အေမး။ ။ မနာလိုတာနဲ႔သ၀န္တုိတာ အတူတူပဲလားဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား၊ ပီးေတာ့ မနာလိုတာေတြက ဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာပါလဲဘုရား။ ဒီမနာလိုတာေတြျဖစ္လာရင္ ဘယ္လိုေျဖေဖ်ာက္ရမယ္ဆိုတာလဲ သိခ်င္ပါတယ္။ ဂရုဏာေရွ႕ထားေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
သိန္းသိန္းျမင့္
မႏၱေလး
အေျဖ။ ။ သိန္းသိန္းျမင့္ေမးလုိက္တဲ့အေမးက
(၁) မနာလိုတာနဲ႔သ၀န္တိုတာ အတူတူလား။
(၂) မနာလိုတာေတြက ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲ။
(၃) မနာလိုတာေတြျဖစ္လာရင္ ဘယ္လိုေျဖေဖ်ာက္ရမလဲဆိုပီး သံုးခုျဖစ္တယ္။
ပထမတစ္ခုကိုအရင္ေျဖပါ့မယ္။
(၁) မနာလိုတာနဲ႔ သ၀န္တိုတာ အတူတူမဟုတ္ပါဘူး။ မနာလိုျခင္းဆိုတာက သူတစ္ပါးေကာင္းစားေနတာကို မနာလိုတဲ့သေဘာကို ေျပာတာပါ။ ဒါကိုပဲ ပါဠိလို ဣႆာလို႔ေခၚပါတယ္။ သ၀န္တိုတယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ၀န္တိုတာကို ေျပာတာျဖစ္တယ္။ ၀န္တိုတယ္ဆိုတာ မိမိပိုင္ဆိုင္တဲ့ သက္ရွိသက္မဲ့ပစၥည္းမ်ား သူတစ္ပါးကိုေပးရမွာ ႏွေျမာတြန္႔တိုတဲ့သေဘာ ေျပာတာပါ။ ဒါကုိပဲ ပါဠိလို ‘မစၦရိယ’လို႔ေခၚပါတယ္။ နားလည္ေအာင္အက်ယ္ရွင္းျပပါအံုးမယ္။
မနာလိုမႈ
ဣႆာဆိုတဲ့ မနာလိုမႈဟာ ပရသမၸတၱိဥႆူယနလကၡဏာ သူတစ္ပါးရဲ႕ျပည့္စံုတာ ေကာင္းစား ခ်မ္းသာတာကို ျငဴစူျခင္း သေဘာလကၡဏာရွိပါတယ္။ သူတစ္ပါးေကာင္းစားခ်မ္းသာတာကို အလိုမရွိတဲ့အတြက္ သူတစ္ပါးကုိ ရန္မူခ်င္တယ္။ သူတစ္ပါးစည္းစိမ္ခ်မ္းသာကိ ဖ်က္ဆီးပစ္ခ်င္တယ္။ ဒီလိုမနာလိုတဲ့စိတ္ျဖစ္ေနရင္ ကိုယ့္မွာလဲ ဆင္းရဲတယ္။ ထို႔အတူ မနာလိုတဲ့သူက ေႏွာက္ယွက္ဖ်က္ဆီးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စီးပြားဥစၥာျပည့္စံုတဲ့သူမွာလဲ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္တတ္တယ္။ ပရသမၸတၱိအနဘိရတိရသာ-သူတစ္ပါးရဲ႕ျပည့္စံု တာ ေကာင္းစားခ်မ္းသာတဲ့အေပၚမွာ မေပ်ာ္ေမြ႕ျခင္းကိစၥရွိတယ္လို႔ဆိုတဲ့အတုိင္း မနာလိုတဲ့သူက သူတစ္ပါး ခ်မ္းသာတာကို မျမင္ခ်င္ဘူး၊ မၾကားခ်င္ဘူး၊ မေတြ႕မသိခ်င္ဘူး။ ျမင္ရ၊ၾကားရ၊ေတြ႕ေနရရင္ စိတ္မခ်မ္းသာဘဲ မေနသာဘဲ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ပရသမၸတၱိ၀ိမုခပစၥဳပ႒ာနာ-သူတစ္ပါး ေကာင္းစားခ်မ္းသာတာကို မၾကည့္လိုဘဲ မ်က္ႏွာလြဲတဲ့အေနျဖင့္ ထင္ေပၚေနပါတယ္။
