အေမး။ ။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ လူ/သာမေဏမ်ားနဲ႔အတူ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးတာဟာ အပ္/မအပ္ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ၀ိနည္းေတာ္မွာ ခၽြင္းခ်က္အေနန႔ဲေရာ ရွိပါေသးလားဆိုတာ သိခ်င္တဲ့အတြက္ ေလွ်ာက္ထားပါတယ္ဘုရား။
သုခ
ရုရွားဖက္ဒေရးရွင္း
အေျဖ။ ။ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ လူသာမေဏမ်ား တစ္၀ိုင္းထဲစားၾကတာကို ျမန္မာလူမ်ဳိး ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားရဲ႕မ်က္စိတြင္ ရိုင္းေနမည္၊ အရုပ္ဆိုးေနေပလိမ့္မည္။ ထိုအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဗဟုသုတျဖစ္ေစရန္ ေဖၚျပေပးပါမည္။ ၀ိနည္းေတာ္လာ အကပ္ေျမာက္ေၾကာင္း အဂၤါ(၅)ပါး ရွိပါတယ္။
၁။ ကပ္မည့္သူက ေရွးရႈေဆာင္ျခင္း။ (ေရွးရႈေဆာင္ဆိုတာက လက္ျဖင့္ ေရွ႕တုိးေပး မွ ေရွးရႈေဆာင္ရာ ေရာက္တာမဟုတ္ေသး၊ ဦးေခါင္းေပၚတြင္ရြက္ထားတဲ့ စားဘြယ္ခြက္ကို လွဴလို၍ ဦးေခါင္းကို အနည္းငယ္ ေစာင္းေပးလိုက္လွ်င္ ေရွးရႈေဆာင္ရာေရာက္ေသာေၾကာင့္ ရဟန္းက ထိုခြက္ကို လက္ျဖင့္ထိကာ အလိုရွိရာ ယူစားႏိုင္ပါတယ္။ အားအလတ္ရွိသူ ၾကြေျမာက္ႏုိင္ေသာ ယာဂုအိုးႀကီးကို ကေလးမ်ားက မၾကြႏိုင္၍ ေျမေပၚလိမ့္ၿပီး ကပ္ရာတြင္လည္း ရဟန္းက လက္ထိုးေပးကာ ထိရံု၊ ထိ၍ျဖစ္ေစ အကပ္ခံနိုင္ပါတယ္။)
၂။ အကပ္ခံမည့္ ရဟန္းရဲ႕ ႏွစ္ေတာင့္ထြာဟတၳပါသ္အတြင္းမွာေရာက္ျခင္း။
၃။ အားအလတ္စားရွိသူ ေျမွာက္ခ်ီႏိုင္ေသာ ၀တၳဳျဖစ္ျခင္း။
၄။ ကိုယ္ျဖစ္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ႏွင့္စပ္ေသာ (ကိုင္ထားေသာ) ခြက္စသည္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ပစ္၍ျဖစ္ေစ၊ ဒီသံုးမ်ဳိးတြင္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ကပ္သူကေပးျခင္း။
၅။ လက္စသည္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္နဲ႔စပ္ေသာ ကိုင္ထားေသာ ခြက္ဒုတ္စသည္ျဖင့္ခံ၍ ထိ၍ျဖစ္ေစ ဒီ(၂)မ်ဳိးတြင္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ အကပ္ခံျခင္း။ ထိုငါးပါးျပည့္စံုမွ အကပ္ေျမာက္ပါတယ္။ (ပါတိေမာက္ဘာသာဋီကာ၊ ႏွာ ၂၇၁)
