အိမ္မွာ အျငင္းပြားေနရလို႔ပါ။ သနားဂရုဏာေရွ႕ထားၿပီး ေျဖၾကားေပးပါဘုရား။
မမုိးသိဂၤ ီ
အင္း။ ဒီဘဲဥ၊ ၾကက္ဥစားျခင္းနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေမးတဲ့လူေတြလည္း မ်ားလွပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေနာက္မသိလုိ႔ေမးခ်င္တဲ့လူေတြ ႀကိဳတင္သိထားေအာင္ အခ်ိန္ယူၿပီး ဦးဇင္းသိသမွ်ကုိ ေျဖေပးလုိက္ပါတယ္။
ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ သူတစ္ပါးအသက္သတ္ရာတြင္ အဂၤါငါးပါးျပည့္စံုမွ အျပစ္ျဖစ္တာဆုိေတာ့ အဲဒီငါးပါးကုိ ေျပာျပပါမယ္။ (၁) သက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း၊ (၂) သက္ရွိသတၱ၀ါဟု သိျခင္း၊ (၃) သတ္လုိ ေသေစလုိတဲ့ စိတ္ေစတနာရွိျခင္း၊ (၄) ကုိယ္အမူရာ၊ ႏႈတ္အမူရာ၊ စိတ္အမူရာပေယာဂတစ္ခုခုျဖင့္ ျပဳလုပ္သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ (၅) သတၱ၀ါေသသြားျခင္းဆုိတဲ့ အဂၤါငါးပါးနဲ႔ျပည့္စံုမွ ပါဏာတိပါတကံ ထုိက္ပါတယ္။ ဒါျပင္ သူတစ္ပါးသတ္သည္ကုိ သေဘာတူႏွစ္သက္ၾကည္ႏူးျခင္း၊ အားေပးျခင္း၊ သူတစ္ပါးအားေစခုိင္းျခင္း၊ ရွင္ေနရတာထက္ ေသရတာျမတ္တယ္စတဲ့ သူတစ္ပါးေသခ်င္ေအာင္ ေျပာဆုိျခင္းမ်ားဟာ ပါဏာတိပါတကံထုိက္တဲ့အဂၤါမ်ားတြင္ စာရင္း၀င္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒါေတြလုပ္ရင္လည္း အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္ဆုိရာ၀ယ္ ၀ဋ္လည္တတ္တဲ့အျပစ္မ်ိဳးပါ။ ဥပမာ-ျမတ္ဗုဒၶဟာ ငါးဦးေခါင္းထုသတ္တာကုိ သေဘာက်ခဲ့တဲ့အတြက္ ေခါင္းကိုက္ေ၀ဒနာခံစားရျခင္း အက်ိဳးမ်ိဳးေပါ့။
အဲဒီေတာ့ ခုေျပာခဲ့တဲ့အဂၤါေတြ၊ အခ်က္အလက္ေတြကုိ ေထာက္ဆၾကည့္ရင္ ၾကက္ဥစားျခင္းမွာ တခ်ိဳ႕ၾကက္ဥက သက္ရွိလုိ႔ေျပာလုိ႔ရသလုိ တခ်ိဳ႕CPၾကက္ဥက်ေတာ့လည္း အသက္မရွိဘူးလုိ႔ ယူဆၾကပါတယ္။ CPၾကက္ဥမ်ားကုိ သက္ရွိမဟုတ္ေလာက္ဘူးထင္ၿပီး စားေသာက္ရင္ေတာ့ အျပစ္မျဖစ္သလုိ မိမိက ၾကက္ဥကုိ လမ္းေဘးမွာ၀ယ္တဲ့အခါ ေသေစလုိေသာေစတနာမရွိဘဲ စားစရာတစ္ခုအေနျဖင့္ ၀ယ္စားျခင္းမ်ိဳးမ်ားလည္း ပါဏာတိပါတကံအဂၤါနဲ႔မညီလုိ႔ အျပစ္မျဖစ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ကုိယ့္အတြက္ ရည္းစူးထားတာမဟုတ္ေသာ လမ္းေဘးမွာခ်ေရာင္းတဲ့ ဟင္းေတြကုိ ခ်က္ေကၽြးကပ္လွဴရင္ စားေကာင္းတယ္။ ကုိယ့္အတြက္ ရည္စူးလုပ္တဲ့သားငါးေတြ၊ ကုိယ္ေရွ႕မွာသတ္ျဖတ္ေနတာကုိ ျမင္ေတြ႕ရတဲ့ သားငါးေတြဆုိ ခ်က္ေကၽြးကပ္လွဴရင္ေတာ့ မစားရပါလုိ႔ မိန္႔ခဲပါတယ္။
မိမိက အိမ္တစ္အိမ္ကုိ အလည္သြားတဲ့အခါ ၾကက္ဥကုိ ကုိယ့္အတြက္ဆုိၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္က ၾကက္မထံကေန ယူလာတဲ့ဟာဆုိ မစားသင့္ပါ။ ဒါနဲ႔ဆက္စပ္ၿပီး ဦးဇင္းအေတြ႕အႀကံဳေလးပါ ေျပာျပပါဦးမယ္။ ဦးဇင္းျမန္မာျပည္အလည္ျပန္ေတာ့ မိဘေတြအိမ္ေရာက္တဲ့အခါ အေမက သူ႔သားေလးကုိ ေကာင္းေကာင္းမစားရ တာၾကာၿပီ။ ျမန္မာျပည္ေရာက္တုန္း ေကာင္းေကာင္းေလးစားရေအာင္ဆုိၿပီး ဟင္းလုိက္၀ယ္ပါတယ္။ ဟင္းကလည္း ဘယ္လုိမွ၀ယ္မရတဲ့အခါ အေမက အိမ္ကၾကက္ကုိ သတ္ၿပီးခ်က္ေကၽြးမယ္ဆုိတာကုိ သိတာလုိက္တာနဲ႔ အေမရယ္-သားအတြက္ အေမလည္း အကုသုိလ္မလုပ္ပါနဲ႔၊ သားလည္း အစားတစ္ခုအတြက္နဲ႔ အကုသုိလ္အျဖစ္မခံႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ သား ထမင္းဆီစမ္းနဲ႔စားရလည္း စားတတ္ပါတယ္လုိ႔ အေမ့ကုိ ေျပာျပခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ သူမ်ားအိမ္အလည္သြားတဲ့အခါမွာလည္း ကုိယ့္အတြက္ဆုိၿပီး သားငါးေတြကုိ သတ္ျဖတ္ေကၽြးမယ္ဆုိရင္ သတ္ျဖတ္မေကၽြးဖုိ႔ရန္ သတိေပးစကားေတြ ေျပာထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အစားတစ္လုပ္အတြက္ သူတစ္ပါးအသတ္ကုိ မေသခ်င္သလုိ အစားတစ္လုပ္အတြက္ အကုသုိလ္မလုိခ်င္တဲ့လူဆုိရင္ေပါ့။
