ေရႊေငြနဲ႔သာသနာ အပ္စပ္မႈရွိမရွိ

ရဟန္းသံဃာမ်ားကုိ ပုိက္ဆံလွဴတဲ့အခါ တုိက္ရုိက္လွဴဒါန္းရင္ ရဟန္းသံဃာမ်ားမွာေရာ၊ လွဴဒါန္းသူမ်ားမွာပါ အက်ိဳးရသင့္သေလာက္ မရဘူးဆုိၿပီး Comment ေပးထားတာကုိ လူေတြအေနနဲ႔ ၀ိနည္းအေၾကာင္းနားမလည္လုိ႔ ေယာင္၀ါး၀ါးျဖစ္ၿပီး ပုိက္ဆံလွဴျခင္းမ်ားအတြက္ သံယယေတြျဖစ္ေနၾကတယ္။ အဲဒါ ေျဖရွင္းေပးပါဦးလုိ႔ ေတာင္းဆုိတာနဲ႔ ေရြေငြနဲ႔သာသနာ အပ္စပ္မႈရွိမရွိ၊ ဘယ္လုိလုပ္ရင္ အပ္စပ္တယ္ဆုိတာကုိ သိေစခ်င္လုိ႔ အခုလုိ ေရးသားေပးလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေရႊေငြဟာ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္အားထုတ္ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ မအပ္ဘူးဆုိတာ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ လက္ေတြ႕အားထုတ္ေနတဲ့သံဃာမွာ ကိေလသာမ်ား မျဖစ္ေအာင္ မကုိင္ေဆာင္ရဆုိၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္က မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ လက္ေတြ႕ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ေနတဲ့သံဃာဆုိ ေရႊေငြေတြေပၚ တက္မက္မႈျဖစ္ျခင္း ကိေလသာ၊ ေရႊေငြရွိျခင္းေၾကာင့္ သူခုိးဓါးျမအႏၱရာယ္တုိ႔မွ ကင္းေ၀းေအာင္ မကုိင္ေဆာင္ခုိင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔သာ ေရႊေငြမ်ားကုိ သာသနာမွာ မလွဴဒါန္းသင့္ဘူးဆုိရင္ ဘယ္ရဟန္းသံဃာ၊ လူေတြကမွ ဘုရားေရႊခ်ျခင္း၊ ေရႊသကၤန္းကပ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခုိင္းမည္ မဟုတ္ပါေပ။ တကယ္လုိ႔သာ ေရႊေငြလွဴဒါန္းသူမ်ားမွာ အျပစ္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ဘုရားမွာေရာ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေရႊေတြ လွဴၾကတာလဲ။ ဒီလုိ ဘုရားရွင္ကလက္မခံတာကုိ လွဴၾကတာဟာ အျပစ္မျဖစ္ဘူးလား။ ဒါဆုိ ဘုရားမွာေရႊခ်ခဲ့တဲ့ ရဟန္းရွင္လူမွန္သမွ် ကုသုိလ္မရဘဲ အကုသုိလ္ပဲ ရေနမွာလားဆုိတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေပၚလာႏုိင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သာသနာနဲ႔ေရႊေငြ အပ္စပ္မႈရွိမရွိကုိ က်မ္းဂန္းမ်ားတြင္ ဘယ္လုိေဖာ္ျပထားခဲ့ သလဲ၊ ျမတ္ဗုဒၶကေရာ ဘယ္လုိေတြ မိန္႔ၾကားခဲ့သလဲဆုိတာ ေလ့လာစမ္းစစ္ၾကည့္တဲ့အခါ မိလိႏၵပဉွာ၊ ေ၀ႆႏၱရာဒါနခန္းတြင္ မလွဴသင့္တဲ့ အဒါန၀တၳဳ(၁၀)ပါးထဲမွာ ေရႊေငြမပါတာ ကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေရႊေငြကုိ အသံုးအေဆာင္အတြက္၊ ေက်ာင္းအတြက္စတဲ့ အက်ဥ္းခ်ဳပ္နဲ႔ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ပစၥည္ေလးပါး၊ အက်ယ္ခ်ဲ႕မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ရဟန္းသံဃာမ်ားဆုိင္ရာ လုိအပ္ခ်က္မ်ားသံုးေဆာင္ရန္အတြက္ ေရႊေငြမ်ားကုိ လွဴဒါန္းလုိ႔ရပါတယ္။ လွဴဒါန္းသူမွာလည္း အျပစ္မရွိပါဘူး။

