အေမး။ ။ စိတ္ထားမေကာင္းသူကို တရားေဟာရင္ ေဟာတဲ့သူမွာ အျပစ္ရွိ-မရွိသိခ်င္ပါတယ္ ဘုရား။ ေနာက္တစ္ခုက (၅၅၀)နိပါတ္ေတာ္လို႔ အေရအတြက္ရိွပါလွ်က္ (၄၈၀)ေက်ာ္ပဲရွိတယ္ဆိုတာ မွန္-မမွန္ တပည့္ေတာ္သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
ဖုိးလျပည့္
ၿမိတ္
အေျဖ။ ။ စိတ္ထားမေကာင္းသူကို တရားေဟာရင္ အျပစ္ရွိ-မရွိဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပါဠိေတာ္မ်ားမွာ မေတြ႕ရပါ။ ဒါေပမဲ့ တရားမေဟာအပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို တရားေဟာရင္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ေစ(အျပစ္ျဖစ္တယ္) ဆိုတာေတာ့ ဘုရားေဟာထားတာ ရွိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးပါတိေမာက္ ဘာသာဋီကာမွာ တရားမေဟာအပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ (၁၆)ဦးကို ေဖၚျပထားပါတယ္။ ေဖၚျပမဲ့ (၁၆)ဦးဟာ က်န္းမာလွ်က္ရွိေနမယ္ဆိုရင္ တရားမေဟာအပ္ ေဟာတဲ့သူမွာ အျပစ္ရွိတယ္၊ မက်န္းမမာျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အျပစ္မရွိလို႔ ယူရပါမယ္။
(၁) လက္မွာ ထီးကိုင္ထားသူ။ (၂) လက္မွာ ေလးေတာင္ေလာက္ရွိတဲ့ ဒုတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားသူ။ (၃) ဓား၊ လက္နက္စတာေတြ ကိုင္ေဆာင္ထားသူ။ (၄)လက္မွာ ေလး ျမွားကိုင္ေဆာင္ထာားသူ။ (၅) ေျခနင္း ခံုဖိနပ္ စီးထားသူ။ (၆) အျခားဖိနပ္မ်ားစီးထားသူ။ (၇) လွည္း၊ ရထားစတဲ့ယာဥ္ေပၚ တက္ေရာက္ေနသူ။ (၈) အိပ္ရာေပၚမွာေနသူ။ (၉) ဒူးေထာင္ၿပီး လက္အ၀တ္တို႔နဲ႔ ပတ္ဖဲြ႕ထိုင္ေနသူ။ (၁၀) ေခါင္းေပါင္းႀကီး ကုလားမ်ားေပါင္းသလို ဦးေခါင္းကို ဆံစမေပၚေအာင္ ရစ္ပတ္ေပါင္းထားသူ။ (၁၁) ေခါင္းၿမီးၿခံဳထားသူ။ (၁၂) တရားေဟာသူကအခင္းမပါ ေျမေပၚထိုင္ရက္နဲ႔ အခင္းေပၚ ခံုေပၚထိုင္ေနသူအား တရားမေဟာရ။ (၁၃) တရားေဟာသူက နိမ့္နဲ့ေနရာမွာေနပါရက္နဲ႔ ျမင့္ေမာက္တဲ့ေနရာမွာထုိင္ေနတဲ့သူအား တရားမေဟာရ။ (၁၄) မတ္မတ္ရပ္ေနသူက ထိုင္ေနသူအား တရားမေဟာရ။ (၁၅) ခရီးသြားစဥ္ ေနာက္ကလုိက္ သူက ေရွ႕ကသြားေနသူအား တရားမေဟာရ။ (၁၆) လမ္းေဘးမွာသြားသူက လမ္းအေပၚသြားေနသူကို တရားမေဟာရ။
ဒီေနရာမွာ သတိထားစရာတစ္ခုက တရားေဟာတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ အ႒ကထာဆိုင္ရာ ပါဠိဘာသာျဖင့္ ေျပာေဟာမွသာ တရားအရယူရပါမည္။ အ႒ကထာဆိုင္ရာ ပါဠိဘာသာစကားမွတစ္ပါး အျခားဘာသာစကားမ်ားျဖင့္ကား ေဟာေကာင္းတယ္လို႔ မွတ္ရပါမယ္။