တစ္ဖန္…အကပ္ပ်က္ေၾကာင္း(၆)ပါးလည္း ရွိပါေသးတယ္။ စြန္႔၊ ခ်၊ ေပး၊ လု၊ မစၥဳ ၊ လိင္ျပန္ ဤေျခာက္တန္ ကပ္ခံပ်က္ေၾကာင္းတည္း။
၁။ (စြန္႔) အကပ္ခံၿပီးအစာကို မစားေတာ့ဘူးလို႔ အာလယျပတ္ (ငဲ့ကြက္မႈမရွိဘဲ) စြန္႔လိုက္ျခင္းေၾကာင့္လည္း အကပ္ပ်က္ပါတယ္။ ဒီိလိုစြန္႔ရာမွာ လက္ကလြတ္မွ အကပ္ပ်က္ပါတယ္။
၂။ (ခ်) သိကၡာခ်ျခင္းေၾကာင့္လည္း အကပ္ပ်က္တယ္။
၃။ (ေပး) သူတပါးကို ေပးျခင္းေၾကာင့္လည္း အကပ္ပ်က္ပါတယ္။ (ႏႈတ္ကေပးေသာ္လည္း လက္မလြတ္ေသးလွ်င္ အကပ္မပ်က္)။
၄။ (လု) လူစသူတို႔ လုယူေသာေၾကာင့္လည္း အကပ္ပ်က္ပါတယ္။
၅။ (မစၥဳ) ေသျခင္းေၾကာင့္လည္း အကပ္ပ်က္ပါတယ္။
၆။ (လိင္ျပန္) ရဟန္းကေန ရဟန္းမအျဖစ္၊ ရဟန္းမကေန ရဟန္းအျဖစ္သို႔ လိင္ျပန္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္လည္း အကပ္ပ်က္ပါတယ္။ (ပါတိေမာက္ ဘာသာဋီကာ၊ႏွာ- ၂၇၅)
ဒီေတာ့ကား ခရီးသြားတဲ့အခုိက္တြင္ မလြဲမေရွာင္သာ၍ စားရလွ်င္ ေျပာစရာလိုေပ၊ တကယ္လို႔ သီးျခားခြဲၿပီးစားဖို႔ရာ အခြင့္အလမ္းရွိေနပါလ်က္နဲ႔ အတူတူစားၾကလွ်င္ ရဟန္းအတြက္ ဘာမွ်မျဖစ္ေသာ္လည္း ရဟန္းေအာက္နိမ့္က်သည့္ လူစသည္မ်ားမွာ ရဟန္းေတာ္အေပၚ မေလးစားရာ ေရာက္သည့္အတြက္ အဂါရ၀ ျဖစ္ပါသည္။ အေျခအေနမေပး၍ တစ္၀ိုင္းတည္း စားၾကသည္ဆိုရာ၀ယ္ တစ္၀ိုင္းထဲတြင္ ရဟန္းအတြက္က သန္႔သန္႔၊ လူစသည္မ်ားအတြက္ သန္႔သန္႔ ခြဲျခားၿပီးစားလွ်င္ ရဟန္းအတြက္စားအပ္တယ္ဟု ေျပာရေခ်မည္။
(သူ႔ခြက္ကိုယ္ႏိႈက္၊ ကိုယ့္ခြက္သူႏိႈက္ပါက မအပ္ေပ) ဒါျဖင့္ရင္ လူေတြက လက္ျဖင့္ယူစားၾကတဲ့အခါမွာ ရဟန္းမ်ားအတြက္ အကပ္မပ်က္ႏုိင္ဘူးလားဟုေမးစရာရွိတယ္။ ဒီအတြက္ အကပ္ပ်က္ေၾကာင္း(၆)ပါးအနက္ ရဟန္းကစြန္႔မွသာ အကပ္ပ်က္သည့္အတြက္ မစြန္႔ေသးသမွ် ဘယ္လိုပဲ ကိုယ့္ဆြမ္း၀ိုင္းကို လာေရာက္ထိကိုင္ပါေစ အကပ္မပ်က္ဟု မွတ္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္္ ခရီးသြားခိုက္ အေျခအေနမေပးဘူးဆိုပါက တစ္၀ိုင္းတည္းျဖစ္ေသာ္လည္း ရဟန္းအတြက္သန္႔သန္႔ (ဟင္းခြက္မ်ား)ခြဲျခားၿပီး ဘုဥ္းေပးမည္ဆိုပါက ဘုဥ္းေပးႏိုင္ေၾကာင္း ေမာင္သုခရဲ႕ အေျဖကို ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ
သုခ
ရုရွားဖက္ဒေရးရွင္း
အေျဖ။ ။ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ လူသာမေဏမ်ား တစ္၀ိုင္းထဲစားၾကတာကို ျမန္မာလူမ်ဳိး ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားရဲ႕မ်က္စိတြင္ ရိုင္းေနမည္၊ အရုပ္ဆိုးေနေပလိမ့္မည္။ ထိုအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဗဟုသုတျဖစ္ေစရန္ ေဖၚျပေပးပါမည္။ ၀ိနည္းေတာ္လာ အကပ္ေျမာက္ေၾကာင္း အဂၤါ(၅)ပါး ရွိပါတယ္။
၁။ ကပ္မည့္သူက ေရွးရႈေဆာင္ျခင္း။ (ေရွးရႈေဆာင္ဆိုတာက လက္ျဖင့္ ေရွ႕တုိးေပး မွ ေရွးရႈေဆာင္ရာ ေရာက္တာမဟုတ္ေသး၊ ဦးေခါင္းေပၚတြင္ရြက္ထားတဲ့ စားဘြယ္ခြက္ကို လွဴလို၍ ဦးေခါင္းကို အနည္းငယ္ ေစာင္းေပးလိုက္လွ်င္ ေရွးရႈေဆာင္ရာေရာက္ေသာေၾကာင့္ ရဟန္းက ထိုခြက္ကို လက္ျဖင့္ထိကာ အလိုရွိရာ ယူစားႏိုင္ပါတယ္။ အားအလတ္ရွိသူ ၾကြေျမာက္ႏုိင္ေသာ ယာဂုအိုးႀကီးကို ကေလးမ်ားက မၾကြႏိုင္၍ ေျမေပၚလိမ့္ၿပီး ကပ္ရာတြင္လည္း ရဟန္းက လက္ထိုးေပးကာ ထိရံု၊ ထိ၍ျဖစ္ေစ အကပ္ခံနိုင္ပါတယ္။)
၂။ အကပ္ခံမည့္ ရဟန္းရဲ႕ ႏွစ္ေတာင့္ထြာဟတၳပါသ္အတြင္းမွာေရာက္ျခင္း။
၃။ အားအလတ္စားရွိသူ ေျမွာက္ခ်ီႏိုင္ေသာ ၀တၳဳျဖစ္ျခင္း။
၄။ ကိုယ္ျဖစ္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ႏွင့္စပ္ေသာ (ကိုင္ထားေသာ) ခြက္စသည္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ပစ္၍ျဖစ္ေစ၊ ဒီသံုးမ်ဳိးတြင္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ကပ္သူကေပးျခင္း။
၅။ လက္စသည္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္နဲ႔စပ္ေသာ ကိုင္ထားေသာ ခြက္ဒုတ္စသည္ျဖင့္ခံ၍ ထိ၍ျဖစ္ေစ ဒီ(၂)မ်ဳိးတြင္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ အကပ္ခံျခင္း။ ထိုငါးပါးျပည့္စံုမွ အကပ္ေျမာက္ပါတယ္။ (ပါတိေမာက္ဘာသာဋီကာ၊ ႏွာ ၂၇၁)
တစ္ဖန္…အကပ္ပ်က္ေၾကာင္း(၆)ပါးလည္း ရွိပါေသးတယ္။ စြန္႔၊ ခ်၊ ေပး၊ လု၊ မစၥဳ ၊ လိင္ျပန္ ဤေျခာက္တန္ ကပ္ခံပ်က္ေၾကာင္းတည္း။