အဒါန၀တၳဳျဖစ္တဲ့ ဒီ(၁၀)မ်ိဳးကုိေတာ့ ရဟန္းသံဃာမ်ားအား မလွဴေကာင္းပါ။ လွဴဒါန္းရင္လည္း လွဴသူမွာ အျပစ္ရွိတယ္လုိ႔ မိလိႏၵပဉွာမွာ ေဟာထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ မလွဴအပ္တဲ့ အဒါန၀တၳဳ(၁၀)မ်ိဳးကုိ စာဖတ္သူမ်ားသိရွိထားေအာင္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေရးသားေပးရမယ္ဆုိရင္
၁။ ဘိန္းအရက္စတဲ့ မူးယစ္ေဆးပါးအလွဴ။
၂။ မိန္းမအလွဴ။
၃။ ႏြားမကုိ မိတ္လုိက္ဖုိ႔ ႏြားထီးလြတ္ေပးတဲ့အလွဴ။
၄။ ကိေလသာကုိ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္တဲ့ ပန္းခ်ီေဆးရုပ္အလွဴ။
၅။ လက္နက္အလွဴ။
၆။ အဆိပ္အလွဴ။
၇။ သတၱ၀ါေတြကုိ ဖြဲ႕ေႏွာင္းဖုိ႔အတြက္ ေျခက်င္း၊ ႀကိဳး၊ ထိပ္တုန္း၊ လက္ထိပ္စတဲ့ အလွဴ။
၈။ သတ္စားဖုိ႔အတြက္ သားငါးအလွဴ။

၉။ အေလးတင္းေတာင္း ဂဏန္းေပါင္းစက္စသည္မ်ားျဖင့္ ရဟန္သံဃာအတြက္ ေငြစတဲ့အရာ၀တၳဳမ်ား ပုိမုိရရွိေအာင္ လိမ္လည္ေပးၿပီး လွဴေသာအလွဴ။ (ဥပမာ-ေက်ာင္းအတြက္ လွဴထားတဲ့ေငြမ်ားကုိ အဖြဲ႕အစည္းကျဖစ္ေစ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ျဖစ္ေစ သိမ္းထားတာကုိ ေက်ာင္းေငြပုိရေအာင္ဆုိၿပီး ဂဏန္းေပါင္းစက္ျဖင့္ ေပါင္းတဲ့အခါ ရွိရင္းထက္ ပုိမုိတုိးၿပီး လိမ္လည္ေပးတဲ့အလွဴ၊ အဒိႏၷာဒါန အလွဴမ်ိဳးပါ)
၁၀။ ကေခ်သည္လုိ႔ေခၚတဲ့ ဇာတ္သဘင္ပြဲလမ္းသဘင္အလွဴ။

ဒီေနရာမွာလည္း ဘုရား၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားအတြက္ဆုိၿပီး ပြဲလမ္းသဘင္မ်ား မလွဴေကာင္းဘူးဆုိၿပီး ပါေနပါတယ္။ ခုေျပာခဲ့တဲ့ အလွဴေတြဟာ မလွဴအပ္တဲ့အလွဴေတြျဖစ္ၿပီး လွဴဒါန္းရင္ အက်ိဳးမရတဲ့အျပင္ အကုသုိလ္ပါရပါသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတုိ႔က အလွဴအတန္းအႀကီးႀကီးလုပ္တဲ့ပြဲေတြမွာ၊ ဘုရားပြဲေတြမွာ ဇာတ္သဘင္မ်ား ၀ါသနာပါလုိ႔ျဖစ္ေစ၊ သူမ်ားတကာလည္း ၾကည့္ရေအာင္ဆုိတဲ့ေစတနာနဲ႔ျဖစ္ေစ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားလုပ္တဲ့အခါမွာ ဘုရား၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားကုိလွဴတယ္ဆုိတဲ့ စကားနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ စာနဲ႔ျဖစ္ေစ မသံုးမိေအာင္ သတိထားဆင္ျခင္ၿပီး မိမိတုိ႔အလွဴေအာင္ပြဲအေနနဲ႔ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲဆုိတာမ်ိဳးသာ သံုးႏႈန္းက်င့္ပျပဳလုပ္ၾကပါေလ။ တကယ္လုိ႔ မိမိတုိ႔က မသိနားမလည္ၿပီး ဘုရား၊ ရဟန္းသံဃာေက်ာင္းအတြက္ ပြဲလမ္းသဘင္လွဴဒါန္းတာလုိ႔ သံုးမိမယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႔မွာ ကုသုိလ္မရဘဲ အကုသုိလ္သာ ရရွိမွာမုိ႔ပါ။ အဲဒီေတာ့ ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ႔ လုိရင္းကုိမေရာက္ဘဲ စာဖတ္သူမ်ားသိေစခ်င္တာေတြလြန္းကဲၿပီး ေရးတာမ်ားသြားေနသျဖင့္ လုိရင္းကုိ ျပန္ေျပာပါမယ္။