တကယ္ေတာ့ ၾကက္ဥစားျခင္းဟာ သားငါးမ်ားစားတာထက္စာရင္ ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သားငါးေတြဆုိတာက သက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္ၿပီးသားပါ။ ၾကက္ဥဆုိတာက မ်ိဳးေစ့ပဲျဖစ္တာမုိ႔ သက္ရွိကုိ ေသေစတာထက္စာရင္ မ်ိဳးေစ့ကုိ ေသေစတာက ပုိအျပစ္ေသးပါတယ္။ ဥပမာ-မဲသားစားတဲ့လူေတြရွိလုိ႔ ႏြားေတြကုိသတ္ေရာင္းတဲ့လူဆုိတာ ရွိလာတာပါ။ အဲဒီေတာ့ မဲသားစားတာဟာလည္း တကယ္ေတာ့ အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ့္အတြက္ဆုိၿပီး သီးသန္႔လုပ္ေပးတာမဟုတ္ဘဲ အမ်ားအတြက္ေရာင္းခ်ျခင္းျဖစ္တဲ့ဟာကုိ စားျခင္းေၾကာင့္ အျပစ္မျဖစ္ရတာပါ။ ကိုယ့္အတြက္သာ သီးသန္႔လုပ္ေပးတဲ့ဟင္းဆုိ စားသံုးသူမွာလည္း အျပစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလွဴဒါနမ်ားျပဳရာတြင္လည္း သားငါးမ်ားကုိ သီးသန္႔မွာၿပီး အလွဴဒါနျပဳလုပ္ရင္ အက်ိဳးေပးမႈ နည္းပါးသြားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကုိယ့္က သီးသန္႔မွာတဲ့အတြက္ ကုိယ့္အတြက္ဆုိၿပီး သတ္ေပးလုိက္လုိ႔ပါ။ အဲဒီေတာ့ အလွဴဒါနျပဳရာတြင္ သားငါးမ်ားကုိ သီးသန္႔မမွာဘဲ ရသေလာက္သာ ရွာေဖြ၀ယ္ယူၿပီး အလွဴဒါနျပဳၾကပါေလ။
ဓမၼပဒပါဠိေတာ္၊ ကုကၠဳရမိတၱ၀တၳဳတြင္ ပါဏာတိပါတကံနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဘုရားရွင္က လက္၌ အနာမရွိလွ်င္ ထိုလက္နဲ႔ အဆိပ္ကိုကိုင္ေသာ္လည္း လက္ကိုမပူေစႏိုင္။ ထို႔အတူ မေကာင္းမႈကို ျပဳလိုေသာစိတ္မရွိသူမွာ မေကာင္းမႈအဆိပ္ မေလာင္ႏိုင္ပါဟု ေဟာေတာ္မူထားတာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိပဲ မိမိက ေသေစလုိေသာစိတ္မရွိသလုိ ဒီၾကက္ဥဟာ သက္ရွိျဖစ္ႏုိင္လား မျဖစ္ႏုိင္လားဆုိတာလည္း ေသခ်ာမသိလုိ႔ စားျဖစ္တဲ့ဟာမ်ိဳးဆုိ အျပစ္မရွိပါ။
အဲဒီေတာ့ ၾကက္ဥစားျခင္းဟာ ပါဏာတိပါတကံထုိက္မထုိက္၊ အျပစ္ရွိမရွိကုိ မိမိမွတ္ထင္တဲ့စိတ္ေပၚမွာ မူတည္မယ္လုိ႔ ေျပာရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိက ၾကက္ဥဟာ အသက္မရွိဘူးလုိ႔ ယူဆထားလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ေသေစလုိေသာ စိတ္ေစတနာမရွိဘဲ စားစရာတစ္ခုအေနျဖင့္ ၀ယ္စားျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ေစ အဲဒီလုိစားျခင္းမ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ အျပစ္မျဖစ္လုိ႔ သတ္မွတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ မိမိစားတဲ့အခါ ပထမဦးဆံုးေျပာခဲ့တဲ့ ပါဏာတိပါတကံဆိုင္ရာအဂၤါရပ္မ်ားနဲ႔ တုိက္ဆုိင္မႈရွိမရွိတုိ႔ကုိ ေထာက္ဆၾကည့္ၾကေပါ့ေလ။ ကဲ ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ရွင္းလိမ့္မယ္ထင္လုိ႔ ဒီမွာပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါရေစ။
No comments:
Post a Comment