၁။ (စြန္႔) အကပ္ခံၿပီးအစာကို မစားေတာ့ဘူးလို႔ အာလယျပတ္ (ငဲ့ကြက္မႈမရွိဘဲ) စြန္႔လိုက္ျခင္းေၾကာင့္လည္း အကပ္ပ်က္ပါတယ္။ ဒီိလိုစြန္႔ရာမွာ လက္ကလြတ္မွ အကပ္ပ်က္ပါတယ္။
၂။ (ခ်) သိကၡာခ်ျခင္းေၾကာင့္လည္း အကပ္ပ်က္တယ္။
၃။ (ေပး) သူတပါးကို ေပးျခင္းေၾကာင့္လည္း အကပ္ပ်က္ပါတယ္။ (ႏႈတ္ကေပးေသာ္လည္း လက္မလြတ္ေသးလွ်င္ အကပ္မပ်က္)။
၄။ (လု) လူစသူတို႔ လုယူေသာေၾကာင့္လည္း အကပ္ပ်က္ပါတယ္။
၅။ (မစၥဳ) ေသျခင္းေၾကာင့္လည္း အကပ္ပ်က္ပါတယ္။
၆။ (လိင္ျပန္) ရဟန္းကေန ရဟန္းမအျဖစ္၊ ရဟန္းမကေန ရဟန္းအျဖစ္သို႔ လိင္ျပန္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္လည္း အကပ္ပ်က္ပါတယ္။ (ပါတိေမာက္ ဘာသာဋီကာ၊ႏွာ- ၂၇၅)
ဒီေတာ့ကား ခရီးသြားတဲ့အခုိက္တြင္ မလြဲမေရွာင္သာ၍ စားရလွ်င္ ေျပာစရာလိုေပ၊ တကယ္လို႔ သီးျခားခြဲၿပီးစားဖို႔ရာ အခြင့္အလမ္းရွိေနပါလ်က္နဲ႔ အတူတူစားၾကလွ်င္ ရဟန္းအတြက္ ဘာမွ်မျဖစ္ေသာ္လည္း ရဟန္းေအာက္နိမ့္က်သည့္ လူစသည္မ်ားမွာ ရဟန္းေတာ္အေပၚ မေလးစားရာ ေရာက္သည့္အတြက္ အဂါရ၀ ျဖစ္ပါသည္။ အေျခအေနမေပး၍ တစ္၀ိုင္းတည္း စားၾကသည္ဆိုရာ၀ယ္ တစ္၀ိုင္းထဲတြင္ ရဟန္းအတြက္က သန္႔သန္႔၊ လူစသည္မ်ားအတြက္ သန္႔သန္႔ ခြဲျခားၿပီးစားလွ်င္ ရဟန္းအတြက္စားအပ္တယ္ဟု ေျပာရေခ်မည္။
(သူ႔ခြက္ကိုယ္ႏိႈက္၊ ကိုယ့္ခြက္သူႏိႈက္ပါက မအပ္ေပ) ဒါျဖင့္ရင္ လူေတြက လက္ျဖင့္ယူစားၾကတဲ့အခါမွာ ရဟန္းမ်ားအတြက္ အကပ္မပ်က္ႏုိင္ဘူးလားဟုေမးစရာရွိတယ္။ ဒီအတြက္ အကပ္ပ်က္ေၾကာင္း(၆)ပါးအနက္ ရဟန္းကစြန္႔မွသာ အကပ္ပ်က္သည့္အတြက္ မစြန္႔ေသးသမွ် ဘယ္လိုပဲ ကိုယ့္ဆြမ္း၀ိုင္းကို လာေရာက္ထိကိုင္ပါေစ အကပ္မပ်က္ဟု မွတ္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္္ ခရီးသြားခိုက္ အေျခအေနမေပးဘူးဆိုပါက တစ္၀ိုင္းတည္းျဖစ္ေသာ္လည္း ရဟန္းအတြက္သန္႔သန္႔ (ဟင္းခြက္မ်ား)ခြဲျခားၿပီး ဘုဥ္းေပးမည္ဆိုပါက ဘုဥ္းေပးႏိုင္ေၾကာင္း ေမာင္သုခရဲ႕ အေျဖကို ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္) http://venkawwida.com/မွ
No comments:
Post a Comment