ေရႊေငြမ်ားဟာ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ တရားလက္ေတြ႕အားထုတ္ေနတဲ့ ရဟန္းသံဃာအေနနဲ႔ မသံုးေဆာင္ေကာင္း၊ အလွဴမခံေကာင္းတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အထက္ကေျပာခဲ့သလုိ ေရႊေငြမ်ားဟာ မလွဴဒါန္းသင့္တဲ့ အရာ၀တၳဳမ်ားတြင္ မပါဘဲ လွဴဒါန္းရင္လည္း လွဴဒါန္းသူမွာ အျပစ္မရွိတာေၾကာင့္ လွဴဒါန္းတဲ့လူကလည္း လြတ္လပ္စြာလွဴဒါန္းႏုိင္သလုိ ပစၥည္းေလးပါးအတြက္၊ အသံုးအေဆာင္လုိအပ္တာမ်ားအတြက္ အသံုးခ်ရန္ လုိအပ္လာရင္ ရဟန္းသံဃာမ်ားအေနနဲ႔လည္း အလွဴခံၿပီး ကုိင္ေဆာင္ထားႏုိင္ပါတယ္။

အဲဒီလုိကုိင္ေဆာင္လုိ႔ ရဟန္းသံဃာမွာ အျပစ္ကလည္း ေျပာသေလာက္ အျပစ္ႀကီးသြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းသံဃာမ်ားအတြက္ အာပတ္(၇)မ်ိဳးရွိရာမွာ အေသးစားျဖစ္တဲ့ နိႆဂၢိပါစိတ္သာ သင့္တာမုိ႔ ဒါဟာလည္း ေရႊေငြကုိင္ၿပီး ကုသုိလ္ေကာင္းမႈလုပ္မယ္ဆုိရင္ ျပန္လည္ေခ်ပလုိ႔ရႏုိင္တာမုိ႔ ဘယ္ဟာက ပုိအက်ိဳးမ်ားမလဲဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ ဥပမာ-ေရႊေငြကုိင္ရင္ အာပတ္သင့္လုိ႔အျပစ္အေသးစား ရရွိသြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရႊေငြကုိင္ၿပီးေတာ့ အဲဒီအျပစ္ေသးစားေလး ကုိ ေခ်ပႏုိင္တဲ့ ကုသုိလ္မ်ိဳးကုိ ျပဳလုပ္မယ္ဆုိရင္ ဆံုးရံႈးတာနဲ႔ ျပန္လည္ရယူတာတြင္ ျပန္လည္ရယူျခင္းက ပုိမုိသာလြန္ပါက အျမတ္ထြက္တာေၾကာင့္ အျမတ္ထြက္မဲ့ ေကာင္းမႈမ်ိဳးရရွိမယ္ဆုိ ျပဳလုပ္သင့္ပါတယ္။