၀န္တိုမႈ
၀န္တိုမႈရဲ႕လကၡဏာက မိမိပိုင္နက္ကို သူတစ္ပါး မသိရေအာင္ လွ်ဳိ႕၀ွက္ထားလုိတဲ့သေဘာလကၡဏာရွိတယ္။ သက္ရွိသက္မဲ့ မိမိပိုင္နက္ကို သူတစ္ပါးနဲ႔ မဆက္ဆံေစခ်င္တာ ဆက္ဆံသြားမွာကို သည္းမခံႏိူင္တာဟာ ၀န္တိုမႈရဲ႕ကိစၥ သူ႔အလုပ္ပါပဲ။ သူတစ္ပါးအား ေပးကမ္းေရး ဆက္ဆံေစေရးနဲ႔စပ္ၿပီး တြန္႔ဆုတ္တဲ့အေနျဖင့္ ထင္ရွားတဲ့ အျခင္းအရာရွိတယ္။ ၀န္တိုမႈဆိုတဲ့ မစၦရိယက ငါးမ်ဳိးေတာင္ရွိတယ္ သိသင့္တယ္ထင္လို႔ အလ်ဥ္းသင့္တုန္းေဖၚျပေပးလိုက္ပါတယ္။
မစၦရိယငါးမ်ဴိးမွာ
(က) အာ၀ါသမစၦရိယ- ေနရာနဲ႔စပ္ၿပီး ၀န္တိုမႈရွိျခင္း။ မိမိေနရာမွာ သူတစ္ပါးအား မေနေစခ်င္တာကို အာ၀ါသမစၦရိယ လို႔ေခၚတယ္။
(ခ) ကုလမစၦရိယ-ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသူမ်ားနဲ႔စပ္ၿပီး ၀န္တုိျခင္း။ မိမိခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးတဲ့သူက တစ္ျခားသူနဲ႔ရင္းႏွီး သြားမွာကို မလိုလားတာကို ကုလမစၦရိယ လို႔ေခၚတယ္။
(ဂ) လာဘမစၦရိယ-လာဘ္လာဘ စီးပြားဥစၥာနဲ႔စပ္ၿပီး၀န္တိုျခင္း။ မိမိနဲ႔အလြန္ရင္းနီးသူက သူတစ္ပါးအား ပစၥည္းဥစၥာမ်ားသြားေပးတာကို သည္းမခံႏိူင္တာကို လာဘမစၦရိယ လို႔ေခၚပါတယ္။
(ဃ) ၀ဏၰမစၦရိယ-ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ဂုဏ္နဲ႔စပ္ၿပီး ၀န္တိုျခင္း။ မိမိလွပသလို သူတစ္ပါးအား မလွပေစခ်င္တာ၊ သူတစ္ပါးလွပေၾကာင္း မေျပာလို မၾကားလုိတာ၊မိမိမွာ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ဂုဏ္ရွိသလို သူတစ္ပါးအား ဂုဏ္မရွိေစခ်င္တာကို ၀ဏၰမစၦရိယ လို႔ေခၚပါတယ္။
(င) ဓမၼမစၦရိယ-တတ္သိတဲ့စာေပပညာနဲ႔စပ္ၿပီး ၀န္တိုျခင္း။ စာေပအတတ္ပညာအရာမွာ မိမိတတ္သလို သူတစ္ပါးကို မတတ္ေစခ်င္တာ၊ မသိေစခ်င္၊ မတတ္ေစခ်င္လို႔ လွ်ဳိ႕၀ွက္တာကို ဓမၼမစၦရိယ လို႔ေခၚပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ နံပတ္(၁)အေမးအတြက္ ရွင္းလင္းသေဘာေပါက္ေလာက္ပါၿပီ။
(၂) မနာလိုတာေတြ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာလဲ။ တစ္ခါက သတၱ၀ါေတြမွာ ဆင္းရဲရတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး၊ ဣႆာ၊ မစၦရိယတရားေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲ ဆုိတာကုိ သိၾကားမင္းက ဘုရားရွင္ အား ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က မနာလို ၀န္တိုမႈေတြဟာ ခ်စ္စရာနဲ႔မုန္းစရာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ခ်စ္စရာမုန္းစရာမရွိရင္ မျဖစ္ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာပါ။ ခ်စ္စရာဆိုတာက ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အေတြ႕အစရွိတဲ့ သက္မဲ့အာရံုေကာင္းေတြနဲ႔ သက္ရွိပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္တယ္။ မုန္းစရာဆိုတာက မုန္းစရာေကာင္းတဲ့ အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အေတြ႕စတဲ့ သက္မဲ့အာရံုဆိုးေတြနဲ႔သက္ရွိပုဂၢဳိလ္ေတြ ျဖစ္တယ္။ မိမိမွာ ျပည့္စံုေနတဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အာရံုနဲ႔ မိမိရင္းနီွးတဲ့အေျခြအရံေတြကို မိမိမုန္းတဲ့သူအား မရေစခ်င္၊ မနီးစပ္ေစခ်င္တဲ့အေနျဖင့္ ၀န္တိုမႈ မစၦရိယ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ မုန္းတဲ့သူကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးျဖစ္တဲ့ မနာလိုမႈပဲျဖစ္တယ္။ မိမိခ်စ္ျမတ္ႏိႈးတဲ့ သက္မဲ့အဆင္း၊အသံစတာေတြနဲ႔ အေျခြအရံ အသင္းအပင္းစတာေတြထက္ တစ္ပါးသူက သာသြားမွာကို မနာလိုတာပါ။ အဲဒါကိုဣႆာလို႔ေခၚတယ္။ မိမိခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့စည္းစိမ္ေတြကို တစ္ပါးသူအား မရေစခ်င္တာ ၀န္တိုမႈျဖစ္တာပါ။ အဲဒါကို မစၦရိယ လို႔ေခၚပါတယ္။ မုန္းတဲ့သူမရွိရင္လဲ မနာလိုဖြယ္ မရွိႏိူင္ပါဘူး။ ထို႔အတူ မိမိခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ဥစၥာပစၥည္းေတြ၊ မိမိခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ အေျခြအရံေတြ မရွိရင္လဲ မနာလို ၀န္တုိတာ မျဖစ္ေပၚလာႏိူင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မနာလို၊၀န္တုိ တာဟာ မုန္းသူနဲ႔ခ်စ္စရာေတြကိုမွီၿပီး ျဖစ္ၾကပါတယ္။
(၃)မနာလိုမႈေတြျဖစ္လာရင္ ဘယ္လိုေျဖေဖ်ာက္ရမလဲ။ မနာလိုမႈ၊ ၀န္တိုမႈဆိုတာေတြဟာ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ အထက္မွာေျပာခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းမျဖစ္ေအာင္ က်င့္သံုးမယ္ဆိုရင္ မနာလိုမႈ ၀န္တုိမႈေတြ မျဖစ္ႏူိင္ေတာ့။ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းမျဖစ္ေအာင္ အကုသုိလ္ပယ္ၿပီး ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ က်င့္သံုးရပါမယ္။ ဘယ္လိုက်င့္သံုးရမလဲဆိုရင္ ဘုရားရွင္က ကုသိုလ္အစုအပံုႀကီးဆိုတာ သတိပ႒ာန္ေလးပါးပါပဲ၊ သတိပ႒ာန္ေလးပါးကို ကုသိုလ္အစုအပံုႀကီးလို႔ေျပာရင္ မွန္ကန္တဲ့စကားျဖစ္တယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတိပ႒ာန္တရားပြားမ်ားမယ္ဆိုရင္ မနာလိုတာ၊၀န္တိုတာေတြ ဆိတ္သုဥ္းသြားႏိူင္ပါတယ္။
ျဖစ္ေပၚလာသမွ် အာရံုဟူသမွ်ကို အရွိကိုအရွိတိုင္းရႈမွတ္ေပးမယ္ဆိုရင္ ရႈမွတ္တုန္းခဏမွာ ခ်စ္ျခင္းဆိုတဲ့ေလာဘ မုန္းျခင္းဆိုတဲ့ေဒါသေတြဟာ တစ္ခဏမွ် ပယ္သတ္ၿပီးျဖစ္ေနပါတယ္။ နားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ မနာလိုမႈေတြျဖစ္လာတယ္ဆိုရင္ ဒီမနာလိုတဲ့စိတ္ကိုပဲ “မနာလိုဘူး၊ ေတြးတယ္၊ သိတယ္”စသျဖင့္ အရွိကိုအရွိအတုိင္း ရႈမွတ္ရပါတယ္။ထိုအခိုက္မွာ အကုသိုလ္ေတြကို တစ္ခဏမွ် ပယ္ေနတာပါပဲ။ ရႈမွတ္မႈအားေကာင္းလို႔ အေရွ႕အမွတ္နဲ႔ ေနာက္အမွတ္ဆက္စပ္မိေအာင္ ရႈမွတ္ႏုိင္ၿပီဆိုပါက သမာဓိအား အေတာ္အတန္ ေကာင္းလာတဲ့အခါ ေလာဘနဲ႔ေဒါသေတြကို တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာေအာင္ ပယ္သတ္ႏိုင္တယ္။ ဆိုင္ရာမဂ္ဖိုလ္ေတြရသြားပီဆိုရင္ ေအာက္ထစ္ဆံုး ေသာတာပန္ျဖစ္သြားပီဆိုရင္ေတာ့ မနာလိုမႈ၊ ၀န္တုိမႈေတြ လုံး၀မလာႏိူင္ေတာ့ပါဘူးဆိုတာ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။
သိန္းသိန္းျမင့္
မႏၱေလး
အေျဖ။ ။ သိန္းသိန္းျမင့္ေမးလုိက္တဲ့အေမးက
(၁) မနာလိုတာနဲ႔သ၀န္တိုတာ အတူတူလား။
(၂) မနာလိုတာေတြက ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲ။
(၃) မနာလိုတာေတြျဖစ္လာရင္ ဘယ္လိုေျဖေဖ်ာက္ရမလဲဆိုပီး သံုးခုျဖစ္တယ္။
ပထမတစ္ခုကိုအရင္ေျဖပါ့မယ္။
(၁) မနာလိုတာနဲ႔ သ၀န္တိုတာ အတူတူမဟုတ္ပါဘူး။ မနာလိုျခင္းဆိုတာက သူတစ္ပါးေကာင္းစားေနတာကို မနာလိုတဲ့သေဘာကို ေျပာတာပါ။ ဒါကိုပဲ ပါဠိလို ဣႆာလို႔ေခၚပါတယ္။ သ၀န္တိုတယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ၀န္တိုတာကို ေျပာတာျဖစ္တယ္။ ၀န္တိုတယ္ဆိုတာ မိမိပိုင္ဆိုင္တဲ့ သက္ရွိသက္မဲ့ပစၥည္းမ်ား သူတစ္ပါးကိုေပးရမွာ ႏွေျမာတြန္႔တိုတဲ့သေဘာ ေျပာတာပါ။ ဒါကုိပဲ ပါဠိလို ‘မစၦရိယ’လို႔ေခၚပါတယ္။ နားလည္ေအာင္အက်ယ္ရွင္းျပပါအံုးမယ္။
မနာလိုမႈ