ဒုတိယအေမးတစ္ခုက ငါးရာငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္အနက္ ဇာတ္ေတာ္ေလးရာရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ရွိတယ္ဆုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အမွန္က ငါးရာငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္မွာ အားလံုးေပါင္းရွိတာက (၅၄၇)ဇာတ္ရွိပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ (၅၄၇)သုတ္ထဲရွိတာကုိ ငါးရာငါးဆယ္လို႔ ေျပာရတာလဲဆိုရင္- ဇာတ္ေတာ္ (၅၄၇)ဇာတ္သာရွိေပမဲ့ ငါးရာငါးဆယ္နဲ႔နီးစပ္တဲ့အတြက္ သခၤ်ာအျပည့္အားျဖင့္ ငါးရာငါးဆယ္လို႔ သမွတ္ေခၚတြင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္ရာကို ဆက္လက္ေျပာပါဦးမယ္။ ေရွးပညာရွင္မ်ားက ဇာတ္ေတာ္ ငါးရာငါးဆယ္ျပည့္ေအာင္ ျဖည့္သြင္းေရတြက္ခဲ့ၾကတာလည္း ရွိပါတယ္။ ပုဂံအာနႏၵာလိႈင္ဂူနဲ႔ မင္းဘုရားရွိ ဇာတ္ရုပ္ပံုမ်ားမွာ ငါးရားငါးဆယ္ အျပည့္ ျဖည့္သြင္းထုလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အင္း၀ေခတ္ စေနမင္းလက္ထက္ ဒုတိယေညာင္စည္ေရႊ ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ေရးသားေတာ္မူတဲ့ ‘ရွင္တိသာသနဓဇ အဆက္အႏြယ္ စာတမ္း’မွာေတာ့ မာရ္ေအာင္ရတနာဘုရားတြင္ ဇာတ္ေတာ္ ငါးရာငါးဆယ္ျပည့္ေအာင္(၁) မဟာေဂါ၀ိႏၵသုတ္၊ (၂)သစၥာ၀ွယဇာတ္၊ (၃)မဟာေလာမဟံသဇာတ္တို႔ကိုျဖည့္သြင္းလိုက္တဲ့အခါ သံဃာေတာ္မ်ားက မသင့္ေၾကာင္းတားျမစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ပယ္ဖ်က္ခဲ့ရတာလုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ပုဂံ၀န္ေထာက္ဦးတင္က (၁) ေ၀လာမဇာတ္၊ (၂) မဟာေဂါ၀ိႏၵဇာတ္၊ (၃) သုေမဓပ႑ိတဇာတ္တို႔ကို ျဖည့္သြင္းေရသားခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖည့္သြင္းၾကပါေစ၊ တကယ္တမ္း ပိဋကတ္ေတာ္လာ ဇာတ္ေတာ္မ်ားဟာ (၅၄၇)သာ ရွိတယ္လို႔သာ မွတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဖုိးလျပည့္
ၿမိတ္
အေျဖ။ ။ စိတ္ထားမေကာင္းသူကို တရားေဟာရင္ အျပစ္ရွိ-မရွိဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပါဠိေတာ္မ်ားမွာ မေတြ႕ရပါ။ ဒါေပမဲ့ တရားမေဟာအပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို တရားေဟာရင္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ေစ(အျပစ္ျဖစ္တယ္) ဆိုတာေတာ့ ဘုရားေဟာထားတာ ရွိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးပါတိေမာက္ ဘာသာဋီကာမွာ တရားမေဟာအပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ (၁၆)ဦးကို ေဖၚျပထားပါတယ္။ ေဖၚျပမဲ့ (၁၆)ဦးဟာ က်န္းမာလွ်က္ရွိေနမယ္ဆိုရင္ တရားမေဟာအပ္ ေဟာတဲ့သူမွာ အျပစ္ရွိတယ္၊ မက်န္းမမာျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အျပစ္မရွိလို႔ ယူရပါမယ္။
(၁) လက္မွာ ထီးကိုင္ထားသူ။ (၂) လက္မွာ ေလးေတာင္ေလာက္ရွိတဲ့ ဒုတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားသူ။ (၃) ဓား၊ လက္နက္စတာေတြ ကိုင္ေဆာင္ထားသူ။ (၄)လက္မွာ ေလး ျမွားကိုင္ေဆာင္ထာားသူ။ (၅) ေျခနင္း ခံုဖိနပ္ စီးထားသူ။ (၆) အျခားဖိနပ္မ်ားစီးထားသူ။ (၇) လွည္း၊ ရထားစတဲ့ယာဥ္ေပၚ တက္ေရာက္ေနသူ။ (၈) အိပ္ရာေပၚမွာေနသူ။ (၉) ဒူးေထာင္ၿပီး လက္အ၀တ္တို႔နဲ႔ ပတ္ဖဲြ႕ထိုင္ေနသူ။ (၁၀) ေခါင္းေပါင္းႀကီး ကုလားမ်ားေပါင္းသလို ဦးေခါင္းကို ဆံစမေပၚေအာင္ ရစ္ပတ္ေပါင္းထားသူ။ (၁၁) ေခါင္းၿမီးၿခံဳထားသူ။ (၁၂) တရားေဟာသူကအခင္းမပါ ေျမေပၚထိုင္ရက္နဲ႔ အခင္းေပၚ ခံုေပၚထိုင္ေနသူအား တရားမေဟာရ။ (၁၃) တရားေဟာသူက နိမ့္နဲ့ေနရာမွာေနပါရက္နဲ႔ ျမင့္ေမာက္တဲ့ေနရာမွာထုိင္ေနတဲ့သူအား တရားမေဟာရ။ (၁၄) မတ္မတ္ရပ္ေနသူက ထိုင္ေနသူအား တရားမေဟာရ။ (၁၅) ခရီးသြားစဥ္ ေနာက္ကလုိက္ သူက ေရွ႕ကသြားေနသူအား တရားမေဟာရ။ (၁၆) လမ္းေဘးမွာသြားသူက လမ္းအေပၚသြားေနသူကို တရားမေဟာရ။
ဒီေနရာမွာ သတိထားစရာတစ္ခုက တရားေဟာတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ အ႒ကထာဆိုင္ရာ ပါဠိဘာသာျဖင့္ ေျပာေဟာမွသာ တရားအရယူရပါမည္။ အ႒ကထာဆိုင္ရာ ပါဠိဘာသာစကားမွတစ္ပါး အျခားဘာသာစကားမ်ားျဖင့္ကား ေဟာေကာင္းတယ္လို႔ မွတ္ရပါမယ္။
ဒုတိယအေမးတစ္ခုက ငါးရာငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္အနက္ ဇာတ္ေတာ္ေလးရာရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ရွိတယ္ဆုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အမွန္က ငါးရာငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္မွာ အားလံုးေပါင္းရွိတာက (၅၄၇)ဇာတ္ရွိပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ (၅၄၇)သုတ္ထဲရွိတာကုိ ငါးရာငါးဆယ္လို႔ ေျပာရတာလဲဆိုရင္- ဇာတ္ေတာ္ (၅၄၇)ဇာတ္သာရွိေပမဲ့ ငါးရာငါးဆယ္နဲ႔နီးစပ္တဲ့အတြက္ သခၤ်ာအျပည့္အားျဖင့္ ငါးရာငါးဆယ္လို႔ သမွတ္ေခၚတြင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္ရာကို ဆက္လက္ေျပာပါဦးမယ္။ ေရွးပညာရွင္မ်ားက ဇာတ္ေတာ္ ငါးရာငါးဆယ္ျပည့္ေအာင္ ျဖည့္သြင္းေရတြက္ခဲ့ၾကတာလည္း ရွိပါတယ္။ ပုဂံအာနႏၵာလိႈင္ဂူနဲ႔ မင္းဘုရားရွိ ဇာတ္ရုပ္ပံုမ်ားမွာ ငါးရားငါးဆယ္ အျပည့္ ျဖည့္သြင္းထုလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အင္း၀ေခတ္ စေနမင္းလက္ထက္ ဒုတိယေညာင္စည္ေရႊ ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ေရးသားေတာ္မူတဲ့ ‘ရွင္တိသာသနဓဇ အဆက္အႏြယ္ စာတမ္း’မွာေတာ့ မာရ္ေအာင္ရတနာဘုရားတြင္ ဇာတ္ေတာ္ ငါးရာငါးဆယ္ျပည့္ေအာင္(၁) မဟာေဂါ၀ိႏၵသုတ္၊ (၂)သစၥာ၀ွယဇာတ္၊ (၃)မဟာေလာမဟံသဇာတ္တို႔ကိုျဖည့္သြင္းလိုက္တဲ့အခါ သံဃာေတာ္မ်ားက မသင့္ေၾကာင္းတားျမစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ပယ္ဖ်က္ခဲ့ရတာလုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ပုဂံ၀န္ေထာက္ဦးတင္က (၁) ေ၀လာမဇာတ္၊ (၂) မဟာေဂါ၀ိႏၵဇာတ္၊ (၃) သုေမဓပ႑ိတဇာတ္တို႔ကို ျဖည့္သြင္းေရသားခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖည့္သြင္းၾကပါေစ၊ တကယ္တမ္း ပိဋကတ္ေတာ္လာ ဇာတ္ေတာ္မ်ားဟာ (၅၄၇)သာ ရွိတယ္လို႔သာ မွတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ
No comments:
Post a Comment