ရဟန္းသံဃာမ်ားဟာ ေရႊေငြကုိင္ရတာသည္ အလြန္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ ဆင္ေျပာင္ႀကီးကုိ ကုိင္ရသလုိ အႏၱရာယ္ရွိမွန္းေတာ့ သိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလုိ ခြန္အားႀကီးတဲ့ ဆင္ေျပာင္ႀကီးကုိ အသံုးခ်ၿပီး ေကာင္းမႈကုသုိလ္နဲ႔ပတ္သတ္တာမ်ား ျပဳလုပ္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆင္ေျပာင္းႀကီးကုိ လက္မလြတ္ႏုိင္သလုိ ေရႊေငြကုိလည္း ကုိင္ေဆာင္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလုိပါပဲ ေရႊေငြကုိလွဴဒါန္းတဲ့ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားမွာလည္း ေယာနိေသာမနသိကာရ ကုသုိလ္စိတ္ေရွ႕သြားရွိၿပီး ငါတုိ႔လွဴတဲ့ ေရႊေငြဟာ သာသနာအတြက္ အက်ိဳးျပဳမွာပဲဆုိတဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လွဴဒါန္းရင္ အက်ိဳးေပးသာရရွိၿပီး မေကာင္းက်ိဳးမရရွိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယခုေခတ္ ေရႊေငြကုိင္ေနရတဲ့ ရဟန္းသံဃာမ်ားဟာလည္း မလြဲသာလုိ႔သာ ကုိင္ေနရျခင္းျဖစ္ၿပီး လွဴဒါန္းသူမ်ားကလည္း သာသနာအတြက္အက်ိဳးေပးမ်ားေအာင္ လွဴဒါန္းၾကျခင္းျဖစ္လုိ႔ အက်ိဳးဆုတ္ယုတ္မႈမ်ားမရွိဘဲ သင့္ေလ်ာ္ေလ်ာက္ပတ္မႈ ရွိတယ္ဆုိတာ ထင္ရွားလွပါတယ္။

ဦးဇင္းကုိလည္း ဒကာတစ္ေယာက္ကသာ ဦးဇင္းလုိအပ္တာကုိ ေနာက္ကေန အၿမဲတေစလုိက္ၿပီး ပုိက္ဆံရွင္းေပးေနမယ္ဆုိ ဘယ္ေငြကုိင္ေနမလဲေနာ္။ ေငြကုိင္ရတာ ေပ်ာက္ရမွာေၾကာက္ရ၊ သိမ္းထားရ၊ ကုိင္သြားရနဲ႔ အလုပ္အလြန္ရႈပ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေနာက္ကေန လုိက္ရွင္းေပးမဲ့လူ မရွိလုိ႔သာ ခုလုိ ကုိင္ေဆာင္ေနရတာပါ။ ဦးဇင္းလုိပါပဲ ေငြကုိင္ေနရတဲ့ ရဟန္းသံဃာအားလံုးဟာ ကပၸိယမရွိလုိ႔သာ ေငြကုိင္ေနရတာပါ။ ကုိင္ခ်င္လုိ႔ကုိင္ေနရျခင္း မဟုတ္ဘူးဆုိတာ လူတုိင္းသိမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါျပင္ ယခုေခတ္မွာ ေနာက္ကေန တေကာက္ေကာက္လုိက္ၿပီး ကူညီေပးမဲ့ ဒကာမရွိတဲ့ ရဟန္းသံဃာဆုိ ပုိက္ဆံမပါဘဲနဲ႔ ဘယ္လုိလုပ္မ်ား ခရီးသြားျခင္း၊ အသံုးအေဆာင္၀ယ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ႏုိင္မလဲဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သိပါလိမ့္မယ္။

မီးဟာ လိမ္မာပါးနပ္စြာ အသံုးခ်တတ္ရင္ အက်ိဳးမ်ားသလုိ ေရႊေငြဟာလည္း သာသနာအတြက္အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးခ်တတ္ရင္ အလြန္အက်ိဳးမ်ားတယ္ဆုိတာ လူတုိင္းသိပါလိမ့္မယ္။ ဦးဇင္းရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားကုိ ဗဟုသုတအသိဉာဏ္မ်ား တုိးပြားေစခ်င္တဲ့ ေစတနာ၊ မွားမွန္နဲ႔အက်ိဳးေပး နည္းမ်ားကုိ ခဲြျခားသိေစခ်င္တဲ့ ေစတနာ၊ လြဲမွားမႈမ်ားမျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာေတြေၾကာင့္ ယေန႔ (17.12.2011) မွာေတာ့ ည (03.00 AM ) မွ အိပ္ရပါေတာ့တယ္။ ဦးဇင္းရဲ႕ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားအားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာၿပီး လုိရာဆႏၵျပည့္၀ၾကပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေမတၱာပုိ႔သလ်က္……။