ဣႆာဆိုတဲ့ မနာလိုမႈဟာ ပရသမၸတၱိဥႆူယနလကၡဏာ သူတစ္ပါးရဲ႕ျပည့္စံုတာ ေကာင္းစား ခ်မ္းသာတာကို ျငဴစူျခင္း သေဘာလကၡဏာရွိပါတယ္။ သူတစ္ပါးေကာင္းစားခ်မ္းသာတာကို အလိုမရွိတဲ့အတြက္ သူတစ္ပါးကုိ ရန္မူခ်င္တယ္။ သူတစ္ပါးစည္းစိမ္ခ်မ္းသာကိ ဖ်က္ဆီးပစ္ခ်င္တယ္။ ဒီလိုမနာလိုတဲ့စိတ္ျဖစ္ေနရင္ ကိုယ့္မွာလဲ ဆင္းရဲတယ္။ ထို႔အတူ မနာလိုတဲ့သူက ေႏွာက္ယွက္ဖ်က္ဆီးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စီးပြားဥစၥာျပည့္စံုတဲ့သူမွာလဲ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္တတ္တယ္။ ပရသမၸတၱိအနဘိရတိရသာ-သူတစ္ပါးရဲ႕ျပည့္စံု တာ ေကာင္းစားခ်မ္းသာတဲ့အေပၚမွာ မေပ်ာ္ေမြ႕ျခင္းကိစၥရွိတယ္လို႔ဆိုတဲ့အတုိင္း မနာလိုတဲ့သူက သူတစ္ပါး ခ်မ္းသာတာကို မျမင္ခ်င္ဘူး၊ မၾကားခ်င္ဘူး၊ မေတြ႕မသိခ်င္ဘူး။ ျမင္ရ၊ၾကားရ၊ေတြ႕ေနရရင္ စိတ္မခ်မ္းသာဘဲ မေနသာဘဲ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ပရသမၸတၱိ၀ိမုခပစၥဳပ႒ာနာ-သူတစ္ပါး ေကာင္းစားခ်မ္းသာတာကို မၾကည့္လိုဘဲ မ်က္ႏွာလြဲတဲ့အေနျဖင့္ ထင္ေပၚေနပါတယ္။
၀န္တိုမႈ
၀န္တိုမႈရဲ႕လကၡဏာက မိမိပိုင္နက္ကို သူတစ္ပါး မသိရေအာင္ လွ်ဳိ႕၀ွက္ထားလုိတဲ့သေဘာလကၡဏာရွိတယ္။ သက္ရွိသက္မဲ့ မိမိပိုင္နက္ကို သူတစ္ပါးနဲ႔ မဆက္ဆံေစခ်င္တာ ဆက္ဆံသြားမွာကို သည္းမခံႏိူင္တာဟာ ၀န္တိုမႈရဲ႕ကိစၥ သူ႔အလုပ္ပါပဲ။ သူတစ္ပါးအား ေပးကမ္းေရး ဆက္ဆံေစေရးနဲ႔စပ္ၿပီး တြန္႔ဆုတ္တဲ့အေနျဖင့္ ထင္ရွားတဲ့ အျခင္းအရာရွိတယ္။ ၀န္တိုမႈဆိုတဲ့ မစၦရိယက ငါးမ်ဳိးေတာင္ရွိတယ္ သိသင့္တယ္ထင္လို႔ အလ်ဥ္းသင့္တုန္းေဖၚျပေပးလိုက္ပါတယ္။
မစၦရိယငါးမ်ဴိးမွာ
(က) အာ၀ါသမစၦရိယ- ေနရာနဲ႔စပ္ၿပီး ၀န္တိုမႈရွိျခင္း။ မိမိေနရာမွာ သူတစ္ပါးအား မေနေစခ်င္တာကို အာ၀ါသမစၦရိယ လို႔ေခၚတယ္။
(ခ) ကုလမစၦရိယ-ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသူမ်ားနဲ႔စပ္ၿပီး ၀န္တုိျခင္း။ မိမိခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးတဲ့သူက တစ္ျခားသူနဲ႔ရင္းႏွီး သြားမွာကို မလိုလားတာကို ကုလမစၦရိယ လို႔ေခၚတယ္။
(ဂ) လာဘမစၦရိယ-လာဘ္လာဘ စီးပြားဥစၥာနဲ႔စပ္ၿပီး၀န္တိုျခင္း။ မိမိနဲ႔အလြန္ရင္းနီးသူက သူတစ္ပါးအား ပစၥည္းဥစၥာမ်ားသြားေပးတာကို သည္းမခံႏိူင္တာကို လာဘမစၦရိယ လို႔ေခၚပါတယ္။
(ဃ) ၀ဏၰမစၦရိယ-ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ဂုဏ္နဲ႔စပ္ၿပီး ၀န္တိုျခင္း။ မိမိလွပသလို သူတစ္ပါးအား မလွပေစခ်င္တာ၊ သူတစ္ပါးလွပေၾကာင္း မေျပာလို မၾကားလုိတာ၊မိမိမွာ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ဂုဏ္ရွိသလို သူတစ္ပါးအား ဂုဏ္မရွိေစခ်င္တာကို ၀ဏၰမစၦရိယ လို႔ေခၚပါတယ္။
(င) ဓမၼမစၦရိယ-တတ္သိတဲ့စာေပပညာနဲ႔စပ္ၿပီး ၀န္တိုျခင္း။ စာေပအတတ္ပညာအရာမွာ မိမိတတ္သလို သူတစ္ပါးကို မတတ္ေစခ်င္တာ၊ မသိေစခ်င္၊ မတတ္ေစခ်င္လို႔ လွ်ဳိ႕၀ွက္တာကို ဓမၼမစၦရိယ လို႔ေခၚပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ နံပတ္(၁)အေမးအတြက္ ရွင္းလင္းသေဘာေပါက္ေလာက္ပါၿပီ။
(၂) မနာလိုတာေတြ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာလဲ။ တစ္ခါက သတၱ၀ါေတြမွာ ဆင္းရဲရတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး၊ ဣႆာ၊ မစၦရိယတရားေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာလဲ ဆုိတာကုိ သိၾကားမင္းက ဘုရားရွင္ အား ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က မနာလို ၀န္တိုမႈေတြဟာ ခ်စ္စရာနဲ႔မုန္းစရာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ခ်စ္စရာမုန္းစရာမရွိရင္ မျဖစ္ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာပါ။ ခ်စ္စရာဆိုတာက ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အေတြ႕အစရွိတဲ့ သက္မဲ့အာရံုေကာင္းေတြနဲ႔ သက္ရွိပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္တယ္။ မုန္းစရာဆိုတာက မုန္းစရာေကာင္းတဲ့ အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႔၊ အရသာ၊ အေတြ႕စတဲ့ သက္မဲ့အာရံုဆိုးေတြနဲ႔သက္ရွိပုဂၢဳိလ္ေတြ ျဖစ္တယ္။ မိမိမွာ ျပည့္စံုေနတဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အာရံုနဲ႔ မိမိရင္းနီွးတဲ့အေျခြအရံေတြကို မိမိမုန္းတဲ့သူအား မရေစခ်င္၊ မနီးစပ္ေစခ်င္တဲ့အေနျဖင့္ ၀န္တိုမႈ မစၦရိယ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ မုန္းတဲ့သူကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးျဖစ္တဲ့ မနာလိုမႈပဲျဖစ္တယ္။ မိမိခ်စ္ျမတ္ႏိႈးတဲ့ သက္မဲ့အဆင္း၊အသံစတာေတြနဲ႔ အေျခြအရံ အသင္းအပင္းစတာေတြထက္ တစ္ပါးသူက သာသြားမွာကို မနာလိုတာပါ။ အဲဒါကိုဣႆာလို႔ေခၚတယ္။ မိမိခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့စည္းစိမ္ေတြကို တစ္ပါးသူအား မရေစခ်င္တာ ၀န္တိုမႈျဖစ္တာပါ။ အဲဒါကို မစၦရိယ လို႔ေခၚပါတယ္။ မုန္းတဲ့သူမရွိရင္လဲ မနာလိုဖြယ္ မရွိႏိူင္ပါဘူး။ ထို႔အတူ မိမိခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ဥစၥာပစၥည္းေတြ၊ မိမိခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ အေျခြအရံေတြ မရွိရင္လဲ မနာလို ၀န္တုိတာ မျဖစ္ေပၚလာႏိူင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မနာလို၊၀န္တုိ တာဟာ မုန္းသူနဲ႔ခ်စ္စရာေတြကိုမွီၿပီး ျဖစ္ၾကပါတယ္။
(၃)မနာလိုမႈေတြျဖစ္လာရင္ ဘယ္လိုေျဖေဖ်ာက္ရမလဲ။ မနာလိုမႈ၊ ၀န္တိုမႈဆိုတာေတြဟာ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ အထက္မွာေျပာခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းမျဖစ္ေအာင္ က်င့္သံုးမယ္ဆိုရင္ မနာလိုမႈ ၀န္တုိမႈေတြ မျဖစ္ႏူိင္ေတာ့။ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းမျဖစ္ေအာင္ အကုသုိလ္ပယ္ၿပီး ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ က်င့္သံုးရပါမယ္။ ဘယ္လိုက်င့္သံုးရမလဲဆိုရင္ ဘုရားရွင္က ကုသိုလ္အစုအပံုႀကီးဆိုတာ သတိပ႒ာန္ေလးပါးပါပဲ၊ သတိပ႒ာန္ေလးပါးကို ကုသိုလ္အစုအပံုႀကီးလို႔ေျပာရင္ မွန္ကန္တဲ့စကားျဖစ္တယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတိပ႒ာန္တရားပြားမ်ားမယ္ဆိုရင္ မနာလိုတာ၊၀န္တိုတာေတြ ဆိတ္သုဥ္းသြားႏိူင္ပါတယ္။
ျဖစ္ေပၚလာသမွ် အာရံုဟူသမွ်ကို အရွိကိုအရွိတိုင္းရႈမွတ္ေပးမယ္ဆိုရင္ ရႈမွတ္တုန္းခဏမွာ ခ်စ္ျခင္းဆိုတဲ့ေလာဘ မုန္းျခင္းဆိုတဲ့ေဒါသေတြဟာ တစ္ခဏမွ် ပယ္သတ္ၿပီးျဖစ္ေနပါတယ္။ နားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ မနာလိုမႈေတြျဖစ္လာတယ္ဆိုရင္ ဒီမနာလိုတဲ့စိတ္ကိုပဲ “မနာလိုဘူး၊ ေတြးတယ္၊ သိတယ္”စသျဖင့္ အရွိကိုအရွိအတုိင္း ရႈမွတ္ရပါတယ္။ထိုအခိုက္မွာ အကုသိုလ္ေတြကို တစ္ခဏမွ် ပယ္ေနတာပါပဲ။ ရႈမွတ္မႈအားေကာင္းလို႔ အေရွ႕အမွတ္နဲ႔ ေနာက္အမွတ္ဆက္စပ္မိေအာင္ ရႈမွတ္ႏုိင္ၿပီဆိုပါက သမာဓိအား အေတာ္အတန္ ေကာင္းလာတဲ့အခါ ေလာဘနဲ႔ေဒါသေတြကို တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာေအာင္ ပယ္သတ္ႏိုင္တယ္။ ဆိုင္ရာမဂ္ဖိုလ္ေတြရသြားပီဆိုရင္ ေအာက္ထစ္ဆံုး ေသာတာပန္ျဖစ္သြားပီဆိုရင္ေတာ့ မနာလိုမႈ၊ ၀န္တုိမႈေတြ လုံး၀မလာႏိူင္ေတာ့ပါဘူးဆိုတာ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ
No comments:
Post a Comment